Wino

Το συζήταγα τις προάλλες με ένα φίλο. Χάσαμε τον Ozzy, μου λέει. Ναι, αλλά έχουμε ακόμα τον Wino, του κάνω. Οκ, διαφορετικά τα μεγέθη και το ειδικό βάρος αλλά θέλω να πιστεύω πως αντιλαμβάνεσαι το σκεπτικό μου. Φίλε. Είναι σημαντικό να έχουμε μερικές σταθερές στις μέρες μας. Το να έχουμε τέτοιες (σταθερές) σαν τον Wino, το λες κι ευλογία.

Το πνεύμα του παραμένει ανήσυχο, το ταλέντο του πηγαίο και η ανάγκη για δημιουργία του δίνει το πάτημα να χαίρεται την ζωή. Ο τίτλος του δίσκου είναι ο επίλογος από ένα φιλικό γράμμα που έλαβε. Δεν χρειάστηκε και πολύ να κορνιζάρει την φράση αυτή. Η αγάπη του για το παραδοσιακό bodhrán drum των Ιρλανδών, δεν χρειάστηκε πολύ να βρει τον δρόμο της στην ακουστική ομορφιά του "New Terms". Η ιδέα του ταξίδεψε μέχρι εκεί και οι We Banjo Three ανέλαβαν τα καθέκαστα.

Δεν ήταν όμως και το μοναδικό ταξίδι. Σίγουρα πάντως το πιο μακρινό, καθώς ο δίσκος που ξεκίνησε ως αποκλειστικά ακουστικός και κατέληξε με ενισχυτές, τύμπανα και ηλεκτρική, έκανε και μερικές στάσεις στις άλλες αγάπες του Wino. Αγάπες, που μας τις έχει συστήσει και στα προηγούμενα solo album του και που προφανώς θα παραμείνουν παντοτινές.

Όσοι έχετε ακούσει το "Heavy Kingdom" και την συνεργασία του με τον Conny Ochs, έχετε πάρει από νωρίς μια σχετική ιδέα για το πόσο εκτιμά τον Townes Van Zandt. Μια εκτίμηση που προφανώς φτάνει και στον Johnny Cash και που στο "Create Or Die" φέρνει στο προσκήνιο παλιούς και νέους μουσικούς. Σαν τις ιδέες που δημιούργησαν τον δίσκο αυτό. Κάποιες παλιές που περίμεναν καρτερικά την σειρά τους και κάποιες καινούργιες που κούμπωσαν άψογα στο καλλιτεχνικό όραμα του Wino.

Για παράδειγμα στο "Never Said Goodbye", δεν μπορεί, θα σου έρθει κατά νου ένας ζωντανός θρύλος που πρόσφατα έγινε και ταινία που δεν την έχουμε δει ακόμα, ενώ στο "Bury Me In Texas" από τον τίτλο και μόνο, θα εμφανιστεί μπροστά σου ο bearded reverend της καρδιάς μας. Με την κουστωδία του. Παραδείγματα, που δικαίως θα γείρουν την πλάστιγγα μερικών προς το ακουστικό μέρος του δίσκου, αλίμονο όμως αν δεν λάβουμε υπόψιν και τις Spirit Caravan & The Obsessed αναφορές.

Όχι επειδή απλά υπάρχουν και είναι μέρος της διαδικασίας για την δημιουργία της ατμόσφαιρας. Όχι. Το "Create Or Die" δεν είναι ένα άλμπουμ που έχει μόνο ατμόσφαιρα. Έχει και κορυφαίες συνθέσεις, μερικές εκ των οποίων πηγάζουν από την heavy ιδιοσυγκρασία του δημιουργού τους. Όπως το εναρκτήριο "Anhedonia" που από τις πρώτες του νότες συνειδητοποιείς πόσο ανάγκη είχες να ακούσεις αυτόν τον ήχο και πάλι.

My comfort zone; Η σταθερά που λέγαμε πιο πάνω; Πιθανώς. Ο Scott Weinrich δεν είναι απλώς το ζωντανό τοτέμ της underground heavy rock αμερικάνικης σκηνής. Ο godfather του doom ή ένας υποτιμημένος κιθαρίστας. Είναι κι ένας "Noble Man" που σκαρφίζεται λόγια και νότες, στοιχεία ικανά όχι να σε διαμορφώσουν σαν προσωπικότητα, αλλά να σου αλλάξουν την φιλοσοφία που έχεις για την ζωή. Κι αυτό είναι ευλογία.