The Men

Οι Men ξεκίνησαν με όλη τη θορυβώδη, punk rock διάθεση που η καταγωγή τους από τη Νέα Υόρκη επέβαλλε. Και έγιναν άμεσα οι αγαπημένοι των μουσικοκριτικών ενώ και το κοινό τους αποδέχτηκε αμέσως. Αυτά τουλάχιστον μέχρι το "Open Your Heart" του 2012 που είναι μάλλον και ο πιο μαζικά αποδεκτός και δημοφιλής δίσκος τους. Δικαίως. Η συνέχεια τους βρήκε να εναλλάσσονται ανάμεσα στον ήχο αυτό, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο γυαλισμένο και ένα heartland rock, με lap steel κιθάρες και τα όλα του, πιο κοντά στη μουσική του Tom Petty. Δε θα ήταν παράτολμο να πούμε ότι αυτή η έλλειψη σταθερότητας αποξένωσε το κοινό τους και έχασαν τόσο τη βάση τους όσο και το momentum που είχαν χτίσει. Όλα αυτά μέχρι την υπογραφή τους στη δισκογραφική Fuzz Club, μία πολύ ταιριαστή στέγη για τον ήχο τους. Οι κυκλοφορίες τους έκτοτε τους επανέφεραν στις εργοστασιακές τους ρυθμίσεις και ο τραχύς βρώμικος punk rock ήχος επανήλθε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Εδώ έχουμε την τέταρτη μεν συνεργασία τους, αλλά δεύτερη με πρωτότυπες συνθέσεις και το πιάνουν εκεί που το άφησαν με το καταπληκτικό "New York City".

Το βασικό είναι ότι ροκάρουν και πάλι σα να είναι έφηβοι, τόσο δυνατά, τόσο καλά, τόσο πειστικά. Τα 13 τραγούδια διάρκειας 33 λεπτών είναι ενδεικτικά της διάθεσής τους να είναι σύντομοι και δυνατοί, ένας κεραυνός κλεισμένος σε ένα μπουκάλι. Μάλιστα παρότι η διάθεση είναι εντελώς garage punk, αυτό δε σημαίνει ότι δε θα βάλουν και κάποιες μικρές σφήνες από άλλα στοιχεία που διανθίζουν όμορφα και έξυπνα τα τραγούδια τους. Αλλού μπορεί αυτό να είναι ένα αργό, βαρύ τραγούδι σαν το "The Path", πρωτύτερα το πιο indie "Charm" με τη βάση ακουστικής κιθάρας και τις ενέσεις πλήκτρων, το απρόσμενο break ακορντεόν (;) στο "Nothing Wrong" και φυσικά τα σαξόφωνο στο "Buyer Beware", ένα τραγούδι κάπου ανάμεσα σε Stooges εποχής "Funhouse" και Dead Moon. Οι τελευταίοι εμφανίζονται επίσης και στο "Tombstone", θα εκπλαγώ αν δεν είναι αναφορά στη δισκογραφική της παρέας του Fred, της Toody και του Andrew. Μάλιστα αυτά τα τραγούδια είναι και μέσα στα καλύτερά τους, παρότι και οι στιγμές που απλά ξεχύνονται με «μεγάλη εκδίκηση και μανιώδη οργή» είναι εντυπωσιακές.

Αυτό που αποδεικνύουν οι Men είναι ότι όχι μόνο δεν έχουν ξεχάσει την τέχνη τους, αλλά πλέον έχουν και την ικανότητα να ενσωματώνουν πολύ πιο οργανικά και μετρημένα σε αυτή στοιχεία από άλλες επιρροές τους. Το ερώτημα είναι αν πλέον το momentum έχει χαθεί, αν έβαλαν τρικλοποδιά στον εαυτό τους και αν ο κόσμος θα στρέψει την προσοχή τους προς το μέρος τους. Η εποχή σηκώνει ακόμα τον ήχο τους, οπότε το "Buyer Beware" προτείνεται ανεπιφύλακτα από εμάς.