Satan

Οι Βρετανοί NWOBHM βετεράνοι έχουν καταγράψει μια από τις σπουδαιότερες επιστροφές στην ενεργό δράση, με τα πεπραγμένα τους εντός των ‘10s να είναι εντυπωσιακά και να τους προσφέρουν μια δεύτερη ευκαιρία μιας καριέρας που από συγκυρίες στερήθηκαν πίσω στα ‘80s. Έτσι, το "Life Sentence" ξεκίνησε ένα σερί τρομερών κυκλοφοριών κλασικού heavy metal, το οποίο διήρκεσε μέχρι και το προ τετραετίας "Cruel Magic", φέρνοντας τους από την αφάνεια των ιστορικών μα αδικοχαμένων σχημάτων στον αφρό του παραδοσιακού metal του σήμερα.

Μπαίνοντας στη νέα δεκαετία και με την περίοδο της πανδημίας να έχει μεσολαβήσει από την προηγούμενη δισκογραφική τους προσπάθεια, το νέο, έκτο άλμπουμ της μπάντας έρχεται φέτος με στόχο να συνεχίσει το δυνατό της σερί, προσφέροντας ακόμη ένα δείγμα τεχνικού, μελωδικού heavy metal με ανεξίτηλη τη χαρακτηριστική τους συνθετική υπογραφή. Γεγονός είναι, δε, πως οι Βρετανοί metallers μας έχουν δώσει το δικαίωμα να περιμένουμε το καλύτερο από αυτούς, με το "Earth Infernal" να μοιάζει «σιγουράκι» ως προς αυτά που έχει να προσφέρει.

Έτσι, δεν προκαλεί εντύπωση πως το υλικό του δίσκου αποτελεί ακόμη μια διδαχή του πως πρέπει να παίζεται το σωστό, κλασικό heavy metal, διαθέτοντας κιθάρες που κεντάνε για άλλη μια φορά (οι Steve Ramsey και Russ Tippins φαντάζουν ως το καλύτερο δίδυμο classic metal κιθαριστών για όσο τους ακούς), έναν αειθαλή και άφθαρτο Brian Ross να αφήνει το ξεκάθαρο φωνητικό του στίγμα και το rhythm section των English και Taylor να εντείνει το τεχνικό αποτύπωμα του άλμπουμ με το παίξιμο του.

Οι συνθέσεις διαθέτουν ασυγκράτητο πλουραλισμό ιδεών, εξαιρετικά κιθαριστικά θέματα που ρέουν κατά το δοκούν, την κλασική Satan ατμόσφαιρα που διαθέτει αυτήν τη βρετανική μουντίλα των εργατικών συνοικιών του Newcastle και σε προκαλούν να εξοικειωθείς μαζί τους ακρόαση με την ακρόαση. Αυτό που δεν διαθέτουν, όμως, είναι το στοιχείο του εύληπτου στις φωνητικές γραμμές του Brian Ross, καθώς η απουσία ευκολομνημόνευτων refrains στις περισσότερες των συνθέσεων, τα «κρυμμένα» φωνητικά hooks και η πάντα ιδιαίτερη χροιά του βετεράνου Βρετανού ερμηνευτή οριοθετεί το "Earth Infernal" ως το πιο «δύσκολο» άλμπουμ της μπάντας από τη στιγμή της δεύτερης της επανεκκίνησης κι έπειτα.

Ωστόσο, φαντάζει υποκριτικό να επικρίνει κάποιος το άλμπουμ λόγω αυτών του των χαρακτηριστικών, αφού η πραγματικότητα αναφέρει πως το "Earth Infernal" υστερεί - αν κιόλας συμβαίνει αυτό - μονάχα σε σύγκριση με τα άλμπουμ που έχει να διαδεχτεί από το πρόσφατο παρελθόν της μπάντας. Το δημιουργικό υπόβαθρο των Satan είναι τέτοιο που μπορεί να παρουσιάζει ένα αποτέλεσμα διαχρονικό, το οποίο σέβεται τις επιρροές του κουιντέτου (και οι οποίες έχουν άμεσα ‘70s προέλευση - κάτι που ακούγεται και σε διάσπαρτες στιγμές του άλμπουμ), τις φιλτράρει μέσα από το προσωπικό τους πρίσμα και παρουσιάζει κάτι μοναδικό και απόλυτα δικό τους.

Διαθέτοντας ένα εξώφυλλο - κόσμημα δια χειρός Eliran Kantor, μια αδιαπραγμάτευτη μουσική ανωτερότητα - με πληθώρα ιδεών που άλλες μπάντες του είδους χρειάζονται μερικούς δίσκους για να παρουσιάσουν σε τέτοιο βαθμό - και με το «μειονέκτημα» των δύσκολων φωνητικών γραμμών να καταλήγει σε αφορμή για περισσότερες ακροάσεις, το "Earth Infernal" φαντάζει ήδη ένας από τους heavy metal δίσκους της χρονιάς που πρέπει να ακούσεις.