Napalm Death, Slavebreed @ AN Club, 01/10/10

Από τον Τόλη Δόση, 04/10/2010 @ 18:10
Η πρώτη μου επίσκεψη για το φετινό χειμώνα στο ΑΝ περιελάμβανε μια συναυλία που περίμενα όχι μόνο εγώ, αλλά και αρκετός κόσμος, όπως αποδείχθηκε, με ανυπομονησία. Οι Napalm Death μετά από τρία χρόνια γυρίζουν στον τόπο του εγκλήματος για να θυμίσουν σε όλους μας τις φοβερές εκείνες στιγμές που είχαμε ζήσει σε εκείνο το live, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία σε αυτούς που είχαν πάρει απουσία στο παρελθόν να δουν από κοντά ένα από τα καλύτερα live συγκροτήματα του ακραίου ήχου.

Πριν από τους Napalm Death, όμως, μια αξιόλογη μπάντα της ελληνικής σκηνής θα έκανε την εμφάνιση της και δεν ήταν άλλη από τους Slavebreed. Καλόπιστοι, όπως πάντα, περιμέναμε στις 21:00, που ήταν και η προγραμματισμένη ώρα έναρξης της συναυλίας, να ξεκινήσουν, αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη. Έπρεπε να περιμένουμε μια ολόκληρη ώρα για να ξεκινήσουν τα παιδιά, χωρίς να ρίχνω το φταίξιμο σε αυτούς. Αυτή η κατάσταση στο ΑΝ με όλα τα live να καθυστερούν τείνει να παγιωθεί, κάτι που προσωπικά με ενοχλεί πολύ και μου χαλάει την καλή διάθεση που πάντα έχω στις συναυλίες. Ευτυχώς που οι Slavebreed, μία από τις πλέον γνωστές grindcore μπάντες του τόπου μας, με έκαναν να ξεχάσω τα κακώς κείμενα, αποδεικνύοντας πως είναι μια μπάντα που ξέρει να κερδίζει τον κόσμο στις συναυλίες. Έχοντας ως παρακαταθήκη την περσινή πανευρωπαϊκή περιοδεία τους, δείχνουν άνεση πάνω στο σανίδι, που συμβάλλει στην όσο το δυνατόν καλύτερη απόδοση των τραγουδιών τους ζωντανά. Με κύριο εκφραστή και frontman τον τραγουδιστή τους και σύμμαχο τον καλό ήχο, έπαιξαν για περίπου μισή ώρα, καταφέρνοντας να κερδίσουν τον κόσμο και να λάβουν τα χειροκροτήματα όλων μας. Έχουν πάρει το δρόμο τους τα παιδιά και στο μέλλον θα πάνε ακόμα καλύτερα.

Η ώρα ήταν δέκα και μισή όταν κατέβηκαν οι Slavebreed και, αφού περιμέναμε άλλη μισή ώρα (δε θα γκρινιάξω άλλο), οι Napalm Death ανέβηκαν στη σκηνή. Το ΑΝ είναι πλέον γεμάτο και ο κόσμος, στριμωγμένος μπροστά, δείχνει πανέτοιμος για τη μάχη. Χωρίς καθυστέρηση τα "Strongarm", "Unchallenged Hate" και το τρομερό "Suffer The Children" ξεχύνονται από τα ηχεία, παρασέρνοντας το κοινό στη γνωστή τριάδα: moshing, crowd surfing, stagediving. Διάλειμμα, χαιρετισμός από τον Barney, που δηλώνει πολύ καλύτερα χωρίς την πατερίτσα που κρατούσε στο προηγούμενο live, και ξανά πανικός. "Silence Is Deafening", "Life And Limb" και "Diktat" από το πιο πρόσφατο τους album και η κομματάρα "When All Is Said And Done" είναι τα επόμενα τραγούδια, τα οποία, με καλό ήχο πλέον, αποδίδονται με ιδανικό τρόπο. Ο Barney είναι πραγματικά αεικίνητος και τα φωνητικά του, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, ακούγονται καλύτερα από ότι ακούγονται στα album. Μετά από έναν εκτενή πρόλογο του ίδιου, που αφορούσε κυρίως σε θέματα σεξουαλικότητας και ελεύθερης επιλογής αυτής, το "It's A Man's World" είναι αυτό που οι Napalm Death θα παίξουν και θα ακολουθήσουν τα "From Enslavement To Obliteration" και "On The Brink Of Extinction", πριν το τραγούδι-ύμνος "Scum" και τέσσερα ακόμα κομμάτια του ομότιτλου δίσκου κάνουν το ΑΝ να σείεται.



Ξανά κομματάρα και το "Mass Appeal Madness" σκίζει τα ηχεία, πριν ένα μικρό πρόβλημα του μικροφώνου καθυστερήσει τη συνέχεια. Και ποια ήταν αυτή; Εύκολο να το καταλάβει κανείς, όταν ο Barney αρχίζει να στάζει χολή για τους ναζί. "Nazi Punks Fuck Off", η πασίγνωστη διασκευή τους στους Dead Kennedys, που έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από τους οπαδούς των Napalm Death και που και αυτή τη φορά την «τίμησαν» με αρκετό ξύλο. Υπάρχει και συνέχεια, καθώς τρία τραγούδια, με τα δύο από αυτά να αποτελούν και τίτλους δισκογραφικών δουλειών, το "Smear Campaign" και το ιδιαίτερο "Time Waits For No Slave" δηλαδή, βρίσκoυν τους Άγγλους έτοιμους να κλείσουν τη βραδιά. Και λέω έτοιμους, γιατί κάτι τέτοιο δε θα ήταν δυνατό να γίνει προτού παίξουν το "Siege Of Power". Τα κορμιά που έκαναν crowd surfing πολλαπλασιάστηκαν αμέσως και το πάθος του κοινού συναγωνίζονταν αυτό των Napalm Death, κάνοντας την ατμόσφαιρα μοναδική.



Μία ώρα και κάτι πέρασε και έμοιαζε σα να πέρασαν δέκα λεπτά. Οι Napalm Death για άλλη μια φορά ήταν εξαιρετικοί. Γεμάτοι ενέργεια, απέδειξαν και πάλι την τεράστια αξία τους, τόσο ως συγκρότημα, όσο και ως προσωπικότητες. Όλοι μας μείναμε κάτι παραπάνω από ευχαριστημένοι, το ίδιο και οι Napalm Death, οι οποίοι, παρόλο που έχουν πατήσει τα σαράντα έτη ο καθένας τους, δείχνουν να το διασκεδάζουν περισσότερο από τον οποιονδήποτε άλλον.

Setlist:
Strongarm
Unchallenged Hate
Suffer The Children
Silence Is Deafening
Life And Limb
Diktat
When All Is Said And Done
It's A Man’s World
From Enslavement To Obliteration
On The Brink Of Extinction
Scum
Life?
The Kill
Deceiver
You Suffer
Mass Appeal Madness
Nazi Punks Fuck Off
Persona Non Grata
Smear Campaign
Time Waits For No Slave
Siege Of Power

Τόλης Δόσης
  • SHARE
  • TWEET