The Fuzztones, Sparn Dame @ Gagarin 205, 07/10/22

Οι τακτικοί και αγαπημένοι επισκέπτες μας Fuzztones έπαιξαν στο Gagarin μόλις πριν από τρία χρόνια, όμως από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Αναφορικά με τους ίδιους, αναγκασμένοι από την πανδημία να σταματήσουν τις ζωντανές εμφανίσεις μας ήρθαν με δύο (!!) επιπλέον κυκλοφορίες στην πλάτη τους. Αναφορικά με το Gagarin, εκτός του ότι πλέον λειτουργεί υπό νέα καλλιτεχνική διεύθυνση, το βασικότερο που διαπιστώσαμε ότι άλλαξε είναι ο αισθητά καλύτερος φωτισμός του, διατηρώντας όμως τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του που έχουμε αγαπήσει.

Μπαίνοντας στον χώρο, ήταν πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι οι άνθρωποι του μαγαζιού μας προειδοποιούσαν ότι δε θα επιτρέπεται το κάπνισμα - μακάρι οι αλλαγές να περιλαμβάνουν και αυτό το τόσο σημαντικό θέμα που υποτιμάται τόσο πολύ. Λίγο μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης και ενώ ο χώρος απείχε ακόμα και από το να χαρακτηριστεί μισογεμάτος, οι δικοί μας Sparn Dame πάτησαν τη σκηνή.

Πρόκειται για ένα τρίο που έβγαλε φέτος τον πρώτο του δίσκο "Bitter Cherry" και κινείται σε μονοπάτια που χωράνε κάτω από την ομπρέλα του εναλλακτικού, λοξοκοιτάζοντας όπως και προς τοn grunge ήχο. Ο ημίγυμνος μπασίστας τους έπαιζε με τέτοια ένταση που μάτσαρε αυτή της κιθάρας, κλέβοντας την παράσταση από την άποψη της σκηνικής παρουσίας. Στη μισή ώρα που έπαιξαν, πρόλαβαν να μας δείξουν ότι είναι μια πολύ καλή εκτελεστικά μπάντα και τίμησαν το υλικό από το ντεμπούτο τους, φέρνοντας τα '90s στην πόρτα μας και στα αυτιά μας.

Μετά από ταχύτατο changeover, η σκηνή του Gagarin ήταν έτοιμη να υποδεχτεί για πολλοστή φορά τους Νεοϋορκέζους που πλέον είναι Ευρωπαίοι (όλοι κατοικούν στην από 'δω πλευρά). Οι Fuzztones μας παρουσιάστηκαν αυτή τη φορά ως κουαρτέτο, αφού δεν υπήρχε δεύτερος κιθαρίστας Το "Blues Theme" αποδείχτηκε κλασσικό opener, όπως επίσης κλασσικά παραμένουν και τα πρωτότυπα "Bad News Travels Fast", "Hurt On Hold" και "Highway 69" που ακολούθησαν. Ο κόσμος πλέον ήταν αισθητά περισσότερος και από τον εξώστη η πλατεία φαινόταν πραγματικά γεμάτη.

Εκτός από δικά τους τραγούδια, οι Fuzztones στην καριέρα τους έχουν παίξει και τραγούδια άλλων, αλλά και με τραγούδια άλλων. Το "Microdot" λοιπόν ήταν η δική τους εκδοχή του "Chinese Rocks", με στίχους που να ταιριάζουν στη δική τους θεματολογία. Οι διασκευές όπως αυτές έχουν παρουσιαστεί στο "NYC" του 2020 συνεχίστηκαν με τα "Not Anymore", "Psilocybe" και "Flip Your Wig". Νομίζω ότι εύκολα θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια είναι δικά τους, γεγονός που δείχνει πως οι Fuzztones «το έχουν» με τις διασκευές που επιλέγουν.

Το μακρόσυρτο και πιο ψυχεδελικό "Ward 81" κατέδειξε ότι κατά βάθος μπάντες στο φάσμα των Fuzztones λατρεύουν τα '60s, με τα πλήκτρα να έρχονται κατ' ευθείαν από εκείνη την εποχή. Ο Rudi έκανε ειδική μνεία στον Νίκο Τριανταφυλλίδη, ο οποίος ήταν αυτός που τους είχε φέρει πολλές φορές στο παρελθόν στον ίδιο χώρο. Του αφιέρωσε μάλιστα το "Barking Up The Wrong Tree", στο τέλος του οποίου ο φαντεζί drummer Marco Rivagli πήγε να σπάσει ένα cowbell, όντας σε παροξυσμό.

Εκτός από το "NYC", οι Fuzztones κυκλοφόρησαν πρόσφατα και το EP "Encore", στο οποίο έχουν συγκεντρώσει κομμάτια που έπαιζαν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν είχαν δισκογραφήσει ποτέ. Συνεχίζοντας λοιπόν από τις δύο αυτές πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους, το "Eyes In The Back Of My Head" των θεών The Bevis Frond αποτέλεσε μια μικρή έκπληξη. Το μενού είχε ακόμα το γκαζιάρικο "High Tension Wire" των αγαπημένων του Rudi Dead Boys, αλλά και το κλασσικό "New Kind Of Kick" των μοναδικών και αρχετυπικών The Cramps.

Καθώς προχωρούσε η βραδιά, οι Fuzztones κατάφερναν να διατηρούν το ενδιαφέρον γιατί είναι μια μπάντα με χρόνια στο κουρμπέτι που ξέρει να παίζει καλά. Αναζωογονητικό νομίζω ότι απέβη επίσης και το αρκετά ανανεωμένο setlist, με το τιγκαρισμένο Gagarin να έχει παραδοθεί στη μουσική. Το κανονικό set έκλεισε πάντως με τις παλιατζούρες "Romilar D" και "I Never Knew", ενώ το ρυθμικό "She's Wicked" αποτέλεσε ένα από τα highlights όλης της βραδιάς και μας έκανε να χορέψουμε.

Το πρώτο encore ήταν επίσης μια έκπληξη, μιας και είχε τρία ορμητικά, ορχηστρικά rock 'n' roll κομμάτια από τον πρώτο δίσκο των Link Protrudi And The Jaymen. Ο Rudi μας αποκάλυψε ότι έπρεπε να το κάνει, μιας και με το συγκεκριμένο side project του δεν έχει παίξει ποτέ στην Ελλάδα. Σε ένα δεύτερο encore βγαλμένο από τα παλιά, οι Fuzztones μας χάρισαν φοβερές εκτελέσεις των "Cinderella" και "Strychnine" των μεγάλων Sonics, για να μας αποχαιρετήσουν παίζοντας και πάλι το "Blues Theme", με το οποίο είχε ξεκινήσει η εμφάνισή τους.

Το πρόσημο της βραδιάς ήταν αποκλειστικά θετικό. Είδαμε μια κλασσική και έμπειρη μπάντα σε έναν αγαπημένο και ανανεωμένο χώρο, με αλλαγμένο setlist και μουσικούς που φάνηκε ότι είχαν όρεξη και χαρά να παίξουν για εμάς. Μαζί μας φαίνεται ότι συμφώνησε και πολύς ακόμα κόσμος, μιας και το Gagarin κυριολεκτικά γέμισε και μετά το τέλος της συναυλίας το μόνο που βλέπαμε γύρω μας ήταν χαμογελαστά πρόσωπα. Ευελπιστούμε ότι θα τα ξαναδούμε σύντομα.

Φωτογραφίες: Μάνος Καλαφατέλης