Uli Jon Roth @ Fuzz, 01/11/08

Το βράδυ του Σαββάτου ήταν ομολογουμένως γεμάτο από κάθε είδους διοργανώσεις. Το ελληνικού χαρακτήρα live στο Texas, οι God Is An Astronaut στο AN κι ο Uli Jon Roth στο Fuzz αποτέλεσαν τα κομμάτια ενός παζλ που κάλυπτε σε σημαντικό βαθμό τα γούστα των rock και metal μουσικόφιλων. Τα δεδομένα άφηναν στους όποιους ενδιαφερόμενους μία ελεύθερη επιλογή, με τον υποφαινόμενο να κάνει τη δική του τελευταία στιγμή και, κατά συνέπεια, να παίρνει το δρόμο που οδηγούσε στις αρχές της Βουλιαγμένης...

Φτάνοντας στο χώρο λίγη μόλις ώρα πριν την έναρξη της συναυλίας, η προσέλευση έδειχνε -εκείνη τη στιγμή έστω- απογοητευτική. Ποικίλες συζητήσεις ακούγονταν από τους ήδη παρευρισκόμενους και, κακά τα ψέμματα, ως αιτία οι περισσότεροι έφεραν την τιμή του εισιτηρίου, καθώς ο μέσος οπαδός των Scorpions, έχοντας απολαύσει ένα αγαπημένο γκρουπ 4 φορές μέσα σε 4 χρόνια, ίσως να μην έδειχνε διατεθειμένος να στερηθεί τα 35 απαιτούμενα ευρώ, ειδικά απ' τη στιγμή που πιθανότατα είχε παρακολουθήσει ζωντανά και τον Uli σε κάποια απ' τις δύο προηγούμενες εμφανίσεις του. Ευτυχώς, η ώρα έναρξης -που δικαιολογημένα καθυστέρησε- έφερε τον διπλάσιο αριθμό παρευρισκομένων σε ένα event που καλύψε με κάθε έννοια οπαδικές και μη προσδοκίες...



Σε πρώτη φάση, θα ήθελα να εκφράσω την ευχαρίστησή μου σχετικά με την αρτιότατη προετοιμασία που επέδειξαν τα μέλη. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν οι ερμηνείες της Liz Vandall, ενώ ο καταξιωμένος Mark Boals (ex-Yngwie Malmsteen, Royal Hunt) δεν πήγαινε πίσω, με τη προφορά του να αγγίζει ένα Meine feeling στα διασκευασμένα κομμάτια των Scorpions. Οι εκτελέσεις ως σύνολο έκρυβαν πολύ ενδιαφέρον, κυρίως στα σημεία που ξεχώριζε κάποιος βασικός πρωταγωνιστής. Όσον πάλι αφορά τη παρουσία του Uli, πιστεύω πως τα όποια λόγια είναι περιττά, καθώς ο άνθρωπος δείχνει να μην επηρρεάζεται απ' το πέρασμα του χρόνου...



Ας τα πιάσουμε όμως απ' την αρχή και συγκεκριμένα απ' το πρώτο κομμάτι: Δυνατό άνοιγμα με το "Sails Of Charon" κι ο κόσμος στις μπροστινές σειρές παίρνει φωτιά! Από τις πρώτες κιόλας νότες φάνηκε πως η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού παρευρέθηκε για να απολαύσει το παλιό υλικό του καλλιτέχνη. Κάτι όχι απαραίτητα κακό, μιας κι ο ίδιος βασίστηκε -ως επί το πλείστον- σε εκείνη την περίοδο. Για ορεκτικό όμως μας επιφύλλασε τα κομμάτια της νέας του δουλειάς με τίτλο "Under A Dark Sky", στα οποία οι Mark και Liz με ερμηνείες, αλλά κι ανάλογες αμφιέσεις, πρόσεδιδαν θεατρικό χαρακτήρα.



Πληροφοριακά, εδώ βρίσκεται το μόνο μελανό σημείο της εμφάνισης, καθώς προσωπικά κουράστηκα στις φάσεις που οι δύο βασικές φωνές συμμετείχαν στη σύνθεση, μιας και η ποιότητα του ήχου κατά την απόδοση χαλούσε αισθητά. Αυτές οι τσιρίδες του Mark, ειδικά, ήταν σχεδόν εκνευριστικές! Ο ήχος ευτυχώς βελτιωνόταν διαρκώς όσο περνούσε η ώρα, με την κατάσταση να φαντάζει ιδανική στο σημείο που οι πρώτες Scorpions επιλογές άρχισαν να παίρνουν σειρά στο set list...



Κι εδώ που τα λέμε, δε χρειάστηκε πολύ. Πέρασαν μόλις 40 λεπτά μέχρι το "Fly To The Rainbow" και το ουσιαστικό ξεκίνημα του δεύτερου μέρους που διήρκησε πάνω από δύο ώρες και απαρτιζόταν αποκλειστικά σχεδόν από '70s επιλογές, αρκετές solo επιδείξεις και συγκινητικές για κάποιους εκπλήξεις. Τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς για τα "Life's Like A River" και "Yellow Raven"; Το δεύτερο μάλιστα (όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος ο Uli) δεν είχε ξαναπαιχτεί ζωντανά. Από την άλλη, είχαμε κλασσικά τραγούδια, με το "We'll Burn The Sky" να λαμβάνει, όπως πάντα, τιμητική ανταπόκριση απ' το κοινό, αγαπημένες στιγμές τύπου "Polar Nights", στις οποίες συμμετείχε η γνωστή «χίπικη» χροιά, ενώ οι πιο σκληρές στιγμές τύπου "Dark Lady" έκαναν τον κόσμο να κινείται στους ανάλογους ρυθμούς!



Παρεμπιπτόντως, αξίζει να σημειωθεί πως ο Uli απέδωσε τα εύσημα στο ελληνικό κοινό, παίζοντας στη κιθάρα τον Εθνικό μας Ύμνο, ενώ παράλληλα αρκετοί παρευρισκόμενοι τραγουδούσαν εμφανώς ευχαριστημένοι. Τα "All Along The Watchtower" -κατά δική μας διασκευή "Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής"-, "Little Wing" και το αναπάντεχο "Electric Sun", κατ' όπιν λαϊκής απαίτησης, για συνέχεια, αποτέλεσαν ένα άψογο κλείσιμο για μία όμορφη βραδιά.



Για κλείσιμο όμως αυτού του κειμένου απομένουν κάποια λίγα στοιχεία που προκύπτουν βάσει στοιχειώδους ανάλυσης. Το set list, πέραν των επιλογών, αποδείχθηκε άρτια δομημένο, με το κυρίως πιάτο να μας θερμαίνει όσο το δυνατόν περισσότερο και τα solos που παρέμβαιναν να δίνουν τον απαραίτητο χρόνο προς προετοιμασία / ξεκούραση του Uli. Μην ξεχνάτε πως η τελική διάρκεια άγγιξε τις 2 ώρες και 50 λεπτά, πράγμα σπάνιο για καλλιτέχνη της ηλικίας του. Κι εδώ ερχόμαστε στο τελευταίο θέμα, το ηλικιακό. Δεν ξέρω, χαίρομαι όταν βλέπω σε μία συναυλία άτομα απ' όλες τις ηλικίες ή, με άλλα λόγια, τις δύο γενιές που ανέθρεψε αυτή η μουσική. Πέραν των Blue Oyster Cult, είχα καιρό να παρατηρήσω κάτι παρόμοιο και είναι πραγματικά ευχαρίστο που η εν λόγω κατηγορία τιμά τις ανάλογες διοργανώσεις. Ξέρετε τι λένε εξ' άλλου: Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...

To set list της βραδιάς:

Sails Of Charon
Land Of Dawn
The Magic Word
Letter Οf Τhe Law
Stay In The Light
Tanz In Die Dämmerung
Fly To The Rainbow
We'll Burn The Sky
Polar Nights
Dark Lady
Pictured Life
Catch Your Train
Yellow Raven
Life's Like A River
Sun In My Hand
In Trance
I've Got To Be Free
All Along The Watchtower
Little Wing
Electric Sun