The BuzzDealers

Αν δεν αντιληφθήκατε το ντεμπούτο των BuzzDealers το 2020 είστε μάλλον συγχωρεμένοι, και ακόμα πιο δικαιολογημένο το ίδιο το συγκρότημα αφού ο κόσμος ζούσε περίεργες εποχές τότε, δεν ξέρω αν θυμάστε δηλαδή, οπότε η προώθηση του δίσκου θα ήταν σίγουρα προβληματική. Παρόλα αυτά, το "Blooming", κυκλοφορώντας από τη Nasoni, διέγραψε μία τίμια πορεία, αν σκεφτούμε ότι λίγες μόνο κόπιες φαίνονται διαθέσιμες online. Με αυτά κι αυτά όμως, έχουμε φτάσει στα δέκα χρόνια ενεργής παρουσίας του συγκροτήματος με μόλις φέτος να κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος τους με μικρές διαφορές από τον πρώτο σε ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική κατεύθυνση.

Ο ήχος τους μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί indie garage. Δηλαδή από τη μία έχουμε την garage λογική των κιθαριστικών τραγουδιών που μεταχειρίζονται τα βασικά του rock ‘n’ roll με κάποιες μικρές δόσεις ψυχεδέλειας, ως επιρροή περισσότερο και λιγότερο ως αποτέλεσμα. Και από την άλλη έχουμε μία καθαρή παραγωγή, σύγχρονη και όχι ρετρολάγνα. Η παραγωγή και το mastering τονίζεται και στο δελτίο τύπου και είναι σαφές ότι έχει δοθεί μεγάλη σημασία στο αποτέλεσμα. Το οποίο με δύο λέξεις φέρνει στο μυαλό, τόσο μουσικά όσο και σε ήχο, τους Arctic Monkeys και τους Black Keys. Κι αν αυτό το τελευταίο πλέον μπορεί να ακούγεται και ως προσβολή αν λάβουμε υπόψη τους πιο πρόσφατους δίσκους των Αμερικάνων, δεν είναι πολύ μακρινή η περίοδος που ήταν κομπλιμέντο. Σε αυτή την περίοδο αναφερόμαστε κι εμείς.

Τα οκτώ τραγούδια του δίσκου στοχεύουν σε έναν ιδανικό συνδυασμό έντασης και δυναμικής με εμπορικότητα και feelgood διάθεση. Σε αυτό το κομμάτι πετυχαίνουν κέντρο στόχου και είμαι σίγουρος ότι στα live αυτό (αν ο ήχος είναι κατάλληλος) μπορεί να δημιουργεί ένα χορευτικό κλίμα, ένα rock ‘n’ roll πάρτυ. Αυτό ξεχειλίζει έτσι κι αλλιώς από τα ψηφιακά αυλάκια του άλμπουμ όπως το ακούσαμε. Το πιο σημαντικό μάλιστα είναι ότι οι ιδέες δεν είναι μονοδιάστατες, τα τραγούδια δεν κάνουν μόνο τα απαραίτητα, χωρίς βεβαίως να ξεχνάνε να τα κάνουν καλά. Όμως πέρα από τα απαραίτητα riffs και solo, έχουν τις διπλές κιθάρες τους, παίζουν με τους ρυθμούς, τις ταχύτητες, τον ήχο και φροντίζουν οι μελωδίες να κάνουν ενδιαφέρουσες διαδρομές αλλά να παραμένουν εύπεπτες, με όλη την καλή έννοια. Είναι ένα ολοκληρωμένο, προσεγμένο και δουλεμένο σύνολο

Είναι όλα ιδανικά; Εντάξει, όχι. Αρχικά ως εντελώς προσωπική άποψη θα καταθέσω ότι θεωρώ ότι ξεκινούν το δίσκο με λάθος τραγούδι. Το "Far Out" είναι και από τα λιγότερο ενδιαφέροντα του συνόλου και σχετικά μέτριας έντασης. Σε μία εποχή που πολλοί δεν αφιερώνουν πάνω από 1-2 λεπτά για να κρίνουν αν τους ενδιαφέρει ένας δίσκος, το να ξεκινάς έτσι πιθανόν να στοιχίσει. Αυτό όμως αποτελεί ήσσονος σημασίας παρατήρηση, στην πραγματικότητα, αλλού είναι τα σημαντικά. Παρότι αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ καλά, δυσκολεύομαι να διακρίνω παντού τη δική τους προσωπικότητα. Το παίξιμό των BuzzDealers, ειδικά στις κιθάρες που όπως και να το κάνουμε πρωταγωνιστούν, είναι εμπνευσμένο και αυτό λάμπει περισσότερο στα δύο μεγάλης διάρκειας (επτάλεπτα) τραγούδια τα οποία είναι μάλλον και τα καλύτερα του δίσκου. Αν σκεφτούμε ότι σε σχέση με το ντεμπούτο τους, αυτό είναι μία νέα προσθήκη, ίσως το μέλλον τους να έπρεπε να είναι εκεί. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτή είναι μία δουλειά για την οποία έχουν κάθε λόγο να νιώθουν περήφανοι. Μακάρι η επόμενη να μην είναι σε άλλα πέντε χρόνια.