Mirror Of Haze

Ίσως έχει γίνει αντιληπτό πως αυτή η χρονιά θα μας βρει αντιμέτωπους με αρκετά έργα τέχνης που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας. Η ψυχολογική πίεση, που εντείνεται από την επίδραση της κατάστασης σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, σε συνδυασμό με, τον, εκ των πραγμάτων, περισσότερο διαθέσιμο χρόνο, συνθέτουν ένα δίπολο το οποίο μπορεί να εκτονωθεί μέσω της δημιουργίας.

Μια τέτοια περίπτωση, είναι και το ντεμπούτο των Νορβηγών Mirror Of Haze. Το post-punk/darkwave σχήμα συνέθεσε το "The End Is The Beginning" υπό συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Κυνικά θα μπορούσα να ισχυριστώ πως οι μακάβριοι, καταθλιπτικοί και ενδοσκοπικοί ήχοι αυτής της μουσικής βρήκαν μια συναισθηματική τροφοδοτική πηγή ώστε να αντλούν ζωή σε μια τέτοια κατάσταση. Η αλήθεια όμως είναι, πως το darkwave/gothic άκρο του post-punk, βαθιά ρομαντικό, αναζητούσε ανέκαθεν μια εσωτερική δύναμη σε αυτό το, επίπονο, trial and error στο υπέβαλλε εαυτόν. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι Mirror Of Haze, επιχειρούν να αποτυπώσουν το ψυχολογικό κλίμα αυτών των μηνών, αναζητώντας μια διέξοδο.

Ο τίτλος του δίσκου υποδηλώνει αυτήν την τάση για υπέρβαση. Θεματικά, το άλμπουμ δεν αιχμαλωτίζει μόνο τα συναισθήματα της αβεβαιότητας και των κινδύνων που γεννά αυτή η, μοναδική για όλους μας, κατάσταση, αλλά προσπαθεί, μέσω μιας αδιαμφισβήτητης απαισιοδοξίας, να κοιτάξει το μέλλον. Η επίπονη ανασυγκρότηση, ο άνθρωπος που σηκώνεται και πρέπει να μαζέψει τις πληγές του και να προχωρήσει, βρίσκουν ένα ενδιαφέρον soundtrack στις οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ. Το drum machine, οι μπασογραμμές και τα synths συνθέτουν τις υπνωτικές ατμόσφαιρες που αναμένονται από το είδος. Τα φωνητικά, βουτάνε στη γοτθική παράδοση των '80s με τους ήρωες να μην μπορούν να κρυφτούν. Στην τελική, συνθέσεις όπως το "Merry Go Round Spinning" είναι υπέροχες επειδή παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού. Η νιτσεϊκή του αύρα μάλιστα, σε συνδυασμό με τον κιθαριστικό χαμαιλέοντα που διεκδικεί θέση ανάμεσα στις γραμμές και το beat, το αναδεικνύει σε κορυφή του άλμπουμ.

Το εν λόγω ύφος του ιδιώματος τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει μια αξιοσημείωτη άνθιση, η οποία πιθανώς και να μην διακόπηκε ποτέ στις τέσσερις δεκαετίες που μεσολαβούν από τη δημιουργία του. Συγκροτήματα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τους Molchat Doma, ή τους Actors, αναδύονται διαρκώς. Ήδη, οι Mirror Of Haze αναφέρουν ως πηγή έμπνευσής τους συγχρόνους τους Drab Majesty και Then Comes Silence. Οι Νορβηγοί κυκλοφορούν ένα υποσχόμενο ντεμπούτο, το οποίο τους βρίσκει να αιχμαλωτίζουν την ονειρική διάσταση του ήχου με το "In The Hyacinth Garden", τάσεις διαφυγής με το "Prisoners Of The Maze" και μια υποβόσκουσα χορευτική διάθεση στα "Upside Down In The Air" και "Forgotten Places, Forgotten People". Το τελευταίο δε, κορυφώνει την τάση του δίσκου για περιπλάνηση μέσα στο χάος με έναν υπέροχο τρόπο.

Ο κύκλος του Ουροβόρου, η αιώνια επιστροφή, η αποκοπή από την πραγματικότητα και η αποστασιοποίηση, θολώνουν διαρκώς τον αέρα κατά τις ακροάσεις. Παρά τις εμφανές του αδυναμίες, μουσικά δάνεια και ελαφριά ανακύκλωση κιθαριστικών leads, το "The End Is The Beginning" εμμένει πεισματικά σε αυτές τις αρχές, και δικαιώνεται για αυτή του την επιλογή. Πως αλλιώς θα μπορούσε ένα τραγούδι όπως το "Listen To The Trees" να δανείζεται από τους New Order, αλλά να κάνει ελαφρύ πέρασμα με black metal shrieks στα φωνητικά και να παραμένει ψυχρό; Οι Mirror Of Haze, αποτυπώνουν ιδανικά σκέψεις και εναλλαγές διαθέσεων υπό ένα post-punk πρίσμα, το οποίο, δύναται να συνδεθεί με τους ακροατές σε μεγαλύτερο, και πιο ύπουλο, βαθμό από όσο να υποδεικνύει η πρώτη επαφή.

Bandcamp