Band Of Friends, Sakis Dovolis Trio And Nick Dounoussis @ Eightball, 24/02/24

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις συγκροτημάτων οι οποίες επισκέπτονται σχεδόν κάθε χρόνο την χώρα μας. Ανάμεσα σε αυτές, οι Band Of Friends οι οποίοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν μας ξεχνούν ποτέ μετατρέποντας το ετήσιο αυτό ραντεβού σε έναν θεσμό με ολοένα αυξανόμενη προσέλευση κόσμου. Από την άλλη η Rockin’ The Blues Events δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν αποσκοπεί σε κέρδος και μεγάλες εισπράξεις παρουσιάζοντας ένα πιο «ανθρώπινο» πρόσωπο. Έτσι το live της Θεσσαλονίκης συνεχίζει και παραμένει στο γνώριμο Eightball club και ενώ είναι σχεδόν κάθε χρόνο sold out, ούτε μεταφέρεται σε μεγαλύτερο χώρο αλλά ούτε παρουσιάζονται φαινόμενα υπερπληθυσμού στον ήδη υπάρχοντα χώρο.

Συνήθης ύποπτος στον ρόλο του opening act ο καταξιωμένος Νίκος Ντουνούσης, αυτή την φορά μαζί με τους Sakis Dovolis Trio σε ένα πολύ ενδιαφέρον project- φόρος τιμής στον τεράστιο Jimi Hendrix. Θα αρχίσουμε αναφέροντας το στιβαρό και αλάνθαστο rhythm section που αποτελούταν από τον Φώτη Ντόβολη και τον Νίκο Καλύβα για να περάσουμε στις κιθάρες οι οποίες φυσικά βρίσκονταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν μιλάμε για μια tribute μπάντα σε ένα από τους μεγαλύτερους guitar heroes της ιστορίας.

Tόσο ο Σάκης Ντόβολης όσο και ο Νίκος Ντουνούσης, αν και με κάποια διαφορά έτων στην καριέρα τους, θεωρούνται δικαίως από τους σημαντικότερους εγχώριους μπλουζίστες ενώ πέρα από την συγκεκριμένη συνεργασία τους, τους συνδέει επίσης η μεγάλη αγάπη για τον Stevie Ray Vaughan. Επί σκηνής πάντως έδειχναν αμφότεροι να απολαμβάνουν την κιθαριστική «μονομαχία» τους. Άριστες «πάσες» από τον ένα στον άλλο στα solos ενώ εναλλάσσονταν με ίδια ευκολία στα φωνητικά σε μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες του Hendrix. Μια απολαυστική εμφάνιση που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.

H περσινή εμφάνιση των Band Of Friends τους βρήκε σε μεταβατικό στάδιο με διάφορες αλλαγές μελών. Φέτος όμως, επέστρεψαν με το ίδιο line-up δείχνοντας ακόμα πιο δυναμικοί και σφιχτοδεμένοι ως συγκρότημα. Ο Brendan O’ Neil εντυπωσιάζει κάθε φορά με την χαρακτηριστική άνεσή του να ανταπεξέλθει ακόμα και στα δυσκολότερα σημεία. Χαμηλών τόνων άνθρωπος με την στόφα μεγάλου παίκτη. Ο Jim Kirkpatrick, έχει δέσει πλέον με το υπόλοιπο συγκρότημα αν και από πέρσι έδειχνε τις ικανότητες του τόσο στα φωνητικά όσο και στα κιθαριστικά μέρη. Στην άλλη μεριά της σκηνής ο Paul Rose, εμφάνιση με εμφάνιση γίνεται ακόμα πιο απολαυστικός. Τέλος, στο μπάσο, και σε ορισμένα φωνητικά ο αγέραστος Gerry McAvoy δείχνει ακούραστος όσα χρόνια και αν περάσουν. Αστείρευτη ενέργεια, μεγάλη αλληλεπίδραση με το κοινό και φυσικά το στιβαρό και αναγνωρίσιμο παίξιμό του.

Οι Band Of Friends δεν αρκούνται ποτέ σε ένα απλό greatest hits του αξέχαστου Rory Gallagher. Φυσικά οι μεγάλες επιτυχίες δεν έλειψαν όπως το “Moonchiild” το οποίο ακούστηκε νωρίς νωρίς ή το “Shadow Play” που ήρθε λίγο πριν το τέλος της βραδιάς. Από την άλλη όμως είχε συνθέσεις όπως το ανατριχιαστικό “I Fall Apart” από το ιστορικό ντεμπούτο αλλά και το πάρα πολύ αξιόλογο “Sense Of Freedom” των Band Of Friends το οποίο κάθε φορά κερδίζει καινούργιους «φίλους.

Βασικότερο προτέρημα όμως όλων των εμφανίσεων της μπάντας είναι ένα πανέμορφο, οικογενειακό, εορταστικό κλίμα το οποίο προτρέπει τους παρευρισκόμενους να επιστρέφουν κάθε χρόνο για ακόμα μια φορά. Η άψογη εμφάνιση των μελών της μπάντας καθώς και η επιλογή των κομματιών σχεδόν δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Αυτό που μετρά είναι το συναίσθημα που ξεχειλίζει από τα ηχεία καθώς και τα χαμόγελα του κόσμου τα οποία αποτελούν και την μεγαλύτερη επιτυχία της βραδιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι μας ευχόμαστε τόσο ο Gerry McAvoy όσο και οι υπόλοιποι Band Of Friends να παραμένουν υγιείς και ορεξάτοι ώστε εμείς να επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο αυτή την γιορτή κρατώντας ταυτόχρονα την μνήμη και την μουσική του Rory ζωντανή.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας