«A Buyer's Guide»: Iggy Pop

Brick By Brick
(Virgin, 1990)

Παρότι θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα άλμπουμ συνεργασιών, το "Brick By Brick" καταφέρνει να μη χάνει ποτέ το στόχο του. Εγκαινιάζει τη νέα δεκαετία, την πιο ποιοτική μετά τα '70s, με μία θαυμαστή ωριμότητα στην τραγουδοποιία που καταφέρνει ίσως για πρώτη φορά να επιτύχει την ξεδιάντροπη εμπορικότητα με την ποιοτική σταθερότητα. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι στο "Candy", το απρόσμενο ντουέτο του με την Kate Pierson των B52s, συναντά κανείς το πιο πολυπαιγμένο video clip του και μία από τις πιο ανθεκτικές στο χρόνο επιτυχίες του. Είναι όμως το σύνολο του δίσκου που δείχνει σαν το επιστέγασμα του τι προσπαθούσε να επιτύχει όλη την προηγούμενη δεκαετία. Ίσως για αυτό να μην είναι και τυχαίο ότι από τον επόμενο κιόλας δίσκο του, γρήγορα προχώρησε παρακάτω.

American Caesar
(Virgin, 1993)

Από το "Brick By Brick" μέχρι το "American Caesar" μεσολαβούν μόλις τρία χρόνια αλλά μουσικά λες και μιλάμε για άλλη εποχή. Τα '80s είναι πλέον μακρινό παρελθόν και το grunge έχει θυμίσει σε όλους πόσο τραχύ μπορεί να είναι το rock. Ο Iggy, ως το αυθεντικό real wild child πρέπει ή να προσαρμοστεί ή να εξαφανιστεί και επιτυχώς επιλέγει το πρώτο. To "American Caesar" είναι ο δίσκος που διατηρεί όχι μόνο την εικόνα του αλλά και αποδεικνύει ότι μπορεί να κοντράρει (αν όχι να ξεπεράσει) πολλούς νεότερους σφετεριστές του τίτλου της τρελλής, αυτοκαταστροφικής rock περσόνα.  Χωρίς το δίσκο αυτό που ήρθε στην κατάλληλη στιγμή, η πορεία του Iggy Pop στα επόμενα χρόνια θα ήταν πολύ λιγότερο αξιοσέβαστη.

Post Pop Depression
(Loma Vista, 2016)

Το ότι είναι ένας τόσο πρόσφατος δίσκος εμπεριέχει ένα διπλό ρίσκο στην αξιολόγησή του σε σχέση με την υπόλοιπη δισκογραφία του Iggy. Επειδή είναι τόσο καλός μπορεί εύκολα να σε παρασύρει σε μία ενθουσιώδη αντιμετώπιση ενώ από την άλλη ίσως να τον αδικήσεις ακριβώς επειδή δεν έχει προλάβει ακόμα να αποκτήσει το δικό του status. Τις λεπτομέρειες τις έχουμε πει εδώ, αυτό που θα πρέπει να προσθέσουμε είναι ότι σε αντιπαράθεση με την υπόλοιπη δισκογραφία του είναι αυτός που πιο ταιριαστά αναδεικνύει τον Iggy Pop, αν όχι σε όλες, στις καλύτερες εκφάνσεις που πήρε όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να αρνείται την ωριμότητα της ηλικίας αλλά και χωρίς να έρχεται σε αντίθεση με την ίδια του την φύση.