Rockwave Festival 2010: Fatboy Slim, DJ Shadow, The Ting Tings, Garcia Plays Kyuss, White Lies, Μέλισσες, Dear Darkstar @ Terra Vibe, 10/07/10

Από τους Γιάννη Κοτζιά, Ιάσονα Τσιμπλάκο, Γιάννη Βόλκα, 12/07/2010 @ 21:59
Μετά την πρώτη μέρα του φετινού χορευτικού rockwave festival, η δεύτερη ακολούθησε το Σάββατο για να καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με την πρώτη: ότι το dance κοινό έχει το ενδιαφέρον για τη μουσική, αλλά όχι τη διάθεση για ένα festival τέτοιου είδους, καθώς αυτή τη φορά δεν υπήρχαν ούτε το ελαφρυντικό της καθημερινής, ούτε αυτό του ποδοσφαίρου για να δικαιολογήσει τον οριακά λιγότερο κόσμο από αυτό των 5.000 της πρώτης μέρας, που τίμησε τη δεύτερη μέρα του.



Dear Darkstar

Την ημέρα άνοιξαν οι Dear Darkstar, οι οποίοι κλήθηκαν να κερδίσουν τους ελάχιστους θεατές που είχαν φτάσει στις 4 το μεσημέρι στην Μαλακάσα, και μάλιστα με ένα ήχο πολύ μακριά από το γούστο του κοινού, καθώς το χαμηλοκουρδισμένο metalcore/crust τους δύσκολα ακούγεται μέσα στο λιοπύρι . Οι περίπου 200 συγκεντρωμένοι τους παρακολούθησαν με συγκρατημένο ενδιαφέρον, αναταράχτηκαν κάπως υπό τους ήχους της διασκευής του "Αce Of Spades" των Motorhead, αλλά τελικά αμφιβάλλω αν οι Dear Darkstar κέρδισαν κανένα παραπάνω οπαδό, παρόλη τη σοβαρότητα της εμφάνισής τους, λόγω του τεράστιου χάσματος της μουσικής τους με αυτής των ακουσμάτων του κοινού.

Μέλισσες



Η συνέχεια ανήκε στις Μέλισσες, οι οποίες με τη δύναμη της όψιμης δημοσιότητάς τους λόγω τηλεόρασης, κλήθηκαν να αποδείξουν ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα σχήμα δύο τραγουδιών (του "Κινέζου" και του "Kρυφά"), στο οποίο και απέτυχαν. Γιατί τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει πως ένα συγκρότημα που υποτίθεται πως αρχίζει την καριέρα του, δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα άλλο, παρά μόνο κακοεκτελεσμένες διασκευές και δύο δικά του τραγούδια. Δυστυχώς για τις Μέλισσες, οι οποίες και εμφανίστηκαν σε αντίστοιχα ελάχιστο κόσμο λόγω της ώρας και του ήλιου, η εμφάνισή τους στο rockwave δεν θα μπορέσει να αφήσει κανένα νέο οπαδό, καθώς αν κάποιος θέλει να ακούσει διασκευές, θα μπορέσει να το κάνει σε οποιαδήποτε μουσική σκηνή της Αθήνας, χωρίς να χρειαστεί να τρέξει σε φεστιβάλ ή να αγοράσει αντίστοιχα κάποιο δίσκο. Κρίμα για τα παιδιά και την ευκαιρία που πέταξαν.



Λουκιανός Kοροβέσης



White Lies



Όταν πέρυσι είχα παρακολουθήσει στα πλαίσια του Ejekt festival τους White Lies, τόνισα πως θα ήθελα να τους ξαναδώ αλλά σε κλειστό χώρο όμως. Η ευχή μου «εισακούστηκε» κατά το ήμισυ καθώς και εφέτος οι White Lies όντας στο line-up του rockwave festival θα έπαιζαν νωρίς το απόγευμα πάλι. Μπροστά σε λιγοστό, δυστυχώς, κοινό οι White Lies προσπάθησαν και έδωσαν μια παρόμοια καλή εμφάνιση με πέρυσι. Αναμενόμενα, έπαιξαν την πλειονότητα του μοναδικού τους μέχρι στιγμής album "To Lose My Life…" και επιπλέον μας έδωσαν και μια γεύση της επικείμενης δουλειάς τους με το ακυκλοφόρητο κομμάτι "Bigger Than Us". Για άλλη όμως μια χρονιά μείναμε με την εντύπωση πως το φως του ήλιου δεν είναι για την μουσική αυτών των παιδιών κάτι που επιβεβαίωσε και ο μπασίστας της μπάντας Charles Cave σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Rocking.gr.

Setlist:

A Place To Hide / To Lose My Life / Farewell To The Fairground / Taxidermy / E.S.T. / Bigger Than Us / Unfinished Business / The Price Of Love / From The Stars / Death



Γιάννης Κοτζιάς



Garcia Plays Kyuss



Όταν ανακοινώθηκε ότι ο John Garcia θα περιοδεύσει παίζοντας τα κομμάτια των Kyuss οι οπαδοί του ενθουσιαστήκαμε. Πολλοί όμως αρνήθηκαν να πληρώσουν το αντίτιμο του εισιτηρίου για να τον παρακολουθήσουν μόνο του ανάμεσα σε συγκροτήματα που δεν ταίριαζαν ούτε στο ελάχιστο με τον ήχο του. Η μία ώρα που κράτησε το set ήταν και η πιο rock στιγμή του φετινού rockwave.



Την άριστη κατάσταση της φωνής του Garcia την διαπιστώσαμε και στις προηγούμενες επισκέψεις του με τους Hermano αλλά όταν ακούς κομμάτια όπως τα "Gardenia","Demon Cleaner", "Green Machine" ή "Supa Scoopa And Mighty Scoop" τα πράγματα περνούν σε άλλο επίπεδο. Φυσικά ακόμα ονειρευόμαστε να δούμε την επανασύνδεση των Kyuss αλλά ο Bruno Fevery (κιθάρα στους Βέλγους Arsenal) και το rhythm section των Agua De Annique και κάποτε των Celestial Season (Rob Snijders - ντραμς και Jacques de Haard – μπάσο) δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα στον δύσκολο ρόλο τους. Αν και αρχικώς ελαφρά αγχωμένος, ο Garcia ανέβαζε κατακόρυφα την απόδοση του όσο κατάφερνε να ζεσταίνει και το ετερόκλητο κοινό. Δυστυχώς όταν βλέπεις έναν από τους αγαπημένους σου τραγουδιστές σε ένα φεστιβάλ, δεν βλέπεις ένα ολοκληρωμένο show του εκτός αν είναι headliner και έτσι  το μόνο που ευχόμαστε είναι να δούμε τον John Garcia και την παρέα του ξανά στην χώρα μας σύντομα.



Γιάννης Βόλκας



The Ting Tings



Ένα indie / pop δίδυμο, οι The Ting Tings είχε σειρά να ανέβει στην Terra Stage του rockwave festival. Πασίγνωστοι και επιτυχημένοι στην Μεγάλη Βρετανία, μα όχι τόσο στην χώρα μας οι The Ting Tings συνέπεσαν με τον DJ Shadow στο line-up με τον περισσότερο κόσμο να προτιμάει τον δεύτερο. Αναπόφευκτα οι The Ting Tings είναι μια μπάντα που για να βγάλει τον ομολογουμένως χαρούμενο, διασκεδαστικό pop ήχο του μοναδικού τους album "We Started Nothing" ζωντανά, απαιτούνται αρκετά προηχογραφημένα σημεία. Αποτέλεσμα, την παράσταση να κλέψει τελικά η τσαχπίνα, ομορφούλα Katie White και όχι τόσο οι μουσικές ικανότητες του διδύμου που περιορίζονταν σε κιθάρα – drums - samples. Η Katie λοιπόν μας μίλησε ελληνικά (έστω με σκονάκι), έδειχνε αρκετά ορεξάτη και μας παρότρυνε να χορέψουμε αλλά μόνο στα “Shut Up And Let Me Go” και "That’s Not My Name" κάτι κινήθηκε. Πιθανότατα ένα festival στο στυλ του Synch να τους ταίριαζε περισσότερο…



Setlist:

We Walk / Great DJ / Fruit Machine / Keep Your Head / We Started Nothing / Shut Up And Let Me Go / Impacilla Carpisung / That’s Not My Name



Γιάννης Κοτζιάς



DJ Shadow

Η ώρα είχε πάει εννιά όταν στη «μικρή» vibe stage (καλύτερο όνομα δεν θα μπορούσε να έχει τη συγκεκριμένη ώρα) ανέβηκε μια σκιά για να μας μεταδώσει ακριβώς αυτό, vibes.



Ο άνθρωπος που μπήκε στο ρεκόρ Guiness ως αυτός, ο πρώτος  που έκανε δίσκο αποκλειστικά φτιαγμένο από  samples (πιπέρι στο στόμα αλλά έπρεπε να το πω) εμφανίστηκε τρόπον τινά κρυμμένος μέσα σε μια λευκή σφαίρα που συμβόλιζε την υδρόγειο, χωρίς ούτε ένα ‘πραγματικό’ όργανο. Εικόνες Motown μπλέκονται με τους ήχους της πόλης ενώ στη συνέχεια ανακατεύει τα σκληρά beats με το old skool hip hop και το "This Time" από το "Outsider" ξεσηκώνει τον κόσμο που έχει γεμίσει το χώρο και χορεύει ή χαζεύει τα χαοτικά video που εναλλάσσονται πίσω από τη μεγάλη άσπρη μπάλα .



Στη μέση περίπου του σετ, ο μεγάλος λευκός DJ με το όνομα Josh Davis μας κάνει την τιμή να... «Endtroduce himself» αλλά με νέα κομμάτια. Έτσι, μας βομβαρδίζει με beats και σκληρές (θου κύριε) κιθάρες για να χαμηλώσει όμως αμέσως μετά τους τόνους και να μας ταξιδέψει με ήχους και εικόνες.



Στη συνέχεια ξαναχάνεται, με τη μπάλα πρώτα στο βυθό και μετά  στο διάστημα για να μας διηγηθεί σκοτεινές ιστορίες και το hip να γίνει trip hop, ενώ μετά εμφανίζεται πάλι και το "Tomorrow Never Comes" πασάρεται με τη σειρά του στο κοινό. Κλείνει με "Something That You Can Recognize" και ο κόσμος έχει να ενθουσιαστεί τόσο με εκκλησιαστικό όργανο από την εποχή του μπαρόκ. Μας αφήνει όλους χαρούμενους υποψήφιους “Organ Donors”, με ένα κομμάτι-σήμα κατατεθέν του ήχου και του ύφους του, για να μας παραδώσει στον επόμενο κύριο και τη μεγάλη σκηνή…



Γιάννης Χυτήρογλου



Fat Boy Slim





Σ’ ένα απογοητευτικά άδειο TerraVibe, λίγα λεπτά πριν τις δέκα, έκανε την εμφάνιση του ο Fat Boy Slim, με το χαρακτηριστικό του γκριζομάλλικο look, βερμούδα, πουκαμισάκι και ξυπόλητος, για να κλείσει τη δεύτερη μέρα του φετινού Rockwave, καθώς ο κόσμος φαίνεται πως περίμενε πως και πως τον διάσημο DJ, ειδικά μπροστά μπροστά, και ο χορός είχε ξεκινήσει πριν καλά καλά βγει στη σκηνή.





Έχοντας ένα αρκετά εντυπωσιακό video show, και με τον ήχο να είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα, ο Fat Boy Slim έδωσε έναν ξεχωριστό παλμό στο event. Με τον ίδιο να προτρέπει τον κόσμο να ακολουθήσει τις δικές του χαρακτηριστικές χορευτικές κινήσεις, και να συμμετέχει που και που με κάποιες κόρνες, πέρασε από αρκετές από τις επιτυχίες του όπως το "Right Here, Right Now" και το "My My My", ενώ ιδιαίτερος χαμός έγινε στο "Weapon Of Choice".





Kάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει ένα πέρασμα από κάποια άλλα κομμάτια, όπως το "Smells Like Teen Spirit", το "Jump Around" και το "Dirty Harry", μέχρι να κλείσει το σετ της περίπου μιάμιση ώρας με ένα mashup του "Satisfaction" των Rolling Stones με την γνωστή, δικιά του επιτυχία, "The Rockafeller Skank".





O κόσμος φαίνεται πάντως να διασκέδασε αρκετά την εμφάνιση αυτή, μιας που δε σταμάτησε λεπτό να χορεύει, αλλά προσωπικά λόγω ακουσμάτων, το φετινό rockwave  συγκίνησε ελάχιστα.



Iάσονας Τσιμπλάκος



  • SHARE
  • TWEET