Funk 'em, just to see the look on their face

Δέκα δίσκοι της funk soul, funk jazz, funk rock και gospel που καλό θα είναι να ακούσεις προτού πεθάνεις; Όχι, δεν είμεθα δα τόσο μηδενιστές. Τούτο εδώ το περιορισμένο αφιέρωμα δέκα επεισοδίων, έχει ως στόχο την παρουσίαση/πρόταση και όχι κριτική δέκα αγαπημένων δίσκων του εν λόγω μουσικού ιδιώματος. Δεν ψάχνουμε για τη Βίβλο της funk. Αντιθέτως, μας βρήκαν κάποιοι παλιοί δίσκοι και μπάντες που εξαφανίστηκαν αρκετά γρήγορα από τον μουσικό χάρτη. Αυτοί, μαζί με κάποια στάνταρ μεγαθήρια θα συγκροτήσουν την ομάδα του άρθρου και ίσως να μπει κι ένας θεματοφύλακας στο τέλος, ένας σχετικά σύγχρονος συνεχιστής της funk παράδοσης.

Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα. Ένα ιδιαίτερο όσο και γοητευτικό μέρος της αμερικάνικης επικράτειας που δεν υπήρχε περίπτωση να απουσιάζει από την σειρά αυτή. Είναι βλέπεις και το "Treme" που δεν αφήνει περιθώρια για κάτι άλλο πέρα από το αυτονόητο. Η γενέτειρα πόλη των The Meters, της μπάντας εκείνης που είναι συνυπεύθυνη με τον James Brown και μερικούς άλλους για τον μουσικό προσδιορισμό της funk. Τους λες και πρωτεργάτες.

Κυρίως, όμως, είναι πρεσβευτές της ντόπιας σκηνής της Νέας Ορλεάνης. Ενεργοποιήθηκαν το 1965 και εννιά χρόνια μετά κυκλοφόρησαν το "Rejuvenation" το οποίο έμελλε να συζητιέται -πόσο δε μάλλον να ακούγεται- μέχρι σήμερα. Κάποιοι το χαρακτηρίζουν «επιτομή» της funk μουσικής όσον αφορά το groove και κάποιος Mick Jagger το πήγε λίγο πιο μακριά: "The Meters? They were the best motherfucking band in the world". Έχουν κι άλλα παράσημα αλλά δεν είναι επί της παρούσης.

Το θέμα είναι πως η τετράδα που ξεκίνησε ως η house band του θρυλικού Allen Toussaint, κατέληξε να λαμβάνει τον σεβασμό και την εκτίμηση εκατομμυρίων ανθρώπων και αρκετών μουσικών, είτε συνεργάστηκε μαζί τους είτε όχι. Στον δίσκο αυτό, του ανήκει η παραγωγή, το στούντιο ηχογράφησης και ορισμένες ενορχηστρώσεις. Οι The Meters έχουν ήδη προσθέσει περισσότερα φωνητικά από τον προηγούμενο δίσκο τους και δεν λογίζονται πλέον ως instrumental συγκρότημα.

Το "Rejuvenation" είναι ίσως ο πιο πολυσυλλεκτικός δίσκος τους. Φέρνουν στο προσκήνιο εικόνες από το περιβόητο Mardi Gras τους και συνδυάζουν ήχους και μελωδίες από φαινομενικά παράταιρες σκηνές, όπως το gospel και η country. Το "Africa" ενέπνευσε στο έπακρο τους Red Hot Chili Peppers για τη σύνθεση του "Hollywood" και το σχεδόν δωδεκάλεπτο έπος "It Ain't No Use" κάνει αντιληπτές μερικές από τις επιρροές του Eric Clapton.

Το ότι έχει μπει στη λίστα του Rolling Stone με τα 500 σπουδαιότερα άλμπουμ όλων των εποχών δεν λέει κάτι από τη στιγμή που οι The Meters δεν έχουν μπει στο Rock And Roll Hall Of Fame αν και μετράνε ήδη τέσσερις υποψηφιότητες. Η τελευταία φορά που βρέθηκαν μαζί και τα τέσσερα αρχικά μέλη της μπάντας επί σκηνής ήταν το 2017, καθώς τριχοτομήθηκαν εδώ και κάποια χρόνια και πέρα από το γνωστό όνομα υπάρχουν οι The Original Meters & οι The Funky Meters. Με το τελευταίο γελάμε για ευνόητους λόγους κι ευχόμαστε τα γερόντια να βάλουν μυαλό και να γίνουν ξανά το ένα και το αυτό.