The Fuzztones, The Big Nose Attack, The Titanics @ Gagarin 205, 04/10/14

Το ξέρουμε ότι κάποιες συναυλίες αναβάλλονται / ακυρώνονται με πρόφαση κάποια ασθένεια αλλά πραγματική αιτία τη χαμηλή προπώληση, όμως η βραδιά της Παρασκευής στο Gagarin απέδειξε ότι η προ μηνών αναβολή της συναυλίας των Fuzztones ήταν ειλικρινής. Όχι ότι στη Λιοσίων έγινε το αδιαχώρητο, αλλά είναι προφανές ότι τόσο πιστοί θαμώνες των garage συναυλιών όσο και παλιότεροι και νεότεροι οπαδοί των Fuzztones είναι αρκετοί ώστε να μισογεμίσουν το Gagarin.

Το χορό των ελληνικών support έσυραν οι Titanics που κυρίως με ένα σκληρό surf ήχο, δηλαδή τη surf κιθάρα αλλά με αρχιδάτη ρυθμική βάση, άνοιξαν όμορφα τη βραδιά.



Δύο μειονεκτήματα που εντοπίστηκαν από τη μία στον πολύ χαμηλό ήχο των πλήκτρων και από την άλλη στο ότι το surf, για το ευρύ κοινό τουλάχιστον, δεν είναι και για χόρταση, λύθηκαν από το δεύτερο μισό του set τους και μετά όταν και κινήθηκαν σε πιο αγνούς garage ήχους.

Οι επόμενοι στη σκηνή ήταν το δίδυμο των Big Nose Attack. Έχουν ήδη κινήσει την προσοχή αρκετών και όχι άδικα όπως απέδειξαν. Η εύκολη σύγκριση είναι φυσικά με τους Black Keys με τους οποίους όντως μοιράζονται αρκετά κοινά, αλλά θυμίζουν ίσως και περισσότερο τους North Mississippi Allstars στην τελευταία τους δουλειά.



Έπαιξαν ωμά garage blues με μία διασκευή στο "Foxey Lady" του Hendrix και δικά τους τραγούδια από αμφότερες τις δουλειές τους. Πέρα από την αναμφισβήτητη ικανότητα και των δύο μελών στα όργανά τους, πέρα από την ποιότητα των συνθέσεων (μέχρι και χιτάκι διαθέτουν) αυτό ίσως που εντυπωσίασε περισσότερο είναι το πόσο γέμιζαν με τον ήχο τους τη σκηνή, σαν να άκουγες πολυμελές συγκρότημα. Δικαίως χειροκροτήθηκαν αρκετά, πήραν μάλιστα τόσο χειροκρότημα όσο θα μπορούσε να πάρει και ένας headliner. Όχι βέβαια αν αυτός ο headliner είναι οι Fuzztones.

Η παρέα του Rudi Protrudi εμφανίστηκε στη σκηνή με μία απρόσμενη αλλαγή, αφού στη θέση της αγαπημένης Lana Loveland που ασθένησε κι αυτή με τη σειρά της, στα πλήκτρα βρήκαμε την Άρτεμη η οποία τα κατάφερε περίφημα. Χωρίς πολλά λόγια αλλά με αρκετό κέφι οι Fuzztones μπήκαν κατευθείαν στο ψητό που δεν ήταν άλλο από ένα greatest hits setlist.



Καλώς ή κακώς, οι Fuzztones μην έχοντας νέο δίσκο να παρουσιάσουν, επένδυσαν σε μία επιλογή τραγουδιών που θα ικανοποιούσε κάθε φανατικό και με εκλεκτή σειρά παρουσίασης όλων των τραγουδιών που σημαίνουν συναγερμό στην αρένα. Τα "Romilar D", "The Witch" και πολύ περισσότερο τα "Ward 81" και "She's Wicked" έσπειραν πανικό και κύματα χορού σε όλο το Gagarin. Σίγουρα όμως άλλο τόσο χάρηκαν οι φίλοι τους τα μικρά αφιερώματα στους δύο πρώτους δίσκους τους, τα "Leave Your Mind At Home" και "Lysergic Emanations".



Ανάμεσα στα τραγούδια κάποιες σύντομες διακοπές για απαραίτητες ανάσες σε όλους μας έδιναν και την ευκαιρία στον Rudi να πει και καμιά ατάκα παραπάνω όπως όταν χαρακτήρισε το "Leave Your Mind At Home" ως «αντικειμενικά» τον καλύτερο live δίσκο όπως όλοι οι κριτικοί συμφωνούν ή όταν για να «αποδείξει» ότι το "Lysergic Emanations" είναι το Νο1 σε πωλήσεις άλμπουμ όλων των εποχών έκανε δημοσκόπηση με ανάταση χειρός στο κοινό με ερώτημα «ποιοί από εσάς το έχουν;». Τα ποσοστά ήταν φυσικά συντριπτικά αλλά ο ίδιος δήλωσε πικρόχολα ότι δεν έχει δει ούτε δεκάρα από το άλμπουμ αυτό.



Σε αυτό το κλίμα και με μία ώρα παιξίματος ακριβώς μας άφησαν από τη σκηνή οι Fuzztones μέχρι το χειροκρότημα να τους φέρει πίσω για άλλα δύο τραγούδια. Από αυτά το "Strychnine" ως αναμενόταν είχε τη μεγαλύτερη επίδραση και έκλεισε και τη βραδιά σε μία εντυπωσιακή αλλά σύντομη εμφάνιση των Fuzztones - μόλις παραπάνω από 1 ώρα και 20 λεπτά. Ουκ εν τω πολλώ το ευ, όπως είναι όμως γνωστό και δεν ακούστηκε ούτε μισό παράπονο καθώς ο κόσμος άδειαζε την αίθουσα ούτε και μπορώ να φανταστώ ότι και την επόμενη φορά που θα μας επισκεφτούν κάποιος που τους είδε θα διστάσει να τους ξαναδεί. Απόδειξη ότι όλοι έπεσαν με τα μούτρα στο ...homework κατακλύζοντας τον πάγκο με το merchandise.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com  - Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com