«A Buyer's Guide»: Muse

Οδηγός δισκογραφίας για μια τεράστια rock μπάντα

We are just a trashy three-piece…

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα ζωντανά τους Muse. Ήταν στο Rock Werchter του 2007, ξέρεις, ένα από εκείνα τα μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ που μπορείς να δεις διαδοχικά ονόματα όπως Pearl Jam, Metallica, Bjork, Amy Winehouse, Faithless, My Chemical Romance κι έναν σκασμό άλλους. Μέσα σε αυτόν τον κακό χαμό, οι Muse ήταν, προς έκπληξη μου, οι headliners της τελευταίας μέρας και, με ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη διαπίστωσα ότι η τρελή πλειοψηφία του κόσμου είχε πάει γι αυτούς. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι το φαινόμενο Muse ίσως να μην έχει γίνει πλήρως αντιληπτό σε όλο του το εύρος στην Ελλάδα.

Muse

Πως όμως κατάφεραν αυτά τα τρία αγόρια από το Teignmouth του Devon να γίνουν τέτοιοι super-stars; Οι κακοήθεις θα έλεγαν "λόγω των φαντασμαγορικών τους live show" και, ναι, λίγα πράγματα στην σκηνή είναι τόσο μεγαλειώδη όσο οι Muse. Είναι όμως γνωστό ότι πριν τρέξεις πρέπει να μάθεις να περπατάς κι ότι τα καλά show είναι ένα τίποτα χωρίς καλά τραγούδια. Ο θρίαμβος των Muse βρίσκεται στο songwriting και σε μια καλλιτεχνική τεχνοτροπία που κατάφερε, κάπως, να συνδυάσει το «εναλλακτιλίκι» των Radiohead με την κλασική μουσική, τον Hendrix με τον Chopin, την electronica με το παραδοσιακό hard rock, την pop με στοχευμένο κοινωνικό στίχο, δυστοπίες και φιλοσοφικές θεωρίες. 

Muse

Όταν, ως Rocket Baby Dolls ακόμα (και πριν μετονομαστούν σε Muse), το γκρουπ μετείχε σε τοπικό μουσικό διαγωνισμό, αποφάσισαν να σπάσουν τα όργανα τους επί σκηνής ως μια μορφή δήλωσης/διαμαρτυρίας. Το γεγονός ότι κέρδισαν, τους προβλημάτισε: στο εξής «δεν θα άφηναν τίποτα στην τύχη», κατά τα λεγόμενα τους. Η επόμενη 25ετία βρήκε τους Muse να κατακτούν charts και βραβεία, να πουλάνε περίπου 30 εκατομμύρια άλμπουμ, να γεμίζουν στάδια και αρένες σε όλο τον κόσμο και να κατακτούν την εκτίμηση ενός πολυσυλλεκτικού κοινού. Τίποτα δεν είχε γίνει στην τύχη: η δισκογραφία τους είναι γεμάτη κατακτήσεις, καλλιτεχνική τόλμη, ανατροπές και ουκ ολίγα μουσικά διαμάντια. Ο παρόν οδηγός είναι ενδεικτικός και αποτελεί, ευελπιστούμε, χρήσιμο εργαλείο για όποιον θέλει να μυηθεί στην μουσική πορεία μιας πραγματικά μοναδικής μπάντας.

Muse

Σήμερα και λίγες μόνο μέρες πριν τη νέα τους συνάντηση με το ελληνικό κοινό, οι Muse δεν μοιάζουν να έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν να κυριαρχούν: με τα πρώτα δείγματα του επερχόμενου, πολυαναμενόμενου νέου τους άλμπουμ "Will Of The People" να δικαιολογούν την προσμονή και τον ενθουσιασμό μας, οι ταλαντούχοι κύριοι Matt Bellamy, Chris Wolstenholme και Dominic Howard δεν χάνουν την φόρα τους. Μέχρι να μπορούμε να κατατάξουμε και το "Will Of The People" σε αυτήν, ας απολαύσουμε ξανά την εξαιρετική (σε γενικές γραμμές) δισκογραφία τους κι ας βυθιστούμε ξανά σε ωκεανούς rock λυρισμού και pop μεγαλείου με τον τρόπο που μόνο οι Muse ξέρουν! (Α.Κ)

Spotify Playlist

 
Muse - Origin Of Symmetry

Origin Of Symmetry
(Mushroom / Taste, 2001)

Οι Muse στο δεύτερο δίσκο τους ταύτισαν το όνομά τους με μία ολόκληρη εποχή. Με την ενέργεια του Dominic Howard και το ογκώδες μπάσο του Chris Wolstenholme, ο Matt Bellamy μπόρεσε να μας παρουσιάσει το καλλιτεχνικό του όραμα σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια και - μα το φαλτσέτο και τις πνιχτές εισπνοές του - μας έπεισε χωρίς να προβάλουμε την παραμικρή αντίσταση! Από τα instant hits "Plug In Baby" και "New Born", ως τα progressive έπη "Space Dementia" και "Citizen Erased", το "Origin Of Symmetry" αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα alternative rock, όπως δεν το είχαμε ξανακούσει ποτέ ως τότε. Μία κορυφή-πρόκληση ακόμη και για τους ίδιους, το "Origin of Symmetry" είναι ο απόλυτος δίσκος στην καριέρα των Βρετανών, και παραμένει μία από τις κομβικότερες κυκλοφορίες του 21 ου αιώνα. (M.Κ.O.)

Muse - Black Holes And Revelations

Black Holes And Revelations
(Warner Bros / Helium-3, 2006)

Μέχρι την κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους, οι Muse είχαν ήδη προσθέσει τα χαρακτηριστικά τους arpeggio και μια classical αίσθηση στο πρώιμο alternative ύφος τους, ποιος όμως μπορούσε να προβλέψει ότι στον χορό θα έμπαινε και η electronica με την pop; Το "Black Holes And Revelations" είναι στ' αλήθεια μια μεγάλη μουσική μαύρη τρύπα που μπόρεσε να ρουφήξει εντός της τόσα μουσικά αντίθετα και να τα ξεράσει στην μορφή έντεκα σπουδαίων stadium anthems: Από το δραματικό πρώτο θέμα του "Take A Bow" μέχρι την επική sci-fi/western έκρηξη του κορυφαίου "Knights Of Cydonia", αυτός είναι ένας δίσκος που δεν πέφτει ποτέ από την  τελειότητα, σε όλα τα επίπεδα - σε συνθέσεις, ύφος, παραγωγή. Πέραν του ότι το γκρουπ φτάνει στο συνθετικό του απόγειο, το "Black Holes And Revelations" είναι εμποτισμένο από μια X-Files θεματολογίας space rock ατμόσφαιρα που το κάνει ακαταμάχητο. Το κοινό φυσικά αναγνώρισε εξαρχής τί συμβαίνει σε αυτό το άλμπουμ και, μέσω αυτού του αριστουργήματος, τα στάδια όλου του κόσμου άνοιξαν τις πόρτες τους διάπλατα. Απλά μαγευτικό. (Α.Κ)

 
Muse - Showbiz

Showbiz
(Mushroom/Taste,1999)

Ο δίσκος με τον οποίο μας συστήθηκαν οι Muse είχε ήδη τα πρώτα στοιχεία που έδειχναν μέχρι πού θα μπορούσαν να φτάσουν. Το μαγικό χέρι του John Leckie πίσω από την κονσόλα (Stone Roses, Radiohead - χρειάζονται κι άλλοι;) καθοδήγησε στα πρώτα τους βήματα τους τρεις τότε εικοσάρηδες που αποτελούν ως και σήμερα το συγκρότημα. Στον Bellamy φαίνεται ότι άρεσε πολύ ο Yorke, οι κιθάρες εξερευνούν αρκετή από τη rock ιστορία και το rhythm section καταθέτει διαπιστευτήρια από την πρώτη στιγμή. Το "Showbiz" είναι μια συλλογή rock κομματιών από μια μπάντα εμφορούμενη από τον ενθουσιασμό της ίδιας της της δημιουργίας. Έβαλε τις στέρεες βάσεις πάνω στις οποίες οι Muse πάτησαν για να εκτοξευτούν στον αμέσως επόμενο δίσκο τους. (Π.Κ.)

Muse - Absolution

Absolution
(East West/Taste, 2003)

Το τρίτο δισκογραφικό πόνημα των Muse, θα μπορούσε να αποτελεί σεμινάριο για το πώς μπορεί μια μπάντα να γιγαντώσει το όνομά της. Γεμάτο χιτάρες, χωρίς όμως να θυσιάζει την περιπετειώδη φύση του ήχου τους. Ο πρώτος τους δίσκος που γράφτηκε  Κομμάτια σαν τα "Time Is Running Out", "Stockholm Syndrome" και "Hysteria" δημιουργήθηκαν καταδικασμένα να παίζονται για πάντα στα ραδιόφωνα, κάνοντας το "Absolution" το πρώτο άλμπουμ της μπάντας που μπήκε στα αμερικανικά charts. Ταυτόχρονα, καθιέρωσε τις συμφωνικές επιρροές και τον θεατρικό χαρακτήρα των συνθέσεων, ανοίγοντας το δρόμο για περισσότερο πειραματισμό στις επόμενες δουλειές τους. Mε πάνω από 3.5 εκατομμύρια πωλήσεις, το "Absolution" παραμένει σημείο αναφοράς τόσο για τους Muse, όσο και για το σύγχρονο ŕock ήχο γενικότερα. (N.K)

 
Muse - The Resistance

The Resistance
(Warner Bros / Helium-3, 2009)

Ο πέμπτος δίσκος του συγκροτήματος, επεφύλασσε στους ακροατές ένα ελαφρύ μούδιασμα. Τι ακριβώς συνέβη στο συγκρότημα μέσα σε τρία χρόνια και το έριξε στις rock όπερες; Γιατί ο Matt Bellamy έπαθε Freddie Mercury; Και γιατί οι στίχοι μοιάζουν με κάτι που έγραψε δεκατετράχρονος έφηβος που μόλις ανακάλυψε τον Μαρξ; Ξεπερνώντας όμως το πρώτο σοκ, γίνεται σαφές πως οι Muse του "The Resistance" μπορεί να μην βρίσκονται στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους αλλά απέχουν τρομαχτικά από τη χειρότερη. Σήμερα, μάλλον παραμένει η πιο φιλόδοξη κυκλοφορία τους και, με έναν τρόπο, η πιο παρεξηγημένη. Χωρίς αμφιβολία όμως, εδώ εμπεριέχονται μπόλικες ενδιαφέρουσες ιδέες και μερικά τραγούδια που θα θέλαμε να ακούμε σε κάθε τους ζωντανή εμφάνιση.  (A.A.)

Muse - The 2nd Law

The 2nd Law
(Warner Bros / Helium-3, 2012)

Όλες οι φυσικές και τεχνολογικές διεργασίες προχωρούν με τέτοιο τρόπο που η διαθεσιμότητα της υπόλοιπης ενέργειας μειώνεται. Σε όλες τις ανταλλαγές ενέργειας, εάν καμία ενέργεια δεν εισέρχεται ή δεν εξέρχεται από ένα απομονωμένο σύστημα, η εντροπία του συστήματος αυξάνεται. Οποιαδήποτε ομοιότητα με καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική. Με τον έκτο δίσκο της, η τριάδα δεν ανακάλυψε τον τροχό, ούτε κατάφερε να ξεπεράσει τις κορυφές που είχε ήδη κατακτήσει· ή να τις ξανανέβει, για τους αυστηρούς. Το φλερτ με ηλεκτρονικούς ήχους, χορωδίες και δε συμμαζεύεται άλλαξε τις ισορροπίες. Αν στο προηγούμενο βήμα οι Queen πινελιές είχαν αρχίσει να ξεχωρίζουν, εδώ έγιναν ακόμα πιο έντονες. Η προσωπικότητα, τα μεγάλα hooks και η ικανότητά τους να γράφουν μελωδίες για στάδια παρέμειναν για να γειώσουν τους κακεντρεχείς που τους περίμεναν στη γωνία. (Α.Μ.)

Muse - Drones

Drones
(Warner Bros / Helium-3, 2015)

Οι Muse του 2015 είχαν καλύψει πολλά χιλιόμετρα μουσικής γης. To "Drones", λοιπόν, παρουσιάστηκε ως μία επιστροφή στις ρίζες, μιας και ήταν πιο rock από τους sympho-pop προκατόχους του. Αντί για ξαναζεσταμένο φαγητό, όμως, η χαρισματική τριάδα συμπύκνωσε την μακρά του πορεία, επιλέγοντας τα καλύτερα στοιχεία κάθε εποχής. Έτσι, έχουμε pop-άκια όπως το "Dead Inside" δίπλα σε δυναμίτες σαν το "Reapers", με την α λα RATM αισθητική του, και μακροσκελή κινηματογραφικά έπη όπως το "The Globalist". Οι Muse παρουσίασαν ένα ευθύ και οργισμένο αντιπολεμικό έργο, εμπνευσμένο από την στρατιωτική πραγματικότητα που άφηνε πίσω της η προεδρία Obama. Με περισσότερη συνοχή στην ποιότητα, και καλύτερους στίχους, θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις τεράστιες προσδοκίες του κοινού, που έμελλε να του στερήσουν αρκετή από τη λάμψη του. (M.Κ.O.)

 
Muse - Simulation Theory

Simulation Theory
(Warner Bros / Helium-3, 2018)

Η τέχνη πίσω από ένα άλμπουμ που να μπορεί να λειτουργήσει ιδανικά ως συνοδεία στην οδήγηση είναι λεπτή και συχνά παραγνωρισμένη. Χρειάζεται ποικιλία στα ηχοχρώματα, ώστε να μην ακούγεται μονότονο. Χρειάζεται ισορροπία ανάμεσα στο κέφι και την ένταση, αλλά και πιο ήρεμες στιγμές για να καθαρίζει το μυαλό ανάμεσα στα γκάζια. Χρειάζεται μελωδίες έτοιμες για αυτοκινητιστικό καραόκε και ρυθμούς που θα σε κάνουν να χτυπήσεις για λίγο το τιμόνι σα ταμπούρο. Και προφανώς χρειάζεται να παίζει με ραδιοφωνικές δομές, χωρίς να ακούγεται τετριμμένο. Από τα synth του "Algorithm" και τα πνευστά του "Pressure" μέχρι το με-σφραγίδα-Timbaland "Propaganda", το chill "Something Human" και τους χορούς του "Thought Contagion", το "Simulation Theory" έχει τικ σε όλα τα κουτάκια και σε μερικά επιπλέον. Ακόμα και στις λιγότερο εμφατικές στιγμές τους, οι Muse παραμένουν τεράστιοι. (A.M.)

 
Muse - Hullabaloo

Hullabaloo
(Mushroom/Taste, 2002)

Η συγκεκριμένη κυκλοφορία κατάφερε και μπήκε από τη χαραμάδα στον οδηγό, αφού πέρα από την ζωντανή εμφάνιση των Muse στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 2001, περιλαμβάνει και 9 b-sides. Καθεμία από αυτές τις συνθέσεις αντικατοπτρίζει πλήρως τον ήχο που αγαπήσαμε από τη μπάντα στα "Showbiz" και "Origin Of Symmetry" με το εναρκτήριο "Forced In" να αποδεικνύει έμπρακτα το γιατί στην αρχή της καριέρας τους συγκρίθηκαν με τους Radiohead. Tα εκρηκτικά "Yes Please", "Ashamed" και "Shrinking Universe" θα μπορούσαν έστω για ορισμένες εμφανίσεις να επανέλθουν στο setlist, ενώ προσωπικά θα προτιμήσω το επίσης ανάλαφρο, αλλά ανώτερο από ορισμένες πρόσφατες «νερόβραστες» συνθέσεις των Βρετανών, "Map Of Your Head". (Αλ.Κ)

 
Muse - H.A.A.R.P.

H.A.A.R.P.
(Warner Bros / Helium-3, 2003)

Με τέταρτη συνεχόμενη δισκάρα στις αποσκευές τους, εντός έδρας, στο πιο εμβληματικό στάδιο της ίδιας τους της χώρας, τι δε θα μπορούσε να πάει καλά για τους Muse; Ακούγοντας το CD και βλέποντας το DVD, καταλαβαίνουμε πως όλα πήγαν όσο καλύτερα γινόταν εκείνες τις δύο βραδιές. Ξεχωρίζουν οι φανταστικές εκτελέσεις των, φρέσκων τότε, τραγουδιών του "Black Holes And Revelations", οι οποίες έχουν μια επιπλέον ορμή. Φοβερό "Knights Of Cydonia", αλήτικο "Map Of The Problematique", αγαπησιάρικο "Starlight". Και στο τέλος, αρχοντικό "Stockholm Syndrome" από τα παλιά, να στανιάρουμε. Η πορεία των Muse προς την κορυφή επισφραγίστηκε με αυτό το διήμερο στο Wembley. Το έγκλημα της απουσίας μου όντας παρών στο Λονδίνο και ελεύθερος, θα με κυνηγάει για πολύ ακόμα. (Π.Κ.)

Spotify Playlist

  • SHARE
  • TWEET