O Uli Jon Roth εξηγεί γιατί δεν είναι οπαδός του heavy metal

O θρυλικός κιθαρίστας θεωρεί το ιδίωμα ως πισωγύρισμα στην εξέλιξη του hard rock

09/03/2023 @ 14:25

Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Brave Words, o θρυλικός Uli Jon Roth κλήθηκε να σχολιάσει την εξέλιξη του hard rock ήχου ως heavy metal, και εξήγησε αναλυτικά γιατί δεν είναι οπαδός του δεύτερου..

Συγκεκριμένα, όταν αναφέρθηκε στη συνέντευξη, στην οποία ο εμβληματικός κιθαρίστας είχε προηγουμένως μιλήσει με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για το blues rock και την κλασική μουσική ως επιρροές του, πως το heavy metal και το hard rock είναι μετεξέλιξη του blues rock, τότε ο εμβληματικός κιθαρίστας εξέφρασε αναλυτικά την οπτική του πάνω στο ιδίωμα, λέγοντας συγκεκριμένα:

«Δεν θα υπήρχε το heavy metal χωρίς σχήματα όπως οι Cream και Led Zeppelin στην εμπροσθοφυλακή. Όλες αυτές οι μπάντες όμως, είναι εντελώς διαφορετικές από αυτό που είναι το heavy metal σήμερα. Ήταν πολύ πιο τολμηρές, ήταν πολύ πιο επικίνδυνες με την πραγματική έννοια του όρου, επειδή όλα αυτά τα πράγματα δεν είχαν συμβεί προηγουμένως. Το ένιωθες κατά αυτό τον τρόπο. Θυμάμαι πως ένιωθα ακούγοντας τον Jimi Hendrix εκείνη την εποχή, ήταν επαναστατικός ο ήχος. Το μέταλ των '80s και των '90s έγινε πολύ πιο βιομηχανοποιημένο

Χρησιμοποιούσαν περισσότερη επιθετικότητα, ένταση, ταχύτητα, οτιδήποτε θεωρούσαν πως θα το έκανε να ηχεί πιο επικίνδυνο. Για μένα όμως, δεν είναι. Αυτά τα άλλα στοιχεία έχουν να κάνουν κυρίως με το κομμάτι της δημιουργικότητας, και της διαδικασίας να προκύψει κάτι νέο. Θεωρώ πως, κατά μια έννοια, ήταν πισωγύρισμα. 

Επειδή όλες αυτές οι μπάντες, οι Cream, Hendrix, αυτοί οι πρωτοπόροι, οι Led Zeppelin, οι Yardbirds στις πολύ αρχές τους, μετέπειτα οι Deep Purple, Black Sabbath, οι The Who, είχαν κάτι κοινό. Έπαιζαν άγρια, δυνατά, αλλά και πάρα πολύ δυναμικά μέσα σε όλα.

Τώρα, αυτή η πλευρά των δυναμικών στο metal δεν υπάρχει. Το πόδι είναι μόνιμα στο γκάζι, πάντα στο 120. Όχι στο 110, στο 120. Η ταχύτητα, αρκετά συχνά, ξεφεύγει, και όλα είναι μέσα στο distortion και την επιθετικότητα, προσεγμένα μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Οπότε, είναι περισσότερο καρικατούρα του πώς ηχούσε κάποτε, και έτσι ηχεί στα αυτιά μου. Για αυτό δεν είμαι, και ποτέ δεν ήμουν, οπαδός του heavy metal. Αλλά ξανά, τι είναι metal;

Όπως για παράδειγμα, αν μιλήσω στον Bruce Dickinson, και είχαμε κάποτε αυτή τη συζήτηση. Του είχα πει, πως οι Iron Maiden δεν είναι πραγματικό heavy metal, είναι hard rock. Kαι συμφώνησε εντελώς, ξέρεις γιατί; Γιατί οι Iron Maiden είναι old-school. Παίζουν ακόμα με αυτού του είδους τις δυναμικές. Ναι, παίζουν με distortion, αλλά έχουν ακόμα αυτή την οργανική πινελιά, αυτού του είδους τον ήχο, που μπορείς σχεδόν να τον αγγίξεις με τα χέρια σου. Το metal είχε ανέκαθεν λείαινε τις γωνίες του, κάτι που δεν μου αρέσει. Για αυτό δεν είμαι οπαδός του heavy metal. Ποτέ δεν ήμουν, ποτέ δεν θα είμαι. Υπάρχουν καλές μπάντες στο metal; Σίγουρα ναι. Υπάρχουν μερικά σπουδαία κομμάτια; Φυσικά και υπάρχουν, δεν αρνούμαι τίποτα από αυτά. Απλώς, το μεγαλύτερο μέρος του δεν μου μιλάει...»

  • SHARE
  • TWEET