Στη σκιά ενός ζοφερού ήλιου

Τα τραγούδια των Audioslave είναι αυτά που τελικά μένουν

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 23/01/2017 @ 12:43

Βλέποντας τα video από τη συνεύρεση των Chris Cornell, Tom Morello, Tim Commerford και Brad Wilk επί σκηνής μετά από δώδεκα ολόκληρα χρόνια, θυμήθηκα ποια ήταν η αχίλλειος πτέρνα των Audioslave: η αστάθεια στις ζωντανές εμφανίσεις.

Audioslave

Το μπετόν αρμέ του μουσικού κομματιού των Rage Against The Machine δεν έμοιαζε τόσο συμπαγές όταν ερχόταν η ώρα να καθαρίσει/απλουστεύσει τον ήχο του, όπως επέτασσαν οι συνθέσεις των Audioslave κι ο Chris Cornell έμοιαζε σαν να είχε γράψει τα τραγούδια στο στούντιο σε άλλο τόνο από αυτόν που νιώθει άνετα να τραγουδάει επί σκηνής. Όχι πάντα, βέβαια. Σε στιγμές το μίγμα έμοιαζε όσο εκρηκτικό όσο φάνταζε...

Αλλά ξέρετε πως είναι ο κόσμος συνήθως και οι απόψεις του. Πιάνει μια ακρούλα και την υπερασπίζεται με κάθε κόστος. Για περιπτώσεις δημοφιλών καλλιτεχνών που συμπράττουν σε supergroup η μια ακρούλα προβλέπει αποθέωση και η άλλη απαξίωση. Οι Audioslave γνώρισαν και τα δύο...

Πίσω στις αρχές '00s η μπογιά των Soundgarden και των Rage Against The Machine ήταν ακόμα πολύ δυνατή κι η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος είχε αρχίσει να αναπολεί τον Chris Cornell, ενώ ο Zack de La Rocha είχε ξαφνικά σηκώσει το μεσαίο του δάχτυλο στα άλλα τρία μέρη των RATM που ψαχνόντουσαν για το μέλλον. Κουμπάρος υπήρξε ο Rick Rubin... Ποιος άλλος;

Τα πράγματα ήταν ήδη αρκετά διαφορετικά σε σχέση με το παρελθόν. Ο Chris Cornell είχε γίνει αυτό που υποθέτω ότι του ζητούσαν χρόνια οι δισκογραφικές εταιρείες: ο τζόβενος με τη σωματάρα και το trendy μαλλί (με ανταύγειες) που έμοιαζε με μοντέλο για αφίσες. Δεν ήταν ούτε ο μακρυμάλλης που κοπανιόταν, ούτε ο εσωστρεφής, μυστηριώδης, σχεδόν σνομπ τύπος των Soundgarden. Έμοιαζε έτοιμος να γίνει mainstream είδωλο. Ο δε Tom Morello δεν έγραφε μόνο κοφτά, ρυθμικά riff, αλλά και πιο mellow τραγούδια που είχαν μια σχεδόν pop/rock τεχνοτροπία. Επιπροσθέτως, οι στίχοι δεν ήταν πλέον (τόσο) πολιτικοποιημένοι. Δύσκολα πράγματα για να τα αποδεχθούν οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του μουσικού παρελθόντος αυτών των καλλιτεχνών...

Για το μουσικό κομμάτι δεν με ένοιαξαν ποτέ οι ενστάσεις, ενώ όσον αφορά στην εικόνα του Cornell παρόλο που δεν ήταν πολύ άδικες οι επικρίσεις, το rockstarιλίκι που έμοιαζε να υιοθετεί μου φαινόταν δευτερεύουσας σημασίας και δεν με ενόχλησε. Το μόνο πραγματικό πρόβλημα ήταν η διφορούμενη απόδοσή του επί σκηνής. Θα χρειαζόταν, βέβαια, να αποχωρήσει από τους Audioslave και να πιάσει πολύ βαθύτερους πάτους καλλιτεχνικά για να βρει ξανά τον πραγματικό εαυτό του και εμφανισιακά και καλλιτεχνικά. Υποθέτω πως όλα θέλουν τον χρόνο τους...

Η πρώτη επαφή με τις μουσικές της μπάντας ήρθε για το κοινό το 2002 πριν καλά-καλά κυκλοφορήσει κάτι επίσημο, όταν κάποιο ξεφτέρι leakαρε (μιλάμε για εποχές Kazaa) demo από τα τραγούδια που ετοίμαζαν. Προσωπικά, με έπιασαν κατευθείαν και πάντα υπήρξα ένθερμος υποστηρικτής της μουσικής των Audioslave. Ακόμα είμαι...

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω το λογικό των ενστάσεων, όπως αυτές που αναφέρθηκαν προηγουμένως, αλλά την απαξίωση που εισέπραξαν από μια μερίδα του rock κοινού ποτέ δεν την κατάλαβα. Ίσως κάποια θέματα να οφείλονται στις παρεμβάσεις του Rick Rubin, ίσως κάποια άλλα να τα επηρέασε το γεγονός πως ο Chris Cornell μετά την ηχογράφηση του πρώτου δίσκου αναγκάστηκε να κλειστεί σε κλινική αποτοξίνωσης και να παλεύει να μείνει νηφάλιος κατά τη διάρκεια των δυο επόμενων, ενώ βίωνε διάφορες αλλαγές στη ζωή του. Αλλά στο τέλος της ημέρας, όσοι αστερίσκοι κι αν μπουν, τα τραγούδια είναι αυτά που μένουν. Και οι Audioslave έγραψαν κάμποσα σπουδαία τραγούδια.

Στην πραγματικότητα, όλο το ομώνυμο άλμπουμ είναι εξαιρετικό, ενώ τα δυο επόμενα άλμπουμ είναι καλύτερα από όσο έχει αποτυπωθεί στην συνείδηση πολλών. Το "Like A Stone" είναι από τα καλύτερα rock hit που έχουν γραφεί την τρέχουσα χιλιετία, ενώ τραγούδια όπως το "Cochise", "Show Me How To Live", "I Am The Highway", "Be Yourself", "Doesn’t Remind Me", "Revelations", "Original Fire" είναι προφανείς αποδείξεις μιας μπάντας που ήξερε να γράφει εξαιρετικές συνθέσεις και να αποτυπώνει τον δικό της χαρακτήρα, χωρίς να χρειάζεται να αντιγράψει συνταγές του παρελθόντος.

Ακούγοντας πιο προσεκτικά υπάρχουν κι άλλα τραγούδια «δυναμίτες» στη δισκογραφία της μπάντας: "Set It Off", "Shadow Of The Sun", "Exploder", "Dandelion", "Broken City", "Wide Awake" είναι μόνο κάποια ενδεικτικά παραδείγματα. Αλλά, κατά την άποψή μου, η σύμπραξη γινόταν ακόμα πιο απολαυστική όταν «χαλάρωναν» κι έγραφαν πιο laid back, συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια όπως τα "Getaway Car", "The Last Remaining Light", "#1 Zero", "The Curse"... τραγούδια που διόλου τυχαία κλείνουν τα άλμπουμ των Audioslave.

Μπορεί να μην έγιναν ποτέ ούτε Soungarden, ούτε Rage Against The Machine - λες κι αυτό θα ήταν εύκολο - αλλά στους Audioslave μπορεί να βρει κανείς στοιχεία κι από τις δυο μπάντες. Τους αινιγματικούς, ποιητικούς στίχους του Cornell, το groove των υπόλοιπων τριών, είτε ακόμα και στην περιορισμένη - ξεκάθαρη δε - πολιτική τους στάση. Άλλοτε μέσω στίχους τραγουδιών ("Set If Off", "Wide Awake", "Better Bomb") κι άλλοτε μέσω δηλώσεων. Μην ξεχνάμε πως υπήρξαν μόλις η δεύτερη rock μπάντα που έπαιξε ποτέ ζωντανά στην Κούβα...

Μα και τώρα, σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά το πρώτο άλμπουμ και δέκα μετά τη διάλυσή τους, πολιτικός ήταν ο λόγος που τους έφερε μαζί στην ίδια σκηνή, έστω για τρία τραγούδια. Τα όσα προκύπτουν από τη ρητορική του Trump μας προετοιμάζουν για πράγματα και καταστάσεις που ελπίζουμε να μην γίνουν ποτέ πραγματικότητα. Όλος αυτός ο φόβος ας αποτελέσουμε ότι θα αποτελέσει τελικά μόνο αφορμή για να συσπειρωθούν, να εμπνευστούν και να αντιδράσουν καλλιτέχνες που συνεχίζουν να πρεσβεύουν κάποιες αξίες που συνάδουν με τη rock μουσική, όπως κάνουν τα μέλη των Audioslave. Κι ας λένε κάποιοι ότι πουλάνε «επανάσταση» από τα πάμπλουτα σπίτια και τις λιμουζίνες τους...

Όσο υπάρχουν οι Soundgarden δεν καίγομαι, αλλά δεν θα μου κακόπεφτε και μια παράλληλη επαναδραστηριοποίηση των Audioslave, έστω και στη σκιά ενός ζοφερού ήλιου που πολλοί φοβούνται ότι ανατέλλει στις ΗΠΑ.

  • SHARE
  • TWEET