«A Buyer's Guide»: Duran Duran
Ένας οδηγός για τη δισκογραφία των μουσικών παιδιών του Birmingham που μας έκαναν να χορέψουμε
Στους κύκλους της σκληρότερης εκδοχής της rock μουσικής, η βιομηχανική πόλη του Birmingham είναι γνωστή ως τόπος καταγωγής πρωτίστως τόσο των Black Sabbath, πατέρων σχεδόν των πάντων όσων φέρουν τον χαρακτηρισμό "heavy" μπροστά από τον ήχο τους, όσο και των Judas Priest, πατέρων μεγάλης μερίδας όσων φέρουν τον χαρακτηρισμό "metal" μπροστά από τον ήχο τους. Από τα ίδια σκοτεινά σοκάκια όμως, ξεπήδησε και μια μπάντα που αποδείχτηκαν μεγάλοι pop μάστορες, που έβγαλαν κομμάτια που μας έκαναν να τραγουδάμε και να χορεύουμε ασταμάτητα, που ενσάρκωσαν στο έπακρο ό,τι σήμαινε η ένδοξη δεκαετία του ’80, στην οποία και διέπρεψαν.
Η κλασσική σύνθεση ξεκίνησε να σχηματίζεται όταν οι συμμαθητές John Taylor και Nick Rhoades σχημάτισαν το 1978 τους "Dr. Durand Durand", οι οποίοι βαφτίστηκαν από χαρακτήρα της ταινίας "Barbarella" (όχι της ηλεκτρικής)! Το 1979 προσχώρησε στη μπάντα ο drummer Roger Taylor, συνονόματος αυτού των Queen, χωρίς όμως να έχει κάποια συγγενική σχέση μαζί του. Το επόμενο κομμάτι του παζλ ήταν η πρόσληψη του κιθαρίστα Andy Taylor το 1980 και το τελευταίο κομμάτι μπήκε με την πρόσληψη του Simon LeBon και τότε όλα ήταν έτοιμα για να κατακτήσουν τον κόσμο, όπως και κατάφεραν.
Η μαγική αρχική πεντάδα έμεινε μαζί μέχρι το 1983 και τον τρίτο δίσκο "Seven And The Ragged Tiger" και από εκεί και μετά υπήρξαν διάφορες αλλαγές στη σύνθεση των Duran Duran, με τους Simon LeBon και Nick Rhoades να παραμένουν οι μόνες διαχρονικές σταθερές από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα. Λίγο μετά τη νέα χιλιετία, η αρχική πεντάδα βρέθηκε και πάλι μαζί για κάποια χρόνια, έβγαλε έναν δίσκο και περιόδευσε, φέρνοντας τη μπάντα και πάλι στο προσκήνιο. Από τότε έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι, αλλά οι Duran Duran εξακολουθούν να δισκογραφούν πολύ αξιοπρεπώς και να περιοδεύουν στον κόσμο. Ακολουθεί ένας οδηγός για τη δισκογραφία τους για όποιον θέλει να εξερευνήσει και τους δίσκους τους, εκτός από τα πολλά υπέροχα singles τους.
Οι Duran Duran θα εμφανιστούν στην Αθήνα και την Πλατεία Νερού μεθαύριο Πέμπτη 18 Ιουλίου, στα πλαίσια του Release Athens Festival.
"Duran Duran"
(EMI, 1981)
Το παζλ είχε συμπληρωθεί με την πρόσληψη του Simon LeBon στα μέσα του 1980 και το ντεμπούτο δεν άργησε και πολύ. Έσκασε μύτη παντρεύοντας μαεστρικά τις επιρροές των πέντε παιδιών από το Birmingham με τον νεανικό τους ενθουσιασμό και τη, συχνά παραγνωρισμένη, μουσική τους παιδεία. Με κομμάτια όπως τα διαχρονικά "Girls On Film", "Careless Memories", "Anyone Out There" και "Planet Earth" οι Duran Duran συστήθηκαν στον κόσμο και έκαναν εντύπωση με τις πρώτες τους κιόλας νότες. Το βίντεο του "Girls On Film" χρειάστηκε να πετσοκοφτεί από το MTV για να μπορέσει να παίξει εκεί, δίνοντάς τους λίγη ακόμα δημοσιότητα και buzz για το ξεκίνημα. Μπορεί να μην το αποδεχτήκανε όλοι την εποχή που βγήκε, σήμερα όμως το ντεμπούτο έχει τη θέση που του αξίζει στη δισκογραφία τους, αγγίζοντας την κορυφή της. (Π.Κ.)
"Rio"
(EMI, 1982)
Μετά το πολύ επιτυχημένο ντεμπούτο τους και ιδιαίτερα μετά το τρίτο single "Girls On Film" οι Duran Duran καταξιώθηκαν από νωρίς ως ένα από τα πολύ δυνατά pop σχήματα της εποχής. Έτσι δεν έχασαν χρόνο, ξεκίνησαν αμέσως την σύνθεση νέων τραγουδιών και την επόμενη χρονιά επέστρεψαν ακόμα πιο δυναμικά με το "Rio". Οι κριτικές της εποχής δεν ήταν τόσο θετικές αλλά ο δίσκος αναδρομικά κέρδισε την πραγματική αξία του και θεωρείται σήμερα ως και ο κορυφαίος της μπάντας. Ακόμα και τότε όμως οδήγησαν την «δεύτερη βρετανική εισβολή» ανοίγοντας τον δρόμο για πολλά συγκροτήματα της εποχής. Τα τρία singles του δίσκου, "Rio", "Hungry Like The Wolf" και "Save A Prayer" ακόμα και σήμερα, τέσσερις δεκαετίες αργότερα βρίσκουν ανελλιπώς τον δρόμο στις συναυλίες του συγκροτήματος αλλά το "Rio" στην ολότητά του αποτελεί μια από τις καλύτερες προτάσεις του είδους. (Γ.Β)
"Seven And The Ragged Tiger"
(EMI/Capitol, 1983)
Τρίτος δίσκος σε τρία συνεχόμενα χρόνια και οι Duran Duran, πάρα τις πολλές αρνητικές κριτικές, συντηρούν την εμπορική τους επιτυχία και θεωρούνται μια από τις κορυφαίες μπάντες παγκοσμίως. Το "Seven And The Ragged Tiger" είναι ο τελευταίος δίσκος με την αυθεντική πεντάδα στην σύνθεσή του (μέχρι το "Astronaut" του 2004) ενώ είναι ο μοναδικός δίσκος της μπάντας που φτάνει στο νούμερο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και μόνο για το "The Reflex", το πιο επιτυχημένο κομμάτι της μπάντας, ο δίσκος θα είχε μια ξεχωριστή ιστορία στην μουσική ιστορία αλλά το "Seven And The Ragged Tiger" περιέχει πολλά περισσότερα με έτερη κορυφή το "Union Of The Snake". Μπορεί ο δίσκος να βρίσκεται ένα σκαλί κάτω από το ντεμπούτο και το "Rio" αλλά σίγουρα βρίσκεται δικαιωματικά στις σημαντικότερες κυκλοφορίες των Duran Duran. (Γ.Β)
"The Wedding Album"
(Parlophone/Capitol, 1993)
Πολύ νερό είχε κυλήσει στο αυλάκι και οι Duran Duran στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχαν φτάσει σε ένα οριακό σταυροδρόμι, με την καριέρα τους να έχει πάρει την κατιούσα. Το 1993 λοιπόν έβγαλαν έναν δεύτερο ομότιτλο δίσκο, πετώντας εντελώς από πάνω τους τα ‘80s, των οποίων τόσο τιμημένα τέκνα υπήρξαν, και επανεφευρίσκοντας τον εαυτό τους ηχητικά. Κινούμενο σε αρκετά κιθαριστικά μονοπάτια για τα δεδομένα τους, το "The Wedding Album", όπως έμεινε στην ιστορία λόγω του εξωφύλλου του για να ξεχωρίζει και από το ντεμπούτο, χάρισε στη μπάντα ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά της κομμάτια. Υπάρχει άραγε κάποιος που να μην έχει ακούσει το "Come Undone" ή το "Ordinary World"; Η αναπάντεχη εμπορική επιτυχία του δίσκου οδήγησε στη μεγαλύτερη περιοδεία που είχαν κάνει ποτέ και κράτησε τον John Taylor λίγα ακόμα χρόνια μαζί τους, πριν τελικά κάνει ένα μικρό, όπως αποδείχτηκε διάλειμμα. (Π.Κ.)
"Notorious"
(EMI/Capitol, 1986)
Ο πρώτος δίσκος των Duran Duran ως τρίο αφού πριν την κυκλοφορία του ο Roger Taylor και ο Andy Taylor αποχώρησαν. Ο τελευταίος συμμετείχε, σχεδόν καταναγκαστικά, σε ορισμένες συνθέσεις ενώ τις υπόλοιπες κιθάρες ανέλαβαν ο Warren Cuccurullo (ex-Frank Zappa) και ο Nile Rodgers (ιδρυτής των Chic). O Rodgers ανέλαβε επίσης την παραγωγή αφού θεωρήθηκε ιδανικός συνεργάτης και συν-υπεύθυνος για την funk μουσική κατεύθυνση της μπάντας. Οι Duran Duran με τον δίσκο αυτό επιθυμούσαν να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην μουσική από ότι το image αλλά και να απομακρυνθούν από το synthpop παρελθόν τους. Το "Notorious" αν και τελείως διαφορετικό μοιάζει σαν την φυσική και ώριμη εξέλιξη της μπάντας ενώ το ομώνυμο κομμάτι είναι αυτό που ξεχωρίζει ως hit του δίσκου συνδέοντας το συγκρότημα με την υπόλοιπη, μέχρι τότε, δισκογραφία του. (Γ.Β)
"Astronaut"
(Epic, 2004)
Εκτός από την ιστορική του σημασία, μιας και ήταν ο πρώτος δίσκος που ηχογράφησε η κλασσική πεντάδα των Duran Duran μετά το μακρινό τότε και ακόμα πιο μακρινό σήμερα 1983 και το "Seven And The Ragged Tiger", το "Astronaut" έχει και αξιοσημείωτη καλλιτεχνική σημασία. Ο συγκεκριμένος δίσκος κατάφερε να επαναφέρει τους Βρετανούς στο μουσικό προσκήνιο, έκανε όσους τους είχαν ξεχάσει να τους ξαναθυμηθούν και μας άφησε τις καταπληκτικές, διαχρονικές single-άρες "(Reach Up For The) Sunrise" και "What Happens Tomorrow". Τραγούδια όπως το ομότιτλο και το "Nice" ακολουθούν λίγο πιο πίσω, χωρίς να είναι τα μόνα. Το "Astronaut" ήταν μια επιστροφή που ήταν δίκαιη και έγινε πράξη, με τη μπάντα ουσιαστικά να συνεχίζει μέχρι και σήμερα με βενζίνη από εκείνο το reboot στην καριέρα τους. Παρεμπιπτόντως, παραμένει μέχρι σήμερα ο τελευταίος δίσκος της κλασσικής πεντάδας. (Π.Κ.)
"Paper Gods"
(Warner Bros., 2015)
Από το κομβικό έτος 2001, όπου οι Fab Five βρεθήκανε και πάλι μαζί μετά από πολλά χρόνια, ο ήχος των Duran Duran σταμάτησε τις πολλές-πολλές εξερευνήσεις και χαλυβδώθηκε σε αυτό που είχαμε συνηθίσει από τα ‘80s. Ο τέταρτος χρονολογικά δίσκος μετά από αυτή την επανασύνδεση είναι μάλλον αυτός που τους βρίσκει και στην καλύτερη φόρμα τους. Κομμάτια όπως το κολληματικό "Butterfly Girl", το όμορφο "Pressure Drop"ή τα παλιακά "What Are The Chances" και "Change The Skyline", το αποδεικνύουν περίτρανα. Οι συμμετοχές του John Frsusciante και του συνήθους υπόπτου Nile Rodgers, μεταξύ άλλων, βάζουν λίγο αλατοπίπερο μπολιάζοντας με τον χαρακτηριστικό τους ήχο τα κομμάτια των Duranies. Τέλος, σημαντικό είναι να αναφερθεί το πολύ ωραίο artwork του συγκεκριμένου δίσκου, το οποίο φαίνεται να έγινε με μεράκι και ταιριάζει πολύ και στη μπάντα και στον δίσκο. (Π.Κ.)
"Thank You"
(Parlophone, 1995)
Η φάση με τις διασκευές είχε ξεκινήσει από τον προηγούμενο δίσκο, το "The Wedding Album", στο οποίο είχε χωρέσει μια εκδοχή του "Femme Fatale" των Velvets. Εδώ οι Duran Duran μοιράζονται την αγάπη τους για τη μουσική άλλων καλλιτεχνών. Παρ’ όλο το hate που έχει δεχτεί η συγκεκριμένη κυκλοφορία, στην πραγματικότητα δεν είναι κακός δίσκος. Οι εκδοχές στο "Success" του Iggy ή στο "Watching The Detectives" του Elvis Costello διαφοροποιούνται αρκετά από τα πρωτότυπα, οι Sly And The Family Stone τους ταιριάζουν, ενώ μουσικοί όπως ο Lou Reed και οι Jimmy Page και Robert Plant δήλωσαν ενθουσιασμένοι με τη μεταχείριση που επεφύλαξαν οι Duran Duran σε κομμάτια όπως το "Perfect Day" ή το "Thank You". Ο περισσότερος κόσμος δε συμμερίστηκε μάλλον αυτή την άποψη, αλλά αυτό δεν αποτελεί πάντα κριτήριο για κάτι. (Π.Κ.)
"Liberty"
(Parlophone, 1990)
Οι Duran Duran μετά την τεράστια επιτυχία στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80 και την αποχώρηση των Roger και Andy Taylor καθώς και την αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης, έφτασαν στο τέλος της δεκαετίας έχοντας βιώσει μια εμπορική πτώση (η οποία δεν συμβάδιζε με την μουσική ποιότητα της μπάντας). Η αφετηρία των’90s τους βρήκε αγχωμένους και, συγκριτικά με το παρελθόν, ανέμπνευστους. Οι κριτικές της εποχής αλλά και μεταγενέστερες μιλούν για τον χειρότερο δίσκο της μπάντας και τα ίδια τα μέλη δεν αρνήθηκαν ποτέ την «αδυναμία» του "Liberty". Το ναδίρ της δισκογραφίας των Duran Duran κρίθηκε απαραίτητο ώστε να καταφέρουν να ορθοποδήσουν και να επιστρέψουν δριμύτεροι, τρία χρόνια αργότερα με το δεύτερο ομώνυμο άλμπουμ τους. Για να είμαστε όμως απόλυτα δίκαιοι το "Liberty" δεν είναι τόσο κακός δίσκος αλλά είναι σίγουρα άνισος συγκριτικά με το παρελθόν αλλά και το μέλλον, τότε, της μπάντας. (Γ.Β)
"Arena"
(Parlophone, 1984)
Με τους τρεις πρώτους δίσκους να έχουν εκτοξεύσει τη δημοτικότητά τους, η πρακτική του τότε καιρού ευνοούσε – ή και επέτασσε –την κυκλοφορία ενός ζωντανά ηχογραφημένου δίσκου. Το "Arena" κυκλοφόρησε κοντά στο απόγειο της δόξας των Duran Duran και έμελλε να γίνει και ο πιο μοσχοπουλημένος τους δίσκος. Με όλα τα τραγούδια να είναι έτσι κι αλλιώς ένα κι ένα εκεί μέσα, τους «πιάνει» σε δυνατή φόρμα και τους βάζει σε ακόμα περισσότερα σπίτια, αλλά και παιδικά και εφηβικά μυαλά. Μάλιστα, με το "Arena" εγκαινιάστηκε και η συνεργασία τους με κάποιον από τους Chick πίσω από την κονσόλα, με τον τεράστιο Nile Rodgers να αναλαμβάνει αυτό το έργο. Κερασάκι στην τούρτα το νέο, για την εποχή, single της μπάντας "The Wild Boys", του οποίου η studio εκδοχή χώρεσε μέσα στο "Arena" και έδωσε μια γεύση της συνέχειας που θα ερχόταν με το τραγούδι του Bond. (Π.Κ)
Spotify Playlist
