Spectral Lore

Η απόφαση του Ayloss να κυκλοφορήσει φέτος τον νέο δίσκο των Spectral Lore, είναι μια είδηση που δικαιολογημένα δεν πέρασε απαρατήρητη. Επτά χρόνια μετά το εκπληκτικό "III", και σχεδόν ένα μετά την επιβλητική σύμπραξη με τους Mare Cognitum στο "Wanderers: Astrology Of The Nine", η εγχώρια black metal μπάντα κυκλοφορεί το πολυαναμενόμενο, για όσους/ες παρακολουθούν τις σύγχρονες εξελίξεις της σκηνής, "Ετερόφωτος". Η νέα κυκλοφορία, βρίσκει τον καλλιτέχνη να επισκέπτεται την κληρονομιά του σχήματος, να εμβαθύνει στην ουσία της, και να κυκλοφορεί πιθανώς τον πιο αιχμηρό του δίσκο.

Το νέο άλμπουμ, αποτελεί ηχητικό και πνευματικό διάδοχο του "Sentinel". Το σχήμα αφήνει, αλλά δεν παραμερίζει, το πειραματικό και ανά στιγμές ambient/ψυχεδελικό ύφος της τριλογίας δίσκων με ρωμαϊκή αρίθμηση, και επισκέπτεται εκ νέου το φιλοσοφικό και φανταστικό concept του άλμπουμ του 2012. Το "Ετερόφωτος", ηχεί ως ο ηχητικός και πνευματικός διάδοχος του "Sentinel", βρίσκοντας τον Ayloss να εξερευνά την επιθετική, ατμοσφαιρική και πυκνή riff-ολογία της συγκεκριμένης πτυχής του ήχου του σχήματος. Φυσικά όμως, μια νέα κυκλοφορία των Spectral Lore δεν προβλέπεται και κυρίως δεν δύναται να είναι τυπική παρουσίαση ενός φαινομενικά άρτιου αλλά ουσιωδώς κενού ατμοσφαιρικού black metal έργου.

Η μπάντα διαμορφώνει την επιστροφή της πάνω στο αποτύπωμα και τα χνάρια του προκατόχου της. Ταυτόχρονα, φροντίζει να αυξήσει τις εντάσεις και την υποβόσκουσα οργή, ενσωματώνοντας παράλληλα υφολογικές πινελιές από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της. Κατά αυτόν τον τρόπο, το εναρκτήριο "Ατραπός", δεν εκκινεί απλώς την ηχητική της επιστροφή, αλλά αποτελεί, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, και την κορυφή του νέου άλμπουμ. Παρά τον πιο παραδοσιακό του χαρακτήρα και τις υψηλές του ταχύτητες, το τραγούδι αποκτά μια εκπληκτική τροπή στο δεύτερο μισό του, αντάξια της περιπετειώδους εμπειρίας που έχει συνηθίσει η μπάντα το κοινό της. Στο ίδιο μοτίβο, το στροβιλώδες "The Golden Armor" επιχειρεί μια περαιτέρω καταβύθιση, επιλέγοντας στο δικό της δεύτερο σκέλος, ακολουθώντας μια εξαιρετική ρυθμική εναλλαγή να αναδείξει μια πιο προοδευτική και ψυχεδελική άποψη.

Το "Ετερόφωτος" είναι ικανό να λειτουργήσει ως μια ιδανική είσοδος προς τον κόσμο της μπάντας. Αποτελώντας πιθανώς την πιο προσβάσιμη και συγκροτημένη κυκλοφορία των Spectral Lore, εμμένει θεματικά στον κοσμικό και εν πολλοίς φιλοσοφικό χαρακτήρα τους, χωρίς όμως να επιτρέπει στον εαυτό του να βυθιστεί σε ατμοσφαιρικές και πυρετώδεις στιγμές παράνοιας. Όπως ξεδιπλώνεται και στο απολαυστικό και κυρίως επικό "The Sorcerer Above The Clouds", το σπουδαίο εγχώριο σχήμα, κατευνάζοντας τις ανησυχίες του και αντιλαμβανόμενο την νέα του απόπειρα ως μια ολιστική προσπάθεια, δίνει έμφαση στα κεντρικά μελωδικά του περάσματα και riffs. Η εν λόγω σύνθεση, φροντίζει να αποτελέσει και ιδανικό σημείο καμπής της συσσωρευμένης έντασης έως εκείνο το σημείο, με την εξαιρετική δουλειά στα κρουστά να αποτυπώνει ένα πιο tribal και επιβλητικό προσωπείο.

Η πιο αποκαλυπτική στιγμή του δίσκου εμφανίζεται στην ομότιτλη σύνθεση. Αντλώντας δύναμη από την αργόσυρτη ανάβαση του "Apocalypse", το "Ετερόφωτος" ξεδιπλώνει την ικανότητα του σχήματος να συνθέσει μουσική με ουράνια αύρα. Εκμεταλλευόμενο καλύτερα όσο ποτέ στον δίσκο τα mid-tempo περάσματα και δυναμικές, επιτυγχάνει στα εννιάμιση λεπτά του μια αβίαστη αμεσότητα η οποία αποτελεί τον ιδανικό «μουσικό» επίλογο του δίσκου. Η αυλαία θα πέσει οριστικά δεκαεννέα λεπτά αργότερα, όταν, και σε αντιστοιχία με το διάρκειας μισής ώρας, "Atlus - A World Within A World" του "Sentinel", ολοκληρωθεί το ambient/εμπλουτισμένο με field recordings, "Terean".

Οι Spectral Lore, με τον νέο τους ολοκληρωμένο δίσκο δεν συστήνονται εκ νέου στο κοινό, ούτε επιδιώκουν μια διεξοδικότερη εξερεύνηση του black metal φάσματος. Αντιθέτως, το σχήμα φροντίζει να χαράξει, σε μια κίνηση που θυμίζει την νοοτροπία των Blut Aus Nord (των οποίων η επιρροή στα φωνητικά του δίσκου είναι χαρακτηριστική), ένα κυκλικό αυτόνομο αυλάκι εντός της δισκογραφίας του. Το "Ετερόφωτος" συμπυκνώνει και, σε αρκετά σημεία εξομαλύνει, την ηχητική πρόταση ενός από τα πιο περιπετειώδη και ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά άρματα που έχει γνωρίσει ο εγχώριος ακραίος ήχος. Αποτελεί την αντανάκλαση του ουρανού στην επιφάνεια της θάλασσας, και την προσπάθεια επαναφοράς των παραδοσιακών διδαχών του είδους σε ένα σύγχρονο και εσωστρεφές πλαίσιο. Η περιπλάνηση συνεχίζεται, με την συγκεκριμένη στάση να υπενθυμίζει πως στο τέλος της ημέρας, μόνο τα αυτόφωτα όντα θα είναι ικανά να συγκεντρώσουν τις ελπίδες για ένα ριζικά διαφοροποιημένο μέλλον. Σε αυτό, το φως ας είναι και φονικό.

Bandcamp