Boris

Εάν τους γουστάρεις για τους heavy ήχους τους, την εξειδικευμένη stoner αισθητική τους, το θορυβώδες υπόβαθρο και τη βρόμικη μυρωδιά που ξέρουν να προωθούν, τότε η φετινή τους κυκλοφορία μπορεί να σε πείσει. Εάν γνωρίζεις και εκτιμάς άλμπουμ σαν τα "Pink", "Heavy Rocks" και "Akuma No Uta", αλλά είσαι διατεθειμένος να περιμένεις πειραματισμούς και ιδέες a la "Smile" και "Boris At Last -Feedbacker-" τότε ετοιμάσου να εμπλουτίσεις τη δισκοθήκη σου με άλλη μια κυκλοφορία των τεράστιων Boris.

Η μπάντα από την Ιαπωνία έχει κυκλοφορήσει, από τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα, καμιά τριανταριά άλμπουμ και άλλα τόσα split και EP. Χαρακτηρίζεται ως μια experimental rock μπάντα, αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχει γράψει κομμάτια τα οποία έχουν φτάσει σε σημείο να προσδιορίζουν ιδιώματα όπως τα drone metal, sludge metal, thrash metal, noise-rock, psychedelic rock, punk, ambient, noise, ακόμα και pop. Η επιρροή τους σε δεκάδες μπάντες είναι φανερή και αρκετοί (κι εγώ μέσα σε αυτούς) τους θεωρούν τους γίγαντες του χώρου στη σκηνή της Άπω Ανατολής. Έχουν γράψει για label όπως Conspiracy, Southern Lord, Important, Sargent House και Inoxia. Όλα αυτά θα τους καθιστούσαν άνετα ως τους Faith No More ή τους Melvins της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου, κάτι που θα τους τιμούσε ιδιαίτερα μιας και οι δεύτεροι είναι η βασική τους επιρροή (το όνομα Boris είναι το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου "Bullhead" του 1991).

Φέτος, Takeshi, Wata και Atsuo παρουσιάζουν μια heavy χαμηλοκουρδισμένη σάπια και θορυβώδη κυκλοφορία με sludge metal κατάλοιπα, drone πειραματισμούς, ψυχεδελική διάθεση και shoegaze ματιές. Το "Präparat" περιέχει προοδευτική και μοντέρνα rock μουσική, με εξαιρετικά drones, πανέμορφα ψυχεδελικά post-rock γεφυρώματα, stoner επιταχύνσεις και λασπωμένα sludge κοτρόνια. To μελωδικότατο "December" ανοίγει όπως οι συντοπίτες τους Mono θα άνοιγαν έναν δίσκο τους. Το "Elegy"(哀歌) θυμίζει Sleep καταστάσεις με ένα πιο noise, Jesu ηχητικό πεδίο. Experimental noise στη γέφυρα του "Evil Stack 3" για να έρθει το "Monologue"(砂時計) σαν ένα post-rock παραμύθι από το μέλλον. Στην συνέχεια όγκος θορύβου ξεχύνεται αργόσυρτα και τρομακτικά δίνοντας στο "Method Or Error" τον τίτλο του πιο βρόμικου sludge/doom παραλογισμού της κυκλοφορίας ...για να πέσουμε στα δόντια του "Bataille Sucre" και να μας κατασπαράξει με την heavy stoner ανελέητη δεινότητά του. Το "Perforated Line" κερνάει παράνοια για να γεφυρώσει τα προηγούμενα ασήκωτα riff με τα σκοτεινά και σχιζοφρενικά περάσματα του "Castel Ιn Τhe Air" (コップの内側). Στη σύνθεση του "Mirano" δεν χωράνε πολλές αναλύσεις. Εδω όλα μιλάνε μόνα τους. Τραγούδι με άγρια ομορφιά, φέρνει μια ανατολίτικη ατμόσφαιρα σε ένα τόσο μοντέρνο post-rock κομμάτι. Στο "Canvas" (カンヴァス) οι Γιαπωνέζοι ορίζουν το drone metal με ίσως τις πιο όμορφα επεξεργασμένες και παραμορφωμένες κιθάρες που έχω ν' ακούσω από τη δουλειά τους στο "Altar" με τους Sunn 0))). Το "Maeve" κλείνει μαγικά, ambient, ήσυχα, αέρινα, σκοτεινά και μεθοδικά έναν πανέμορφο δίσκο που ξεπερνάει τα όρια των τύπων και περικλείει μέσα του απαράμιλλη και ατελείωτη έμπνευση.

Όσοι δεν έχετε γνωρίσει τους Boris, οφείλετε να το κάνετε με αυτή την κυκλοφορία. Στην συνέχεια πάρτε με την σειρά τα άλμπουμ που αναφέρω στην πρώτη παράγραφο και γυρίστε ξανά και ξανά εδώ. Δεν θα το μετανιώσετε.