«A Buyer's Guide»: Def Leppard

Οδηγός δισκογραφίας για τους Βρετανούς hard rock αστέρες

Από τον Σπύρο Κούκα, 21/10/2022 @ 20:42

Η ιστορία των Def Leppard φαντάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, από πολλές απόψεις. Από τις γειτονιές του Sheffield και την πρωτοπορία στο NWOBHM ρεύμα, έως και τα sold out σε αρένες όλου του κόσμου για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, η διαδρομή τους επεφύλασσε κομβικές αποφάσεις, αλλαγές ύφους, ατυχήματα και επανακάμψεις. Με το πιο πρόσφατο τους άλμπουμ διαθέσιμο εδώ και λίγο καιρό και με την αφορμή που μας δίνει η επερχόμενη τους περιοδεία με τους Mötley Crüe, αλλά και η κυκλοφορία του βιβλίου με την επίσημη ιστορία τους (με τίτλο "Definitely: The Official Story Of Def Leppard", την άνοιξη του 2023), επισκεπτόμαστε ξανά την πολυπλατινένια δισκογραφία τους, επιχειρώντας μια υποτυπώδη κατάταξη.

 
Def Leppard - Pyromania

Pyromania
(Mercury, 1983)

Το game changer άλμπουμ. Το "Pyromania" θεωρείται - και είναι - ένα εξαιρετικό άλμπουμ καλογυαλισμένου pop-metal, το οποίο έκανε τους Def Leppard από μια ανερχόμενη μπάντα, πραγματικούς super stars της εποχής. Οι πωλήσεις υπήρξαν ανεπανάληπτες, η αποδοχή του (αμερικανικού, κατά κύριο λόγο) κόσμου συντριπτική και οι Βρετανοί, που ήδη μετρούσαν μια αλλαγή στο lineup τους (καθώς ο Phil Collen των Girl αντικατέστησε τον - εθισμένο στο ποτό - Pete Willis) χάρισαν στο κοινό ένα άλμπουμ γεμάτο hits, από το "Photograph" και το "Rock Of Ages", έως και το "Foolin'" και το αγαπημένο "Too Late For Love". Αμέτρητες λίστες και σχεδόν 40 χρόνια αργότερα, το "Pyromania" δικαίως θεωρείται όχι μόνο το καλύτερο άλμπουμ των Def Leppard, αλλά κι ένας δίσκος που καθόρισε τον hard & heavy rock ήχο των ‘80s, όντας ένας must have δίσκος της εποχής εκείνης.

Def Leppard - Hysteria

Hysteria
(Mercury, 1987)

Το "Hysteria" αποτέλεσε ένα άλμπουμ δύσκολο στο να κυκλοφορήσει, αφού το μεσοδιάστημα που χρειάστηκε για τη δημιουργία και την κυκλοφορία του δοκίμασε τις αντοχές της μπάντας. Το ατύχημα του Rick Allen και η αναπάντεχη αναπηρία που του άφησε κατόπιν, φαντάζει ως ένα κομβικό σημείο στην ιστορία της. Στηρίζοντας τον drummer τους απόλυτα, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας έδωσαν το κίνητρο στον άτυχο μουσικό να ανακάμψει, προσαρμόζοντας το παίξιμο του κατάλληλα με τη χρήση ενός καινοτόμου ηλεκτρονικού drum kit. Πέραν αυτού, οι μαγουλάδες του Joe Elliott, αλλά και το αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε και ο ίδιος ο Mutt Lange, καθυστέρησαν τις εξελίξεις, αλλά συγχρόνως ατσάλωσαν τους Βρετανούς. Συσπειρωμένοι όσο ποτέ άλλοτε, οι Def Leppard κατάφεραν να βγάλουν ένα αντίστοιχα επιτυχημένο άλμπουμ με το "Pyromania", καθώς το "Hysteria" θα συνέχιζε την υστερική μανία γύρω από το όνομα των Βρετανών, χαρίζοντας μερικά ακόμη αναντίρρητα catchy pop-metal hits. Άλλωστε, ο στόχος τους υπήρξε να βγάλουν ένα άλμπουμ κατά τα πρότυπα του "Thriller" του Michael Jackson, κοινώς μια δουλειά που κάθε της κομμάτι θα μπορούσε να είναι ένα δυνητικό hit - κάτι που, σε μεγάλο βαθμό - επετεύχθη επιτυχώς.

 
Def Leppard - On Through The Night

On Through The Night
(Vertigo, 1980)

Κάποτε, οι Def Leppard δεν αποτελούσαν μέρος του arena rock οικοδομήματος, απολαμβάνοντας το status των φτασμένων stars, αλλά υπήρξαν μέρος του ανερχόμενου NWOBHM κινήματος, μαζί με τους Iron Maiden, τους Saxon και λοιπές γνωστές ή άγνωστες μπάντες του εν λόγω ρεύματος. Σαφώς, το βλέμμα από τότε υπήρχε στραμμένο προς την Αμερική και τις αρένες της (βλ. "Hello America" αλλά και τις εκτεταμένες περιοδείες της μπάντας στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, παρά στα ευρωπαϊκά εδάφη) και ο ήχος τους έστεκε ως σαφώς πιο ραφιναρισμένος από τις λοιπές μπάντες του προαναφερθέντος βρετανικού κύματος, αλλά δύσκολα μπορούσε κανείς να φανταστεί την ραγδαία εξέλιξη των Def Leppard σε αστέρες τεράστιου διαμετρήματος, επηρεάζοντας άμεσα ή έμμεσα την πορεία κι άλλων σημαντικών σχημάτων της εποχής, μόλις τρία χρόνια αργότερα.

Def Leppard - High 'N' Dry

High 'N' Dry
(Vertigo, 1981)

Το συναπάντημα της μπάντας με τον (παραγωγό των AC/DC) "Mutt" Lange θεωρείται κομβικό για την περαιτέρω πορεία της, καθώς καθόρισε τον ήχο, το image και το κοινό της μια και καλή. Έτσι, το "High 'N' Dry", όντας το μεταβατικό στάδιο από την NWOBHM αλητεία στην arena rock γιγάντωση, φέρνει όσο πιο κοντά γίνεται αυτούς τους δύο κόσμους, καθώς το working class hard rock της αλλάζει σταδιακά τάξη και αρχίζει να απευθύνεται στις ευρείες μάζες. Η συνθετική στόχευση θέλει μεγάλες μελωδίες και ακόμη πιο μεγάλα refrains, γυαλισμένο ήχο και εύκολους στίχους και στο δεύτερο άλμπουμ τους οι Def Leppard «μαθαίνουν» να γράφουν ανάλογα, χωρίς ακόμη να έχουν τελειοποιήσει το συγκεκριμένο ύφος, αλλά και χωρίς να έχουν απωλέσει εντελώς τον πιο street χαρακτήρα τους, γεγονός που έκανε το "High 'N' Dry" θελκτικό και στο metal κοινό της εποχής.

 
Def Leppard - Adrenalize

Adrenalize
(Mercury, 1992)

Το τελευταίο πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε η μπάντα, δίχως αμφιβολία. Το "Adrenalize" έβρισκε τους Βρετανούς rockers στην κορυφή του μουσικού κόσμου, έχοντας κατακτήσει τα παγκόσμια charts με τις δύο προηγούμενες, πολυπλατινένιες κυκλοφορίες τους, οπότε δεν δυσκολεύτηκε να εκμεταλλευτεί το momentum. Μπορεί οι εποχές - βλέπε early '90s και άνοδος του grunge - να είχαν αλλάξει, αλλά η κεκτημένη ταχύτητα από τα '80s έδωσε στο άλμπουμ την ώθηση που χρειαζόταν για να προκαλέσει αίσθηση, χάρη στον arena rock αέρα του και τις πραγματικά εύληπτες στιγμές του - κάποιες από τις οποίες θα έμεναν σταθερά στο setlist της μπάντας τα επόμενα χρόνια.

Def Leppard - Euphoria

Euphoria
(Bludgeon Riffola, 1999)

Ομολογουμένως, η περίοδος που ακολούθησε το "Adrenalize" υπήρξε δύσκολη για τους Def Leppard. Οι εποχές είχαν αλλάξει, η αέναη αναζήτηση της εισόδου στα charts ανέκαθεν απασχολούσε τη μπάντα, με αποτέλεσμα το "Slang" των mid '90s να μοιάζει με μια μουσική παρωδία, έχοντας απωλέσει κάθε ιδιαίτερο γνώρισμα της στο βωμό της όποιας εμπορικότητας. Στο "Euphoria", όμως, τα πράγματα έδειχναν καλύτερα. Με τον τίτλο να κλείνει το μάτι στο "Hysteria", τον (πρωταθλητή της F1 το 1996) Damon Hill να ρίχνει μια-δυο πενιές ως εξέχοντας guest και το αίσθημα της διασκέδασης να επιστρέφει κατά τις ακροάσεις του υλικού του δίσκου, το "Euphoria" είναι αυτό που είναι και αυτό αρκεί. Βλέπετε, με τα 2-3 hits του να είναι κολλητικά, αλλά τον υπόλοιπο δίσκο να κινείται μεταξύ της νοσταλγικής φθοράς/επιστροφής στις ρίζες και των πρώτων εμφανών αναμασημάτων έως και της filler αφθαρσίας, ο δίσκος φαντάζει πλέον ως το μεταίχμιο εκείνο που διακρίνει την παραγωγική από την μετέπειτα περίοδο κάθε φτασμένης μπάντας.

Def Leppard - X

X
(Bludgeon Riffola, 2002)

Το "Rick Allen" άλμπουμ των Def Leppard, το "X" είναι εκείνη η δουλειά της μπάντας που βρίσκει τον πολυμήχανο drummer της να συνυπογράφει έντεκα από τις συνθέσεις της (τη στιγμή που στο παρελθόν εμφανιζόταν σε μόλις τρία αντίστοιχα songwriting credits). Ενδιαφέρον σαν προσπάθεια, το άλμπουμ κατηγορήθηκε στην εποχή ότι δεν υπήρξε up to date με την εποχή του, καθώς απέρριπτε τα nu metal στοιχεία που κυριαρχούσαν στη μουσική βιομηχανία τότε. Αυτό, βέβαια, είναι και το χαρακτηριστικό που το διατήρησε ψηλά στις συνειδήσεις σε βάθος χρόνου, αφού το μεσήλικο μεν, catchy δε songwriting του ακούγεται και σήμερα ευχάριστο, αρκούντως εύπεπτο και ανατατικό για να ικανοποιήσει το μέσο ακροατή τους.

 
Def Leppard - Def Leppard

Def Leppard
(earMUSIC, 2015)

Το άλμπουμ που επιχείρησε να ξαναφέρει στο προσκήνιο τους Def Leppard, αποτέλεσε μια προσπάθεια για μια επανεκκίνηση των δισκογραφικών τους προσπαθειών. Άλλωστε, το τελευταίο υποδηλώνεται και από τον τίτλο του, όντας το καθυστερημένα ομότιτλο πόνημα μιας μπάντας με ήδη τέσσερις δεκαετίες στην πλάτη της, με το "Def Leppard" να στέκει αξιοπρεπώς αλλά να μην κάνει τη διαφορά. «Ένα άλμπουμ στον αυτόματο πιλότο», λοιπόν, σίγουρα όχι ό,τι καλύτερο είχαν να παρουσιάσουν μετά το "Hysteria" (όπως, λίγο μεγαλόστομα είχε δηλώσει ο Phil Collen εκείνη την περίοδο), αλλά σίγουρα όχι και παντελώς αδιάφορο. Με συγκεκριμένες στιγμές να υπενθυμίζουν τα όσα ήταν ικανή να προσφέρει αυτή η τεράστια μπάντα, αλλά και με αρκετό filler υλικό και μια μάλλον άνευρη προσέγγιση, το δέκατο (χωρίς να προσμετράται το άλμπουμ διασκευών "Yeah") άλμπουμ των Βρετανών μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε…

 
Def Leppard - Songs From The Sparkle Lounge

Songs From The Sparkle Lounge
(Sanctuary, 2008)

Ένα μετριότατο άλμπουμ σε μια περίοδο που η μπάντα δεν είχε την παραμικρή έμπνευση, το ένατο άλμπουμ των Def Leppard δεν ακούγεται και δεν αφορά κανέναν. Μακράν το χειρότερο τους πόνημα, με τραγούδια αποπροσανατολισμένα και το ύφος να ακολουθεί μια σπασμένη πυξίδα που άλλοτε έδειχνε προς το rock, άλλοτε προς το pop κι ενίοτε λοξοκοίταζε προς alternative και nu χωράφια, το άλμπουμ δεν προβληματίζει λόγω της έλλειψης συνοχής, αλλά αποκλειστικά εξαιτίας της παντελούς (ίσως, με εξαίρεση το "Bad Actress") έλλειψης έμπνευσης. Έκτοτε, η μπάντα έκανε εφτά χρόνια να ανακάμψει με νέα δουλειά, προσπαθώντας να πραγματοποιήσει ένα ποιοτικό reboot, αλλά η ανορθογραφία του "... Sparkle Lounge" δύσκολα ξεχνιέται.

 
Def Leppard - Mirror Ball - Live & More

Mirror Ball - Live & More
(Frontiers, 2011)

Είναι εντυπωσιακό πως μια μπάντα του διαμετρήματος των Def Leppard δεν είχε κυκλοφορήσει επίσημο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ μέχρι και τις αρχές των '10s, κάτι που συνέβη μόλις το 2011 με το εν λόγω άλμπουμ. Στην περιοδεία για ένα από τα χειρότερα άλμπουμ τους, οι Βρετανοί ηχογράφησαν αρκετές ζωντανές τους εμφανίσεις, δημιουργώντας ένα ποτ-πουρί επιτυχιών με γαρνιτούρα τρία νέα τραγούδια. Το αποτέλεσμα άρεσε και η μπάντα βρήκε την ευκαιρία να αναπληρώσει το χαμένο έδαφος σε κυκλοφορίες live άλμπουμ, έχοντας πλέον τέσσερα στο ενεργητικό της, εξαιρουμένων των όσων υπάρχουν στα διάφορα box sets και τις deluxe εκδόσεις των άλμπουμ τους κατά καιρούς. 

A Compilation

Spotify Playlist

1. Two Steps Behind (Retro Active) 
2. Rock Brigade (On Through The Night)
3. Wasted (On Through The Night) 
4. Let It Go (High 'N' Dry)
5. Another Hit & Run (High 'N' Dry) 
6. Bringin' On The Heartbreak (High 'N' Dry) 
7. Too Late For Love (Pyromania)
8. Foolin' (Pyromania)
9. Rock! Rock! (Till You Drop) (Pyromania) 
10. Photograph (Pyromania)
11. Rock Of Ages (Pyromania)
12. Pour Some Sugar On Me (Hysteria) 
13. Rocker (Hysteria)
14. Animal (Hysteria) 
15. Love Bites (Hysteria) 
16. Let's Get Rocked (Adrenalize) 
17. Have You Ever Needed Someone So Bad (Adrenalize) 
18. Now (X) 
19. Long, Long Way To Go (X)
20. Bad Actress (Songs From The Sparkle Lounge) 
21. Promises (Euphoria) 
22. When Love & Hate Collide (Vault) 
23. Dangerous (Def Leppard) 

  • SHARE
  • TWEET