Monster Magnet, Μέμφις @ Principal Club Theater, 10/02/19

Η πρώτη μας γνωριμία με τους Monster Magnet στις 12 Ιουνίου 1999 στο γήπεδο της Ριζούπολης, όπου έπαιξαν support στους Metallica σε ένα billing πραγματικό δυναμίτη, ήταν τόσο επιτυχημένη ώστε το συγκρότημα μας επισκέπτεται από τότε σχεδόν αδειαλείπτως. Έτσι, έχουμε πετύχει όλες τις φάσεις του Dave Wyndorf, που μετά το πολύ καλό και επιτυχημένο "Monolithic Baby", για το οποίο μας είχαν επισκεφτεί για ένα φοβερό διήμερο στο αθηναϊκό Ρόδον με φωτιές και χορεύτριες επί σκηνής, πήγε να μας αφήσει από υπερβολική δόση συνταγογραφημένων ναρκωτικών. Το πρόβλημα ξεπεράστηκε ευτυχώς πλήρως, άφησε όμως στον Wyndorf την εμφανέστατη συνέπεια της προσθήκης περίπου 100 κιλών στο σωματικό του βάρος.

Χρόνο με τον χρόνο και φορά με τη φορά που μας έρχονταν από τότε και μετά οι Monster Magnet, παρατηρούσαμε τον Dave να ανεβαίνει στο σανίδι όλο και πιο αδυνατισμένος σε κιλά και δυνατός σε σκηνική παρουσία, μιας και η αυτοπεποίθησή του ακολουθούσε πορεία αντίστροφη του βάρους του. Τελικά περίπου δέκα χρόνια μετά ο Wyndorf είχε επιστρέψει στην πρότερή του κατάσταση, όπως απολαύσαμε και στα live του 2016 με το setlist από τα τέσσερα πολυεθνικά άλμπουμ και του 2017. Στο πλαίσιο προώθησης του περσινού "Mindfucker", η Ελλάδα χώρεσε για μια ακόμη φορά στα συναυλιακά σχέδια των Monster Magnet κι εμείς οι πιστοί δε θα μπορούσαμε να λείπουμε, όπως μάθαμε από παιδιά το '99.

Τη βραδιά άνοιξαν υπό αντίξοες συνθήκες οι ντόπιοι Μέμφις. O χώρος ακομα «κρύος», ο κόσμος λιγοστός, σημαντικός αγώνας του ελληνικού πρωταθλήματος μόλις είχε λήξει και αρκετοί από τους μετέπειτα παρευρισκόμενους ήταν ακόμα στον δρόμο. Οι Θεσσαλονικείς όμως το έχουν ξαναδεί το έργο και δεν «μασάνε» από αυτά. Τα κεφάλια κάτω, οι κομματάρες να διαδέχονται η μια την άλλη και κατά τη διάρκεια του set τους, όλα άρχισαν να δείχνουν πολύ καλύτερα.

Αν και αναμφίβολα σε μια δική τους συναυλία θα είχαν μεγαλύτερη ανταπόκριση (ίσως και μεγαλύτερη προσέλευση, όπως έχουν αποδείξει στο παρελθόν), τα κεφάλια δεν σταμάτησαν να κουνιούνται ενώ αρκέτα θερμές ήταν και οι αντιδράσεις στις πρώτες σειρές. Φήμες μιλούν για νέα δισκογραφική δουλειά και εμείς ανυπομονούμε για το επόμενο βήμα.

Με τη μικρή καθυστέρηση 20 λεπτών σε σχέση με την προγραμματισμένη ώρα έναρξης να επηρεάζει και τους headliners της βραδιάς, στις 22:30 ένα αρκετά fuzzy intro υποδέχτηκε τους πέντε μουσικούς, οι οποίοι το οδήγησαν σε ένα βαρύ "Dopes To Infinity", με το νέο "Rocket Freak" να ακολουθεί ελαφρώς ασθμαίνοντας - η αλήθεια να λέγεται. Το ότι οι Monster Magnet περιοδεύουν στο πλαίσιο προώθησης νέου δίσκου σημαίνει τα τελευταία χρόνια ότι ακούμε 2 - 3 κομμάτια από αυτόν, με το υπόλοιπο setlist να βασίζεται στα κλασσικότερα άλμπουμ. Έτσι, η βαρύτητα δόθηκε κι αυτή τη φορά κατά κύριο λόγο στα "Dopes To Infinity" και "Powertrip", δηλαδή στους δύο πιο δημοφιλείς τους δίσκους. Το θέμα είναι ότι ανεξαρτήτως από την εκάστοτε επιλογή των τραγουδιών, το συγκρότημα δείχνει, όπως κάθε φορά, πραγματικά δεμένο, ακμαίο και εκτελεστικά άψογο.

Στο τραβηγμένο και τζαμαριστό "Crop Circle", όπου οι εναλλαγές στα φώτα συνέβαλαν στην ατμόσφαιρα, κόλλησε χωρίς κενό το "Radiation Day" με το κοφτό του riff. Ο Wyndorf εξακολουθεί να έχει ως δυνατό σημείο στη φωνή του αυτή την αγριάδα που παντρεύει τόσο ταιριαστά με τη λαγνεία. Αυτό άλλωστε φάνηκε και στο "Melt", που από το αργό ξεκίνημα κορυφώθηκε στο ασήκωτο μέρος που ο Dave τραγουδά επιβλητικά το ρεφρέν.

Τα φώτα χαμήλωσαν για μια ακόμα φορά για το αργόσυρτο, ψυχεδελικό "Look To Your Orb For The Warning", το οποίο διαδέχτηκε το ασήκωτο riff του "Ego, The Living Planet". Η σκηνική παρουσία εξαρτάται μεν κυρίως από τα τερτίπια, τον χορό και τη γλώσσα του σώματος του Wyndorf, όμως ο Bob Pantella που παίζει πλέον drums για 15 χρόνια μαζί τους, ο Phil Caivano που είναι με τον Dave από την εποχή του "Powertrip" και ο Garrett Sweeny που έχει πια πλήρως ενσωματωθεί, συνεισφέρουν κι αυτοί σημαντικά. Ειδικά οι κιθάρες των δύο τελευταίων, είναι απολαυστικές, με solo και ρυθμικά μέρη να εξαπολύονται κατά ριπάς.

Μετά την επιστροφή στο παρόν με το "When The Hammer Comes Down" που κούμπωσε καλύτερα από το "Rocket Freak", το κλείσιμο του κανονικού set έγινε με δύο από τα γνωστότερα τραγούδια τους. Το "Negasonic Teenage Warhead", που είχε γνωρίσει δόξες στο MTV, ακολούθησε η γνωστή, ξεχειλωμένη εκτέλεση του εμβληματικού "Space Lord", όπου (επιτέλους) όλος ο κόσμος τραγούδησε τους στίχους. Στο τελευταίο αυτό κομμάτι συμπυκνώνεται τέλεια η hard rock πλευρά των Monster Magnet - τη space πλευρά τους την είχαμε δει λίγο νωρίτερα, στα τραγούδια από το "Dopes".

Στο encore ο Dave κατάφερε να εξοικονομήσει λίγη ενέργεια κατά το ορχηστρικό "CNN War Theme" ώστε μετά να μας δώσει μια διαστημική εκτέλεση του πράγματι δεινοσαυρικού σε ηλικία "Dinosaur Vacume". Ο αποχαιρετισμός ήρθε με τον ύμνο "Powertrip" και την προτροπή που δώσαμε για πέντε λεπτά όλοι μαζί στους εαυτούς μας να μην ξαναδουλέψουμε ποτέ στη ζωή μας. Καλά θα ήταν, αλλά δε μας παίρνει...

Την επόμενη φορά που θα μας έρθουν με το καλό ο Space Lord με την μπάντα του, θα είμαστε και πάλι εκεί, σίγουροι για την όρεξή τους, την πολύ καλή τους απόδοση και τις πρώτης τάξεως τραγουδάρες που θα ακούσουμε. Ελπίζοντας σε ελαφρώς μεγαλύτερη διάρκεια και σε ένα όργωμα από το τρακτέρ του Dave.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας