Goat Girl

On All Fours

Rought Trade (2021)
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 02/03/2021
Ένα χλιαρό κυρίως πιάτο, μετά από ένα γεμάτο υποσχέσεις ορεκτικό

Αν και το ντεμπούτο τους ήταν αρκετό για να τις τοποθετήσω ανάμεσα στα καλύτερα ανερχόμενα βρετανικά συγκροτήματα, βασανίστηκα με το νέο πόνημα των Goat Girl. Κι αυτό γιατί, εδώ, το ξέφρενο post-punk τους εξελίχθηκε σε απολύτως άνευρη pop-rock, που κάνει το συγκρότημα να ακούγεται σαν κακό κλώνο των Broadcast ή των Stereo Lab. Και σαν μην έφτανε που οι κιθάρες παραμερίστηκαν δίνοντας τις θέσεις τους στα πλήκτρακια, και η περιπαιχτική, γεμάτη πάθος, ερμηνεία της Lottie Pendlebury κατέληξε σε ό,τι πιο "by the book" θα ακούσετε φέτος, ακόμη και οι τσαμπουκαλεμένοι, πολιτικοί στίχοι, αντικαταστάθηκαν από απολύτως επιδερμικές, και γεμάτες αφέλεια, κοινωνικές αναλύσεις. Μην ξεγελαστείτε απ’ τα καλά λόγια του κάθε Pitchfork και των λοιπών (εγχώριων και μη) υποκαταστημάτων του, το "On All Fours", παρά τα όποια πλεονεκτήματα του, είναι ένας χλιαρός δίσκος που αδικεί το συγκρότημα. Αναμένω σπουδαιότερα πράγματα από αυτές στο μέλλον. Και είμαι 100% σίγουρος πως μπορούν να μας τα δώσουν.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Broken Youth

    Suffering: Silence, Vol. 1

    Modern Empire Music (2021)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 03/03/2021
    Μοντέρνο core σε θολές πορτοκαλί αποχρώσεις

    Το metalcore κρατάει ακόμα. Καλλιτεχνικά η κουβέντα είναι μεγάλη και υποκειμενική. Εμπορικά ωστόσο, μόνο και μόνο το στάτους που έχουν μπάντες σαν τους Bring Me The Horizon ή τους Code Orange θα αρκούσε για να σβηστεί η παραμικρή υποψία αμφισβήτησης. Οι Broken Youth έχουν κάθε λόγο να μιλήσουν στους πιστούς του χώρου, και ιδιαίτερα στους οπαδούς των δεύτερων. Κι αν η υπερβολικά γυαλισμένη παραγωγή σε συνδυασμό με τα φωνητικά στις τσαμπουκαλεμένες στιγμές τους (βλ. "Scythe" και "Beneath Me") γέρνουν τη ζυγαριά προς την πολύ προφανή πλευρά, οι κοφτές κιθάρες και οι γκριζαρισμένες ατμόσφαιρες ισορροπούν την κατάσταση. Τα έξι κομμάτια του EP μπορεί να μην περιέχουν συνθετικές ή ποιοτικές εκπλήξεις, αλλά δείχνουν ένα σχήμα που έχει τις δυνατότητες να κάνει το βήμα μπροστά.

  • SHARE
  • TWEET
  • Ellende

    Triebe (EP)

    AOP (2021)
    Από τον Άλκη Κοροβέση, 04/03/2021
    Εν μέρει αχρείαστη η μερική επανακυκλοφορία παλαιών συνθέσεων από τους Ellende

    Το νέο EP των Ellende δεν είναι και τόσο καινούριο, αφού τα δύο από τα τρία κομμάτια είχαν κυκλοφορήσει στο "Weltennacht" το 2014. Το προσωπικό black metal σχήμα του Αυστριακού Lukas Gosch. Με την έναρξη του "Triebe II" για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα πως άκουγα το "Nothing Else Matters". Ευτυχώς, επενέβη η πραγματικότητα και το ατμοσφαιρικό black metal κυριάρχησε για το επόμενο μισάωρο.

    Τα τρία πρώτα λεπτά με πιάνο, ακουστική κιθάρα και τσέλο χτίζουν μια αιθέρια εισαγωγή για το καταιγιστικό black metal του "Triebe II", με τον Gosch να ξεσκίζει το λαρύγγι του και την κάσα των ντραμς να βγάζει καπνούς από το κοπάνημα. Στη μέση τα πράγματα γίνονται πιο ambient, όπου ίσως ακούγονται και μερικά samples, για να έρθει το τρίτο μισό να κλείσει με έναν υπέροχο μελωδικό τρόπο, προσεγγίζοντας πιο post-black metal φόρμες.

    Τα "Weltenacht" και "Zwischen Sommer Und Herbst" έχουν σίγουρα βελτιωμένη παραγωγή, ωστόσο το πρώτο είναι αυξημένο κατά δύο λεπτά, με πιο μελωδικές προσθήκες. Με κάποιον τρόπο, αυτές οι αλλαγές οδηγούν το "Triebe" και τους Ellende ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στο post-black metal. Ωστόσο, αν και τα κομμάτια χαρακτηρίζονται από ποιότητα, δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικά νέο στον ήχο, αν εξαιρέσουμε το ομώνυμο.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Work, Money, Death

    The Space In Which The Uncontrollable Unknown Resides, Can Be The Place From Which Creation Arises

    ΑΤΑ (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 05/03/2021
    Όμορφη και ζεστή spiritual jazz

    Είναι ο σαξοφωνίστας Tony Burkill και μέλη των The Scorcerers (Neil Innes, Pete Williams) οι οποίοι αποθεώθηκαν και κοσμούν την κεντρική φωτογραφία της περσινής jazz ανασκόπησης . Πρόκειται για παρόμοια σύνθεση του ντεμπούτου δίσκου του, που είχε τίτλο "Work Money Death". H νέα μπάντα λέγεται πλέον έτσι και ο τίτλος αυτού του δίσκου είναι τόσο μεγάλος που όχι απλά δεν θα τον πεις ποτέ, αλλά δεν θα τον θυμάσαι και ποτέ. Οπότε όλοι θα λέμε ο νέος δίσκος του Burkill ή η κυκλοφορία του εικοσιένα των WMD! H jazz τους εδώ χωρίζεται σε δύο μέρη. Είναι δύο κομμάτια (διάρκειας περίπου 17 λεπτών το καθένα) που κοσμούν την κάθε πλευρά του βινυλίου. Α πλευρά "Dusk" και B πλευρά "Dawn". Στο πιάνο είναι ο Adam Fairhall και στο πρώτο κομμάτι ακολουθούν μαζί με τον Tony τους υπνωτικούς ρυθμούς των υπολοίπων και προσφέρουν εκπληκτικές νότες και ιδέες, για να καταλήξουν σε εξαιρετικούς αυτοσχεδιασμούς και πειραματισμούς στο κλείσιμο της σύνθεσης. Στο ξεκίνημα της επόμενης αυγής, το σαξόφωνο ξυπνάει και μαζί με περίεργα κρουστά σολάρει και περιμένει την ενσωμάτωση του πιάνο, για να εκτοξευτούν μαζί σε κάτι εκπληκτικό. Η πειραματική και πνευματική μουσική τους είναι εύκολη, υπνωτική και συνάμα ενθουσιαστική και γλυκιά.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • ANFO

    The Normal People

    Self Released (2021)
    Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 08/03/2021
    Σταθερή punk αξία!

    Τρία χρόνια μετά το "Black Sheep", οι ANFO, με ανανεωμένη σύνθεση, κυκλοφορούν τέσσερα νέα τραγούδια που συνδυάζουν το τσαμπουκαλεμένο punk τους με αυθεντική rock 'n' roll διάθεση. Χωρίς πολλά-πολλά, το "Kobayashi Maru" κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί το καλύτερο punk rock τραγούδι που θα ακούσετε φέτος, ενώ δυναμικές συνθέσεις όπως το "Do it" και το "The values of Rock n Roll" συμπληρώνουν άψογα το εγχείρημα. Τέλος, το ομώνυμο κομμάτι λειτουργεί ως η καλύτερη απάντηση στην έννοια της κανονικότητας με την οποία μας βομβαρδίζουν καθημερινά διάφοροι θεσμικοί -και μη- παράγοντες. Οι στίχοι του Σωτήρη Θεοχάρη παραμένουν άκρως πολιτικοποιημένοι, η κιθαριστική δουλειά κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ τα δεύτερα φωνητικά της Νάντια Λυριτζή φέρνουν μια αίσθηση ανανέωσης στο συνολικό αποτέλεσμα. Το νέο EP των ANFO είναι μια ακόμη εξαιρετική κυκλοφορία από ένα συγκρότημα που έχει εξελιχθεί σε σταθερή αξία της εγχώριας σκηνής.

    Υ.Γ. Εν τω μεταξύ, οι Σωτήρης Θεοχάρης και Νάντια Λυριτζή έχουν σχηματίσει κι ένα ελληνόφωνο punk σχήμα με το όνομα "Ανώμαλα Ρίμματα" κι ετοιμάζονται να ηχογραφήσουν τον πρώτο τους δίσκο. Ανυπομονούμε.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Terror

    Trapped In A World

    Self Released (2021)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 09/03/2021
    Μια επανένωση, μερικές επανηχογραφήσεις, πολλοί ανοιχτοί λογαριασμοί

    Οι Αμερικανοί hardcore ήρωες Terror αποφάσισαν, ελέω καραντίνας και απουσίας συναυλιών, να αποτυπώσουν την ενέργειά των συνθέσεων τους σε μια ζωντανή στούντιο ηχογράφηση. Η μπάντα όμως, μια εκ των σημαντικότερων της σκηνής κατά τον τρέχοντα αιώνα, αποφάσισε να ενώσει εκ νέου τις δυνάμεις της με τον Τodd Jones (Nails). Ο μουσικός αποτελούσε μέλος των Terror στο ξεκίνημά τους, και, η συμβολή του στις κιθάρες δίνει μια διαφορετικού είδους ενέργεια και οργή στα κομμάτια. Οι δώδεκα συνθέσεις που επιλέχθηκαν, προέρχονται από τα demo και τους δύο πρώτους δίσκους των Αμερικανών, με τα περισσότερα από αυτά να περιλαμβάνουν συνθετικό credit από τον Jones. Ο frontman των Nails αναμένεται να αναλάβει την παραγωγή του επόμενου full-length των Terror, χώρια τα όσα προβλέπονται στο στρατόπεδο των Nails. Το "Trapped In A World" επαναφέρει στο σήμερα με εξαιρετικό ήχο σημαντικά κομμάτια του σχήματος, όντας ιδανική εισαγωγή στον κόσμο τους, ενώ ο προσανατολισμός προς πιο γνήσιο hardcore κρίνεται ως άκρως αποτελεσματικός. Η συνέχεια αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • The Vaccines

    Cosy Karaoke, Vol.1

    Super Easy (2021)
    Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 10/03/2021
    Ξεμούδιασμα με διασκευές που παραείναι cosy

    Το έχουμε ξαναγράψει, η πανδημία, η καραντίνα, η απομόνωση δεν επηρεάζει μόνο εμάς τους κοινούς θνητούς αλλά και τους μουσικούς οι οποίοι και σε καλλιτεχνικό επίπεδο έχουν μπλοκάρει και δεν μπορούν να παρουσιάσουν τη μουσική τους ή να δημιουργήσουν μουσική κάτω από ιδανικές συνθήκες αλλά και σε εμπορικό επίπεδο πολλές μπάντες έχουν σχεδόν καταστραφεί οικονομικά. Οι Vaccines -με το όνομα που ταιριάζει γάντι στην εποχή των εμβολιασμών που εισερχόμαστε- δεν διαφέρουν και ενώ ετοιμάζουν εδώ και δύο χρόνια σχεδόν τον διάδοχο του επιτυχημένου "Combat Sports" ήθελαν να δώσουν κάτι στους fans και ιδού το EP με τον εύστοχο τίτλο για Karaoke και το εξώφυλλο με το εσωτερικό ενός οχήματος που παραπέμπει σε ταξίδια. Το περιεχόμενο του EP αποτελείται από έξι διασκευές αγαπημένων αλλά και αγνωστων ίσως κομματιών όπως πχ ήταν σε μένα το Telstar των "The Tornados" από το 1962. Οι διασκευές (Wanda Jackson, Queens Of The Stone Age μεταξύ άλλων) είναι αρκετά low key και κάποιοι ίσως τους κατηγορήσουν για έλλειψη ενέργειας. Κρατάμε τις διασκευές του "High Horse" της Kacey Musgraves και το "Fire" της Waxahatchee και περιμένουμε το LP που ελπίζουμε να έχει περισσότερη ενέργεια.

  • SHARE
  • TWEET
  • Sunnata

    Burning In Heaven, Melting On Earth

    Bandcamp Release (2021)
    Από την Ελένη Λιβεράκου Eriksson, 11/03/2021
    Shamanic doom metal with a dose of grunge and psychedelia

    Θα μπορούσα να αφήσω μόνη της την παραπάνω πρόταση και να έχει ξεκαθαριστεί το θέμα. Η ακουστική απόλαυση που προσφέρουν οι Πολωνοί Sunnata είναι μοναδική. (Όπου Πολωνία, σου δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψεις και να ευχαριστηθείς απίστευτα πράγματα.) Ο φανατισμός που κολυμπά μέσα στις θρησκείες είναι το θέμα τού τέταρτου τους άλμπουμ με τίτλο "Burning In Heaven, Melting On Earth". Και σαν ρεαλιστές προφήτες επί Γης, καυτηριάζουν ξεκάθαρα πως το «θα καείς στην κόλαση», δεν είναι να το παίρνεις στα σοβαρά αφού στη Γη λιώνεις με ότι έχεις χαράξει και αφήσει πίσω στα χρόνια τής πορείας σου. Τώρα αν καούμε στον Παράδεισο κομμάτια να γίνει. Ένας φίλος και συνάδελφος είχε γράψει για το "Outlands" (2018) μέσα σε όλα. «Κι όμως οι Alice in Chains μπορούν να τα πάνε καλά και με τους Tool. Και κάπου εκεί έρχονται να δέσουν και οι Yob με τους Isis.» Και γιατί να διαφωνήσω εγώ. Εκπληκτικές κιθάρες, φωνητικά εκρηκτικά, ένταση, βάθος και βάρος, καινοτόμες συνθέσεις. Άκουσέ τους οπωσδήποτε!

    Bandcamp
    Facebook

  • SHARE
  • TWEET
  • Menagerie

    Many Worlds

    Freestyle Records (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 12/03/2021
    H σύνδεση της παλιάς jazz με το παρόν

    O υπερταλαντούχος Lance Ferguson που ακούμε στην κιθάρα και στη σύνθεση των κομματιών παίζει σε διάφορες funk και soul μπάντες. Εδώ όμως, φτιάχνει μια εξαιρετική μπάντα με τους Phil Noy στα σαξώφονα (κάθε τύπου), Benjamin Hanlon στο μπάσο, Daniel Farrugia στα τύμπανα Phil Binotto στα κρουστά και το vibraphone, Mark Fitzgibbon στο πιάνο, Ross Irwin στην τρομπέτα, Christin Deralas και Fallon Williams στα φωνητικά. Οι εννιά αυτοί παρουσιάζουν μια πολύ έξυπνη, σχετικά μοντέρνα, ιδιαίτερα πιασάρικη και ομολογουμένως πολύ πνευματική jazz. Οι ρυθμοί τους ειναι πάρα πολύ ωραιοι και σχετικά απλοί. Η συνθεση θυμίζει πολλούς κλασικούς και το παίξιμο στα πνευστά ειναι πραγματικά βγαλμένο από το παρελθόν. Εξαιρετικά όμορφες μουσικές και ιδέες που συνδέουν την ιστορία της jazz με το παρόν.

    Bandcamp
    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Gatuplan

    Kampen Går Vidare!

    Sound Pollution/Wild Kingdom (2021)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 16/03/2021
    Απολαυστικό, εύπεπτο σουηδικό punk rock ντεμπούτο που δεν παραμερίζει τον κοινωνικό σχολιασμό

    Ο Σουηδός Inge Johansson, είναι ένας βετεράνος της punk rock σκηνής. Μέλος στο παρελθόν, μεταξύ άλλων, των The (International) Noise Conspiracy και Against Me!, έχει τα απαραίτητα «ένσημα» για να ασχοληθεί κανείς/καμιά με το προσωπικό του ντεμπούτο. Το "Kampen Går Vidare!" (σ.σ. "The Struggle Continues"), τον βρίσκει να επιδίδεται, στα 36 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ, σε ένα άμεσο και ιδιαίτερα μελωδικό και εύπεπτο punk rock. Αξιοποιώντας πετυχημένα, τις διπλές φωνητικές γραμμές των Johansson (επίσης μπάσο) και Anna Philipsson, οι Gatuplan, διανθίζουν το, σουηδικής κοπής, rock 'n' roll προσωπείο του punk rock, με αρκετά ska σημεία. Παράλληλα, η εκφορά των (σε σουηδικό στίχο) φωνητικών συχνά προσεγγίζει hip-hop φόρμες, ενώ ενυπάρχουν και πιο reggae πινελιές. Αυτή η σύμπραξη, συνενώνει έναν κόσμο από τους Ramones (έχουν τραγούδι "Dee Dee Ramone") έως τους Clash (στο πετυχημένο, από όλες τις απόψεις, "Scandinistas"). Το αποτέλεσμα όμως, καταφέρνει να είναι ουσιαστικά σοβαρό παρά τον πιο «ελαφρύ» του χαρακτήρα, και έτσι οι Gatuplan δίνουν μια εύθυμη αλλά οργισμένη νότα στη σύγχρονη πραγματικότητα.

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Batushka

    Царю Небесный / Carju Niebiesnyj / Heavenly King

    Witching Hour Productions (2021)
    Από την Ελένη Λιβεράκου Eriksson, 18/03/2021
    Batushka ή Батюшка

    Batushka ή Батюшка

    Ένα τεράστιο ράσο μυστηρίου πέφτει πάνω στην ιστορία τής black metal μπάντας από την Πολωνία. Μόλις το 2015 το "Litourgiya" τού Krzysztof, κατάφερε να δημιουργήσει κάτι μεγάλο στην underground σκηνή αφού ο ίδιος είχε καθιερώσει τα ράσα, την κάλυψη των προσώπων τους και σαν αποτέλεσμα την ανωνυμία τους. Σήμερα με το e.p "Heavenly King" τού Krysiuk, η μπάντα επανέρχεται μουσικά μεν, με ένα ενδιαφέρον concept αλλά, και πολλές αμφισβητήσεις και αμφιβολίες. Διχασμός και ακαθόριστες τοποθετήσεις με έναν επίμονο Krzysztof να ισχυρίζεται πως έχασε την μπάντα του, αφού πήρε τον καθολικό έλεγχο ο Krysiuk. Δυο χρόνια ήδη και το θέμα δεν έχει αποσαφηνιστεί. Έτσι εμείς σήμερα βρισκόμαστε στο σχίσμα των δυο εκκλησιών Batushka. Η μουσική και οι στίχοι είναι η αρχή τής προσευχής (πάνω στην Σλαβική γλώσσα) τής Παλαιάς Εκκλησίας και εμπνέονται από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένα ξεκάθαρο black metal αποτέλεσμα με μουσική ποικίλη, συναισθηματική και βαριά. Αρκετοί μουσικοί από τοπικές παραδοσιακές μπάντες έχουν προσκληθεί καθώς και ορχήστρα. Ίσως όλα να ήταν καλύτερα αν, μπορούσαν να τα βρουν ή να τα διαλύσουν. Δεν χρειάζεται να το "λιβανίζουν" άλλο.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Five The Hierophant

    Through Aureate Void

    Dark Essence (2021)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 19/03/2021
    Ένα πραγματικά ενδιαφέρον doom/jazz πείραμα

    Δεύτερο άλμπουμ για αυτό το ιδιαίτερο σχήμα από τη Βρετανία και οι λάτρεις της πρόσμιξης του metal με την jazz θα στήσουν γιορτή. Οι Five The Hierophant παίζουν ένα υπνωτιστικό, τελετουργικό doom/sludge metal, με φανερές πινελιές ψυχεδέλειας. Ας πούμε ότι δεν βρίσκονται πολύ μακριά από το στυλ των Dark Buddha Rising. Στην κορυφή όμως των μεγάλων αυτών riff, ένα σαξόφωνο ίπταται με τις noir μελωδίες του, δίνοντας ένα jazzy χρώμα στον ήχο και την αίσθηση. Οι πέντε μακροσκελείς instrumental συνθέσεις είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, δεν γίνονται βαρετές και υποβάλλουν στην ατμόσφαιρα τους. Μόνη μου ένσταση είναι ότι τα δύο υλικά (metal και jazz) είναι εύκολα διακριτά και ο πειραματισμός της μπάντας δεν έχει συγκροτήσει ακόμα ένα ομοιογενές και νέο υβρίδιο, αν και το "Through Aureate Void" κρίνεται αισθητικά ως απόλυτα πετυχημένο.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Kavrila

    Rituals III

    Narshardaa Records / Blood Blast (2021)
    Από την Ελένη Λιβεράκου Eriksson, 22/03/2021
    Doom Punk από το Αμβούργο

    Και κάπως έτσι η τριλογία "Rituals" των Kavrila κλείνει. Τυχαία έπεσε μπροστά μου το κομμάτι Sunday από το τελευταίο τους υλικό, και μου πήρε το κεφάλι, με πόρωσε τόσο, που το αποτέλεσμα ήταν να αναστενάξουν τα ηχεία. Ένα όνομα που με κάποια ελληνική υπόνοια, μου βγάζει και μια «καφρίλα» ας πούμε. Ναι, εκείνη την καφρίλα που πρέπει ο κόσμος να νιώσει. Να δραστηριοποιηθεί έγκαιρα για να αποφύγει εκείνο το θηρίο που είναι εκεί έξω και τον ταλαιπωρεί, κάνοντας τον συνέχεια να παλεύει για να γλιτώσει. Οι Ελληνογερμανοί εμφανίστηκαν το 2016 και μας οδηγούν στα επικίνδυνα σκοτάδια τής ανθρώπινης και μουσικής αβύσσου. Εδώ δεν χωράνε ρομαντισμοί και γλύκες. Ένα μείγμα από βαριά και αγανακτισμένα φωνητικά, συν τον συνολικό ντουβαρόηχο των οργάνων, είναι αρκετά για να δώσουν τα χτυπήματα που πρέπει, όχι στην πλάτη, αλλά στη μούρη κατευθείαν του ακροατή. Δεν υπάρχει εφησυχασμός. Ίσως το τέλος τής τριλογίας προμηνύει ότι, κάτι πιο μοχθηρό μπορεί να έρθει στο μέλλον από τη μεριά τους. Να είστε έτοιμοι.

    Bandcamp
    Facebook

  • SHARE
  • TWEET
  • Phill Reynolds

    A Sudden Nowhere

    Self Released (2021)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 23/03/2021
    Από τη Μεσόγειο ήρθε η απροσδόκητη αύρα μιας bluesy americana

    Δεν ξέρω τί θέματα έχει με τις προηγούμενες ζωές του ο Phill Reynolds - κατά κόσμον Silva Cantele - ξέρω όμως σίγουρα ότι ακούγεται πιο American κι από τα πυροτεχνήματα της 4ης Ιουλίου. Ο ήχος του είναι ακουστικός και διαθέτει όλη την πρέπουσα γκάμα, από ευγενικές folk μελωδίες μέχρι ιδρωμένα, λασπωμένα ημι-ηλεκτρικά blues. Δεν ξέρω επίσης αν στο Salcedo πίνουν bourbon, η φωνή του επίσης όμως κουβαλάει όλη την αναμενόμενη southeast βραχνάδα. Αδιαφορώντας τελικά για αυτά τα γεωγραφικά μυστήρια, βουλιάζεις στη μουσική κι απολαμβάνεις μια πεντάμορφη americana, ευχαριστιέσαι όλες τις ηχητικές πινελιές που ξεκινούν από τον Cohen, περνάνε από τον Petty και φτάνουν στον Waits και, τελικά, δεν δίνεις δεκάρα. Το "A Sudden Nowhere" είναι ένα σούπερ νυχτερινό άλμπουμ και σου γεμίζει ξανά το ποτήρι με το νερό της φωτιάς.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • A Noend Of Mine

    Sanctuaires

    Hypnotic Dirge Records (2021)
    Από την Ελένη Λιβεράκου Eriksson, 24/03/2021
    Ένας απροσδόκητος συνδυασμός από post-prog, funeral jazz και sacred μουσική

    Ο Les Vynogradov (Kauan) με το δεύτερο άλμπουμ του, "Sanctuaires", και χωρίς τη συνδρομή τού Anton Belov (Kauan, Helengard), που υπήρχε στο ντεμπούτο "The Serenity's Eve", σηματοδοτεί τη διαφορετικότητα ηχητικά εδώ. Μια πιο σκοτεινή, αργή και κινηματογραφική προσέγγιση, κάνει το "Sanctuaires" να ηχεί δραματικό, αλλά όχι πεσιμιστικό. Είναι εμφανείς οι πηγές έμπνευσης του, όπως οι Bark Psychosis, Bohren & Der Club Of Gore, Dead Can Dance και Olivier Messiaen. Ο Vynogradov, αν και πολύ νέος, έχει αντιληφθεί πως η μουσική δεν έχει όρια και ανακαλύπτει πτυχές τής μουσικής που τον ωθούν σε κάτι αλλιώτικο κάθε φορά. Φτιάχνει τίτλους τραγουδιών χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από κείμενα Γάλλων συγγραφέων, που αναφέρονται σε εκκλησιαστικά κηρύγματα και ύμνους. Προσθέτοντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα, ο Les τραγουδά σε μια ψευδο-γλώσσα που θυμίζει αρχαία ελληνικά. Μεταφράζει όλους τους στίχους σε αυτήν τη δική του εκδοχή κάνοντάς τους ανεξήγητους. Μια ηχητική δημιουργία που προστατεύει τις μοναδικές στιγμές στους ιερούς τόπους και χώρους του καθενός. Ο ίδιος έχει πει: «Τα τραγούδια δεν ξεκινούν και δεν τελειώνουν, αναδύονται και ξεθωριάζουν, δεν υπάρχουν πλήρεις στάσεις. Και φυσικά, αυτή η μουσική είναι πολύ προσωπική, ολόκληρο το ταξίδι είναι μέσα στο μυαλό μου.»

    Facebook
    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Elephant9

    Arrival Of The New Elders

    Rune Grammofon (2021)
    Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 26/03/2021
    Απρόσμενη υποτονικότητα, ακλόνητη ποιότητα

    Οι Elephant9 είναι μεγάλη μπάντα, μιλώντας πάντα με καλλιτεχνικούς όρους. Ένα σχήμα-κόσμημα για τη νορβηγική jazz/prog σκηνή και πολιορκητικός κριός της σπουδαίας Rune Grammofon. Το νέο τους άλμπουμ σηματοδοτεί όμως μια απρόσμενη στροφή: η εκτελεστική φρενίτιδα εξαφανίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά και στη θέση της βρίσκουμε μια πολύ πιο ήπια, νυχτερινή, σχεδόν εσωτερική jazz rock εκδοχή του εαυτού τους. Πιθανολογώ ότι η δημιουργική ανανέωση του μουσικού τους οράματος ήταν αναγκαία για να εξελιχθούν, το σίγουρο είναι πάντως ότι είναι αδύνατο να μην τους συντροφεύει η ποιότητα, σε ότι κι αν κάνουν. Τα πλήκτρα του Ståle Storløkken εξακολουθούν να είναι το υπερόπλο που ξεκλειδώνει άγνωστους κόσμους, μέχρι η μπάντα να ξεσπάσει σε ένα δυνατό και καθαρτικό φινάλε. Χωρίς αντιρρήσεις, θα ακολουθήσουμε.

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET
  • Ringo Starr

    Zoom In

    UMC (2021)
    Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 29/03/2021
    ​Η χαρά της πρώτης μπύρας μετά το lockdown

    Μετά την καλλιτεχνική απόδραση του Sir Paul McCartney από τα δεσμά της καραντίνας και της πανδημίας (“McCartney III”) ένα άλλο σκαθάρι, άνθρωπος γαρ και αυτός, μπούχτισε και έπρεπε να αποσυμπιέσει λίγο μουσικότητα και φυσικά τί καλύτερο από το να καλέσει 'λίγους' φίλους και να κυκλοφορήσει λίγα τραγούδια σε ένα EP με τον απόλυτα ταιριαστό τίτλο "Zoom In" εμπνευσμένο από την διάσημη πλατφόρμα επικοινωνίας που έγινε ιδιαίτερα διάσημη το 2020. Και τί φίλους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε μερικά ονόματα: Paul McCartney, Dave Grohl, Chris Stapleton, Lenny Kravitz, Eric Burton, Sheryl Crow μεταξύ άλλων τους οποίους μπορείτε να δείτε και στο video του "Here's To The Nights" που αποτελεί έναν άτυπο ύμνο στη πρώτη βραδιά σε μια παμπ με τους φίλους μας μόλις επιτέλους μας αφήσουν ξανά. Έλειψε στους απλούς θνητούς, έλειψε και στον Ringo. Μια Beatles στιγμή έρχεται αναπόφευκτα στο μυαλό ακούγοντας το "Zoom In Zoom Out" προκαλόντας όμως να αξιοποιήσουμε τη νέα πραγματικότητα και να αποκτήσουμε μια νέα οπτική στα πράγματα. 'There is light at the end of the tunnel-Just play some reggae music' ("Waiting For The Tide To Turn") και είναι αδύνατο να μην χαμογελάσεις με το χαριτωμένο και αθώο τρόπο που θέλει να μας φτιάξει τη διάθεση ο συμπαθέστατος drummer. Και το κατορθώνει εύκολα αφού είναι μια ειλικρινής προσπάθεια ανύψωσης ηθικού, μια νότα αισιοδοξίας από έναν παλιό γνώριμο και ακόμα και αν "There’s Not Enough Love In The World" στο χέρι μας είναι να κάνουμε κάτι για αυτό. Ευχαριστούμε Ringo μας έκανες να χαμογελάσουμε.

  • SHARE
  • TWEET
  • Ildaruni

    Beyond Unseen Gateways

    Black Lion Records (2021)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 30/03/2021
    Armenian metal by the grace of Haldi and Shivini

    Τον χαμένο και άγνωστο πολιτισμό των Urarti φέρνουν στο φως οι Αρμένιοι, σαν άλλοι μουσικοί αρχαιολόγοι. Σφυρηλατημένος σε μάχες αιώνων, με θυσίες και τελετές να συνοδεύουν τις επικλήσεις προς τους θεούς του, δε θα μπορούσε παρά η μουσική του υπόκρουση να είναι εμβατηριακή και πολεμική. Οι Ildaruni αγαπούν την περίοδο από Aealo και μετά των Rotting Christ, θα γίνει πολλές φορές αντιληπτό κατά την ακρόαση του δίσκου. Και αν αυτή είναι η μεγάλη τους αγάπη, δεν είναι και η μοναδική. Φωνητικά στο ύφος των Lucifer's Child, Dissection σφήνες και folk/pagan ρυθμοί (tin whistle και bagpipes) την εμπλουτίζουν, κάνοντας το black metal τους αρκετά ελκυστικό. Έχουν χαρακτήρα πέρα και μακριά από τις επιρροές τους, μόνο που θα φανεί λίγες φορές εδώ ή αλλιώς Arakha. Η μίξη και το mastering από τον George Emmanuel στo Pentagram studio, άλλη μία αναγνώριση για το ίδιον του ελληνικού ακραίου metal.

    Bandcampyan

  • SHARE
  • TWEET
  • Tygers Of Pan Tang

    Majors And Minors

    Mighty Music (2021)
    Από τον Σπύρο Κούκα, 31/03/2021
    Αχρείαστη συλλογή από τους NWOBHM θρύλους

    Κατανοώντας τις επιταγές της μουσικής βιομηχανίας, οι οποίες προϋποθέτουν τη συχνή παρουσία των σχημάτων στην επικαιρότητα, αλλά και τη γενικότερα «ιδιαίτερη» κατάσταση που έχει διαμορφώσει η πανδημία, η κυκλοφορία μιας συλλογής από πλευράς των Tygers Of Pan Tang φαντάζει ως μια λογική κίνηση. Βετεράνοι, με μεγάλη δισκογραφία στις πλάτες τους και καθόλα ενεργοί ακόμη και σήμερα, οι Βρετανοί NWOBHM πάλιουρες έχουν το back catalogue να υποστηρίξουν μια τέτοια κυκλοφορία, αλλά πιθανόν και το ακυκλοφόρητο υλικό για να την κάνουν λίγο πιο ενδιαφέρουσα στον επίδοξο αγοραστή. Το πρόβλημα είναι πως στο "Majors And Minors" τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, καθώς η επερχόμενη συλλογή της μπάντας φαντάζει ως η επιτομή της έννοιας της «αρπαχτής»...

    Με υλικό μονάχα από τα τέσσερα τελευταία άλμπουμ του σχήματος, κοινώς εκείνα στα οποία τραγουδιστής είναι ο Jack Meille, ελάχιστα έως ανύπαρκτα «τυράκια» για δέλεαρ προς τους πλέον φανατικούς ακροατές τους και μια συνολική αισθητική που «φωνάζει» πως η συγκεκριμένη συλλογή αποτελεί μια απέλπιδα εταιρική κίνηση για εύκολο χρήμα και λίγη δημοσιότητα παραπάνω σε μια έτσι κι αλλιώς δύσκολη περίοδο, το "Majors And Minors" φαντάζει ανούσιο. Μια μπάντα με τη δική τους ιστορία, με σπουδαία άλμπουμ στο ενεργητικό της και με ένα εξίσου ενδιαφέρον παρόν, δεν χρειάζεται τέτοιες απελπισμένες κινήσεις, ασχέτως αν εκείνες επιβάλλονται ή απαιτούνται για την εμπορική μακροημέρευση. Μοναδικό θετικό, πέραν των έτσι κι αλλιώς ενδιαφέροντων τραγουδιών που περιέχει, η ευκαιρία που μας δόθηκε για μια κουβέντα με τον Robb Weir, σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους.

  • SHARE
  • TWEET