Dead Poet Society

Οι Dead Poet Society ήταν για μένα μια από τις πιο αγαπημένες μου ανακαλύψεις για το 2021 μιας που εντός του λακωνικού σε τίτλο "!" αλλά πολυλογάδικου σε ιδέες, βρισκόντουσαν μόνο κομματάρες. Ραδιοφωνικές επιτυχίες από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο σου λέω! Οπότε, είναι απόλυτα εύλογο ότι περίμενα με ανυπομονησία την επιστροφή τους δισκογραφικά για να δω που το πάει τελικά αυτή η μπάντα.

Οι Dead Poet Society είναι αναμφίβολα ποιητές και σίγουρα όχι χαμένοι. Το Fission έρχεται στα βήματα του "!" προσφέροντας μας εκπληκτικές επιτυχίες και παραδίδει μια φανερή πρόοδο - παρόλο που η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν προσεγμένα κομμάτια χωρίς κεντρική ιδέα, εδώ μοιάζουν να προσπαθούν να βρουν κεντρικό δρόμο στην παρουσίαση των συνθέσεών τους, μετριάζοντας λίγο βέβαια σε αυτό το δρόμο τις συνθέσεις. Το ένα βήμα τη φορά όμως ως μέθοδος, γνωρίζουμε ότι έχει λειτουργήσει σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Αδιαφιλονίκητο κέντρο του ενδιαφέροντος τα singles του "Fission", από το πιο πρόσφατο "81 Tones" στο "Hurt" και στο κολλητικό "Running In Circles".

Το alternative rock των Dead Poet Society έχει συγκριθεί πολλές φορές με τις επιρροές τους να είναι πιο εμφανείς στις τάξεις των Royal Blood και Queens Of The Stone Age - εδώ πλέον το καταληκτικό "Black And Gold" σχεδόν ξεδιάντροπα παίρνει τη γκρούβα του Josh Homme και την κάνει κάτι εντελώς δικό τους. Εγώ θα πάω ένα βήμα παραπέρα για να χρωματίσω την εικόνα με όσα κατάφεραν οι Nothing But Thieves στους δύο πρώτους δίσκους τους αλλά και στην πρότερη δουλειά των περσινών μας ηρώων, Creeper. Θα τολμήσω ακόμη να πω ότι οι Dead Poet Society στη νέα τους δουλειά φαίνονται να εμπνέονται και από την πιο εμπορική rock στροφή metalcore συγκροτημάτων σαν και αυτά των Bad Omens για παράδειγμα - ειδικά στα πιο συναισθηματικά σημεία τους σαν το "Tipping Point".

Για άλλη μια φορά οι Dead Poet Society δίνουν μια πολύ καλή δουλειά. Χορευτική όπως αρμόζει στο alternative rock, με πολλά εύκολα μα διόλου ευκαταφρόνητα ρεφρέν, κιθάρες από την κόλαση και την ταλαντούχα φωνή του Jack Underkofler να τα ντύνει με οξεδέρκεια. Αυτή τη φορά δίνουν περισσότερη σημασία στο σύνολο, έχουμε όμως μερικά κομμάτια που θα ξεχαστούν σε αντίθεση με τον προκάτοχο του "Fission". Νομίζω πως προσωπικά προτιμώ λίγο περισσότερο τη συνταγή κομματιών του θαυμαστικού αλλά και πάλι έχουμε να μιλήσουμε για πρόοδο - όπως οι ίδιοι νέοι καθώς είναι, εντός του δίσκου μιλούν για την ενηλικίωσή τους. Είμαι σίγουρη πως αν αυτή η τετράδα βάλει το άλφα και το βήτα μαζί θα φτιάξει σύντομα μια δουλειά που στο σύνολό της θα μας κάνει να παραμιλάμε. Μέχρι τότε κρατάμε το "Running In Circles" για ένα από τα τραγούδια της χρονιάς και προσπαθούμε (αποτυχημένα) να το κλείσουμε από τα ηχεία.

Website | Spotify