Underground Express #18 - Deep Blue

"All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #18 - Αύγουστος 2020: Είναι γραμμένο στο DNA μας: κάθε Έλληνας, σε όποια γωνιά της τρελής αυτής σφαίρας και να ζει, τέτοιες μέρες σκέφτεται την θάλασσα ενώ, προσωπικά επιστρέφω νοερά στο "Deep Blue" των Angra - ένα κειμήλιο της χρονιάς της ενηλικίωσης μου. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε αυτό το ταξίδι μας, το 18^ο παρακαλώ, να έχει έντονο άρωμα Μεσογείου.

Ξεκινάμε λοιπόν ένα ακόμα απρόβλεπτο δρομολόγιο που θα μας φέρει από το αρχαίο λιμάνι της Jaffa μέχρι την δυτική ακτή του Καναδά κι από τις αμερικανικές μητροπόλεις ως τα χωράφια της Αφρικής. Μέσω του Άλμπουμ του Μήνα, θα καταδυθούμε στις απαρχές της ιταλικής ιστορίας και θα καταλήξουμε στους σύγχρονους industrial ήχους των Βαλκανίων. Χώρος και χρόνος, όλα γίνονται ένα κάτω από το ονείρεμα των κυμάτων!

Στάση 1η: Rennes, Γαλλία
Καλλιτέχνης: Orgöne
Άλμπουμ: Mos/Fet
Είδος: Heavy psych
Εταιρεία: Heavy Psych Sounds
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12-06-2020
YouTube
Bandcamp

Βαριά ψυχεδέλεια, ναι. Ποια όμως ψυχεδέλεια; Εκείνη που πετάει μερικά echo reverbs σε παχιά fuzz που κρύβουν την μετριότητα και θεωρεί ότι ζάλισε την ψυχή; Όχι βέβαια. Το ντεμπούτο αυτών εδώ των Γάλλων μπορεί να αγαπάει το παλιό retro rock, αγαπάει όμως και τα μυστικά της Αιγύπτου, τα ΑΤΙΑ, τον ψυχρό πόλεμο και το space race των Αμερικανών και των Ρώσων, τον αφρικανικό tribal μυστικισμό και ότι άλλο φευγάτο μπορεί να λαχταράει ο παλαβός σου νους. Ντεμπούτο διάρκειας 80 λεπτών, με επικές εξερευνήσεις σε πολλαπλές ηχητικές διαστάσεις και paranormal γυναικεία φωνητικά, το "Mos/Fet" απευθύνεται σε πραγματικά εκλεκτικούς ταξιδευτές-ακροατές και, χωρίς υπερβολή, μοιάζει περισσότερο με το ηχητικό μανιφέστο μιας αίρεσης, παρά με τον δίσκο μιας μπάντας.

• Με πληθυσμό κάπου στις 250,000 ανθρώπους, η Rennes είναι μια υπέροχη πόλη ιδανικού μεγέθους, χτισμένη σε ένα μεγάλο λόφο.

• Η ιστορία της πάει πίσω 2000 χρόνια. Μαζί με τις πόλεις Vannes και Nantes, ήταν το μεγάλο κέντρο του αρχαίου Δουκάτου της Βρετάνης.

• Εξαιρετικό και πολύ ιδιαίτερο industrial metal από τους Παριζιάνους DDENT στο ολοκαίνουριο "Couvre-sang".

Στάση 2η: Kansas City, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Molitoth
Άλμπουμ: The Tribunal
Είδος: Progressive rock
Εταιρεία: Self released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26-06-2020

YouTube
Bandcamp

Κι ενώ οι απεσταλμένοι του προφήτη Steven Wilson έχουν ξαμοληθεί στα πέρατα της γης, μεταφέροντας τον Λόγο του prog της εποχής του Υδροχόου, ένας πλήρως ανυποψίαστος καλλιτέχνης αποδεικνύεται από τους καλύτερους στην ρητορική. Το όνομα του είναι Kyle Brandt, διαθέτει εξαιρετική φωνή και φτιάχνει ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ που μελετάει τις έννοιες της μετάνοιας και του θρήνου. Τα soft ηλεκτρονικά αγγίγματα και κάποια φωνητικά μέρη που ψιλό- gothίζουν, νοστιμίζουν κι άλλο την γεύση ενός άλμπουμ που θα έπαιρνε αστέρι Michelin, αν από πίσω αισθανόμασταν την παρουσία μιας πραγματικής μπάντας. Ακόμα κι έτσι όμως, το "The Tribunal" είναι κάτι παραπάνω από αξιομνημόνευτο: είναι μια αληθινή έκπληξη.

• Το Kansas City ιδρύθηκε επίσημα το 1830, στο σημείο που συναντώνται οι ποταμοί Kansas και Missouri.

• Αν και το 60% του πληθυσμού είναι λευκοί Αμερικανοί, αποτελεί την δεύτερη πόλη στις ΗΠΑ σε αριθμό μεταναστών από το Σουδάν και την Σομαλία. Κάποιος λόγος θα υπάρχει, αλλιώς it doesn't make sense.

• Φοβερό άρωμα παλιού, καλού αμερικανικού alternative στο εκρηκτικό ντεμπούτο των Died με τίτλο "Less Life".

Στάση 3η: Tel Aviv, Ισραήλ
Καλλιτέχνης: KIP
Άλμπουμ: Songs Of Love
Είδος: Avant garde metal
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 30-06-2020
Bandcamp

Κάποια άλμπουμ σου σφίγγουν την καρδιά και σου στραγγίζουν το μυαλό. Το "Songs Of Love" είναι ένα από τα πιο έντονα και άρρωστα metal ταξίδια που συνάντησα φέτος, από ένα τρίο που σκεπάζει τον ήλιο με την βαρύτητα του, έχοντας ως όπλα τα τύμπανα, το μπάσο και ένα κλαρινέτο. Αλλόκοτα sludge/post grooves περιπλέκονται με χορωδιακά μέρη και δυσαρμονίες, συνθλίβοντας κάθε υποψία φωτός και κάθε απεγνωσμένη ανάσα. Παρά τον επίπονο και πνιγηρό βιασμό των αισθήσεων, δημιουργεί έναν ανεξήγητο εθισμό και κάνει τον ακροατή-θύμα να νιώθει φίλο και συνένοχο, σαν τον θεατή του Funny Games. Ποιος είπε ότι το Σύνδρομο της Στοκχόλμης δεν έχει εφαρμογή στην μουσική;

• Μεσογειακό λιμάνι αλλά και ισχυρό οικονομικό κέντρο, το Tel Aviv αποτελεί την πιο ισχυρή per capita οικονομία στην Μέση Ανατολή και είναι 31^η πόλη στον κόσμο σε κόστος ζωής.

• Άλλη φορά όταν παίζετε με την Μακάμπι, μην νομίζετε ότι παίζετε με τίποτα φτωχούς.

• Στην θέση που είναι σήμερα η πόλη, στην αρχαιότητα έστεκε το λιμάνι της Jaffa. Από εκεί ο Ιωνάς ξεκίνησε το ταξίδι του στην Μεσόγειο.

Στάση 4η: Agnone, Ιταλία
Καλλιτέχνης: Dawn Of A Dark Age
Άλμπουμ: La Tavola Osca
Είδος: Black/Classical
Εταιρεία: Antiq
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10-07-2020
YouTube
Bandcamp

Οι Dawn Of A Dark Age είναι ένα πολύ ιδιαίτερο one man project που ηγείται από τον Vittorio Sabelli, έναν καταρτισμένο στην jazz και την κλασική μουσική κλαρινετίστα που – ποιος θα το έλεγε; - διάλεξε να εκφραστεί μέσα από το μελωδικό black metal. Τα δύο 18λεπτα tracks του "La Tavola Osca" εξερευνούν στιχουργικά την αρχαία ιστορία της Κεντρικής Ιταλίας και της "Πλάκας της Tavola", με πλούσιες μουσικές ιδέες που δεν μένουν φυσικά μόνο στον heavy/black χώρο. Το κλαρινέτο παίζει θρηνητικά και κλασικά θέματα, κουβαλάει μια μεσογειακή αύρα, πετάει κανά-δυο εκπληκτικά jazz περάσματα και σε συνδυασμό με την συνύπαρξη spoken word και ακραίων φωνητικών, διαμορφώνεται ένα άχρονο μα και επικό άκουσμα. Αρχαιότητα, μεσαίωνας και Αναγέννηση ποτίζουν αισθητικά έναν black metal δίσκο που παραμένει μελωδικός και διαυγής παρά τις πολλαπλές αναφορές του. Άλμπουμ του Μήνα, απόλυτα ταιριαστό με την γαλάζια μας διάθεση.

Ένα ταξίδι στην Agnone με τους Dawn Of A Dark Age!

Καλώς όρισες και συγχαρητήρια για το υπέροχο "La Tavola Osca"! Καταρχήν, θέλω να ρωτήσω ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές ανάμεσα στο νέο άλμπουμ και στην σειρά "Six Elements" που προηγήθηκε. Με ποιο τρόπο εξελίσσεται το στυλ σας;

Ευχαριστώ εσένα και το Rocking.gr για το ενδιαφέρον σας προς τους Dawn Of A Dark Age και το "La Tavola Osca". Στα πρώτα τέσσερα άλμπουμ, ήταν εμφανές ότι τα tracks με προφορικό λόγο ήταν ξεχωριστά (κάθε ένα άλμπουμ είχε 6 tracks και 36 λεπτά συνολική διάρκεια), αν και ήταν πάντα μέρος του concept, κάθε ένα για διαφορετικό φυσικό στοιχείο. Ήδη το "Spirit / Mystères" είχε πιο περίπλοκο λόγο και διπλάσια διάρκεια, με απαγγελίες και καινούρια όργανα. Η σύλληψη του "Tavola" αφορούσε ένα μόνο track και η ιδέα μπορεί να ανιχνευθεί πίσω στο "Crimson" των Edge Of Sanity. Ήθελα να δημιουργήσω ένα είδος Όπερας αποτελούμενο από σκηνές και μουσικές στιγμές που αναμιγνύουν την ιστορία των αρχαιολογικών ευρημάτων με τα μυστήρια που κρύβονται πίσω τους. Η δύναμη και το σημείο επαφής με το παρελθόν είναι η χρήση μοτίβων που επιστρέφουν συχνά μέσα στον δίσκο, κάθε φορά με μελωδικές ή ρυθμικές παραλλαγές. Το «αέρινο όραμα» ήταν πολύ σημαντικό, το να συνθέτεις υπολογίζοντας τι συμβαίνει από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ένας τρόπος τυπικός των Bach, Wagner, Bartòk και, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το concept πίσω από τους jazz αυτοσχεδιασμούς.

Το κλαρινέτο είναι ένα από τα αγαπημένα μου όργανα, λατρεύω την ευελιξία του. Αν και είσαι εξαιρετικός παίκτης, αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις το κλαρινέτο πάνω σε παραδοσιακό black metal. Πως πήρες τέτοια απόφαση και πως αντέδρασαν οι black metal ακροατές;

Όπως είπες, το κλαρινέτο είναι πολύ ευέλικτο και σχετικά με το να το εντάξω στο black metal δεν ήταν στιγμιαία απόφαση. Σαν έφηβος, καθώς σπούδαζα στο Ωδείο συνθέτες όπως τους Mozart, Beethoven και Brahms, άκουγα ταυτόχρονα Slayer, Metallica, Satyricon, Darkthrone, Emperor και άλλους. Ακόμα και στο ταξίδι μου στην jazz, πάντα σκεφτόμουν πώς να εντάξω το κλαρινέτο στο metal. Έκανα μερικές απόπειρες μέσα στα χρόνια αλλά τίποτα που να με ικανοποιήσει τόσο για να ασχοληθώ με αυτό πλήρως. Κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού στη Νορβηγία συνάντησα ένα «σημάδι» κι από εκεί ξεκίνησα το ταξίδι των "Six Elements", θεωρώντας το κλαρινέτο πρωταγωνιστή κι όχι δευτερεύον όργανο. Οι αντιδράσεις των metal οπαδών, όπως και στην jazz και σε κάθε μορφή τέχνης, είναι πάντα μοιρασμένες ανάμεσα στους συντηρητικούς (ή "trve") και τους πειραματικούς. Όταν θες να βιώσεις κάτι διαφορετικό στην τέχνη, πάντα μια μερίδα είναι έτοιμη να αντιταχθεί, λες και η μουσική πρέπει πάντα να είναι παγιδευμένη σε κανόνες και να απομακρύνεται από το βασικό concept της προσωπικής έκφρασης.Αν σκεφτούμε τους Stravinskj, Shoenberg, John Coltrane ή τον John Zorn, που ξεκίνησε τους Naked City παίζοντας grindcore στο σαξόφωνο με τον ντράμερ των Napalm Death, συνειδητοποιούμε πόσες «μεταγγίσεις» θα χάναμε μέσα στα χρόνια, κι όχι μόνο στην μουσική αλλά σε κάθε μορφή τέχνης.

Έρχεσαι από την αρχαία πόλη Agnone και ξέρω ότι το concept του άλμπουμ είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία της περιοχής σου. Μπορείς να μας περιγράψεις το concept; Επίσης, με ποιους τρόπους σε εμπνέει η πόλη σου;

Ξεκίνησα να παίζω κλαρινέτο στα 10 γιατί στην περιοχή μου (Agnone, Alto Sannio) έφτιαχναν μια μπάντα και ο πατέρας μου, λάτρης της opera που δυστυχώς σαν αγόρι δεν είχε χρήματα να αγοράσει ένα όργανο, ήθελε να μπω. Θυμάμαι ότι όταν πήγαμε να αιτηθούμε ήμασταν από τους τελευταίους κι είχαν ξεμείνει μόνο η τρομπέτα και το κλαρινέτο. Μην έχοντας ιδέα τι είναι, ο πατέρας μου έριξε κέρμα και η μοίρα αποφάσισε το κλαρινέτο, το οποίο με τον καιρό μετατράπηκε σε όπλο μου. Έπειτα από την πρώτη εκείνη εμπειρία, έπαιξα με Συμφωνική Ορχήστρα και με πολλά jazz γκρουπ και μουσικούς. Όλα τα προσωπικά μου ταξίδια υπάρχουν στην "Tavola Osca", που βρέθηκε 5 χιλιόμετρα από την πόλη μου, αλλά και ο σύνδεσμος με τους προγόνους μου υπάρχει και στο επίθετο μου (Sabini - Sabelli - Safinim – Samnites). Με αυτό τον τρόπο, η επιλογή γι αυτόν τον δίσκο ήρθε πολύ φυσικά, έχοντας σαν βασικό θέμα μια αληθινή ιστορία που ξεκίνησε πριν 2300 χρόνια και οι θεοί που αναγράφονται πάνω στην Πλάκα μας την επέστρεψαν το 1848, αφού παρέμεινε θαμμένη για δύο χιλιετίες στο Monte San Nicola, κοντά στην Capracotta του Alto Molise.

Αρχαιότητα, Ρωμαϊκή Εποχή, Αναγέννηση… Η Ιταλία έχει τόσο πλούσια ιστορία και η μουσική σου κάποιες στιγμές ακούγεται αρχαία, άλλες μεσαιωνική. Σαν άτομο και συνθέτης, αισθάνεσαι ισότιμα συνδεδεμένος με όλες αυτές τις περιόδους ή είσαι περισσότερο εστιασμένος σε προχριστιανικές εποχές;

Μετά τα "Six Elements", το μόνο πράγμα που με έκανε να θέλω να γράψω για τους Dawn Of A Dark Age ήταν η αναζήτηση και η ανακάλυψη των προγόνων μου, των Samnites (Σαμνίτες). Οι Σαμνίτες είναι ελάχιστα γνωστοί διότι ήταν η μόνη ιταλική φυλή που δεν υπέκυψε ποτέ στην Ρώμη, πολεμώντας μέχρι θανάτου για το ιδανικό της ελευθερίας. Μετά από αιώνες μαχών, το 82 π.Χ, ο Ρωμαίος άρχοντας Lucio Cornelio Silla διέταξε την εξολόθρευση κάθε άντρα, γυναίκας και παιδιού με αίμα Σαμνιτών, παίρνοντας εκδίκηση για αιώνες εξευτελισμών και ηττών που υπέφεραν από τα χέρια τους. Από τότε, τα βιβλία της Ιστορίας ασχολούνται μόνο με τις πράξεις της «σπουδαίας» Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ξεχνώντας πάντα τους Σαμνίτες (με την εξαίρεση λίγων σελίδων από τον Tito Livio, πάντα όμως με την Ρώμη να φαίνεται ως η δυνατότερη όλων). Παρόλα αυτά, ο χρόνος και τα πολλά ευρήματα φέρνουν στο φως τις επικές πράξεις αυτών των γενναίων ανθρώπων, πολεμιστών και βοσκών, αρχίζοντας να βρίσκουν την ιστορική αναγνώριση που τους αξίζει. Θέλω να φέρω την ελευθερία, που ήταν η βάση της φύσης των Σαμνιτών, στην μουσική, να γεμίσω το ιστορικό κενό με ένα μικρό κομμάτι που ρίχνει φως στην γενοκτονία, που έλαβε χώρα από τον Silla στο Porta Collina (γνωστό ως Damnatio Memoriae). Μουσικά, αυτό το άλμπουμ και ότι ακολουθήσει είναι το μουσικό μου ταξίδι, από την επαρχιακή μπάντα ως τις εξερευνήσεις του οργάνου μου, περνώντας μέσα από συνθετικούς πειραματισμούς που θα συνεχίσω να κάνω, χωρίς όρια.

Ξέρω ότι η Agnone έχει μικρό πληθυσμό. Ποιες είναι οι προκλήσεις του να έχεις ένα καλλιτεχνικό project σε μια τόσο μικρή πόλη; Υπάρχουν άλλοι ενεργοί καλλιτέχνες/μπάντες στην Agnone;

Ναι, ο πληθυσμός μειώνεται, κι εγώ έχω μετακομίσει στο γειτονικό Abruzzo, πάνω στη θάλασσα. Πηγαίνω συχνά στην μητρική μου πόλη γιατί είναι πανέμορφη (παλιά την αποκαλούσαν «Αθήνα του Sannio»), υπάρχουν ακόμα δύο μαγαζιά που φτιάχνουν μπρούτζινες κόπιες της Tavola Osca – ο Franco Gerbasi στο La Ramera είναι σπουδαίος τεχνίτης. Δυστυχώς, το μέρος δεν προσφέρεται για μουσικές συνεργασίες αλλά από την άλλη, βρίσκεις το τέλειο mood ανάμεσα στα χιονισμένα βουνά και την θάλασσα, σου επιτρέπει να είσαι σε στενή επαφή με την φύση και με την δημιουργικότητα σου. Υπάρχουν μερικές ενεργές μπάντες στην επαρχία μου, ελπίζω να βρουν την προσωπική τους φωνή έκφρασης και να κάνουν το Samnium (Molise) και τους Σαμνίτες περισσότερο γνωστούς σε όλο τον κόσμο.

Στείλε μας μια εικόνα της Agnone: αν ταξιδεύαμε εκεί, τι προτείνεις να δούμε, να γευτούμε και να βιώσουμε;

Εκτός από τις εκκλησίες, η Βιβλιοθήκη έχει πολύ παλιά βιβλία κι είναι αναμφισβήτητα η δύναμη του Marinelli Bells Foundry, που είναι παγκοσμίως διάσημο. Υπάρχουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, εκ των οποίων τα Di Nucci είναι η τελειότητα. Μπορείς να τα γευτείς αλλά και να επισκεφτείς τα εργαστήρια που παράγονται εδώ κι έναν αιώνα, με δουλειά από πατέρα σε γιο, καθώς και να κάνεις tour στο οικογενειακό μουσείο, όπου θα βρεις τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι αγρότες του Alto Molise πριν ένα αιώνα. Και φυσικά υπάρχει η φύση, οι θέες στο Upper Sannio που κόβουν την ανάσα και η ιστορία ενός τόπου που γέννησε την λέξη Viteliù, ή αλλιώς Ιταλία. Δυστυχώς εδώ και χρόνια δεν γίνονται ανασκαφές, για να ανασύρουν τους θησαυρούς που ακόμα κρύβονται στο βουνό που βρισκόταν το Hùrz, ο Ιερός Κήπος που φιλοξενούσε τις τελετές που αναγράφονται στην Tavola Osca, αλλά μια βόλτα στο Molise είναι συνώνυμη μιας μοναδικής και σπάνιας εμπειρίας.

Ευχαριστώ πάρα πολύ και καλά ταξίδια!

Ευχόμαστε να σας δούμε σύντομα, ευχαριστώ εσένα και τους αναγνώστες σας. Όσοι ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν και να ανακαλύψουν το Sannio, προτείνω το φοβερό site του αρχιτέκτονα Davide Monaco, μια ατελείωτη πηγή γνώσεων και πληροφοριών.

sanniti.info/indexen.html

Τα λέμε σύντομα. Vittorio.

Στάση 5η: Vancouver, Καναδάς
Καλλιτέχνης: Empress
Άλμπουμ: Premonition
Είδος: Doom
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24-07-2020
YouTube
Bandcamp

Τι ακριβώς να περιμένεις όταν ακούς ότι τα τρία μέλη των Empress αποφάσισαν να φτιάξουν μπάντα μετά από συναυλία των Elder; Αλήτικό doom metal λοιπόν, με γερά ψήγματα ψυχεδέλειας, υπέροχες και ακριβοθώρητες μελωδίες, ενίοτε λίγο πιο γρήγορους ρυθμούς, ελεγχόμενο heaviness, φωνακλάδικα φωνητικά και διάσπαρτα μέρη που γνέφουν λίγο προς τους Yob. Εξαιρετική ποικιλία και πολύ ικανοποιητική ποιότητα για ντεμπούτο, το "Premonition" έχει κότσια και πολλές καλές στιγμές. Ααα, μην ξεχάσω, το ότι ο κιθαρίστας/τραγουδιστής είναι μέλος των φανταστικών Seer, ίσως έχει για κάποιους την σημασία του.

• Σταθερά στις κορυφαίες 5 πόλεις στον κόσμο σε ποιότητα ζωής το Vancouver. Σαν να μην έφτανε αυτό, έχει εκπονήσει δεκαετές σχέδιο για να γίνει η πιο Πράσινη Πόλη στον κόσμο. Μάλιστα. Σίγουρα δεν έχουν δει τις ζαρντινιέρες μας.

• Αξίζει να πας εκεί και μόνο επειδή μπορείς να δεις στον δρόμο τον Devin!

• Μετά από το θαυμάσιο προσωπικό του άλμπουμ, ο Raphael Weinroth-Browne επιστρέφει με το βασικό του fusion σχήμα Kamancello. Το "Of Shadows" αξίζει να ακουστεί.

Το τραγούδι του Αυγούστου

The NYChillharmonic - Mean

New York, ΗΠΑ

Μια εκπληκτική 18μελής (!) progressive/jazz ορχήστρα από το Brooklyn ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν για να αντιληφθώ ξανά ότι, ναι, υπάρχουν τρελά πράγματα εκεί έξω. Το πιο απίθανο είναι ότι η φωνή της Sara McDonald που ηγείται του σχήματος έχει μια indie/pop χροιά, μετατρέποντας τελικά μια σύνθεση που θα έπρεπε να είναι βαριά λόγω ενορχήστρωσης, σε ένα ευκολοάκουστο και φιλικό προοδευτικό άσμα. Τρομερά πράγματα από ένα σχήμα που δεν γνώριζα, αν και όταν βγάλουν full length αυτού του επιπέδου, θα μιλήσουμε γι αυτούς με εντελώς διαφορετικό τρόπο..

Ο εξωτικός προορισμός του μήνα

Bamako, Μάλι

Χτισμένη στις όχθες του ποταμού Νίγηρα, η πόλη Bamako είναι η πρωτεύουσα του πανέμορφου Mali. Με πληθυσμό κοντά στα δυο εκατομμύρια, θεωρείται μια από τις πιο αναπτυσσόμενες αφρικανικές πόλεις – αν και αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει «ανάπτυξη». Πολυτελή κτίρια δίπλα σε χαμόσπιτα, πολυπληθείς αγορές, χωματόδρομοι μα και Mercedes, φτώχια αλλά και λαμπερά χαμόγελα. Μας έφερε εδώ το συμπαθέστατο γκρουπ Songhoy Blues με το νέο τους single "Worry", ένα ωραιότατο τραγουδάκι με desert rock άρωμα και feel-good pop περιτύλιγμα. Τσεκάρετε και το video εδώ.

Από reissues έχεις τίποτα;

Βασικά, να με συγχωρείτε, αλλά όχι.

Τα βιομηχανικά Βαλκάνια

Various Artists – Anthology Of Post Industrial Music From The Balkan Region

Ας μην σκεφτόμαστε στερεοτυπικά, η βαλκανική μουσική δεν είναι μόνο χάλκινα πνευστά. Όπως και σε κάθε άλλη περιοχή του πλανήτη, ανεξάρτητοι καλλιτέχνες στα εντόσθια του underground πειραματίζονται με την σύγχρονη μουσική και τα αποτελέσματα είναι συχνά εντυπωσιακά. Η ιταλική Unexplained Sounds Group συνεχίζει την χαρτογράφηση αυτών των αγνοημένων μουσικά γειτονιών της γης. Αυτή η συλλογή περιέχει 21 tracks (στην ψηφιακή της εκδοχή) από καλλιτέχνες που έρχονται από Ελλάδα, Βουλγαρία, Τουρκία, Ρουμανία, Σλοβενία, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία, Αλβανία, Βοσνία.

Με μια μακρά ιστορία πολέμων, γενοκτονιών και αυταρχικών καθεστώτων, αλλά και με μια έντονη λαογραφική παράδοση σχετικά με θρύλους πνευμάτων και φαντασμάτων, είναι μάλλον εύκολο για τον Βαλκάνιο καλλιτέχνη να υφάνει ηχητικούς εφιάλτες. Ο «εφιάλτης» είναι εξάλλου μέρος της παράδοσης μας. Αναμενόμενο ότι τα περισσότερα tracks είναι σκοτεινοί πειραματισμοί με drones και ηλεκτροακουστικούς αυτοσχεδιασμούς. Για την ιστορία, να πω ότι προσωπικά ξεχώρισα τους καλλιτέχνες Plamen Vecnosti, Adonai Atrophia και Ontervjabbit.

Επισκεφτείτε την σελίδα της Unexplained Sounds Group. Εκεί θα βρείτε και τις υπόλοιπες ανθολογίες που αφορούν τον Λίβανο, την Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ινδονησία και το Ιράν. Ίσως τότε εκτιμηθεί περισσότερο η προσφορά της συγκεκριμένης σειράς στο να διατηρηθούν και να βρουν φωνή μουσικές από περιοχές του κόσμου που πάνω τους δεν πέφτουν ποτέ οι προβολείς.

"Waiting for the day when the ocean and sky will cover up the land in Deep Blue"

Angra – Deep Blue