Χαρά Καραγιαννάκη-Μιχάλογλου: Τα καλύτερα άλμπουμ του 2025
Οι συντάκτες του Rocking.gr καταθέτουν τις προσωπικές τους λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς
Από την Χαρά Καραγιαννάκη - Μιχάλογλου, 22/12/2025 @ 08:43
Μετά την παρουσίαση της συγκεντρωτικής λίστας του Rocking.gr με τις 30 καλύτερες κυκλοφορίες του 2025, σειρά έχουν οι προσωπικές επιλογές του κάθε συντάκτη.
(click στο εξώφυλλο κάθε κυκλοφορίας για να διαβάσετε την κριτική του Rocking.gr)
1
Το "Iconoclasts" έρχεται σαν μια Art-rock έκρηξη φωτός να υπενθυμίσει την μοναδικότητα της Αnna von Hausswolff. Δεν είναι απλά το άλμπουμ της χρονιάς, είναι ένα μουσικό ταξίδι με χάρτη τις σύνθετες μα προσιτές συνθέσεις που συνομιλούν με τις μουσικές καταβολές της, ενώ για πυξίδα μας προσφέρει την στιχουργική αισιοδοξία που κατά το άκουσμά της φέρνει εκείνο το μειδιάμα της πληγωμένης ωστόσο παρούσας ανθεκτικότητας.
2
Ένας μουσικός καμβάς, που με την ίδια άνεση μπορεί να ενέχει καθηλωτικά, ατμοσφαιτικά ηχοτοπία και jazz-punk οργή. Ο ορισμός της επιτυχίας του μουσικού fusion.
3
Με τον ουροβόρο να συμβολίζει τη διαρκή κίνηση της εξέλιξης, οι Μessa δημιουργούν ένα doom και goth έπος. Mελωδικό σκοτάδι, βαριά riffs, synths και σαξόφωνο να μπλεντάρουν υφές, φωνητικά που στοιχειώνουν. Το "Τhe Spin" υπάρχει για να μας ταράξει τα σωθικά.
4
Oι Geese, ακόμη κι αν δεν είναι στα συνήθη ακούσματά σου, σε κερδίζουν εκεί που δεν το περιμένεις. Indie σε φρέσκο και δημιουργικό χάος, groove ρυθμοί συνυπάρχουν με τον φόβο και την απελπισία. Κάπως έτσι δημιουργείται η μουσική των καιρών μας.
5
Punk χορός και γαρίδες στην μουσικά πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους. Εδώ, οι Viagra Boys ξεκλειδώνουν ένα από τα milestones του punk. Nα μην παίρνεις υπερβολικά στα σοβαρά τον εαυτό σου, αλλά ταυτόχρονα να μπορείς (ακόμη κι αν δεν σου φαίνεται) να μιλήσεις σοβαρά και ευαίσθητα για τις υπαρξιακές ανησυχίες που κάθονται στον λαιμό.
6
Post-punk ωμό και αληθινό, με επιρροές από hardcore, darkwave έως και synth-pop που λειτουργούν και διαμορφώνουν νέα σκοτεινά μουσικά πεδία. +1 για τον ύμνο "Light Sleeper": "We're born alone! We die alone!" όπου η νιχιλιστική κραυγή γίνεται φροντίδα και συλλογικότητα: "Don't ever think you have to Live alone".
7
Διαθεματικό fem punk που δίνει πολύ περισσότερα απ' όσα νομίζουμε. Η συζήτηση που κάποιες φορές ακολουθεί το ντεμπούτο των Lambrini Girls μου θυμίζει την θερμή (ή και όχι) υποδοχή που αναφέρουν ότι αντιμετώπισαν οι Bikini Kill ή οι L7. Τα Riot Grrrls επιστρέφουν δυναμικά και ίσως δεν μας νοιάζει και πολύ η άποψή σας.
8
Big Life
"The Cost Of Progress"
"The Cost Of Progress"
Με ήχο ανάμεσα σε hardcore και Hüsker Dü, οι Big Life μας πέταξαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ θυμού που δεν αφήνει χώρο για ηρεμία. Ακούγονται δυνατά, αποτυπώνονται ακόμη ισχυρότερα.
9
Στο ντεμπούτο τους, οι Die Spitz δείχνουν τα δόντια τους - και τα υλικά τους. Ένταση και ορμή, ήχος punk και metal με στιγμές ευαλωτότητας. Αν ξεκινούν έτσι, μόνο τα καλύτερα έχουμε να περιμένουμε.
10
Tο να μπορεί ένα σχήμα να ορίζει εκ νέου τις μουσικές του διαδρομές μετά από 40+ χρόνια πορείας είναι από μόνο του δύσκολο. Το να καταφέρνει να πειραματίζεται και να δημιουργήσει κάτι τόσο καίριο και ξεχωριστό, ακόμη περισσότερο. Οι The Ex εδώ αποδεικνύουν ότι παραμένουν αιχμηροί και σε αέναη κίνηση, μας τραβάνε στον ρυθμό τους και μας ανοίγουν τα μάτια.
11
Πρόκειται για ντεμπούτο που αναζωογονεί το post-punk και το coldwave Οι Desinteresse αντλούν έμπνευση από τις καλύτερες στιγμές του μουσικού σκοταδιού, φέρνουν τον αναλογικό ήχο με σεβασμό και νέα ματιά στο 2025, ενώ η μελαγχολία που αναδύεται δίνει στο "Onschuld" μια θέση στις μαύρες καρδιές μας.
12
Die Anstalt
"Die Anstalt"
"Die Anstalt"
Ήχος βγαλμένος μέσα από τα υπόγεια του Βερολίνου: dark spaghetti western και synth punk πυρετός με ηλεκτρονικά στοιχεία. Ωμότητα, χορευτική παράνοια.
13
Hardcore & pop (?) όχι για την ελίτ. Οι Turnstile πετυχαίνουν να υπερβούν τα genres και να κατακτήσουν τον τόπο του δικού τους ήχου.
14
Η επιστροφή του Dax Riggs είναι ένα υπέροχο δείγμα της μελωδικής και μελαγχολικής πτυχής του. Ο ήχος του "7 Songs for Spiders" δεν είναι συναισθηματικά εύκολος. Είναι μια μοναχική πορεία μέσα στην ματαίωση και την ήττα, μια stoner και dark blues κατάθεση ψυχής, ιδανική για εκείνες τις στιγμές που τα πόδια σου αγγίζουν την άμμο και συνειδητοποιείς πώς μάλλον τίποτα δεν θα πάει όπως ελπίζεις.
15
Η προσωπικά αγαπημένη εγχώρια κυκλοφορία της χρονιάς. Φεμ dark synthwave punk στα καλύτερά του, μια ρωγμή στην φρίκη του αστικού τοπίου και της απελπισίας του.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
