War//Plague: «Punk είναι να διευρύνεις τους ορίζοντές σου»

  Υπάρχουν μερικές στιγμές που με το που ακούσεις ένα δίσκο, καταλαβαίνεις πως ήρθε για να μείνει. Η επιστροφή των War//Plague με το "Manifest Ruination" ήταν μια τέτοια. Ένα από τα σημαντικότερα crust punk σχήματα της περασμένης δεκαετίας στον τέταρτο δίσκο του παρέδωσε ένα από τα πιο ισοπεδωτικά άλμπουμ του ιδιώματος, εντείνοντας τον κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό πίσω από αυτό. Συνεπώς, συνυπολογίζοντας την έξαρση του ιδιώματος στο underground, η επικοινωνία με τους βετεράνους ήταν μονόδρομος και η ανταπόκρισή τους ενθουσιώδης!  

Συγκεκριμένα, το κιθαριστικό δίδυμο των Andy Lutz (επίσης φωνητικά) και Andy Lefton ανταποκρίθηκε και μας έριξε στα άδυτα του εξαιρετικού τους άλμπουμ και όχι μόνο. Η συζήτηση, πέρα από κάθε πτυχή του "Manifest Ruination" μεταπήδησε, στο crust punk ιδίωμα και τη σημερινή του κατάσταση αλλά και επίδραση, στην underground σκηνή και τη σχέση της με τις κυρίαρχες τάσεις στο χώρο, στην πολιτικοποίηση που αποτελεί μέρος του ήχου, και πάντα με ειλικρίνεια, και μια αίσθηση βιώματος που αντανακλάται από τις απαντήσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Lefton δέχθηκε να σχολιάσει και τη, δυστυχή κατάληξη που είχε το super group των Tau Cross έπειτα από τις θλιβερές (πολιτικές) επιλογές του The Baron των Amebix, σε μια στιγμή με τη δική της σημασία. Οι War//Plague λοιπόν μας συστήνονται, απολαυστικοί και καταιγιστικοί, όπως οι μουσικάρες τους!

Καλησπέρες, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ, "Manifest Ruination"! Τι ανταπόκριση είχατε μέχρι στιγμής;

Lefton: Για σου Αποστόλη, σε ευχαριστούμε για την επικοινωνία! Η ανταπόκριση για το τελευταίο μας άλμπουμ είναι άκρως θετική! Νιώθουμε πολύ τυχεροί που τόσος πολύς κόσμος έχει θελήσει να ακούσει την πιο πρόσφατη δουλειά μας. Ενισχύει την ιδέα πως αυτό που κάνουμε έχει θετικό αντίκτυπο.

Lutz: Σε ευχαριστούμε που μας κάλεσες! Προς το παρόν η αποδοχή είναι σπουδαία, όπως φαίνεται ο κόσμος απολαμβάνει το νέο μας δίσκο.

Σας πήρε τέσσερα χρόνια για να διαδεχθείτε το "Into The Depths". Άλλαξε η προσέγγισή σας αυτήν τη φορά, εξαιτίας και της πανδημίας και των συνεπειών της, μεταξύ άλλων;

Lutz: Η πανδημία σίγουρα καθυστέρησε ως ένα βαθμό τα πράγματα. Συνέβησαν πολλά στο ενδιάμεσο και θεωρώ πως επηρέασαν το γενικότερο ύφος του δίσκου.

Lefton: Η πανδημία έπαιξε ρόλο όσον αφορά το χρόνο που μας πήρε για να κυκλοφορήσουμε το δίσκο, αλλά παράλληλα είχαμε και λίγο περιθώριο για περιοδείες. Ξεκινήσαμε τις συναυλίες αμέσως μετά το "Into The Depths", και μετά η πανδημία μας έδωσε χρόνο για να ολοκληρώσουμε το "Manifest Ruination".

Με το "Manifest Ruination" κλείνετε δέκα χρόνια από το ντεμπούτο σας, και σχεδόν 15 ύπαρξης της μπάντας γενικότερα. Έχετε ακόμη την ίδια πείνα όπως όταν δημιουργήσατε τους War//Plague;

Lefton: Φυσικά! Νιώθουμε πως αυτό θα συνεχιστεί όσο είμαστε ζωντανοί. Συλλογικά, αποτελούμε μέρος αυτής της σκηνής για δεκαετίες, και σε αυτό το σημείο, είναι στο αίμα μας και δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε το ενδεχόμενο να σταματήσουμε.

Lutz: Σίγουρα! Δεν πιστεύω πως θα μπορούσαμε ποτέ να υπάρχουμε για τόσο χρονικό διάστημα αν δεν είχαμε αυτήν τη φλόγα μέσα μας να καίει συνεχώς.

Το όνομά μας έχει δυστυχώς καταστεί πιο επίκαιρο τώρα απ' ό,τι όταν ξεκινήσαμε

Αλήθεια, πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας και τι σημαίνει για εσάς σήμερα;

Lutz: Στην αρχή μας ήταν δύσκολο να καταλήξουμε σε ένα όνομα και πετούσαμε ιδέες δεξιά και αριστερά. Αυτό όμως έδειξε να μας ταιριάζει. Κατά μια έννοια, το όνομα μας αποτελεί μια αναφορά στους τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης. Ταυτόχρονα όμως, είναι στα πρόσφατα χρόνια και αρκετά επίκαιρο.

Lefton: Το όνομα προέκυψε αμέσως μόλις ο Lutz και εγώ αποχωρήσαμε από τους Provoked το 2007. Θέλαμε να συνεχίσουμε να παίζουμε μουσική, αλλά δεν ήμασταν σίγουροι από πού να ξεκινήσουμε. Οπότε ανταλλάζαμε μερικές ιδέες μεταξύ μας και μια νύχτα που είχαμε βγει για μερικές μπύρες, η ιδέα απλώς προέκυψε αναμεταξύ μας και μείναμε σε αυτή! Θεωρώ πως η ονομασία μας έχει δυστυχώς καταστεί πιο επίκαιρη τώρα απ' ό,τι όταν ξεκινήσαμε.

Punk είναι η αναζήτηση ελέγχου και επιβίωσης μέσα σε μια κοινότητα με παρόμοιο σκεπτικό, που αναζητά μια καλύτερη προοπτική

Προέρχεστε από τη Μιννεάπολη, μια περιοχή με πλούσια παράδοση στο hardcore/crust. Τι είδατε στο ιδίωμα που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω αυτού πολιτικά;

Lefton: Το punk είναι μια αντίδραση προς τον κόσμο και όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι η αναζήτηση ελέγχου και επιβίωσης μέσα σε μια κοινότητα ατόμων με παρόμοιο σκεπτικό, τα οποία αναζητούν μια καλύτερη προοπτική και συνεργάζονται μαζί έξω από την καθημερινή ζωή του καταναλωτισμού, της απληστίας και του μίσους. Το punk και συγκεκριμένα το crust μας έδωσαν μια δίοδο να διευρύνουμε το παίξιμό μας. Αυτό που εννοώ είναι πως το punk μπορεί να είναι το οτιδήποτε, πολλοί ήχοι και ιδέες. Για εμάς, punk σημαίνει να διευρύνεις τους ορίζοντές σου και να καταθέτεις μυαλό και σθένος σε αυτό που πιστεύεις.

Lutz: Πριν μετακομίσω στη Μιννεάπολη, θα πήγαινα εκεί με παρέες για να δω συναυλίες στις αρχές των ‘90s. Ήμουν ένας νεαρός punk που μόλις είχε ξεκινήσει η πολιτικοποίησή μου και ενέπνεαν μπάντες όπως οι Misery, Destroy, State Of Fear, κλπ. Για να μην αναφέρω το Profane Existence ‘zine και label (σ.σ. όχι, να το αναφέρεις!). Η μουσική και η σκηνή με έκαναν να νιώθω πως σημαίνουν κάτι, οι punks ήταν ενεργοί και έκαναν θόρυβο. Ένιωθα μια σύνδεση σε αυτά τα ιδανικά και μια αίσθηση του ανήκειν.

Το crust punk έχει εξελιχθεί σε ένα πολυπρόσωπο ιδίωμα

Πώς βλέπετε την κατάσταση του ιδιώματος σήμερα;

Lefton: Το crust punk έχει εξελιχθεί σε ένα πολυπρόσωπο ιδίωμα. Κατά τα ‘80s και ‘90s μπορούσες πραγματικά να αποκρυπτογραφήσεις τι ήταν το crust μεταξύ των punk rock συνοδοιπόρων μας. Αυτές τις ημέρες, έχει αποδομηθεί στο ένα υπο-είδος μετά το άλλο, και καταντάει λίγο ανόητο από ένα σημείο και μετά. Ακόμη και το d-beat από μόνο του έχει εισέλθει στα χωράφια του crust, αλλά το να μιλήσουμε για το d-beat είναι μια άλλη συζήτηση.

Lutz: Θεωρώ πως συνεχίζει δυναμικά αλλά πως ταυτόχρονα εξελίσσεται κιόλας. Είμαι ανυπόμονος να δω τη νέα γενιά να βάζει την ταυτότητά της σε αυτό.

Το crust punk είναι ένα ιδίωμα που στα πρόσφατα χρόνια επηρεάζει σταθερά όλο και περισσότερες metal μπάντες, που το χρησιμοποιούν για να περιγράψουν τον ήχο τους. Εάν συμφωνείτε, τι θεωρείτε πως εντοπίζουν οι εξωτερικοί παρατηρητές σε αυτό τον ήχο και ελκύονται από αυτόν;

Lutz: Δύσκολο να το εντοπίσω, αλλά θα υπέθετα πως είναι η επιθετικότητα, η ενέργεια και η ένταση που εκπέμπει συνολικά.

Lefton: Ναι, είσαι σωστός! Ο όρος χρησιμοποιείται πιο χαλαρά αυτές τις ημέρες χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει ταύτιση με το υπόβαθρο της αφετηρίας του. Υπάρχει περισσότερη αποδοχή προς το ιδίωμα μεταξύ της punk rock κοινότητας εν γένει, αλλά ακόμα και το να βλέπεις metal μπάντες να το προσθέτουν στην περιγραφή τους μόνο για να προσελκύσουν συγκεκριμένα ακροατήρια, είναι κάπως παρατραβηγμένο. Το punk και όλη η υποκουλτούρα του είναι μια περιφρουρούμενη φυλή (σ.σ. "tribe").

Ναι, το οποιοδήποτε μπορεί να είναι μέρος αυτής της φυλής από τη δημιουργία της, οτιδήποτε από επιχειρηματικές οικονομικές αρπαχτές, έως "punk" φεστιβάλ σε στάδια, έχουν διεισδύσει στην κοινότητά μας για να κερδοφορήσουν εις βάρος του underground. Είναι μια βαθιά συζήτηση που μπορούμε να έχουμε, αλλά για παράδειγμα εμείς, ποτέ δεν σκοπεύαμε να έχουμε ένα πιο metal ύφος στη μουσική μας, απλώς συνέβη. Ο κόσμος μπορεί να μας κατηγοριοποιεί ως "blackened crust" ή ως "metal punks", αλλά στο τέλος της ημέρας είμαστε απλώς μια crust punk μπάντα.

Προσπαθούμε να διατηρούμε μια αίσθηση ελπίδας στη μουσική

Η αξιοποίηση και οι ρυθμικές εναλλαγές των d-beats στο δίσκο είναι τόσο καλοδουλεμένες. Τι σας κρατάει συνδεδεμένους με αυτό τον ήχο/αισθητική και πως καταφέρνετε να μην επαναλαμβάνεστε;

Lutz: Έχουμε όλοι μας αρκετές επιρροές τις οποίες ανακατεύουμε μαζί, δεν προσπαθούμε ποτέ να μιμηθούμε. Θεωρώ πως είναι μέρος όσων αναφέρεις.

Lefton: Εξελισσόμαστε διαρκώς και δεν μπορούμε να μείνουμε σε ένα μέρος για πολύ. Εκτιμούμε την ιδέα πως είμαστε διατεθειμένοι να ωριμάσουμε και να αυτοβελτιωθούμε σε κάθε βήμα που κάνουμε στην πορεία. Η συνθετική μας διαδικασία είναι πολύ φυσική, δεν προσπαθούμε απεγνωσμένα, για να είμαι ειλικρινής, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, αλλά απλώς πηγαίνουμε με ένα οργανικό flow χωρίς να το υπεραναλύουμε.

Το να ζούμε στη Μιννεάπολη με τη δολοφονία του George Floyd, τις εξεγέρσεις και τις διαδηλώσεις, έχει φέρει στο προσκήνιο πολλή κοινωνικοπολιτική οργή

Οι War//Plague ήταν ανέκαθεν ένα σχήμα που συνέδεες τη μουσική του με τις πολιτικές του πεποιθήσεις και το "Manifest Ruination" ηχεί ως το πιο επιθετικό σας άλμπουμ, μουσικά μιλώντας, έως σήμερα. Βρίσκετε τους εαυτούς σας πιο στρατευμένους και ρεαλιστές απ' ότι ιδεαλιστές στη σήμερον ημέρα;

Lutz: Σίγουρα, αλλά προσπαθούμε να διατηρούμε μια αίσθηση ελπίδας στη μουσική. Εμείς ως κοινωνία έχουμε διαλύσει εντελώς (σ.σ. "really fucked up) αυτό τον πλανήτη. Υπάρχει σίγουρα μια αίσθηση πως από εδώ και πέρα όλα θα πηγαίνουν κατά διαόλου, αλλά για αυτό είναι σημαντικό να αντισταθούμε και να ασκήσουμε πίεση για να προχωρήσουμε.

Lefton: Νομίζω πως όπως όλοι, μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε με τον περίγυρό μας, όσο γερνάμε. Το να ζούμε στη Μιννεάπολη με τη δολοφονία του George Floyd, τις εξεγέρσεις και τις διαδηλώσεις, έχει φέρει στο προσκήνιο πολλή κοινωνικοπολιτική οργή και έχουμε καταφέρει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας στην πραγματικότητα του τι συμβαίνει στους δρόμους, καθώς βλέπουμε τον κόσμο να καταρρέει με τα ίδια μας τα μάτια. Αυτό και μόνο, μας δίνει δύναμη να αφιερώσουμε την ενέργειά μας στη μουσική ως διαμαρτυρία και να απευθυνθούμε προς ένα κοινό που είναι πεινασμένο για αλλαγή.

Το "Manifest Ruination" ηχεί επηρεασμένο από το extreme metal. Θα θέλατε να μοιραστείτε μερικές από τις επιρροές σας, καθώς και το τι βλέπετε στο υπο-ιδίωμα αυτό που σας τραβάει;

Lefton: Όσον αφορά εμένα, δεν είμαι επηρεασμένος από το metal, και δεν με θεωρώ, για να είμαι ειλικρινής, μεταλλά. Όταν συνθέτω, γράφω με μια επιθετικότητα ως προς την έκφραση, όχι την επιρροή. Ηχεί εν τέλει πιο metal-ικό, αλλά νομίζω έχει να κάνει με το πώς συνθέτω. Προσωπικά μιλώντας, έχω αδυναμία στην πρώιμη βρετανική crust και τη σουηδική d-beat σκηνή.

Lutz: Νομίζω πως υπάρχουν πολλές επιρροές για να τις κατονομάσω. Για να μιλήσω για μένα, θα ανέφερα τους Lost World, Anti-Cimex, Sepultura, Celtic Frost και πολλούς, πολλούς ακόμα.

Η πανδημία πραγματικά τράβηξε την κουρτίνα και αποκάλυψε το πόσο απαίσιοι άνθρωποι έχουμε καταντήσει

Το εξώφυλλο είναι φανταστικό. Πώς καταλήξατε με την ιδέα πίσω από αυτό;

Lutz: Σε ευχαριστώ, το εκτιμώ πολύ! Ξεκίνησα να πειραματίζομαι με οπτικές, ιδέες και θεματικές. Με την αναβίωση του Φασισμού και του Χριστιανικού Εθνικισμού το εξώφυλλο όφειλε να αντανακλά την κατάσταση του κόσμου αυτήν τη στιγμή. Θρησκεία, πολιτικοί και αστυνομία αρέσκονται στο να σε δείχνουν με το δάκτυλο αλλά ποτέ δεν αναλάμβάνουν την ευθύνη - απλώς προκαλούν περισσότερο πόνο. Η πανδημία πραγματικά τράβηξε την κουρτίνα και αποκάλυψε το πόσο απαίσιοι άνθρωποι έχουμε καταντήσει. Έχουν αποκαλυφθεί στον κόσμο, οπότε η απεικόνηση μιας θεότητας που σαπίζει φάνταζε ταιριαστή.

Στον δίσκο, αξιοποιείτε έξυπνα τα κιθαριστικά leads, σπάζοντας έτσι την ηχητική επίθεση. Ένα καλό παράδειγμα είναι το κομμάτι "Synthetic Forms". Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τη δημιουργία του τραγουδιού;

Lefton: Η συγγραφή αυτού του κομματιού ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική και είναι ένα από τα προσωπικά μου αγαπημένα για να το παίζω. Το τραγούδι αυτό τείνει να φέρει μια αίσθηση κρισιμότητας και σχιζοφρένειας. Είναι δομημένο ως ένα σχέδιο που μεταβαίνει από μια μελωδική έναρξη προς ένα πολύ σκοτεινότερο μέρος καθώς φτάνουμε στο τέλος. Είναι επίσης άλλο ένα παράδειγμα του πως επεκτείνουμε το παίξιμό μας, αξιοποιώντας πολλές στρώσεις και αρμονίες. Θυμάμαι να κάθομαι με την κιθάρα μου και να έχω συνδεθεί σε ένα Reaper software, όπου και θα αποθήκευα τις ιδέες μου ώστε να τις μοιραστώ μερικές φορές με τους υπόλοιπους από την μπάντα. Συνέθεσα στην αρχή ένα βασικό ρυθμό και μετά πειραματίστηκα με συγκεκριμένες μελωδίες και lead γραμμές με σκοπό να του προσδώσω περισσότερο βάθος. Θεωρώ πως κατέληξε ΟΚ!

Lutz: Γενικότερα ο Leffer και εγώ παίζουμε με τα riff του άλλου, ανταλλάζουμε ιδέες και προσπαθούμε να φέρουμε διαφορετικές αρμονίες στη σύνθεση. Μερικές φορές στοχεύουμε σε αυτό και άλλες φορές εξελίσσεται μέσα από πειραματισμούς.

Είτε στέκεσαι αποφασιστικά στο D.I.Y. ήθος της punk κοινότητας, είτε όχι

Στη φυσική μορφή του LP, αναφέρετε πως το «punk σημαίνει διαμαρτηρία» (σ.σ."punk is protest"). Διαχωρίζετε τους εαυτούς σας από τα punk υπο-είδη, που είναι, ας πούμε, απολίτικα; Επιπρόσθετα πως βλέπετε την άνθιση του ιδιώματος στο mainstream, σε αντίθεση με την επικρατούσα underground σκηνή;

Lefton: Το mainstream φαίνεται πως επιχειρεί να παρεισφρύσει στο underground από τις απαρχές του punk. Δεν υπάρχει κάποια γκρίζα περιοχή όταν καταλήγεις να κάνεις αυτό που κάνουμε εμείς. Είτε στέκεσαι αποφασιστικά στο D.I.Y. ήθος της punk κοινότητας, είτε όχι. Όσον αφορά την «άνθιση στο mainstream», αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να διεισδύσει στο πραγματικό πνεύμα του punk rock. Αν είσαι επιτυχημένος σε αυτό που κάνεις και εξελιχθείς να απευθύνεσαι πιο mainstream κοινό, αυτό είναι μια χαρά… το να κερδοσκοπείς όμως στο όνομα του punk rock δεν είναι μια δικαιολογημένη στάση και κατά αυτό τον τρόπο εξωστρακίζεις τον εαυτό σου από το αληθινό underground.

Lutz: Δεν δίνω μεγάλη σημασία στο mainstream. Θεωρώ όμως πως η πολιτική ήταν ανέκαθεν μεγάλο κομμάτι του punk. Έχει να κάνει με την αντίσταση και να πηγαίνεις ενάντια στην κυρίαρχη άποψη. Είναι μια χαρά το να διασκεδάζεις και να περνάς καλά, αλλά αν δεν μάχεσαι για τίποτα είσαι μέρος του προβλήματος.

Είναι επί της ουσίας μια ερώτηση του που θα αποφασίσουμε ως κοινωνία να πάμε μετά. Το αποδέχεται ο κόσμος ή υπάρχουν αρκετοί από εμάς για να αντισταθούν;

Η πανδημία επέφερε μια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» στα κράτη ανά τον κόσμο, διαδεχόμενη από το «δόγμα του σοκ», με επιθέσεις, και εδώ στην Ελλάδα, σε δημόσιους χώρους, πολιτικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις, καταλήψεις, κ.ο.κ. Θεωρείτε πως έχουμε μεταβεί σε μια πιο δυσοίωνη και βίαιη σελίδα της καπιταλιστικής πραγματικότητας, και αν ναι, το έχουμε αντιληφθεί συλλογικά;

Lutz: Με βεβαιότητα, έχουμε μεταβεί σε ένα πιο βίαιο κεφάλαιο… Είναι επί της ουσίας μια ερώτηση του που θα αποφασίσουμε ως κοινωνία να πάμε μετά. Το αποδέχεται ο κόσμος ή υπάρχουν αρκετοί από εμάς για να αντισταθούν; Θεωρώ πως υπάρχουν αρκετοί από εμάς. Εδώ στις Η.Π.Α. το ανθώπινο έκτρωμα με το πορτοκαλί κεφάλι που είχαμε για πρόεδρο λειτουργούσε ως ένα στεροειδές για τον φασισμό. Μοιάζει λες και κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα μπροστά καταλήγει να είναι τρία πίσω. Ρατσισμός, ομοφοβία, τρανσφοβία, και ανισοκατανομή του πλούτου είναι όλα εκτός ελέγχου. Ειλικρινά ήλπιζα πως δεν θα ήταν αυτή η μορφή του κόσμου σήμερα, αλλά την ίδια στιγμή ήταν αναπόφευκτο. Το σημαντικό είναι να μην υποχωρήσουμε και να αφήσουμε αυτήν την αηδία να γίνει η νόρμα. Είμαστε όλοι άνθρωποι και δικαιούμαστε τα ίδια δικαιώματα και αξιοπρέπεια με το διπλανό μας.

Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει την τοξική ιδέα πως η κοινότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πλούτο, υποταγή και διαχωρισμό

Lefton: Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει την τοξική ιδέα πως η κοινότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πλούτο, υποταγή και διαχωρισμό. Θυμάμαι να περιοδεύω στην Ευρώπη πριν αρκετά χρόνια και να νιώθω τη θετική επίδραση του punk και των κοινοτήτων στις καταλήψεις, καθώς και το πώς μας υποδέχονταν. Αυτό από μόνο του μου απέδειξε πως είναι πιθανή η ύπαρξη σε ένα μια κατάσταση που καλωσορίζει τους πάντες χωρίς τις καθιερωμένες νόρμες που τείνουν να φθείρουν το άτομο. Εδώ στις Η.Π.Α. η ιδέα της συλλογικής συσπείρωσης και μάχης για ένα σκοπό πάντα απαντάται με βίαιη καταστολή. Είναι λες και ο κόσμος επιζητά το μίσος και το διαχωρισμό, με μια διάθεση να φερθούν άσχημα στους άλλους ώστε να επωφεληθούν για τις δικές τους διεφθαρμένες ανάγκες.

Είναι εύκολο να μείνεις προσκολλημένος στη μικρή σου κοινότητα και να παίζεις συνέχεια για τους ίδιους ανθρώπους ξανά και ξανά

Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν στο δίσκο είναι το "Anxiety". Μαζί με την (οικονομική) αβεβαιότητα, νομίζω πως είναι ένα αίσθημα που διαχρονικά αντανακλάται στη νεολαία των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων εντός της punk αντι-κουλτούρας. Όντας βετεράνοι στη σκηνή, πόσο αισιόδοξοι είστε για το μέλλον;

Lutz: Θεωρώ πως η punk αντι-κουλτούρα θα επιβιώσει περισσότερο από όλους μας κατά μια ένοια. Όσον αφορά το παρόν, βλέπω όλο και περισσότερα παιδιά να ενεργοποιούνται πολιτικά και όντως να ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Όπως λένε, το μέλλον είναι νεαρό.

Lefton: Έχω αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή μου στο punk, οπότε είμαι αρκετά αισιόδοξος! Ένα πράγμα που μάθαμε στην πορεία, είναι πως οι νέοι είναι πολύ πεινασμένοι για punk και hardcore! Είναι εύκολο να μείνεις προσκολλημένος στη μικρή σου κοινότητα και να παίζεις συνέχεια για τους ίδιους ανθρώπους ξανά και ξανά. Αλλά όσο μεγαλώνουμε, αντιλαμβάνόμαστε πως είναι πολύ σημαντικό να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για νεαρότερο κοινό, να παίζουμε συναυλίες για όλες τις ηλικίες και να καταφέρνουμε τον κόσμο να εμπλέκεται σε αυτό που κάνουμε. Το punk είναι ένα σχολείο, και οφείλουμε συνεχώς να συμπεριλαμβάνουμε τις νεότερες ηλικίες.

Εξαπατηθήκαμε από ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που έχουν μολύνει τη μουσική μας

Ο Andy ήταν και μέλος των Tau Cross, ενός, ας πούμε super group, με δύο πραγματικά σπουδαίους δίσκους, των οποίων η κατάληξη, απογοήτευσε πολλούς από εμάς τους οπαδούς. Αν νιώθεις ΟΚ με αυτό, θα ήθελες να μας πεις πως βίωσες την όλη ιστορία;

Lefton: Αυτό είναι ένα κεφάλαιο από το οποίο έχω προχωρήσει, αλλά είναι ΟΚ να μιλήσουμε για αυτό μιας και προκάλεσε μεγάλη ζημιά. Το κοινό γνωρίζει τι περάσαμε και πως εξαπατηθήκαμε από ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που έχουν μολύνει τη μουσική μας. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες (και πίστεψε με, υπάρχουν αρκετές!), αλλά περιληπτικά, εμπιστευθήκαμε κάποιον τον οποίο εμείς… και ο κόσμος εμπιστευόταν. Αυτή η εμπιστοσύνη γκρεμίστηκε σε μια νύχτα από κάτι τόσο απεχθές και αηδιαστικό που δεν μας άφησε άλλη επιλογή από το να γυρίσουμε τις πλάτες μας σε κάτι που είχαμε εναποθέσει την ψυχή μας. Οπότε στο τέλος, ήταν μόνο εξαπάτηση και ραγισμένες καρδιές.

Θα θέλατε να προτείνετε στο αναγνωστικό κοινό μερικά αγαπημένα crust άλμπουμ από τα τελευταία χρόνια;

Lutz: Χμμ… αυτό είναι όντως δύσκολο. Το άλμπουμ "D​ö​dsreveljen" από τους Crutches (σ.σ. φανταστικό!) και το 7" από Cimiterium είναι και τα δύο πραγματικά καλά crust punk άλμπουμ.

Lefton: Υπάρχουν πολλά, δεν έχω ιδέα από πού να ξεκινήσω! Πρόσφατα είναι οι Nightfeeder, Genome, Terminal Filth, Lifeless Dark… πάρα πολλοί για να αναφέρω!

Με τη χρονιά να τελειώνει και τη λιστομανία να κατακλύζει τα μουσικά μέσα, υπάρχουν καθόλου φετινά άλμπουμ που ξεχωρίσατε;

Lutz: Όχι αποκλειστικά crust ή punk, αλλά μου αρέσει πολύ μια μπάντα ονόματι Fugitive από το Texas. Το νέο τους άλμπουμ ονόματι "Maniac" είναι φανταστικό (σ.σ. "totally shreds"), δεν μπορώ να το χορτάσω!

Lefton: Υπάρχουν πολλά! Το γαλλικό punk και crust είναι εξαιρετικά τελευταία. Αγαπώ τα νέα Syndrome 81 (σ.σ. έρχονται και στην Αθήνα στις 10 Δεκεμβρίου) και Bombardement (La Fraction, προφανώς). Έχω μια εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή εδώ στη Μιννεάπολη, οπότε παίζω αρκετά από Tower 7, Final Dose, Phane…. Ξανά, είναι πολλά για να τα αναφέρω!

Επόμενη μπάντα με την οποία θα θέλατε να κυκλοφορήσετε ένα split EP;

Lutz: Ω σκατά…αχ… δεν έχω την παραμικρή ιδέα! Είναι τόσες πολλές σπουδαίες μπάντες εκεί έξω, θα ήταν τιμή μας να κυκλοφορήσουμε ένα split με κάποια από αυτές.

Lefton: Εχμ, αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί! Μερικές φορές σκεφτόμαστε να κυκλοφορήσουμε splits, αλλά καταλήγουμε απλώς να γράφουμε ολόκληρο άλμπουμ. Δεν έχω όμως την παραμικρή ιδέα με ποιόν θα κυκλοφορούσαμε κάτι.

Τελευταίες ερωτήσεις, και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας! Υπάρχουν μελλοντικά πλάνα που θα θέλατε να μοιραστείτε, και υπάρχει περίπτωση να έρθετε Ελλάδα για περιοδεία; Νομίζω πως θα το απολαύσετε!

Lefton: Θα θέλαμε πολύ να επισκεφτούμε την Ελλάδα! Όταν ολοκληρώνουμε ένα δίσκο προσπαθούμε να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες συναυλίες, οπότε ας δούμε που θα μας βγάλει η περιπλάνηση της επόμενης χρονιάς.

Lutz: Σε ευχαριστούμε ξανά για μερικές εξαιρετικές ερωτήσεις! Διαρκώς παίζουμε με νέες ιδέες και σχέδια, οπότε είμαστε διαρκώς εν κινήσει. Θα το λατρεύαμε να έρθουμε στην Ελλάδα κάποια στιγμή!