Τα τραγούδια της εβδομάδας (12/11/21)
Φρέσκες προτάσεις επιλεγμένες από τους συντάκτες μας κάθε Παρασκευή
Όπως κάθε Παρασκευή, οι συντάκτες μας αναζήτησαν τα καινούργια τραγούδια που κυκλοφόρησαν το τελευταίο διάστημα τα οποία αξίζουν τον χρόνο και την προσοχή σας και σας τα παρουσιάζουν.
Πρόκειται για την εβδομαδιαία ανάρτηση που έχει γίνει το «στέκι» όσων από εσάς αναζητάτε συνεχώς καινούργιες και αξιόλογες προτάσεις.
Όπως πάντα, σε αυτήν τη λίστα δε θα βρείτε βαρετά πράγματα ούτε πληρωμένες επιλογές παρά μόνο ό,τι ταίριαξε στο αισθητήριο μας.
Επίσης, μπορείτε να αναδεικνύετε το δικό σας αγαπημένο από τη λίστα στη σχετική ψηφοφορία παρακάτω.
Στο τελευταίο μας άρθρο είχατε ανακηρύξει νικητές τους Converge & Chelsea Wolfe και το "Coil"!
Ακούστε την playlist με τις επιλογές μας όσο διαβάζετε το άρθρο!
Εναλλακτικά κάνετε κλικ στον τίτλο του τραγουδιού που σας ενδιαφέρει.
Ένας ύμνος σε ψηφιακούς κόσμους, διαδικτυακές αρένες και τη χαρά του παιχνιδιού. Η παραγωγή αστράφτει. Τα πλήκτρα ακούγονται massive ως συνήθως. Οι εναλλαγές στα φωνητικά αφήνουν μόνο κλάσματα για ανάσες. Boom! Headshot!
Αντώνης Μαρίνης
Gregor Barnett - Don't Go Throwing Roses On My Grave
Όπως επιτάσσει η παράδοση των πανκάδων να κάνουν σόλο αμερικάνα κυκλοφορίες, έτσι και ο Barnett των πολυαγαπημένων μου Menzingers κυκλοφορεί το δικό του προσωπικό πόνημα τον Φλεβάρη. Εδώ το πρώτο δείγμα. Πιασάρικο όπως πρέπει, βλάχικο όπως πρέπει, άβολος όπως πρέπει στο βίντεοκλιπ σαν μπούμπης που είναι. Καρδιές παντού.
Ιάσονας Τσιμπλάκος
Mitski - The Only Heartbreaker
Γλυκόπικρο, με θαμπά χρώματα κι έτοιμο για ραδιόφωνα. Η Mitski επιστρέφει τρία χρόνια μετά την τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά της, ρίχνοντας λίγο παραπάνω synth στο indie κρασί της. Το αποτέλεσμα ακούγεται εθιστικό. Όχι με κάποιον κραυγαλέο τρόπο, προφανώς. Ονειρικό.
Αντώνης Μαρίνης
Black metal μελωδία, αρχέγονο πάθος, συναίσθημα, επική ατμόσφαιρα, πνευματικές περιπλανήσεις. Η παράδοση αντηχεί στα δάση και η είδηση πως επιστρέφουν με νέο δίσκο έπειτα από οκτώ χρόνια διαδίδεται σαν ωστικό κύμα. Για αυτές τις εκπλήξεις ζούμε.
Αποστόλης Ζαμπάρας
Πώς θα ήταν το μοντέρνο metal αν παιζόταν σε πάρτι; Κάπως έτσι. Uptempo, χορευτικό single από τους Αυστραλούς, πιασάρικο ρεφραίν, εξαιρετικά φωνητικά (ξανά). Σε έναν ιδανικό κόσμο θα έπαιζε καθημερινά στο ραδιόφωνο.
Νίκος Καταπίδης
Απέραντο γκρίζο. Ωμά ξεσπάσματα, κρυμμένες μελωδίες, ιδέες που ξεδιπλώνονται υπέροχα. Ο ήχος είναι ουσιαστικά βαρύς. Το china και η καταιγίδα μετά το τέταρτο λεπτό παρασέρνουν τα πάντα. Αν τα πρώτα δείγματα είναι ενδεικτικά, το έκτο LP της παρέας από το Sheffield αναμένεται μεγάλο.
Αντώνης Μαρίνης
Πρωτότυπο δεν το λες, όχι. Είναι όμως το doom rock που μας έχει λείψει, που δεν ξέραμε που να το ψάξουμε τα τελευταία χρόνια κι ευτυχώς βρήκαμε τον Pentagram δρόμο μας.
Γιώργος Ζαρκαδούλας
