Mammal Hands

Ψάχνοντας κανείς για τους Mammal Hands, θα δει πως πρόκειται για ένα trio από το Norwich, που αποτελείται από τους αδερφούς Smart (Jordan στο σαξόφωνο και Nick στο πιάνο), και τον ντραμμερ Jesse Barrett. «Aν δεν εχει κιθάρα τι στο καλό γυρεύει στο Rocking αυτή η κριτική» φαντάζομαι να λένε πολλοί χαριτολογώντας (ή και όχι). Ξέρετε όμως ότι αγαπάμε την προοδευτική μουσική, και το "Shadow Work" είναι μια πανέμορφη δουλειά που ξεπερνάει τα στενά όρια των ειδών και των ταμπελών που αξίζει να ακουστεί από ανθρώπους που μπορούν να εκτιμήσουν την ποιότητά της.

Τι είναι όμως αυτό που ξεχωρίζει αυτό το άλμπουμ από την υπερπληθώρα κυκλοφοριών στο χώρο της jazz-prog; Η τραγουδοποιία. Γιατί οι Mammal Hands μέσα από τις χαρακτηριστικές τους μελωδίες και τις σφιχτές (για τα δεδομένα) δομές των κομματιών τους, δημιουργούν ατμόσφαιρες κι αισθήσεις που δεν προβάλλουν την μουσική τους ικανότητα, ούτε χάνονται μέσα σε έναν κυκεώνα ιδεών και αυτοσχεδιαστικής διάθεσης.

Αντίθετα, η αναμφίβολη μουσική τους δεξιοτεχνία αξιοποιείται παρουσιάζοντας μουσικά θέματα που επαναλαμβάνονται έξυπνα, σε μια post-rock φιλοσοφία, παίζοντας με δυναμικές κι εντάσεις. Μέσα από αυτήν την προσέγγιση, η ακρόαση του άλμπουμ μοιάζει περισσότερο με ένα ταξίδι και κατά έναν παράδοξο τρόπο ακούγεται ευχάριστα ως μουσική παρασκηνίου, το οποίο σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως περνά αδιάφορη. Ωστόσο φαντάζει ιδανική συντροφιά σε ένα σιδηροδρομικό ταξίδι, ή μια βροχερή μέρα που η γλυκιά μελαγχολία επικρατεί σαν συναίσθημα.

Όπως συχνά λέω για κάποιους δίσκους, αξίζει να ακούγονται σαν σύνολο και όχι αποκομμένα σαν κομμάτια. Το ίδιο ισχύει και για το "Shadow Work". Είναι τόσο συμπαγές και ολοκληρωμένο σαν δουλειά που η ιδιαιτερότητά του δεν μπορεί να απομονωθεί σε λίγα μόνο τραγούδια. Φυσικά και υπάρχουν σημεία άξια αναφοράς, όπως το "Wringer" με το εκφραστικό σαξόφωνο και το γλυκό πιάνο, το "Living Frost" που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω σαν "emotional rollercoaster" με τις απρόσμενες αλλαγές ύφους που έχει. Άλλη μια ιδιαίτερη σύνθεση είναι και το "Straight Up Raining" που μαγεύει με το μελαγχολικό του πιάνο και τα αέρινα κρουστά.

Η ανακοίνωση της επερχόμενης εμφάνισης των Mammal Hands στη χώρα μας ήρθε επίσης σε μια στιγμή που δεν περίμενα, έχοντας ακούσει και με το παραπάνω τον δίσκο και διερωτώμενος μέσα μου αν ποτέ θα τους βλέπαμε live. Αν το άλμπουμ είναι μια φορά ταξιδιάρικο, θεωρώ πως σε ζωντανή εκτέλεση θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον και διαδραστικό. Μέχρι τον Απρίλη βέβαια θα μεσολαβήσουν ακόμη πολλές ακροάσεις. Κι ως τότε ελπίζω να δώσετε την ευκαιρία στους Mammal Hands να σας μαγέψουν όπως μάγεψαν κι εμένα με το "Shadow Work".