Mammal Hands @ Kremlino, 26/04/18

Ωμός αλλά λεπτεπίλεπτος μουσικός οργασμός

Από τον Νίκο Καταπίδη, 30/04/2018 @ 10:46

To "Shadow Work" νομίζω το είχα εκθειάσει αρκετά στην κριτική πριν μερικούς μήνες. Δυναμικό μοντέρνο jazz trio, με εμφανώς μελωδική και δομημένη προσέγγιση, μου έκανε μεγάλη εντύπωση και με συντρόφευσε σε πολλές στιγμές.

Προφανώς δε θα μπορούσα να λείπω από την εμφάνισή τους, καθώς αυτού του είδους η μουσική αποκτά μια διαφορετική, ονειρική υπόσταση σε live περιβάλλον. Έτσι λοιπόν, στο Kremlino στον Πειραιά, έφτασα με ανυπομονησία να δω αν αυτό που τόσο καιρό απολάμβανα θα έπαιρνε σάρκα και οστά στη σκηνή. Μια αμφιβολία υπήρχε για την προσέλευση του κοινού, αφού σίγουρα δεν πρόκειται και για έναν ήχο με τη μεγαλύτερη απήχηση στη χώρα μας.

Mammal Hands

Μετά από μια αρκετά μεγάλη καθυστέρηση, γύρω στις 22:40 όταν πλέον ο χώρος είχε γεμίσει ικανοποιητικά, η ιδιαίτερα ταπεινή τριάδα ανέβηκε στη σκηνή, ξεκινώντας το σετ με το χαλαρό αλλά ιδιαίτερα ατμοσφαρικό "Solitary Bee". Προς μεγάλη ικανοποίηση ο ήχος ήταν ιδιαίτερα καλός, επιτρέποντας σε όλα τα όργανα να έχουν το χώρο να αναπτύξουν τις δυναμικές τους.

Συνέχεια με το πιο ρυθμικό και upbeat "Hillum", με το φανταστικό ξέσπασμα στο τέλος να κάνει όλο τον κόσμο να δώσει ένα ιδιαίτερα ζεστό χειροκρότημα. Το "Black Sails" που ακολούθησε και είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια ήταν επίσης μια εξαιρετική εκτέλεση αντάξια της στουντιακής, ενώ τα εφέ στο σαξόφωνο γέμισαν τον ήχο φτιάχνοντας ένα μαγικό συναίσθημα.

Mammal Hands

Επιστροφή στο πρώτο άλμπουμ με το "Kandaiki", και τα σκουπάκια στα τύμπανα να στρώνουν το υπόβαθρο για ένα ακόμη post-jazz μελωδικό ταξίδι. Σε εκείνο το σημείο έκανα μια παρατήρηση των προσώπων γύρω μου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, πέρα από τα αναμενόμενα ρυθμικά κουνήματα του κεφαλιού, ήταν τα διάσπαρτα χαμόγελα, η ανταλλαγή ματιών της μπάντας με το κοινό, που δημιουργούσαν μια ιδιαίτερη ζεστασιά και οικειότητα. Ήδη μας είχαν κερδίσει οι Mammal Hands, και φαίνονταν πως έπαιζαν για να μας ευχαριστήσουν, ευχαριστώντας παράλληλα τους εαυτούς τους.

Mammal Hands

Βέβαια ναι μεν μινιμαλιστική jazz αλλά χωρίς λίγο ξεφάντωμα δε λογίζεται jazz. Στο "Kudu" είδαμε έναν ορχηστρικό οργασμό, με τα τύμπανα να κάνουν τρία πράγματα ταυτόχρονα, μια απόλυτη μουσική συνέργεια μεταξύ των τριών και ένα πολύπλευρο μουσικό χαλί να ξετυλίγεται μπροστά μας.

Το σετ συνεχίστηκε με απόλυτη ακρίβεια, χωρίς να κουράσει καθόλου, ενώ το κλείσιμο με το «χιτάκι» "Boreal Forest" ενθουσίασε πολλούς που έκδηλα εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους. Ίσως αυτό το κομμάτι να είχε γίνει και το έναυσμα της επαφής τους με τη μπάντα.

Mammal Hands

To αναμενόμενο encore ήρθε με μια όχι και τόσο αναμενόμενη επιλογή, το "Tiny Crumb" που προσωπικά μου χάλασε λίγο τη μέχρι στιγμής υπάρχουσα ατμόσφαιρα, καθώς είναι ένα πιο δυνατό, αρκετά αυτοσχεδιαστικό κομμάτι. Σίγουρα ιδιαίτερο κλείσιμο, δε θα έλεγα το ιδανικό ωστόσο δεν ήταν δυνατό να χαλάσει την όμορφη εμπειρία που είχαμε πάρει από όλη τη βραδιά.

Εν μέσω χειροκροτημάτων, οι Mammal Hands ταπεινά μας ευχαρίστησαν για τη θερμή υποδοχή και εξέφρασαν την επιθυμία τους να επιστρέψουν. Σίγουρα θα είμαστε εκεί και την επόμενη φορά, είτε αυτή έχει νέο μουσικό υλικό ή όχι. Μια αγνή και καθαρή συναισθηματική έκφραση, ένας ωμός αλλά λεπτεπίλεπτος μουσικός οργασμός, μας άφησαν με τις νότες να αντηχούν ακόμη στ’ αυτιά μας.

Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης / pavlosmavridis.com

SETLIST

Solitary Bee
Hillum
Black Sails
Kandaiki
Kudu
Straight Up Raining
Wringer
Quiet Fire
Trasfixed
Boreal Forest

Encore:

Tiny Crumb

  • SHARE
  • TWEET