Vianova

Το ότι αυτά τα παιδιά από το Βερολίνο είναι βλαμμένα είναι προφανές από το πρώτο κομμάτι. Το ποσό βλαμμένα είναι αποκαλύπτεται σιγά σιγά, βήμα βήμα, στην πορεία. Αν περιμένεις εύπεπτο, πιασάρικο metalcore, όχι εδώ, δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Σήμερα δεν έχει εύκολες λύσεις. Θα δουλέψουμε για να μπούμε κάτω από την επιφάνεια, θα χρειαστεί να δώσουμε και να ξαναδώσουμε χρόνο και να πάρουμε απόφαση ότι δε θα είναι εκεί αυτό που ξέρουμε. Τουλάχιστον όχι όπως το ξέρουμε.

Το "Hit It!" παίρνει χρόνο από πολλές διαφορετικές μουσικές πτυχές. Θα βρεις funk, soul, djent, pop, metalcore, old Architects, fusion, prog, disco, hip hop, 80s dance, μαθηματικά, χημεία (σίγουρα, πολλή), φυσική και Ισπανικά. Τα μέλη, που βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης παραφροσύνης, είναι όλοι τους αδιαπραγμάτευτα παιχταράδες και διαπραγματεύσιμα ιδιοφυείς. Είναι ή το καλύτερο metalcore της χρονιάς ή όχι. Θα αποφασίσουμε κάποτε, ίσως. Μέχρι τότε θα τα παρατήσουμε όλα και θα απολαύσουμε την παράνοια να μεγαλουργεί.

Δεν έχει καμία λογική να ξεχωρίσει κάποιο κομμάτια εδώ μέσα. Αλλά τίποτα δεν έχει λογική εδώ, οπότε δε γαμιέται, θα διαλέξουμε μερικά να πούμε. Απλά εκλιπαρώ, μην τα βάλεις για να πάρεις μια γεύση, γιατί θα πάρεις μόνο αυτό ακριβώς και τίποτα άλλο. Μία γεύση, μόνο μία. Από τις πολλές, πολλές. Catchy μελωδίες υπάρχουν; Ρε, όλα υπάρχουν. Όλα. Και ταυτόχρονα δεν είναι τίποτα αυτό που φαίνεται. Να αμφισβητείς τα πάντα. Βολεύει και δουλεύει.

Είδες είπαμε ότι θα προτείνουμε κομμάτια και τελικά δεν το κάναμε. Κατά λάθος νομίζεις ε; Μάντεψε πάλι. Όντως κατά λάθος ήταν. Περίπου, γιατί δεν είναι εύκολο να διαλέξω. Άντε το πήρα απόφαση, θα το κάνω. Ακούς λοιπόν το "Màs Rápido", για λίγο πιο νορμάλ δομή και βαρύ ήχο, το "Wheel Of Fortune" για να κουνηθείς και να θαυμάσεις φωνάρα, "Oh No" ή "Whatever Alright" για hip hop και r&b, το "Melanchronic" για electro dance χασίματα και… jazz, το "Uh Yaya" για εγκεφαλικό και "Obsolete" για σαξοφωνάκι, κλάμα και να αναφωνήσεις τί φωνάρα είναι αυτή μωρέ! "Future Nostalgia" καλύτερο κομμάτι του δίσκου; Μπερδεμένα μας τα λες μάστορα. Μπερδεμένα είναι!

Οι Vianova τολμάνε, ρισκάρουν, πειραματίζονται. Δε σπάνε τα όρια του ιδιώματος, τα σμπαραλιάζουν. Έχουν την ευλογία να διαθέτουν έναν αδιανόητο τραγουδιστή που μπορεί να υποστηρίξει οτιδήποτε του πετάξει η μπάντα, και το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Ταυτόχρονα η ικανότητα που έχουν να διαβάζουν τις δυνατότητες της μουσικής τους, με τρόπο που δεν είναι προφανής, οδηγεί σε ένα ανοιχτό ριζοσπαστικό κάλεσμα προς το αύριο, που όμως δε στερείται μουσικότητας, δε θυσιάζει την ίδια τη μουσική στο βωμό της εξέλιξής της. Επουδενί!