The Hives: «Εκτιμούμε μπάντες που έκαναν μια παραπάνω προσπάθεια στιλιστικά»

Προερχόμενοι από μια μικρή πόλη στα βόρεια της Σουηδίας, οι αγαπημένοι και σπιντάτοι The Hives κουβαλάνε ήδη μια ιστορία σχεδόν τριάντα χρόνων πίσω τους. Μετουσιώνοντας την αγάπη τους για το garage της δεκαετίας του ’60 σε σύγχρονη μουσική, μας έχουν προσφέρει αρκετούς δυναμικούς δίσκους, με αποκορύφωμα μάλλον το "Veni Vidi Vicious". Από το "Lex Hives" του 2012 και μετά επικράτησε σιγή ασυρμάτου από το στρατόπεδό τους, αλλά το διάλειμμα πλέον τελείωσε και τα κεφάλια μπαίνουν πάλι μέσα.

Το "The Death Of Randy Fitzsimmons" έρχεται σε λίγο μόλις καιρό, οι Hives ξαναβγαίνουν στον δρόμο για να οργώσουν και να κατακτήσουν τον κόσμο και ο κιθαρίστας τους Niko Arson μας έκανε την τιμή να έχουμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον των Hives. Άλλωστε, η ...απώλεια του Randy Fitzsimmons, του ανθρώπου (;) δηλαδή που γράφει όλα τα τραγούδια των Σουηδών, είναι ένα πολύ κομβικό γεγονός το οποίο δε θα μάθουμε ακόμα πόσο σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει στην εξέλιξη της πορείας της μπάντας.

Μέχρι όμως να το μάθουμε αυτό, θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μαζί με τους Arctic Monkeys, και μάλιστα δύο φορές. Λόγω επικού sold out των εισιτηρίων της πρώτης συναυλίας που ανακοινώθηκε μέσα σε μια μόνο ημέρα, προστέθηκε και δεύτερη. Έτσι, θα έχουμε δύο ευκαιρίες να δούμε το μεγαλύτερο rock show στον πλανήτη Γη, όπως οι ίδιοι μας διαβεβαιώνουν. Προς το παρόν, ας διαβάσουμε τι μας είπε ο Niko.

Γειά σου Niko. Μπορείς να με ακούσεις;

Ναι, σε ακούω καλά.

Δεν ξέρω αν μπορείς να με δεις, εγώ σε ακούω αλλά δεν μπορώ να σε δω.

Προτιμώ να κάνω τη συνέντευξη μόνο με ήχο ούτως ή άλλως, άσε που νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την κάμερά μου. Έχοντας μόνο τον ήχο, θα μπορείς να συγκεντρωθείς σε όλα τα έξυπνα πράγματα που θα λέω αντί να με κοιτάς!

Λες καλύτερα να απενεργοποιήσω την κάμερά μου;

Ναι, αν θέλεις. Είδα το μπλουζάκι των Metallica που φοράς, οπότε τώρα ξέρω λοιπόν πού κινείσαι!

Κάτσε να δω πώς γίνεται (σ.σ. την κλείνω μέσα σε γέλια). Λοιπόν, έρχεστε για δύο συναυλίες τον Ιούλιο, που μάλιστα θα είναι και οι πρώτες σας εμφανίσεις εδώ. Έχω μερικές ερωτήσεις για σένα... Να συνεχίσω;

Πυροβόλα κατά βούληση, γι' αυτό είμαι εδώ.

Έχετε νέο δίσκο, το "The Death Of Randy Fitzsimmons" σε λίγο καιρό και είναι ο πρώτος μετά από δέκα και βάλε χρόνια.Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτόν.

Νομίζω ότι ο νέος δίσκος μας βρίσκει σε μια αναγεννημένη και νεανική μορφή των Hives. Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι τα δέκα χρόνια είναι ένα πολύ μεγάλο διάλειμμα ακόμη και για εμάς. Συνήθως είχαμε κενό τρία με τέσσερα χρόνια μεταξύ των δίσκων που κυκλοφορούσαμε. Ίσως και πέντε κάποια στιγμή, αλλά δέκα χρόνια; Αυτό δεν είναι εντάξει, αν και υπήρχαν διάφοροι λόγοι που έγινε. Όταν ξεκινήσαμε την ηχογράφησή του, το κάναμε με μεγάλη προθυμία και θέλαμε εναγωνίως να κυκλοφορήσουμε έναν πολύ, πολύ ενεργητικό rock δίσκο στο στυλ και το είδος που εμείς θεωρούμε ότι είναι οι Hives. Νομίζω ότι τελικά ο καινούργιος δίσκος προέκυψε τόσο ενεργητικός σε διάφορες πτυχές του, που ενδεχομένως στο θέμα της ενεργητικότητας ο μόνος μας δίσκος που να μπορεί να τον ανταγωνιστεί, να είναι το ντεμπούτο μας.

Βρήκαμε τα demos μέσα σε έναν άδειο τάφο. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει συμβεί και τι κάνει ο Randy, αλλά εκτιμούμε την άρρωστη αίσθηση του χιούμορ του

Είχα την ευκαιρία να τον ακούσω λίγες φορές από χθες που πήραμε το promo και νομίζω ότι συμφωνούμε. Είναι κλασσικοί, υψηλής ενέργειας Hives.

Έτσι λέω κι εγώ, είναι χαρακτηριστικός μας.

Ποιός θα συνθέτει τα τραγούδια σας τώρα που ο Randy Fitzsimmons πέθανε;

Λοιπόν, δεν ξέρουμε καν αν είναι νεκρός. Εμείς απλώς βρήκαμε έναν άδειο τάφο (σ.σ. δείτε και το εξώφυλλο του νέου δίσκου) και μέσα εκεί βρήκαμε τα demos, τα λευκά κοστούμια και όλα αυτά. Οπότε, δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει συμβεί και τι κάνει ο Randy, αλλά εκτιμούμε την άρρωστη αίσθηση του χιούμορ του. Θα δούμε λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι ούτε καν ξέρουμε. Είμαστε χαρούμενοι που έχουμε φτάσει ως εδώ που είμαστε σήμερα, αλλά με τους Hives πάντα νιώθεις σα να είναι ο τελευταίος δίσκος που κάνεις ποτέ. Ρίξαμε σκληρή δουλειά και ελπίζουμε ότι υπάρχουν περισσότερα σε αυτή τη διαδρομή, αλλά θα το δούμε αυτό στην πορεία.

Επομένως, κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει αύριο (σ.σ. του είπα tomorrow never knows, κομματάρα από Beatles που ήταν 100 χρόνια μπροστά από την εποχή του)

Κανείς δεν ξέρει.

Άλλαξε κάτι στον τρόπο που γράφετε και ηχοραφείτε στο "The Death Of Randy Fitzsimmons" ή εξακολουθήσατε την ίδια διαδικασία και μετά τον θάνατό του;

Δεν άλλαξε κάτι, όχι. Μπορεί να μην είχαμε συνηθίσει να μας στέλνει ο Randy τα demos με τον μακάβριο τρόπο που το έκανε για αυτόν τον δίσκο, όπου η ανάμιξή του ήταν περιορισμένη, αλλά στο κάτω-κάτω πάντοτε αυτός έγραφε όλα τα τραγούδια και μετά καθόμασταν ολοι μαζί κι εμείς τα παίζουμε. Σε αυτόν τον δίσκο, απλώς ήμασταν μόνοι μας και παίξαμε μόνοι μας τα τραγούδια. Τα demos που μας άφησε ήταν όμορφα, ήταν υπέροχα κι εμείς τα φέραμε κοντά στον ήχο μας. Οι Hives έχουν έναν συγκεκριμένο ήχο, έναν συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος που είναι πολύ γρήγορος και πολύ ενεργητικός, σε αυτό είναι που νιώθουμε ότι είμαστε καλύτεροι. Επομένως, πήραμε τα demos του Randy και προσπαθήσαμε να τα παίξουμε με όσο το δυνατόν πιο Hives τρόπο.

Αυτό το άκουσα από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το "Bogus Operandi", μέχρι και το τελευταίο, το "Step Out Of The Way", που είναι ακόμα πιο τρελιάρικο.Το ενδιάμεσο είναι λίγο πολύ το ίδιο, αλλά υπάρχει και το αργό, bluesy "What Did I Ever Do To You?" Έχεις κάποια ιδιαίτερη ιστορία πίσω από αυτό το τραγούδι;

Νιώσαμε ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι που να εμπλέκει ένα είδος τυμπάνων τύπου drum machine ή κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλιώς πάντα στους δίσκους μας είχαμε τραγούδια που τους «έσπαγαν» στα δύο. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι προς το τέλος βέβαια, αλλά θέλαμε απλώς να προσθέσουμε ένα λίγο διαφορετικό κομμάτι. Μας αρέσει να έχουμε τους δίσκους μας τραγούδια που το καθένα να έχει τη δική του προσωπικότητα. Αν πηγαίναμε γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα... γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα, πιστεύουμε ότι δεν θα ήταν τόσο ενδιαφέρον. Είναι καλύτερα να έχεις ένα κομμάτι πολύ έντονο, μετά ένα γρήγορο, μετά κάτι με λιγότερες κιθάρες και μετά κάτι άλλο. Ξέρεις, να είναι ο δίσκος περισσότερο σαν ένα τραινάκι του λούνα παρκ, παρά σαν μια υπερταχεία. Το "The Death Of Randy Fitzsimmons" πιθανότατα προσγειώνεται κάπου στη μέση. Οπότε αυτό που έχουμε κάνει εδώ νομίζω ότι είναι μια υπερταχεία, που τρέχει στο λούνα παρκ.

Η διαδικτυακή περιοδεία που κάναμε είναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα μετά από τις ζωντανές περιοδείες

Ήταν μέρος της κληρονομιάς του Randy για εσάς;

Ετσι νομίζω. Δεν έχουμε αμφισβητήσει ποτέ τις αποφάσεις του και δεν το κάναμε ούτε τώρα.

Η πανδημία έβγαλε στην επιφάνεια ένα πιο δημιουργικό κομμάτι σας ή μήπως έγινε το αντίθετο;

Στην πραγματικότητα η πανδημία δεν άλλαξε τίποτα για εμάς, εκτός από το ότι ήμασταν κάθε μέρα όλο και πιο πρόθυμοι να παίξουμε ζωντανά. Πριν την πανδημία, είχαμε τη δυνατότητα να περιοδεύουμε και να κάνουμε Hives stuff και όταν δεν μπορούσαμε να περιοδεύσουμε, μας έλειπε η δουλειά μας. Ξέρεις, τα νέα τραγούδια, οι δίσκοι, οι πρόβες, όλα αυτά. Και τελικά, εκείνη ακριβώς την εποχή που τον χρειαζόμασταν περισσότερο, εμφανίστηκε με κάποιον τρόπο και πάλι... Επομένως, ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά Randy!

Πώς ήταν η πρώτη σας διαδικτυακή περιοδεία; Θα ξανακάνατε κάτι τέτοιο;

Ήταν τέλεια. Ναι, θα την ξανακάναμε, αλλά μόνο αν υπάρξει άλλη πανδημία. Είναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα μετά από τις ζωντανές περιοδείες. Θέλω να πω, ήταν πραγματικά διασκεδαστικό και άρεσε πολύ και σε εμάς και στον κόσμο, γιατί στην πραγματικότητα ήταν ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσες να συνδεθείς με τους οπαδούς εκείνη την περίοδο. Έχεις δει πώς το κάναμε;

Όχι, δεν έχω δει, απλώς έχω διαβάσει γι’ αυτήν.

Αυτό που κάναμε ήταν ότι στήσαμε και ρυθμίσαμε μία και μόνη κάμερα έτσι ώστε να είναι κινούμενη και να σου δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθούσες τη συναυλία από κοντά, ότι ήσουν μέσα. Μάλιστα, δεχόμασταν βιντεοκλήσεις από τους οπαδούς κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Είχαμε κόσμο να μας τηλεφωνεί και συζητούσαμε κιόλας για λίγο με ορισμένους, ενώ βλέπαμε και πού ήταν. Δηλαδή, μπορεί να έβγαιναν με την κάμερά τους έξω από το σπίτι τους και να τους βλέπαμε με τους γείτονές τους, να παρτάρουν όλοι μαζί.

Δεν το περίμενα να μιλάτε κιόλας με τους οπαδούς!

Ναι, ναι. Και μετά μετά τη συναυλία χρησιμοποιούσαμε τους αριθμούς τηλεφώνου που είχαμε και καλούσαμε ορισμένους απροειδοποίητα και κάναμε after party μαζί τους. Ήταν αρκετά διασκεδαστικό γιατί κανείς δεν το περίμενε και όλοι ήταν τρελαμένοι να έχουν τους Hives να τους μιλάνε σε μια τυχαία Δευτέρα ή μια τυχαία Τρίτη.

Φορούσατε και τα κοστούμια;

Οπωσδήποτε. Πάντα τα φοράμε. Στην διαδικτυακή περιοδεία φορούσαμε τα παλιά μας κοστούμια, τώρα έχουμε νέα για το "The Death Of Randy Fitzsimmons", με κεραυνούς και τέτοια.

Πάντα μας αρέσουν οι μπάντες που έκαναν μια παραπάνω προσπάθεια στιλιστικά

Υπάρχει κάποια επιρροή πίσω από τα κοστούμια; Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;

Ο Little Richard έχει σίγουρα μεγάλη επιρροή. Θέλω να πω ότι, αν θέλεις να παίξεις μουσική, θέλεις να ντυθείς σαν τον Little Richard. Ο τύπος είχε μια στολή-καθρέφτη, αυτό ήταν ωραίο. Πολλά από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα φορούσαν ωραία μπλουζάκια και πάντα μας αρέσουν οι μπάντες που έκαναν μια παραπάνω προσπάθεια στιλιστικά. Οι Misfits και οι Kraftwerk ας πούμε, πάντα είχαν εμβληματική εμφάνιση. Επίσης, οι Ramones, με τα δερμάτινα και τα τζιν τους. Μας αρέσουν αυτά τα πράγματα, μας αρέσει όταν ένα συγκρότημα μοιάζει με συγκρότημα. Εμείς πάντα θέλαμε να μοιάζουμε στα μάτια των ανθρώπων λίγο με συμμορία. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοράνε οι πραγματικές συμμορίες, αλλά εντάξει, προφανώς και δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εμείς θέλαμε να γίνουμε μια άλλου τύπου συμμορία, θέλαμε να γίνουμε μια rock ‘n’ roll συμμορία και οι rock ‘n’ roll συμμορίες φοράνε cool πράγματα.

Ανέφερες πριν τους Kraftwerk και τους Ramones ως στιλιστικές επιρροές. Τι μουσικές επιρροές είχατε;

Εμείς δεθήκαμε πάρα πολύ με το punk και κυρίως με παλιότερα συγκροτήματα όπως οι Damned, οι Dead Kennedys, οι Misfits, οι Ramones, αλλά σε μεγάλο βαθμό και με τη σουηδική punk σκηνή. Επίσης μεγάλη σημασία έπαιξε για εμάς η garage και garage punk σκηνή των ‘90s με συγκροτήματα όπως οι Oblivians και οι New Bomb Turks. Γενικότερα μας άρεσαν περίπου τα πάντα γύρω από αυτά που σου ανέφερα, όπως και όλα όσα αρέσουν σε αυτές τις μπάντες. Για παράδειγμα, μέσω των New Bomb Turks και των Oblivians ανακαλύψαμε τους Saints και τους Sonics, που ήταν πολύ σημαντικοί για εμάς.

Πολλά από αυτά τα συγκροτήματα συνήθιζαν να διασκευάζουν τραγούδια από τα αγαπημένα τους συγκροτήματα, οπότε ίσως ήταν κι αυτός ένας για να μάθετε νέα συγκροτήματα.

Ναι, σίγουρα ήταν.

Εσείς σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε κάποιον δίσκο με διασκευές από τα αγαπημένα σας συγκροτήματα;

Κάνουμε διασκευές μερικές φορές, έχουμε μάλιστα βγάλει κι ένα EP αποκλειστικά με διασκευές περίπου πριν δέκα χρόνια, νομίζω ότι έχει 4 ή 5 κομμάτια (σ.σ. ένα επτάϊντσο με τρία κομμάτια είναι).

Νομίζω ότι αυτό ήταν πριν από το προηγούμενο άλμπουμ, σωστά;

Ναι, μπορεί να είναι έτσι. Ίσως λοιπόν το EP να βγήκε και πριν από δεκαπέντε χρόνια. Είναι πολύ καλό πάντως, έχει αρκετές ωραίες διασκευές, έχει ένα πολύ ωραίο τραγούδι που λέγεται "Nasty Secretary" και έχει και το "Early Morning Wake Up Call" των Flash & The Pan. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι άλλο υπάρχει εκεί, αλλά είναι μια καλή δουλειά.

Ποιο είναι το μυστικό του να δουλεύεις με τα ίδια άτομα για τριάντα χρόνια;

Για να το πετύχεις αυτό, καταρχήν παίζει σημαντικό ρόλο το να προέρχεσαι από μια μικρή πόλη. Σε ένα τέτοιο μέρος δεν υπάρχουν και πολλά άτομα για παρέα κι αυτό κάνει ευκολότερο αυτό που έχουμε πετύχει. Αν κάποιος περιορίσει τον αριθμό των άλλων φίλων που έχει, τότε πρέπει να κάνει παρέα με τα άτομα με τα οποία έχει το συγκρότημα. (σ.σ. γελάμε) Πέρα από την πλάκα, εμείς είμαστε μαζί τόσο πολύ καιρό που κατά κάποιον τρόπο είμαστε σαν αδέρφια. Πολεμάμε σαν αδέρφια και γελάμε σαν αδέρφια. Οπότε υποθέτω ότι υπάρχει ένα είδος αδελφοσύνης μέσα στο συγκρότημα. Επίσης, έχουμε και την ίδια αίσθηση του χιούμορ από την αρχή, πάντα διασκεδάζαμε μαζί. Πάντα διασκεδάζαμε μαζί όταν κάναμε τα πράγματα που πιστεύουμε ότι είναι διασκεδαστικά. Εννοείται ότι μπορεί να μαλώνουμε και μεταξύ μας όταν κάνουμε πράγματα που πιστεύουμε ότι είναι βαρετά. Όταν όμως διασκεδάζουμε μαζί, τότε πραγματικά διασκεδάζουμε μαζί. Όταν περιοδεύαμε και οδηγούσαμε το βανάκι μας στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ και παίζαμε εδώ κι εκεί, το το αγαπούσαμε πολύ. Είναι λίγο σαν να κάνεις κάμπινγκ με τους καλύτερούς σου φίλους.

Επομένως περνάτε καλά κάνοντας περιοδείες και δίσκους μαζί.

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που είμαστε μαζί για τόσα χρόνια.

Ο Chris Dangerous (σ.σ. ο ντράμερ) κάνει ένα διάλειμμα από το συγκότημα. Προόκειται να επιστρέψει κάποια στιγμή;

Έχει ήδη επιστρέψει και φαίνεται να είναι πολύ καλά Τελικά κάναμε μόνο μια μικρή περιοδεία στο Μεξικό και άλλη μία στις ΗΠΑ που είχαμε αντικαταστάτη, αλλά τώρα ο Chris έχει επιστρέψει κανονικά μαζί μας. Μπορείς να τον ακούσεις και στον νέο δίσκο και, ξέρεις, παίζει τόσο καλά όσο ποτέ άλλοτε.

Σε μια καριέρα τριάντα ετών, ποια θα έλεγες ότι ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη επιλογή που έχετε κάνει;

Έχουμε κάνει μερικές κορυφαίες επιλογές και έχουμε κάνει και μερικές τραγικές επιλογές.

Αν βρισκόμουν τώρα στην αρχή της καριέρας μου, θα έκανα τα ίδια πράγματα. Χωρίς τύψεις, χωρίς φόβο

Όπως όλοι, πάνω-κάτω.

Υποθέτω ότι όλα είναι μέρος αυτού του παραμυθιού που σχηματίζει η καριέρα σου. Μαθαίνεις από τα πάντα, από κάθε σου επιλογή, είτε καλή, είτε κακή. Νομίζω ότι το καλύτερο πράγμα που κάναμε ποτέ ήταν το ότι σχηματίσαμε το συγκρότημα και το δεύτερο καλύτερο ότι έχουμε μείνει ενωμένοι. Το τρίτο καλύτερο πράγμα ήταν όλα τα διασκεδαστικά πράγματα που μπορέσαμε να κάνουμε. Και όλα αυτά τα καλά ξεπερνούν πλήρως όλες τις κακές αποφάσεις που μπορεί να έχουμε πάρει. Οπότε ναι, άξιζε τον κόπο. Αν βρισκόμουν τώρα στην αρχή της καριέρας μου, θα έκανα τα ίδια πράγματα. Χωρίς τύψεις, χωρίς φόβο.

Τι στόχους και τι σχέδια έχετε για το μέλλον;

Το μόνο πράγμα που έχουμε στο μυαλό μας είναι η περιοδεία για τον νέο δίσκο. Αυτή τη στιγμή όλη η Σουηδία, από άκρη σε άκρη, γιορτάζει την επιστροφή των Hives! Οπότε θα περιοδεύσουμε για 3-4 χρόνια και μετά, βλέπουμε.

Εδώ στην Αθήνα παίζετε σε έναν μεγάλο, ανοιχτό χώρο. Τι να περιμένουμε από τις συναυλίες σας; Να είμαστε έτοιμοι να παρακολουθήσουμε το μεγαλύτερο ροκ σόου στη Γη (σ.σ. οι ίδιοι το λένε!);

Ναι, και δεν πρέπει να έχετε χαμηλότερες προσδοκίες από αυτό.

Αυτό είναι πολλά υποσχόμενο. Σας είχα δει σε ένα φεστιβάλ εκτός Ελλάδας το 2011, οπότε έχω μια ιδέα και έχω μεγάλες προσδοκίες, αλλά χαίρομαι που μας ζητάτε εσείς οι ίδιοι να έχουμε μεγάλες προσδοκίες.

Αυτό είναι καλό. Να έχετε μεγάλες προσδοκίες!

Εσύ τι μουσική ακούς ως ακροατής;

Ως επί το πλείστον, παρόμοια με αυτή που παίζουμε με τους Hives. Ο ήχος των Hives είναι αυτός που είναι για κάποιο λόγο. Θέλω να πω, εμπνεόμαστε από όλες τις μπάντες που μας αρέσουν και που μας άρεσαν ποτέ. Ως ακροατής, θα έλεγα ότι δεν ξεφεύγω και πολύ για να βρω άλλη μουσική, αλλά ενίοτε ακούω και διαφορετικά πράγματα, όπως για παράδειγμα country ή κλασική μουσική. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο όμως είναι το ενεργητικό rock ‘n’ roll, αυτό είναι που κάνει τις δικές μου χορδές να πάλλονται. Αυτή την περίοδο πάντως, που κάναμε νέο δίσκο, ακούω μόνο Hives!

Λογικό όταν κάνεις νέο δίσκο!

Αλλά είναι και ένας δίσκος με φρέσκο ήχο, οπότε δεν παραπονιέμαι!

Ακούς μουσική ψηφιακά ή από φυσική μορφή;

Ακούω τα πάντα. Μου αρέσει να έχω όλες τις μορφές στο σπίτι μου. Ακούω και κασσέτες και CD και βινύλιο και ψηφιακά αρχεία. Νομίζω ότι προτιμάω το βινύλιο ή το CD. Στην ψηφιακή μορφή, παίζει σημαντικό ρόλο η ποιότητα των αρχείων. Αν είναι καλή, η ψηφιακή μορφή μπορεί να συγκριθεί με τη φυσική μορφή και να έχει αυτόν τον ζεστό ήχο που λέμε, αλλά μερικές φορές νιώθω λίγο σα να έχει αφαιρεθεί το fun από τη μουσική όταν τα ψηφιακά αρχεία είναι υπερβολικά συμπιεσμένα. Αν ακούσεις τον ίδιο δίσκο από μια ψηφιακή πλατφόρμα και μετά βάλεις το βινύλιο, δεν υπάρχει σύγκριση. Εννοώ ότι, το βινύλιο κερδίζει κάθε φορά. Ωστόσο, αν έχεις αρχεία και σούπερ υψηλή ανάλυση, όπως ας πούμε τώρα που δουλεύουμε στο studio και κάνουμε mastering, τότε αυτά τα αρχεία ακούγονται υπέροχα. Αλλά δεν είναι ο κανόνας.

Άσε που μπορείς να τα πάρεις και μαζί σου.

Αυτό είναι βασικό πλεονέκτημα. Μπορείς να τα έχεις ακόμα και μέσα στην τσέπη σου. Αυτό είναι καλό.

Κάθε μήνα δημοσιεύουμε μια λίστα όπου κάθε συντάκτης βάζει τους πέντε δίσκους που άκουσε πιο πολύ τον μήνα που μας πέρασε. Όποτε μιλάμε με μουσικούς, ρωτάμε και τις δικές τους πεντάδες. Ποιοι είναι λοιπόν οι δικοί σου πέντε δίσκοι για τον προηγούμενο μήνα;

Οι δίσκοι που άκουσα τον προηγούμενο μήνα είναι το "The Death Of Randy Fitzsimmons", το "The Death Of Randy Fitzsimmons", το "The Death Of Randy Fitzsimmons", το "The Death Of Randy Fitzsimmons"και το "The Death Of Randy Fitzsimmons", νομίζω ότι είναι πέντε.Αυτοί είναι όλοι οι δίσκοι που άκουσα. Έχω ακούσει αυτόν τον δίσκο τόσες φορές τον τελευταίο καιρό με ηχογραφήσεις, mastering, test presses και όλα αυτά, που ναι, καταλαμβάνει τις θέσεις από 1 έως και 5 στη λίστα μου.

Δεν ξέρω αν η σκληρή μας αρχισυνταξία θα το αποδεχτεί, αλλά θα επιχειρήσω να το περάσω!

Προσπάθησα να είμαι ειλικρινής!

Το εκτιμώ! Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου.

Προφανώς είμαστε ενθουσιασμένοι που θα έρθουμε στην Ελλάδα και θα δούμε όλα αυτά που έχτισαν οι Θεοί πριν από πολύ καιρό, θα φάμε ελαιόλαδο και ελιές και όλα τα υπέροχα ελληνικά φαγητά. Ας δούμε πώς μπορούν να αποδώσουν οι Hives έχοντας φάει φέτα και ελιές!

Θα χαρούμε να σας έχουμε εδώ. Καλή επιτυχία με τον νέο δίσκο!

Ευχαριστώ πολύ, ανυπομονούμε κι εμείς να έρθουμε. Αντίο!