Metal + Υπερβολές = L.F.E.

Είναι σαν το αλατοπίπέρο στη σχέση, αλλά...

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 29/06/2015 @ 09:39
Πριν τα πραγματικά σοβαρά θέματα μας χτυπήσουν την πόρτα, ο metal κόσμος είχε ένα νέο μεγάλο κους-κους την εβδομάδα που μας πέρασε κι αυτό προήρθε από το στόμα του Brent Hinds, καθώς ο κιθαρίστας των Mastodon εξέφρασε την απέχθεια του για τη heavy metal μουσική. Πρόκειται για μια από τις πολλές υπερβολές που ακούγονται κατά καιρούς από metal μουσικούς, οι οποίοι συχνά-πυκνά ξεχνάνε το σαβουάρ βιβρ που... ποτέ δεν χαρακτήριζε ούτε τους ίδιους, ούτε τη μουσική που παίζουν.

Επίσης, είχε προηγηθεί πριν λίγο καιρό η «άκομψη» δήλωση του Kerry King (των Slayer) ότι τον Hannemann τον τρώνε τα σκουλήκια, γειώνοντας τον κακόμοιρο δημοσιογράφο που αποσκοπούσε σε μια είδηση με τίτλο «το πνεύμα του Jeff μας καθοδήγησε στο νέο άλμπουμ».

Παράλληλα, ο Olof Wikstrand των αγαπημένων Enforcer ανήρτησε μια δημοσίευση στον προσωπικό του (αλλά αρκετά δημόσιο) λογαριασμό στο facebook, όπου ανέφερε  (αντιγράφω) «Support the WAR on auto-tune bands, modern music production, and as always - modern metal».

Και στις τρεις περιπτώσεις θεωρώ ότι οι δηλώσεις είναι άστοχες, άκυρες, ανούσιες και προσβλητικές, αλλά...

...αν με ενοχλούσαν οι υπερβολές και δεν μπορούσα να τις ανεχτώ δεν θα άκουγα εξαρχής heavy metal ή θα το είχα παρατήσει στην πορεία. Αν έπαιρνα τοις μετρητοίς όλους τους στίχους, τότε θα έπρεπε να πουλήσω ή να χαρίσω πολλά άλμπουμ από τη δισκοθήκη μου που δεν με εκφράζουν ιδεολογικά ή σαν άνθρωπο γενικότερα. Δεν το βλέπω έτσι όμως...

Πέραν του ότι (μερικές φορές) υπάρχει ένα διασκεδαστικό στοιχείο στην όλη υπερβολή, δεν κακίζω τον Brent Hinds γιατί είναι αχάριστος μεν, ειλικρινής δε. Ούτε τον King κακίζω γιατί μέσα από την ανυπόφορη και άκομψη κυνικότητά του, λέει την αλήθεια. Και δεν κακίζω τον (γενικά συμπαθή) Olof διότι η θέση του εκφράζει μια μερίδα κόσμου και είναι συναφής με τον μουσικό χαρακτήρα που πρεσβεύει.

Όπως και να έχει, δεν νιώθω θιγμένος από όσα είπαν, ούτε μου δημιουργήθηκε κάποια ανάγκη να ανοίξω «πόλεμο» για να υπερασπιστώ τις απόψεις μου. Και σε κάθε περίπτωση, συνεχίζω να λατρεύω κάποια riff του King, να συγκλονίζομαι από την ερμηνεία του Hinds στο "Oblivion" και να θεωρώ το "From Beyond" τραγουδάρα (ενδεικτικές αναφορές).

Γενικότερα, έχω την αίσθηση πως τα σχόλια μίσους εναντίον των παραπάνω μουσικών θα προέλθουν από αυτούς που «πάντα θεωρούσαν μέτρια μπάντα τους Mastodon» ή αυτούς που «θεωρούν ότι οι Slayer έπρεπε να έχουν διαλυθεί» και αυτούς που θεωρούν «μια οπισθοδρομική μπάντα / απομίμηση» τους Enforcer αντίστοιχα. Κι αυτοί κάποιο δίκιο θα το έχουν, αλλά κι αυτοί υπερβολικοί είναι από πλευράς τους.

Όμως, έτσι είναι τα πράγματα. Η metal μουσική ανέκαθεν ζούσε και ανέπνεε μέσα στην υπερβολή. Στην έκφραση, στην εμφάνιση, στους στίχους, στο artwork, ε ακόμα και στις δηλώσεις των μουσικών. Είναι αυτό που είναι και δεν αλλάζει (ούτε χρειάζεται)...

Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι λάθος να αγνοήσουμε τελείως την άλλη όψη του νομίσματος: Κάποιοι εξαίσιοι μουσικοί έχουν αποδείξει ότι δεν αξίζουν περισσότερη προσοχή και είναι κρίμα που δεν μπορούν να διαχειριστούν την ευθύνη που τους χαρίζει η επιτυχία / δημοσιότητα, ανάγοντάς τους σε είδωλα για πολύ κόσμο.

Ευτυχώς, υπάρχουν κι αυτοί που πέραν του σπουδαίου μουσικού έργου αποτελούν πρότυπα σε πολλά άλλα επίπεδα. Φταίει το μυαλό κάποιου να πάει στον Bruce Dickinson, να γυρίσει στο προηγούμενο άρθρο και να πει «μόνο Maiden ρε»;
  • SHARE
  • TWEET