Nervosa: «Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό»

Με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα δίσκο στις αποσκευές τους και με τις εντυπώσεις από την πρόσφατη εν Ελλάδι εμφάνιση τους ακόμη νωπές, βρήκαμε την ευκαιρία για μια σύντομη, μα άκρως περιεκτική κουβέντα με την Helena Kotina, την ταλαντούχα υπεύθυνη για τις lead κιθαριστικές ομοβροντίες του ανερχόμενου all-female thrash metal σχήματος των Nervosa.

Καταρχάς, μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε, νομίζω οι συστάσεις είναι απαραίτητες. Ποιες είναι οι Nervosa και ποιος ο μουσικός σκοπός τους;

Οι Nervosa είναι μια all female thrash metal μπάντα που ξεκίνησε από την Βραζιλία σχεδόν 13 χρόνια πριν αλλά πλέον έχει Ευρωπαϊκή βάση καθώς τα περισσότερα μέλη μένουν Ελλάδα και Βουλγαρία. Σκοπός των Nervosa είναι η δημιουργία μουσικής η οποία θα ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και θα εκφράζει μεγάλο μέρος του heavy κοινού.

Θα έλεγε κανείς πως η μπάντα έκανε πρόσφατα ένα σημαντικό reboot, με ανανεωμένο lineup και νέες προοπτικές. Από την πλευρά σας, πως αντιλαμβάνεστε αυτήν την αλλαγή, κυρίως σε δημιουργικό επίπεδο;

Η αλλαγή του line-up προέκυψε δεν ήταν κάτι που υπήρχε στα σχέδια, αλλά ο καθένας παίρνει αποφάσεις και προχωράει αναλόγως και έτσι έκανε και η μπάντα. Προφανώς η κάθε αλλαγή δεν είναι εύκολη αλλά είναι αυτό που λένε «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Έτσι πιστεύω πως με το καινούργιο lineup υπήρχε μια ανανέωση στην μπάντα τόσο μουσικά όσο και σε θέμα ατμόσφαιρας, οπότε όσο περισσότερη θετική ενέργεια και αισιοδοξία υπάρχει τόσο καλύτερο βγαίνει και το αποτέλεσμα.

Έχετε νέο δίσκο, τον πρώτο του νέου lineup και με την Prika να αναλαμβάνει πλέον τα lead φωνητικά μέρη. Ομολογουμένως, δε, το νέο άλμπουμ είναι πιθανόν και το καλύτερο σας μέχρι στιγμής, ένα στιβαρό thrash metal πόνημα για γερούς σβέρκους. Σε ό,τι αφορά τη σύνθεση του, πως κύλησαν τα songwriting sessions και οι ηχογραφήσεις;

Καταρχάς ευχαριστούμε πάρα πολύ! Σε ό,τι αφορά την σύνθεση μπορώ να πω πως όλα κύλησαν ομαλά αφού η συγκέντρωση ιδεών και η σύνθεση ξεκίνησαν αρκετά νωρίς (σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία του "Perpetual Chaos") και έγινε σε τρείς φάσεις. Στην αρχή όταν είχαμε αρκετό υλικό μαζεμένο ήρθε η Prika στην Ελλάδα και καταφέραμε να συνθέσουμε μουσικά παραπάνω από μισό δίσκο, η δεύτερη έγινε κάπου ανάμεσα στα τουρ του "Perpetual Chaos" και η τρίτη ήταν στο στούντιο στην Μάλαγα όπου τελείωσαν όλες οι συνθέσεις και ηχογραφήσεις. Οι ημέρες που περάσαμε μέσα στο στούντιο μπορώ να πω πως μέχρι τώρα ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες που έχω ζήσει. Προφανώς η πίεση χρόνου ήταν αρκετή αλλά επειδή το στούντιο βρίσκεται σε μια πανέμορφη απομονωμένη τοποθεσία, είχαμε την ευκαιρία να είμαστε απολύτως συγκεντρωμένοι στην μουσική.

Η κατάσταση σχετικά με τις γυναίκες metal μουσικούς είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με το παρελθόν

Κινείστε σε ένα ύφος αρκετά συγκεκριμένο, αλλά πιθανολογώ και από το παίξιμο σου πως η προσωπικές σου μουσικές επιρροές είναι πιο διευρυμένες. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτές;

Ναι, θα έλεγα πως και τα ακούσματα και τα παιξίματα μου προφανώς και περιλαμβάνουν το thrash αλλά ξεκινάνε και από πιο "light" και καταλήγουν και σε πιο "extreme". Γενικά όμως θα έλεγα ότι έχω βάση και μεγαλύτερη επιρροή από πολύ κλασικές μπάντες και καλλιτέχνες όπως Scorpions, Rainbow, Bon Jovi, Judas Priest, Black Sabbath, Led Zeppelin, Gary Moore.

Ομολογουμένως, μια all female μπάντα με μέλη από όλο τον κόσμο είναι κάτι που δεν μοιάζει αρκετά διαδεδομένο εντός του metal οικοδομήματος. Θεωρείς πως οι συνθήκες για μια γυναίκα μουσικό είναι καλύτερες σε σχέση με το παρελθόν, σε ό,τι αφορά τυχόν περιστατικά διακρίσεων φύλου από κοινό, promoters αλλά και συναδέλφους μουσικούς ή ακόμη υπάρχει δρόμος για να διανύσουμε;

Νομίζω πως πλέον η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με το παρελθόν. Τώρα υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες μουσικοί είτε μεσώ internet, youtubers και ούτω καθεξής, είτε είναι μέσα σε μπάντες, είτε σε all female bands οπότε αυτού του τύπου η διάκριση έχει αρχίσει και σβήνει. Προφανώς μπορούν να υπάρξουν καταστάσεις και πισωγυρίσματα αλλά θεωρώ πως πλέον λιγοστεύουν.

Επιστρέφοντας στο νέο άλμπουμ, το "Jailbreak" φαίνεται να ακολουθεί μια πιο μελωδική κατεύθυνση συγκριτικά με το παρελθόν, παραμένοντας εντός των death/thrash τειχών. Να θεωρήσουμε πως η μπάντα και μελλοντικά θα συνεχίσει σε αυτό το μονοπάτι, ή είναι πολύ νωρίς για να σκεφτούμε τόσο μακριά;

Γενικά θέλουμε να χτίσουμε και να εξελίσσουμε πράγματα. Οπότε μελλοντικά προφανώς και θα κρατήσουμε την βάση που είναι thrash/death αλλά θέλουμε να το εμπλουτίσουμε και με νέα στοιχεία όπως κάναμε για το Jailbreak.

Το concept αφορά την ψεύτικη φυλακή στην οποία βάζουμε τους εαυτούς μας και από την οποία οφείλουμε να αποδράσουμε

Γιατί όμως "Jailbreak"; Υπάρχει κάποιο μήνυμα πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ και ποια θα ξεχώριζες ως την πιο αγαπημένη σου στιγμή μέσα από αυτό;

Η λέξη "Jailbreak" και οι στίχοι του ομότιτλου κομματιού πιστεύω είναι αυτοί που αντικατοπτρίζουν περισσότερο το άλμπουμ. Γενικά το μήνυμα και το concept είναι αρκετά «επαναστατικό» και έχει να κάνει με την ψεύτικη φυλακή που βάζουμε τους εαυτούς μας μέσα και το πως πρέπει να αποδράσουμε από αυτή και να είμαστε ο εαυτός μας. Νομίζω δεν μπορώ διαλέξω ένα κομμάτι από τον δίσκο αλλά σίγουρα θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στο κομμάτι "Nail The Coffin" το οποίο ήταν ένα από τα τελευταία κομμάτια που γράψαμε. Γενικά το είχα στο μυαλό μου ως ένα καλό κομμάτι αλλά έδινα περισσότερη προσοχή σε άλλα. Όταν όμως προσθέσαμε τις τελευταίες λεπτομέρειες και έγινε η μίξη τότε όλα άλλαξαν και έγινε ένα από τα κομμάτια που απολαμβάνω να ακούω και να παίζω ξανά και ξανά.

Μετά τις εμφανίσεις σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο και την εδραίωση της μπάντας ως ένα ραγδαία ανερχόμενο όνομα στο thrash metal χώρο, ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι για τις Nervosa;

Όπως προανέφερα, μας αρέσει να χτίζουμε πράγματα οπότε στόχος μας είναι να συνεχίσουμε το εντατικό touring για τον καινούργιο δίσκο και να επισκεφτούμε μέρη και χώρες όπου οι Nervosa δεν έχουν πάει ποτέ.

Έχοντας παίξει πρόσφατα μαζί με τον Paul Di Anno, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω πως ήταν αυτή η εμπειρία. Επίσης, ποια περίοδο των Iron Maiden θα έλεγες ότι προτιμάς;

Αυτό ήταν κάτι που το συνειδητοποίησα αφού πέρασε. Μόλις είχα γυρίσει από το tour στην Λατινική Αμερική και ξαφνικά βρέθηκα να παίζω στην ίδια σκηνή με δυο θρύλους. Ήταν κάτι που διήρκησε λίγο αλλά με βοήθησε πολύ στο να εξελιχθώ. Σχετικά με το ποια περίοδο θα προτιμούσα από Maiden θα έλεγα ότι είμαι ανάμεσα από την περίοδο Dickinson και Di Anno αλλά δεν μπορώ να επιλέξω συγκεκριμένα μια.

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τις απαντήσεις σου. Ο επίλογος, δικός σου…

Ευχαριστώ κι εγώ πάρα πολύ για αυτή την συνέντευξη! Ο καινούργιος δίσκος "Jailbreak" έχει πλέον κυκλοφορήσει επίσημα μέσω της Napalm Records τσεκάρεται τον και σίγουρα θα τα ξαναπούμε Ελλάδα!