Thirty seconds to facepalm

«Η μεγαλύτερη stadium rock μπάντα του πλανήτη»...not

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 05/10/2015 @ 10:34
Αν και ο κανόνας λέει ότι δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με καλλιτέχνες που δεν σου αρέσουν, αυτή την εβδομάδα λέω να τον παρακάμψω και να ασχοληθώ με τους Thirty Seconds To Mars και συγκεκριμένα με την εμφάνισή τους στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα.

Όχι, φυσικά και δεν πήγα στο Terra Vibe κι όπως ανέφερα ήδη πρόκειται για μια μπάντα που μουσικά δεν θα μπορούσε να μου είναι πιο αδιάφορη.  Αν δεν υπήρχαν δεκάδες άλλοι καλλιτέχνες που θεωρητικά παίζουν rock και μου ακούγονται παντελώς ανούσιοι, μπορεί και να προβληματιζόμουν περισσότερο επ' αυτού, αλλά έτσι είναι με τις μουσικές: δεν κάνουν όλες σε όλους.

Δεν έχω σκοπό να αναλύσω αν αξίζουν την επιτυχία που έχουν. Απλά δεν την καταλαβαίνω, με όρους μουσικούς και ει δυνατόν αντικειμενικούς. Όχι πως έχει και καμία σημασία...

Αυτή, λοιπόν, η μπάντα στο ραδιοφωνικό σποτ της συναυλίας αναφερόταν ως «η μεγαλύτερη stadium rock μπάντα της εποχής μας», κάτι που την πρώτη φορά που το άκουσα με έκανε να πνιγώ λίγο, ενώ τις υπόλοιπες μου δημιουργούσε τάση για γέλιο ή για facepalm ανάλογα με τη διάθεση. Είναι από τις περιπτώσεις που το marketing γίνεται λίγο φαιδρό...


Αυτή, λοιπόν, «η μεγαλύτερη stadium rock μπάντα της εποχής μας ήρθε και έπαιξε στη χώρα μας για 80 ολόκληρα λεπτά, χωρίς support, αλλά κυρίως χωρίς drummer (!) όπως διαβάζω στο report του site μας.

Μετά από μια εις βάθος (δηλαδή πεντάλεπτη) έρευνα στο setlist.fm είδα πως το ίδιο συνέβη και στις δυο προηγούμενες συναυλίες, αν και είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα είχαμε την αποκλειστικότητα στη χώρα μας. Κρίμα, θα έδινε πολύ μεγαλύτερη αξία σε αυτό το κείμενο...

Όσο το ξαναβλέπω, τόσο πιο αδιανόητο μου μοιάζει όλο αυτό. Και κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό του πόσο μπορεί να κόστισε σε κάποιον να παρακολουθήσει η συναυλία, προσθέτοντας τιμή εισιτηρίου και τα κόστη μετακίνησης στη Μαλακάσα, ειλικρινά μου μοιάζει ακόμα πιο αδιανόητο το ότι κανείς δεν βρέθηκε να παραπονεθεί ή να νιώσει έστω απογοητευμένος από την «αγαπημένη του μπάντα». Τουλάχιστον, στα σχόλια της ανταπόκρισης δεν έχει «ανοίξει μύτη»... Κι όπως διαβάζω ήταν 6-7 χιλιάδες κόσμου κι όχι απαραίτητα μικρά κοριτσάκια στο Terra Vibe...

Από ότι αντιλαμβάνομαι, η ουσία της βραδιάς ήταν τα κομφετί, το ροζ μαλλί του Λέτο και γενικά όλα τα παραλειπόμενα, πέραν της μουσικής, κάτι που με κάνει να σκέφτομαι ότι την επόμενη φορά θα μπορούσαν να παίξουν στην μεγάλη συναυλία του Amita Motion... Λέω εγώ τώρα...

Και μην πει κανείς για τη διοργάνωση, αυτή δεν έχει να απολογηθεί για κάτι. Μάλιστα, αν ήμουν στη θέση τους, μια τέτοια μπάντα θα αποτελούσε την προτεραιότητα για να φέρνω ξανά και ξανά σε κάθε ευκαιρία. Αν ο κόσμος της δεν ενοχλείται από αυτές τις συνθήκες, μάλλον δεν θα ενοχληθεί ποτέ και αυτό είναι σαφώς προτιμότερο από το να μπλέκεις με τίποτα περίεργους τύπους που γκρινιάζουν γιατί κόπηκε ένα τραγούδι από το setlist ή για τον ήχο που δεν ήταν και πολύ καλός.

Για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται ότι οι συναυλιακές απαιτήσεις των περισσοτέρων τελειώνουν στο να έχουν την ευκαιρία να δουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη και κυρίως να ακούσουν τα αγαπημένα τους τραγούδια.

Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι οι ίδιοι δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, ας το συζητήσουμε την επόμενη εβδομάδα, με αφορμή την ελληνική περιοδεία του Warrel Dane, την οποία θα ζήλευαν και οι Scorpions... Εκτός κι αν προκύψει κάτι πιο σημαντικό μέχρι τότε.
  • SHARE
  • TWEET