Η μυρωδιά της στάνης

Ο Νίκος Παπαδογιάννης ανυπομονεί να χάσει τους Depeche Mode για 6η φορά στη ζωή του

Από τον Νίκο Παπαδογιάννη, 12/10/2016 @ 12:19

Οι Depeche Mode έπαιξαν για πρώτη φορά στην Αθήνα στις 26 Ιουλίου 1985. Μη σπεύσετε να ξορκίσετε τον δαίμονα του ηλεκτρονικού τυπογραφείου, δεν πρόκειται για λάθος. Τριανταένα χρόνια και κάτι μήνες.

Αγνώριστοι, φυσικά. Αγνώριστοι προς το χειρότερο. Με φράντζες που στα σημερινά μας μάτια φαίνονται πέρα και από τα όρια του γελοίου.

Τότε παίζαμε ακόμα ξύλο στα σχολεία, ροκάδες με καρεκλάδες, σαν να ζούσαμε τη δική μας, μπανάλ εκδοχή της "Quadrophenia". Το κίνημα της πνιγμένης στα σύνθια ποπ των '80s το κουβαλούσαν στην πλάτη τους φλούφληδες με φαιδρή κόμμωση, όπως ο Boy George που τέθηκε επικεφαλής στο αλήστου μνήμης "Rock In Athens".

Οι Culture Club έπαιξαν μέσα σε βροχή από γιαούρτια, στις 26 Ιουλίου 1985. Την ίδια μέρα με τους Depeche Mode. Στο Παναθηναϊκό Στάδιο, που μύριζε σαν στάνη.

Όχι, μην επιμένετε, ήταν αδύνατο να αφήσουν οι φανατικοί της από δω όχθης τους «φλώρους» στην ησυχία τους. Διότι, ανάμεσα στους Depeche Mode και στους Culture Club βγήκαν στο παλκοσένικο του Καλλιμάρμαρου οι κραταιοί τότε Stranglers...

Οι Depeche Mode έγιναν κραταιοί αργότερα. Ουδείς μπορούσε να φανταστεί στην αρχή, ότι οι εύθραυστοι δανδήδες από το Έσσεξ θα γίνονταν μία πανίσχυρη μπάντα που θα συνδύαζε με πρωτοποριακό τρόπο επί 3,5 δεκαετίες την pop, το post-rock, τον industrial ήχο, το metal και τις παγερές ευαισθησίες μίας ολόκληρης εποχής.

Το αειθαλές "Just Can’t Get Enough" με το οποίο έκλεισαν την ταραχώδη τους εμφάνιση το 1985 ακούστηκε στο encore της συναυλίας τους στο Terra Vibe to 2013. Στην ίδια Μαλακάσα, ο Dave Gahan κόντεψε να αφήσει τα κοκκαλάκια του τον Μάιο του 2009.

«Θα πήρε υπερβολική δόση», είπαμε, οι κακοήθεις, μέσα στο μποτιλιάρισμα της επιστροφής. Ο πρότερος ανέντιμος βίος του τραγουδιστή του στερούσε το τεκμήριο της αθωότητας. Τελικά, του πρόβλημα που οδήγησε στη ματαίωση εκείνης της συναυλίας ήταν διαφορετικού τύπου και εξίσου σοβαρό.

Υγιής και καθαρός πλέον, ο Gahan με τους συνοδοιπόρους του επιστρέφει στην Αθήνα, για πέμπτη φορά, έκτη αν υπολογίσουμε το άδοξο εγχείρημα του 2009, τον ερχόμενο Μάιο. Σε μία τουλάχιστον περίπτωση, το Terra Vibe κόντεψε να βουλιάξει από την πολυκοσμία.

Εγώ τα είχα δει όλα στη συναυλία του Roger Waters στον ίδιο χώρο ενάμιση μήνα νωρίτερα, οπότε προτίμησα να προσπεράσω. Στο "Rock In Athens" του 1985 τους έχασα, διότι το φοιτητικό μου βαλάντιο άντεχε μόνο τη δεύτερη βραδιά του φεστιβάλ, με Clash, Cure, Talk Talk και Nina Hagen. H συναυλία του 2001 στο κλειστό του ΟΑΚΑ συνέπεσε με κάποιον σημαντικό αγώνα μπάσκετ, ενώ εκείνη του 2013 στο χωράφι με τις ετοιμασίες για το φάιναλ-φορ του Λονδίνου.

Μήπως έφτασε η ώρα για τον φόρο τιμής που χρωστάω, σε ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που με συνδέουν ακόμη, ολοζώντανα, με τη νιότη μου; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Άλλωστε, ουδέποτε γοητεύτηκα ιδιαίτερα από τη μουσική τους.

Ο Gahan θα κλείσει τα 54 του μία εβδομάδα πριν τη συναυλία της 17ης Μαϊου 2017. Προτιμώ να τον θυμάμαι όπως ήταν το 1985, άγριο αλλά όχι ακριβώς άγριο νιάτο, παγιδευμένος μεταξύ φθοράς, αφθαρσίας και φθοράς.

Άλλωστε, τις ίδιες ημέρες έχει πάλι φάιναλ-φορ, στην Κωνσταντινούπολη...

  • SHARE
  • TWEET