Der Weg Einer Freiheit

Στη γερμανική γλώσσα, “innern” σημαίνει «προς τα μέσα». Με άλλα λόγια, σε μια πιο αφηρημένη, μεταφυσική προσέγγιση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια κίνηση «προς τα κάτω», μηα καταβύθιση. Οι Der Weg Einer Freiheit (DWEF από εδώ και στο εξής) στο έκτο τους άλμπουμ αποφασίζουν να δαμάσουν τις σιωπές, και δίχως να αλλάξουν ιδιαίτερα τον ήχο τους, να προσφέρουν απλόχερα εκ νέου παθιασμένο post-black metal. Ο διάδοχος του προ τετραετίας “Noktvrn”, του πιο απαιτητικού δίσκου των DWEF μέχρι σήμερα, είναι ένα άλμπουμ που δεν επιχειρεί ιδιαίτερες υφολογικές ακροβασίες.

Οι DWEF στην μέχρι τώρα πορεία τους έχουν καταφέρει, ειδικά με τις πρώτες τους κυκλοφορίες, να ορθώσουν ανάστημα στο μετα-black metal χάος που συνέβη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Εξαρχής, όρισαν τον προσωπικό τους ήχο, δάμασαν τα δύο σκέλη του ήχου τους, και, όπως έχω αναφέρει ξανά, κατάφεραν με την πορεία τους να αποτελέσουν ένα από τα πιο σημαντικά σχήματα του ήχου στο underground. Το “Innern”, αποτελεί μια από τις πιο συμπυκνωμένες ηχητικές εμπειρίες που μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα το σχήμα.

Οι έξι συνθέσεις του άλμπουμ δεν παρουσιάζουν καμία ανανεωτική ή πειραματική τροπή στο υπο-ιδίωμα. Αντιθέτως, ακόμη και αν αρκεστούμε στο υποδειγματικό κτίσιμο και την στοχευμένη δομή κομματιών όπως το “Xibalba”, μπορούμε να αντιληφθούμε πως το σκοτάδι (sic) των DWEF δεν είναι επίπλαστο, ούτε προσωρινό. Κάθε κιθαριστικό θέμα δένει άψογα με τους ρυθμούς των τυμπάνων και η κορύφωση με τα φωνητικά στο βάθος και τα θρηνητικά leads δίνει ουσία σε μια σύνθεση που δεν αναζητά την λύτρωση, αλλά μετατρέπει σε ηχοτοπία μια τελετουργία φόβου. Το φυσιολατρικό “Eos” που ακολουθεί, αποτελεί μια από τις κορυφές του δίσκου. Έπειτα από μια παύση που κόβει την ανάσα, παραδίδεται σε ένα κατάμαυρο οργιαστικό κρεσέντο, πειστικό όσο οι οικολογικές πληγές που επικαλείται.

Το “Innern” όμως, ως γνήσιο πνευματικό τέκνο των δημιουργών του, δεν θα μπορούσε να μην αφήνει χαραμάδες επικοδομητικής ενδοσκόπησης εντός του ηχητικού του κορμιού. Το “Fragment” με τα blackgaze ατενίσματά του προσφέρει την προσωρινή ευχαρίστηση του να επιπλέεις, για να οδηγηθούν όλα σε ένα φινάλε γεμάτο νοήματος. Το “Forlorn”, διαθέτει μια εικονοπλαστική χάρη, εξαιτίας της χρήσης αγγλικού στίχου. Στα σχεδόν οκτώ λεπτά του, φλερτάρει έντονα με το καθαρό post-metal, γεγονός που παρεμποδίζεται, όχι από τα ακραία φωνητικά, αλλά από τον τρόπο που αναπτύσσονται διαδοχικά τα κιθαριστικά του θέματα, διατηρώντας μια black metal αισθητική αναλλοίωτη.

Οι DWEF στο νέο τους δίσκο συμπυκνώνουν ιδανικά τα 15 χρόνια πορείας τους. Το “Innern” είναι μια από τις ποιοτικότερες στιγμές της χρονιάς στο ευρύτερο extreme metal, κυρίως επειδή φέρει εντός του την σπουδαία συνθετική ικανότητα της μπάντας, που πλέον φαντάζει αδύνατο να συνθέσει μέτριο κομμάτι. Παρά το γεγονός πως κινείται σε εντελώς χαρτογραφημένα, ίσως και προβλέψιμα, ύδατα και δεν επιχειρεί καμία ανανεωτική απόπειρα στα ιδιώματα από τα οποία αντλεί έμπνευση, το “Innern” είναι άκρως ποιοτικό άλμπουμ κυρίως επειδή συνδυάζει εντυπώσεις με ουσία. Δεν είναι εύκολο να συνθέτεις τέτοια μουσική και με κάθε ακρόαση να νιώθεις μια πρό(σ)κληση εμβάθυνσης εντός της.

Bandcamp

Youtube