«Α Buyer's Guide»: Amon Amarth

Όχι, φίλτατο αναγνωστικό κοινό. Εδώ δεν θα μιλήσουμε για Viking metal. Θα μιλήσουμε για μια σουηδική metal μπάντα με Viking θεματολογία. Προφανώς δεν θα επιμείνουμε στις ταμπέλες, καθώς οι Amon Amarth κατάφεραν με την εξέλιξη και το μέγεθός τους, να τις αμφισβητήσουν, ξεπερνώντας τα στεγανά του ιδιώματός τους. Στα τέλη των '90s, το σουηδικό death metal, και στις δύο εκδοχές του, (Στοκχόλμης - Γκέτεμποργκ), βρισκόταν σε εμπορική άνθιση, γεγονός που αυτόματα υποδείκνυε πως σε πιο underground επίπεδο μια δεύτερη γενιά συγκροτημάτων ξεπεταγόταν.

Οι Amon Amarth, με όνομα παρμένο από το Βουνό του Χαμού, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, "Once Sent From The Golden Hall" το 1998, ξεκαθαρίζοντας μονομιάς τις προθέσεις τους. Η κληρονομιά σχημάτων όπως οι Grave, Entombed, Bathory, Unleashed και Hypocrisy, αποτέλεσε ανάμεσα σε θεριστικά riffs και leads και πραγματικά εντυπωσιακά φωνητικά, το άρμα ώστε να ανέβουν οι μύθοι της σκανδιναβικής μυθολογίας και να σαρώσουν τη metal σκηνή.

Η δεκαετία των '00s, είδε τους Σουηδούς, με ως επί το πλείστον σταθερή σύνθεση, που αντανακλάσθηκε και στη συμπάγεια του ήχου τους, να εξελίσσονται και να βρίσκουν το μοναδικό τους προσωπείο. Δίσκοι όπως το "Versus The World" ή το "Fate Of Norns", απογείωσαν τη δημοτικότητά τους, χάρη και σε κομμάτια όπως το "The Pursuit Of Vikings", με την εμπορική και ποιοτική έκρηξη να είναι θέμα χρόνου. Στο "With Oden On Our Side" του 2006, οι Σουηδοί βρήκαν τον ήχο που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν τους, και στο μετέπειτα "Twilight Of The Thunder God", ένα από τα κορυφαία άλμπουμ των '00s, τοποθετήθηκαν στην εμπροσθοφυλακή των metal ηρώων του αιώνα.

Οι μετέπειτα κυκλοφορίες συνέχισαν εξαιρετικά ποιοτικό σερί, που γέμισε το live οπλοστάσιο της μπάντας με τραγούδια - ύμνους. Καθώς εξελίσσονταν, οι Amon Amarth είδαν τις πομπώδεις και πιο heavy metal επιρροές τους να κατακλύζουν τον επιθετικό τους ήχο τους, αυξάνοντας το συναυλιακό τους κεφάλαιο, όπως απέδειξε και το πρόσφατο "The Great Heathen Army". Η σχέση κοινού και σχήματος είναι βαθιά και αμοιβαία, και αυτό αντικατοπτρίζεται σε κάθε ζωντανή συναυλία του συγκροτήματος. Η επικείμενη εμφάνισή τους στο Release Athens Festival μαζί με ένα εντυπωσιακό line-up του σκληρού ήχου, πρόκειται να το επιβεβαιώσει για ακόμη μια φορά του λόγου το αληθές. Ο κάτωθι οδηγός δισκογραφίας, αγνοεί ελιτίστικες προσεγγίσεις στη μουσική των Σουηδών και ασπάζεται την αγνή διάθεσή τους για άριστη metal τραγουδοποιία, και επιχειρεί να ρίξει φως σε μια δισκογραφία ποιοτικότερη από όσο της καταλογίζεται, και σίγουρα αρκούντως σημαντική, όσο και αν υποτιμάται. Έρχονται οι Vikings!

Spotify Playlist

 

With Oden On Our Side
(Metal Blade, 2006)

Αν υπάρχει ένα άλμπουμ που συμπυκνώνει στο μέγιστο όλες τις πτυχές του ήχου των Σουηδών, είναι το "With Oden On Our Side". Στον έκτο τους δίσκο παρακαλώ, περισσότερο από μια δεκαετία αφότου ξεκίνησαν, οι Amon Amarth σύστησαν μαζικά το metal ακροατήριο σε ένα ηχόχρωμα που εκκολαπτόταν μεν από τους ίδιους και όχι μόνο στα '90s, αλλά εδώ εκτοξεύθηκε. Με κομμάτια όπως το "Asator" και το "Runes To My Memory" η death metal πτυχή είναι εμφατικά παρούσα, τα μελωδικά και μνημονικά riffs δομούν συνθέσεις που μέχρι και τώρα σαρώνουν υπό κάθε καθεστώς ακρόασης, και το "Hermod's Ride To Hel" προμηνύει την μελλοντική και επικότερη πτυχή τους. Με τον Όντιν στο πλευρό του δεν έχασε κανείς, γιατί ακόμη και ο θάνατος στη μάχη οδηγεί στη Valhall. Που τους περίμενε, αφού εδώ οι Amon Amarth, υπό τους ήχους των κορακιών, αναδύθηκαν ως ένα από τα πλέον σημαντικότερα extreme metal σχήματα του αιώνα. [Α.Ζ.]

Twilight Of The Thunder God
(Metal Blade, 2008)

Μπορεί ήδη από τον προηγούμενο δίσκο τους να άρχιζε να γίνεται διακριτή η μεταστροφή στον ήχο της μπάντας σε πιο catchy μονοπάτια, αλλά εδώ είναι το σημείο καμπής που άλλαξε το ρου της ιστορίας για τους δημοφιλείς Viking metallers. Στο "Twilight Of The Thunder God", οι Amon Amarth λειάνουν τον ήχο τους από τα έντονα extreme metal στοιχεία του παρελθόντος, ενισχύουν το στοιχείο του εύληπτου με «μεγάλα» ρεφραίν και πιο έντονες μελωδικές εκφάνσεις, την ίδια στιγμή που διατηρούν αναλλοίωτο τον πυρήνα του επικότροπου συνθετικού τους χαρακτήρα. Αποτέλεσμα αυτού, ένας δίσκος που, 15 χρόνια αργότερα, αναγνωρίζεται ως κλασικός και σίγουρα ως ο πλέον αποδεκτός από το σύνολο του ακροατηρίου τους και όχι άδικα, αφού μονάχα η ανάγνωση των όσων περιέχει πείθει και τον πλέον δύσπιστο με την περίπτωση τους. [Σ.Κ.]

 

Once Sent From The Golden Hall
(Metal Blade, 1998)

Στο εξώφυλλο, οι πέντε φιγούρες των μελών της μπάντας στήνονται μπροστά στην Πύλη ενώ πίσω οι φλόγες χορεύουν, από το πρώτο riff του "Ride For Vengeance" όμως είναι σαν να δηλώνουν ότι η μουσική τους είναι γεννημένη από αυτή την φωτιά. Και αλήθεια, πόσο μεστό και ώριμο ήταν το "Once Sent From The Golden Hall" για ντεμπούτο; Το μελωδικό death metal των Amon Amarth ήξερε από την αρχή πως θα κερδίσει την μάχη: με riff-λεπίδες, με παθιασμένα και πολεμικά φωνητικά, με μελωδικά leads που οδηγούν τις συνθέσεις, με ένα περήφανα επικό attitude που δεν θα θυσίαζε ποτέ την δύναμη για την μελωδία, όπως εξάλλου μαρτυρούν και τιτάνια έπη όπως το ομώνυμο ή το "Victorious March". Το άλμπουμ αυτό έβαλε άμεσα τους Amon Amarth στον χάρτη με τα σημαντικά γκρουπ της εποχής τους και στέκει ακόμα και σήμερα ως μία από τις πιο στιβαρές τους δουλειές. Κρίμα μόνο που αποτέλεσε το μόνο άλμπουμ με τον Martin Lopez, το drumming του οποίου όμως λάμπει σαν ατσάλι. [ΑΚ]

Fate Of Norns
(Metal Blade Records, 2004)

Στο μυαλό μου, τούτος ο δίσκος αποτελεί το δίδυμο αδερφάκι τού παρακάτω, βαδίζει μαζί του και παράλληλα σχεδόν νότα νότα καθ' όλη την πορεία της μπάντας, ενδεχομένως και να επισκιάζεται - δικαίως ή αδίκως - από μία σύνθεση ορόσημο για το συγκρότημα. Η άποψη ότι χρειάζεται ιδιαίτερη τέχνη και μαεστρία να παρουσιάσεις αξιόλογα riffs σε mid - tempo συνθέσεις, έχει αναχθεί σε πραγματικότητα και τρόπο δημιουργίας για τους Σουηδούς, όπου και διαπρέπουν εκ νέου. Ακόμα ένα ισχυρό βήμα προς την καταξίωση και τη σχεδόν καθολική αποδοχή, με τα γνώριμα συστατικά τους σε πλήρη παράταξη και σε μόνιμη κατάσταση άνθισης, όταν η επανάληψη και τα μοτίβα δεν κούραζαν, αλλά λογίζονταν ως απαραίτητα για τη δημιουργία μουσικού αποτυπώματος και σταθερής βάσης οπαδών. [Π.Ζ.]

 

Versus The World
(Metal Blade Records, 2002)

Κάπως έτσι ξεκινά μια άτυπη τριλογία με συνεχόμενες κυκλοφορίες υψηλού επιπέδου για τους Σουηδούς, που έμελλε να κορυφωθεί μερικά χρόνια αργότερα με το οκτάποδο άτι του Oden. Ό,τι χτιζόταν με κόπο και μόχθο τόσον καιρό, κάποια στιγμή θα απογειωνόταν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ, καθώς συναντάμε μερικές από τις πιο έντονες συνθετικές τους στιγμές, οι οποίες όρισαν τον συνολικό τους χαρακτήρα. Το δίπολο με τις μελωδίες (προτού αυτές παραγίνουν χαρωπές) και τις death metal ερμηνείες του μουσάτου γίγαντα, ξεχειλίζει από ορμή και δύναμη, σαν τον θυμό πριν την επικείμενη σύγκρουση. Τα εύσημα πάνε και στον «νέο» παραγωγό Berno Paulsson, ο οποίος έβαλε τη χερούκλα του ώστε να το drakkar να μπει στη σωστή πορεία. [Π.Ζ.]

Surtur Rising
(Metal Blade, 2011)

Πώς διαδέχεσαι τα δύο πιο επιτυχημένα σου άλμπουμ; Πώς εισέρχεσαι σε μια δεκαετία όπου φαινομενικά ο ήχος που εκπροσωπείς έχει κορεσθεί; Με το ξύλο του "War Of The Gods". Με το instant hit "Destroyer Of The Universe". Ο δίσκος που ξεπρόβαλλε μέσα από τις φλόγες του Surtur με σκοπό να φέρει το Ragnarok, απέδειξε πως ακόμη και σε ένα αυστηρά οριοθετημένο πλαίσιο, όσον αφορά τη «θέση» του μελωδικού death metal και τις δυνατότητές του, οι Amon Amarth, με τον αέρα της έμπνευσης να γεμίζει τα πανιά των drakkar τους, συνέχισαν ένα σερί, που απέδειξε πως μόνο διάττοντες αστέρες δεν ήταν. Με τέτοιους δίσκους, συμπαγείς και με ροή, οι Amon Amarth οικοδόμησαν το μέγεθός τους και απέδειξαν πως η διάρκειά τους στο χρόνο, μόνο τυχαία δεν είναι. [Α.Ζ.]

Deceiver Of The Gods
(Metal Blade, 2013)

Στην εποχή της εδραίωσης τους, οι Amon Amarth υπήρξαν μια άκρως συνεπής μπάντα που χάριζε παραπάνω από τα προσδοκώμενα. Έτσι και στο ένατο κατά σειρά άλμπουμ τους, οι Σουηδοί αφήνουν τη μελωδία να τους καθοδηγήσει, γράφοντας κατά κύριο λόγο catchy, melodic death τραγούδια που υπηρετούσαν άψογα το Viking concept τους. Μάλιστα, εδώ υπάρχει κι εκλεκτός guest, καθώς ο Messiah Marcolin κάνει λίγο πιο ξεχωριστό το συμπαθές "Hel", την ίδια στιγμή που το υλικό του δίσκου διατηρεί την επικότητα και την πολεμική του διάθεση, χωρίς να κάνει εκπτώσεις. Έτσι, το "Deceiver Of The Gods" φαντάζει ως το πλέον χαρακρηριστικό δείγμα της μεσοΰστερης περιόδου των Amon Amarth, διατηρώντας ακόμη το ζύγι να γέρνει εμφανώς προς την έμπνευση, παρά προς τη μανιέρα. [Σ.Κ.]

 

The Avenger
(Metal Blade Records, 1999)

Η απάντηση στο ψευτοδίλημμα Γκέτεμποργκ ή Στοκχόλμη δίνεται με αυτόν τον δίσκο: αμφότερες οι «σχολές», η μελωδία από τη μια και η (σχετική) ακρότητα από την άλλη ως οδηγοί για τη δεύτερη εξόρμηση του drakkar. Επικροτούμε την άφιξη του Fredrik Andersson στο drum kit, ξαναθυμόμαστε τη σπορά εκείνης της εποχής που οδήγησε στην άνθιση μερικά χρόνια αργότερα, φτιάχνουμε κλισέ περί μουσιών και μούσκουλων και θα πούμε και μια κουβέντα παραπάνω για ένα άλμπουμ που το θεωρούμε υποτιμημένο. Με τον Johan Hegg σε ρόλο Berserker εν μέσω σπασμών και την παραγωγή να επιτείνει το αίσθημα της απειλής, ψέγουμε την μπάντα που αποφάσισε να μείνει σε επτά συνθέσεις, στερώντας μας την οπτική αρμονία και τελειότητα μιας όγδοης. Λίγο ακόμα χάος εν μέσω μάχης κρίνεται απαραίτητο. [Π.Ζ.]

 

Berserker
(Metal Blade, 2019)

Ο μάλλον μεγαλύτερος σε διάρκεια δίσκος που έχουν κυκλοφορήσει οι Σουηδοί είναι κι εκείνος που περικλείει τις περισσότερες αντιθέσεις για την περίπτωση τους, δίνοντας τροφή για σχόλια σε όσους εγκατέλειψαν παλιότερα το drakkar της μπάντας. Στην πραγματικότητα, το "Berserker" διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας κυκλοφορίας από εδραιωμένο σχήμα του χώρου, το οποίο έχει σταθεροποιήσει τον ήχο του με βάση και τις επιταγές των οπαδών του. Κοινώς, η σταθερότητα, συνέπεια και οικειότητα των Viking metallers έρχεται σε αντιπαραβολή με την επανάληψη σε συνθετικά και αισθητικά μοτίβα, αλλά και με την αίσθηση της «ασφάλειας» σε ό,τι έχει να κάνει με τα προσφερόμενα τραγούδια, καθώς η πυξίδα δείχνει πλέον μόνιμα προς την κατεύθυνση των εξερευνημένων και ήσυχων υδάτων της ευρείας αποδοχής κι εμπορικής καταξίωσης. [Σ.Κ.]

 

The Pursuit Of Vikings: Live At Summer Breeze
(Metal Blade, 2018)

Μιλώντας απλά και καθαρά, κάποιες μουσικές είναι περισσότερο συναυλιακές από άλλες. Στην περίπτωση των Amon Amarth είναι εξόφθαλμο ότι η μουσική τους αποτελεί προσομοίωση μάχης - και οι μάχες χρειάζονται πολεμιστές. Το "The Pursuit Of Vikings" είναι ένα άρτιο και υπέρ-πλήρες live άλμπουμ που, μέσα σε δύο cd και 30 τραγούδια, δεν αποτυπώνει απλώς τί συνέβη στις δύο back to back εμφανίσεις τους στο Summer Breeze 2017, ούτε αποτελεί μία τυπική - αν και εξαιρετικά γεμάτη - συλλογή των πεπραγμένων τους στην καριέρα τους ως τότε. Περισσότερο είναι η απόδειξη ότι ένα Amon Amarth live είναι μια μάχη, όπου μπάντα, κοινό, γροθιές και καρδιές γίνονται ένα. Το "The Pursuit Of Vikings" έχει φανταστικό, ολοκάθαρο ήχο που δεν σκεπάζει όμως εντελώς την ζωντανή αίσθηση της μουσικής, και αποτελεί μια πολύ γεμάτη εμπειρία - οπτικοακουστική αν δει κανείς και το αντίστοιχο DVD. Λειτουργεί άψογα και σαν Best of. [AK]

A Compilation

Μια δισκογραφία σαν αυτή των Amon Amarth, διαθέτει πληθώρα ασμάτων που υπό οποιοδήποτε πλαίσιο μπορούν να σηκώσουν χέρια που κρατάνε μπύρες, ή που σφίγγουν σαν γροθιές, ή που συνοδεύουν βάρβαρες κραυγές που τραγουδάνε χαρακτηριστικά ρεφραίν. Αν η κάτωθι επιλογή κομματιών, που έγινε και με γνώμονα την εξέλιξη της μπάντας, σας ωθήσει να αρχήσετε την κωπηλασία, προχωρήστε με δική σας ευθύνη.

Spotify Playlist

1. "Victorious March" ("Once Sent From The Golden Hall")
2. "Ride For Vengeance" (Once Sent From The Golden Hall")
3. "The Last With Pagan Blood" ("The Avenger")
4. "Death In Fire" ("Versus The World")
5. "Thousand Years Of Oppression" ("Versus The World")
6. "The Pursuit Of Vikings" ("Fate Of Norns")
7. "An Ancient Sign Of Coming Storm" ("Fate Of Norns")
8. "Valhall Awaits Me" ("With Oden On Our Side")
9. "Runes To My Memory" ("With Oden On Our Side")
10. "Cry Of The Blackbirds" ("With Oden On Our Side")
11. "Twilight Of The Thunder God" ("Twilight Of The Thunder God")
12. "Guardians Of Asgaard" ("Twilight Of The Thunder God")
13. "Tattered Banners And Bloody Flags" ("Twilight Of The Thunder God")
14. "Destroyer Of The Universe" ("Surtur Rising")
15. "War Of The Gods" ("Surtur Rising")
16. "Deceiver Of The Gods" ("Deceiver Of The Gods")
17. "Father Of The Wolf" ("Deceiver Of The Gods")
18. "Raise Your Horns" ("Jomvsviking")
19. "Crack The Sky" ("Berserker")
20. "Saxons And Vikings" ("The Great Heathen Army")