Stoned Spirit

Πριν από λίγο καιρό, πιάσαμε μια συζήτηση με τους 1000mods μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων για ένα φεστιβάλ, το Fuzztastic Festival που έγινε κάνα δυο χρονιές στη Δράμα για να μετουσιωθεί σε άλλα γνωστά φεστιβάλ και τα λοιπά. Μέσα σε καταιγίδες, λάσπες, στην απόλυτη ερημία δίπλα σε μια λίμνη, το μοναδικό πρωτάθλημα ενός αθλήματος που συστάθηκε και πέθανε σε εκείνο εκεί το φεστιβάλ και μιας αλλοπρόσαλλης αλλά αγνής και αγαπημένης εμπειρίας, θυμάμαι κυρίως τους φανταστικούς ανθρώπους που γνώρισα από πολλά μέρη της Ελλάδας και του κόσμου. Που κολλάνε όλα αυτά με τους Stoned Spirit θα μου πείτε; Μεταξύ αυτών των ανθρώπων που γνώρισα, οι Stoned Spirit τότε είχαν δημιουργηθεί προσφάτως και λίγο αργότερα κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους δίσκο "Spirits Of Zos" που μάλιστα τα είχε πάει και πολύ καλά.

Ένα πράγμα που με στεναχωρεί βαθύτατα είναι όταν λόγω της απαίσιας για τους καλλιτέχνες, ελληνικής πραγματικότητας, τα συγκροτήματα με προοπτικές χάνονται, διαλύονται, τα τρώει η μαρμάγκα για να μην ξεχνάμε τα ελληνικά μας, είτε επειδή κάποιος έφυγε σε άλλη πόλη, είτε γιατί δεν τράβαγε είτε… ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Στον αντίποδα, όταν παρόλο που περνάνε τα χρόνια το πείσμα και η αγάπη για την τέχνη – στην τελική ίσως και η αγάπη για αυτή τη συγκεκριμένη παρέα ανθρώπων που σημαίνει να είσαι συγκρότημα, κερδίζουν και οι μπάντες δεν ξεχνιούνται στη λήθη. Προχωρούν κι επανασυστήνονται μέσα από τη δημιουργία.

Οι Stoned Spirit παρότι βρέθηκαν σε πολλά μέρη, διατήρησαν ως κέντρο τους την Άρτα και εννέα χρόνια αργότερα συγκεντρώθηκαν για την κυκλοφορία ενός δεύτερου δίσκου. Με το "Inside Me", η τετράδα απομακρύνεται – ευτυχώς – από το trope του stoner rock του ορθόδοξου. Ευτυχώς, όχι γιατί δεν τους πήγαινε, αλλά επειδή το 2025 δεν μπορούμε ακόμη να μιλάμε με τέτοιους όρους. Έχω μια πάγια αντίληψη ότι η κεντρική Ελλάδα, αυτή που εκτείνεται από τη νότια Ήπειρο και Δυτική Στερεά μέχρι τις όχθες του Θεσσαλικού κάμπου, είναι η δική μας εκδοχή των αέναων Αμερικάνικων κοιλάδων. Κατά συνέπεια, κάτι πηγαία συνδέσιμο υπάρχει για μένα μεταξύ του desert rock εξ Αμερικής και του σύγχρονου rock που γράφεται σε ‘κείνα τα μέρη συνυφασμένο όμως με τη Βαλκανική κατήφεια και μεταφυσική που διαποτίζει όλες τις αντιλήψεις μας.

Με τέτοιο τρόπο, το "Inside Me" είναι ένας δίσκος βαθιά μελαγχολικός, όσο και ροκ. Μπορεί να ξεκινά κάπως ύπουλα και λίγο πιο stoner-άδικα με την τριπλέτα "Mankind", "Stormy Weather" και "Every God" (η μεταφυσική που λέγαμε; Ξεπηδά και στους στίχους απροκάλυπτα και καλοδεχούμενα). Ωστόσο, ο δίσκος κορυφώνεται όταν ρίχνει περισσότερο ταχύτητες και μπλουζίζει. Οι μελωδίες και τα φωνητικά στα "Sometimes" και "P.T.S.D." σκοτώνουν ένα μπουκάλι τσίπουρο μέρα μεσημέρι με ανεπαίσθητη ευκολία, ενώ το "Promises" φανερώνει ένα φωνητικό και μουσικό εύρος, που ξεφεύγει εντελώς από την «μισητή κατάρα του stoner» που συχνά παρατηρώ μπάντες να θέλουν να αποφεύγουν, και προτάσσει όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που μπορεί να είναι το μοντέρνο, σύγχρονο rock που κλείνει το μάτι στους Alter Bridge από μακριά. Απόλυτο centerpiece του δίσκου, το ομώνυμο "Inside Me" ταξιδεύει, φέρει κάτι γνώριμο και κάτι καινό (προσοχή στην ορθογραφία) ταυτόχρονα. Όπως πληροφορήθηκα, είναι το πιο παλιό κομμάτι του συγκροτήματος που έφτασε στα όρια να εγκαταλειφθεί. Απ’ ότι φαίνεται όμως, οι Stoned Spirit αντί να πετάξουν την αρχή της δημιουργίας τους, τη μετουσίωσαν στους σημερινούς τους εαυτούς κι έγινε έτσι, ίσως το καλύτερο τους κομμάτι, αλλά και η βάση και το όνομα του νέου τους δίσκου.

ΟΙ Stoned Spirit δεν «αναγεννήθηκαν» ή κάτι τέτοιο βαρύγδουπο. Ωρίμασαν και παρέσυραν και τη μουσική τους μαζί τους, βελτιώνοντας τα πάντα - τις συνθέσεις, την παραγωγή, την συνολική τους ταυτότητα. To "Inside Me" είναι ένας δίσκος που παρά την πηγαία στεναχώρια του, πλήρως συνυφασμένης με το επαρχιακό αρτινό τοπίο (από το οποίο κατάγομαι επίσης κι εγώ και τη νιώθω βαθιά στο πετσί μου), διατηρεί μια ομορφιά, μια ασφάλεια, και γίνεται μεγαλύτερο μέσα σου όσο προχωράς στη διάρκειά του. Μακάρι όλες οι υπέροχες μπάντες μας να χαίρονται τέτοιες επιστροφές.

Bandcamp | Youtube