Έλεγχος φθινοπωρινής προόδου

Ο σπόρος της progressive μουσικής που σπέρνεται εδώ και καιρό στη χώρα μας καλείται να μετρήσει τους πρώτους καρπούς του

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 30/08/2018 @ 11:48

Έχω αποφασίσει ότι θα σταματήσω να γκρινιάζω επειδή δεν έχω τη δυνατότητα να δω τις μπάντες που θέλω ζωντανά ή επειδή θεωρώ τις μουσικές που ακούω αδικημένες (sic) στη χώρα μας ή τέλος πάντων για οποιοδήποτε συναφή λόγο. Βεβαίως και θα ήμουν πιο χαρούμενος αν είχα τη δυνατότητα να βλέπω περισσότερες μπάντες από αυτές που μου αρέσουν, αλλά προτιμώ να σταματήσω την αναπαραγωγή αυτής της τοξικής κατάστασης που μειώνοντας κάτι άλλο νομίζουμε ότι δίνουμε αξία σε κάτι που αρέσει σε εμάς. Είναι μια παγίδα που έχουμε πέσει (σχεδόν) όλοι.

Σε αυτό το πλαίσιο γκρίνιαζα συχνά για το ότι δεν μπορούμε ως κοινό να στηρίξουμε μια prog συναυλία σε αυτήν τη χώρα (αν δεν είναι οι Fates Warning), καθώς είναι πολλά τα παραδείγματα καλλιτεχνών που δεν έχουν πατήσει καν το πόδι τους εδώ ή φαντάζει δύσκολο να το ξανακάνουν για πολλούς λόγους. Όμως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όπως αποδεικνύει το φετινό φθινόπωρο.

Ήδη από νωρίτερα υπήρχαν ενθαρρυντικά δείγματα. Μπορεί ως αμελητέα συνέπεια των τραγικών συμβάντων του Αυγούστου να ακυρώθηκε η συναυλία του Steven Wilson, αλλά το γεγονός ότι η επιτυχία της εμφάνισής του στο Badminton τον έφερε εκ νέου τόσο σύντομα στη χώρα μας αποτελεί καλό σημάδι. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί τρόπος να πραγματοποιηθεί τελικά η εν λόγω συναυλία.

Όπως και να έχει, τον φθινοπωρινό χορό θα ανοίξουν οι Leprous, οι οποίοι φέρνουν μαζί τους και τους εξαιρετικούς Ισλανδούς Agent Fresco. Το στοίχημα για τους Νορβηγούς δεν ήταν τόσο το να έρθουν (μετά την εξαιρετική εμφάνιση στο Αν), αλλά είναι το πόσο θα καταφέρουν να γεμίσουν ένα πιο μεγάλο venue σαν αυτό του Fuzz. Η πορεία τους είναι διαρκώς ανοδική και εμείς σε αυτό το site δεν κρύψαμε ποτέ  τον ενθουσιασμό μας για τα έργα τους. Δεν είναι δα και πολλοί (ίσως να μην είναι και κανένας άλλος!) οι καλλιτέχνες που έχουν δει τέσσερα σερί άλμπουμ τους να βρίσκονται στις λίστες με τα καλύτερα της εκάστοτε χρονιάς και μάλιστα σε περίοπτες θέσεις: το "Bilateral" βρέθηκε στη θέση #12 το 2011, το "Coal" επίσης στη θέση #12 το 2013, το "The Congregation" στη θέση #6 το 2015 και το "Malina" στη θέση #4 της περσινής λίστας. Είναι σαφές πως μιλάμε για μια μπάντα που με σταθερά βήματα έχει χτίσει το όνομα της, κυκλοφορώντας εξαιρετικά άλμπουμ κάθε δυο χρόνια. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιο είναι το μέγεθος του κοινού που έχουν στην χώρα μας.

Εν συνεχεία, προς το τέλος του Σεπτεμβρίου, οι νεοσύστατοι - μα καθόλου νέοι στο κουρμπέτι ως μουσικοί - Sons Of Apollo θα εμφανιστούν στην χώρα μας. Μετά την αποχώρησή του από τους Dream Theater ο Mike Portnoy απέφευγε επιμελώς, τόσο να παίξει υλικό της πρώην μπάντας του, όσο και να κινηθεί στον χώρο του progressive metal γενικότερα. Αμφότερα άλλαξαν πέρσι, αρχικά περιοδεύοντας με τους The Shattered Fortress και εν συνεχεία φτιάχνοντας μαζί με τον παλιό συμπαίκτη του στους Theater, τον πληκτρά Derek Sherinian, τους Sons Of Apollo. Η σύμπραξή τους εξελίχθηκε σε supergroup, αφού το line-up συμπλήρωσαν σπουδαίοι και εγνωσμένοι μουσικοί, όπως οι Billy Sheehan, Ron Thal και Jeff Scott Soto. Προσωπικά, δεν εντυπωσιάστηκα από το ντεμπούτο άλμπουμ τους και δεδομένων των προσδοκιών ίσως μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα, αλλά αυτή η σύμπραξη μουσικών επί σκηνής δεν χάνεται, άσε που θα έχει σίγουρα κάτι από Theater στο μενού, όπως και πιθανόν άλλες εκπλήξεις.

Η αλήθεια είναι πως όπως και πέρσι με τον Devin Townsend, έτσι και φέτος με τους Sons Of Apollo, είμαστε και λίγο τυχεροί που στην Φιλιππούπολη στήνουν κάθε χρόνο ένα μεγάλο event, παραχωρώντας ένα αρχαίο ωδείο και ορχήστρα σε διάφορες μπάντες του ευρύτερου χώρου (Paradise Lost, Katatonia, Opeth κλπ), ώστε να δώσουν ένα ξεχωριστό show, το οποίο συνήθως κυκλοφορούν σε DVD. Τα logistics από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα επιτρέπουν να δούμε ονόματα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να έρθουν στη χώρα μας και αυτή η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη. Το τι ανταπόκριση θα έχει το εν λόγω live μου είναι λίγο μυστήριο, αν και τα ονόματα των μουσικών θα έπρεπε να είναι ισχυρά θέλγητρα από μόνα τους. Επίσης, τα δημογραφικά στοιχεία του κόσμου στο εν λόγω live ίσως δείξουν κάποια πράγματα για το κοινό του χώρου.

Τέλος, στις 20 Οκτωβρίου, οι Pain Of Salvation - ως άλλοι άσωτοι υιοί - επιστρέφουν στη χώρα μας μετά από επτά χρόνια και αφού στην τελευταία τους εμφάνιση ήταν σαφές πως ο κόσμος εδώ δεν ψήθηκε με την τότε μουσική στροφή των "Road Salt", ενώ παράλληλα ίσως ένιωσε ότι είχε κορεστεί από τις αρκετές φορές που μας είχαν επισκεφτεί. Πλέον, έχουν επιστρέψει στον progressive metal ήχο - μάλιστα με ένα εντυπωσιακό άλμπουμ σαν το "In The Passing Light Of Day" - και παρόλο που μοιάζουν με μια διαφορετική μπάντα από αυτή που ήταν κάποτε, παραμένουν σπουδαίοι, με τον Daniel Gildenlow να είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς μουσικούς/ερμηνευτές της γενιάς του.

Κι αν θα παρέμενε ως ερώτημα το αν ο κόσμος που κάποτε γέμιζε το Ρόδον για τους Pain Of Salvation θα είναι και πάλι εκεί, η επιλογή να ανοίξουν την εμφάνισή τους δυο εκ των καλύτερων ελληνικών prog σχημάτων (κατ’ εμέ των καλύτερων), όπως οι Need και οι Mother Of Millions, καθιστά το live αυτό σαν μια άτυπη συνέχεια του περσινού - πολύ επιτυχημένου - Prog Over Athens και δεν αφήνει ιδιαίτερη δικαιολογία σε κανέναν που εκτιμά τις μπάντες ή τον prog ήχο να μην παραστεί. Για μένα δεν θα είναι έκπληξη ένα γεμάτο Piraeus Academy, αντιθέτως θα είναι ίσως και λίγο απογοητευτικό κάτι διαφορετικό από αυτό. Οπότε να ένα ακόμα ζητούμενο...

Με αυτά και με αυτά, να που μιλάμε για μια αξιόλογη κινητικότητα στον χώρο του prog, έστω κι αν υπάρχει ακόμα δρόμος να διανυθεί για να δούμε αν θα υπάρξει συνέχεια. Προσωπικά θεωρώ ότι όλο αυτό ξεκίνησε από την ποιότητα που έχει τα τελευταία χρόνια η εγχώρια σκηνή (βλέπε «Τα εγγόνια της Αφροδίτης»), με τους διοργανωτές δείχνουν ότι έχουν διάθεση να ακολουθήσουν (παρά τις όποιες απογοητεύσεις του παρελθόντος) και ως συνέπεια κάποια σημαντικά ονόματα του χώρου να μας τοποθετήσουν ξανά στον συναυλιακό τους χάρτη. Μένει να δούμε πώς θα ανταποκριθεί ο τελικός και σημαντικότερος κριτής: το κοινό.

  • SHARE
  • TWEET