Servants To The Tide

Servants To The Tide

No Remorse (2021)
Από τον Σπύρο Κούκα, 24/03/2021
Κάθε αρχή και δύσκολη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μπορεί η δημιουργική/δισκογραφική παραγωγή τους να αποπροσανατολίζει, έχοντας στο ενεργητικό τους «μόλις» τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ κι ένα ιστορικό demo, αλλά οι Atlantean Kodex βρίσκονται αισίως μια δεκαπενταετία στην ενεργό δράση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έτσι, δεν θα ήταν άτοπο να ισχυριστούμε πως η προηγούμενη δεκαετία του epic heavy/doom ήχου τους άνηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, έχοντας παρουσιάσει τρεις ανεπανάληπτους δίσκους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, κι έχοντας αναδιαμορφώσει τα δεδομένα στον ηχητικό χώρο που δραστηριοποιούνται.

Μονάχα εντύπωση, λοιπόν, δεν προκαλεί η εμφάνιση των Servants To The Tide, μιας γερμανικής μπάντας που δηλώνει υπερήφανα ως κυρίαρχη επιρροή της όσα οι Atlantean Kodex έχουν παρουσιάσει μέχρι σήμερα, αλλά και τους αρκετά συγγενικούς ηχητικά While Heaven Wept και Solstice. Οι ταχύτητες εμφανίζονται αναμενόμενα χαμηλωμένες, η ατμόσφαιρα αποπνέει το αίσθημα του έπους και της συντριβής και οι συνθετικές δομές ακολουθούν τα «ευαγγέλια» των προαναφερθέντων σχημάτων, πολλές φορές σε βαθμό που ακροβατεί μεταξύ του απολαυστικού και του επιλήψιμου.

Υπό άλλες συνθήκες, πιθανόν να δήλωνα συγκρατημένα ενθουσιασμένος για όσα μας παρουσιάζουν οι Γερμανοί σε αυτό τους το ντεμπούτο, αλλά το ομότιτλο άλμπουμ τους γεννά σημαντικές ενστάσεις που δεν γίνεται να παραληφθούν. Θεωρώντας ως σημείο αναφοράς το αλαβάστρινο “The Golden Bough” και τους Solstice να μπαίνουν στο κάδρο των άμεσων επιρροών παραπάνω απ’ όσο ίσως συνειδητοποιεί το γερμανικό τρίο, το υλικό του δίσκου αποτίει έναν επικολυρικό φόρο τιμής στα έργα που συνέβαλαν στη δημιουργία του, παραμένοντας τέτοιος σχεδόν καθ’όλη τη διάρκεια του.

Με ένα σωστό αλλά μάλλον περιορισμένων δυνατοτήτων τραγουδιστή να προσπαθεί, αλλά να μην καταφέρνει πολλά παραπάνω από το να μην δημιουργεί προβλήματα στην εκάστοτε σύνθεση (εξαιρουμένων των στιγμών που επιχειρεί με όχι ιδιαίτερη επιτυχία κάποια ελάχιστα brutal), χωρίς ιδιαίτερα ευκολομνημόνευτες φωνητικές γραμμές και με την ίδια την ποιότητα του ιδιώματος να σώζει πολλές φορές τα προσχήματα, το ντεμπούτο των Servants To The Tide επιβεβαιώνει πως «κάθε αρχή και δύσκολη».

Οι προοπτικές υπάρχουν, η πρώτη ύλη είναι σπουδαία, αλλά όταν οι καλύτερες στιγμές σου είναι μερικά riffs που ήδη έχουν παιχτεί νωρίτερα - και καλύτερα - από όσους σε επηρέασαν, τότε χρειάζεται κάτι παραπάνω για να μπορέσεις να μπεις στην ίδια κουβέντα με εκείνους. Αναμένουμε καλύτερη συνέχεια στο εγγύς μέλλον.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET