Palaye Royale, Starbenders @ Gagarin 205, 12/03/23

Πώς μπορείς να στριμώξεις ένα μεγάλο θέαμα σε ένα club

Από τους Νίκο Καταπίδη, Παντελή Κουρέλη, 13/03/2023 @ 20:28

Πρώτη επίσκεψη για τους Palaye Royale στη χώρα μας, με την πρώτη ημερομηνία να γίνεται γρήγορα sold out. Η ανακοίνωση της δεύτερης εμφάνισης τους, μια μέρα πριν, έδειξε πως ο το φαντασμαγορικό τους show έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού, που βρέθηκε το κυριακάτικο βράδυ στο Gagarin 205 για μια βραδιά γεμάτη rock 'n' roll.

Οι Starbenders άνοιξαν πολύ δυναμικά τη βραδιά. Με εμφάνιση που έφερε στο μυαλό την υπερβολή των ‘80s, η τετράδα από την Atlanta φάνηκε εντυπωσιακά άνετη και γεμάτη ενέργεια στη σκηνή. Ο ήχος τους, ένα τολμηρό μείγμα με ρίζες στο rock, που γλυκοκοιτάζει το '80s glam, με μερικά punk στοιχεία. Βασιζόμενοι κατά βάση στο τελευταίο τους άλμπουμ "Love Potions", κέρδισαν γρήγορα τις εντυπώσεις με τη δυναμική τους παρουσία.

Η frontwoman και κιθαρίστρια της μπάντας, Kimi Shelter, εντυπωσίασε με τις έντονες ερμηνείες της, μεταμορφώνοντας τη φωνή της από απαλή και γλυκιά μέχρι τις διαβολεμένες κραυγές της. Η σκηνική παρουσία και των τεσσάρων ήταν πολύ ουσιώδης και γεμάτη ενέργεια, κάτι που φάνηκε να ξεσηκώνει αρκετά γρήγορα και το κοινό που συμμετείχε με δυνατό χειροκρότημα.

Ξεχωριστή στιγμή το τελευταίο κομμάτι του set, "Τhe Game", που αναδεικνύει τη μελωδικότητα τους, τις κιθάρες να στρώνουν ένα πληθωρικό μουσικό χαλί και τη φωνή και πάλι να πρωταγωνιστεί. Κερδίζοντας τις εντυπώσεις με χαρακτηριστική ευκολία, οι Starbenders, ξέχασαν αμέσως τον αμήχανο ρόλο του support, και ζέσταναν για τα καλά τον κόσμο για τους Palaye Royale που θα ακολουθούσαν.

Το σκηνικό που είχε στηθεί ήταν από μόνο του πολύ μεγαλοπρεπές για τη σκηνή του Gagarin. Μια ολόκληρη εξέδρα, καλυμμένη με πορφυρά υφάσματα που έφταναν μέχρι το πάτωμα, φιλοξενούσε τα τύμπανα και προϊδέαζε για ένα ασυνήθιστο θέαμα. Με το που χαμήλωσαν τα φώτα, από τα στόματα των λίγων εκατοντάδων που βρεθήκαμε στον χώρο σε αυτή την έκτακτη παράσταση (λόγω ακύρωσης δύο συναυλιών στην Τουρκία) ακούστηκαν φανατικές τσιρίδες που έσκισαν τον αέρα.

Η πλειοψηφία του κοινού ήταν νεαρής ηλικίας – ήμασταν ίσως και οι μεγαλύτεροι που δε συνοδεύαμε παιδιά! Οι Palaye Roayale ξεκίνησαν από την αρχή με δύναμη και επαγγελματισμό, με ορισμένα από τα πιο γνωστά τους κομμάτια. Ήδη από το "Nightmares" και το "You'll Be Fine" τα φώτα έπεφταν πάνω τους και κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά, καθώς σου τραβούσαν το βλέμμα ήθελες – δεν ήθελες.

Στο "Fucking With My Head" τα προηχογραφημένα δεύτερα φωνητικά μας έφεραν μια σχετική αμηχανία, αλλά μήπως δεν τα έχουμε δει και από τόσους πολλούς άλλους; Ενίοτε είναι ένα αναγκαίο κακό για να αγγίξεις λίγο τη στούντιο έκδοση. Εν τω μεταξύ, ο τραγουδιστής Remington Leith καθοδήγησε το κοινό προς ένα circle pit το οποίο κατέληξε σε αμέτρητα χοροπηδητά και μας έκανε να θαυμάσουμε τη σκηνική τους παρουσία αλλά και το γκελ που έκαναν στους νέους.

Στο πιο ήρεμο "Oblivion" ο drummer Emerson Barrett κάθισε στα πλήκτρα και συνόδευσε τον Remington με ένα τσιγάρο στο στόμα – κομμάτι της σκηνικής παρουσίας. Παρεμπιπτόντως, η ατυχία του να έχουμε δίπλα μας τον μοναδικό θεατή που κάπνιζε τελείωσε μετά από ευγενική παρέμβαση ανθρώπου του μαγαζιού, που οδήγησε στο σβήσιμο του τσιγάρου. Μακάρι το Gagarin να σκοπεύει να γίνει επιτέλους χώρος μη καπνιζόντων.

Το "Death Dance" ήταν κομμάτι που δεν παίζουν πολύ συχνά, ενώ στο "Mr. Doctor Man" ο χώρος πλημμύρισε από τεραστίου μεγέθους κόκκινα μπαλόνια. Κάποια στιγμή ο Remington κατέβηκε μέσα στο pit που είχε ανοίξει και δημιούργησε έναν μικρό παροξυσμό, αφού βρέθηκε ακριβώς δίπλα στον κόσμο. Μετά από λίγο, στη μακροσκελή εκτέλεση του "Off With The Head" το όλο θέαμα έκαναν πολύ πιο εντυπωσιακό τα άπειρα λευκά κομφετί που ξεπήδησαν από δύο κανόνια εκατέρωθεν της σκηνής και μας έλουσαν.

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα και αφού ζητήσαμε «κι άλλο», το δημοφιλέστατο "Fever Dream" ήταν μια από τις πιο καλές στιγμές της βραδιάς. Τα ασημί κομφετί που εκτοξεύτηκαν από τα κανόνια απαίτησαν την προσεκτική αποχώρηση από τον χώρο, μιας και το πάτωμα πλέον είχε γίνει γλιστερό από τα χαρτάκια που είχαν μαζευτεί. Οι Palaye Roayle είχαν μόλις καταφέρει να στριμώξουν ένα υπερθέαμα μέσα σε ένα μικρό club.

Στο τέλος ο Seb μοίρασε πένες της κιθάρας του, ο Emerson μοίρασε λουλούδια στις πρώτες σειρές και όλοι έφυγαν με χαμόγελα, έχοντας προφανώς πάρει αυτό για το οποίο ήρθαν. Η ποικιλία που συναντήσαμε στον πάγκο του merch ήταν πρωτόγνωρη (οι τιμές όμως, σχετικά υψηλές). Εντυπωσιαστήκαμε από τα κόμικς, τα γυαλιά, τα σκουλαρίκια και τις αφίσες, αλλά συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που απουσίαζε παντελώς ήταν …η μουσική σε φυσική μορφή. Σημεία των καιρών, οι εποχές αλλάζουν.

Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη

SETLIST

Nightmares
No Love In LA
You’ll Be Fine
Fucking With My Head
Broken
King Of The Damned
Paranoid
Oblivion
Death Dance
Mr. Doctor Man
Off With The Head

Encore:

Fever Dream

  • SHARE
  • TWEET