Nits, Tango With Lions @ Gagarin 205, 03/11/12

Οι Nits είναι από τα διαχρονικότερα συγκροτήματα στην ευρύτερη ποπ σκηνή και παραμένουν ιδιαίτερα αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, κάτι που αποδεικνύεται από τις εμφανίσεις τους παραπάνω από μια φορά στην χώρα μας στην πάροδο των προηγούμενων ετών. Δυστυχώς εκείνο το βράδυ οι ακολουθητές τους δεν τους τίμησαν δεόντως και δεν γέμισαν τον χώρο όπως θα περίμενα. Όταν πρωτομπήκα στο μαγαζί η εικόνα ήταν απογοητευτική, αφού το πλήθος δεν ξεπερνούσε τα 80 άτομα. Όσοι πάλι ήταν τελικά παρόντες απήλαυσαν μεν μια σχετικά μικρή σε διάρκεια εμφάνιση, άκρως αρεστή δε.



Τη συναυλία, με μισάωρη καθυστέρηση από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, άνοιξαν οι Tango With Lions, ένα σχετικά πρόσφατο δισκογραφικά σχήμα, μιας και έχουν κυκλοφορήσει το 2010 το παρθενικό τους άλμπουμ, "Verba Time". Ο κόσμος δεν είχε πια καμία σχέση με την εικόνα περίπου 45 λεπτών πριν και έμπαινε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Του συγκροτήματος ηγείται η Κατερίνα Παπαχρήστου, μια παρουσία που συνδυάζει εξωτερική εμφάνιση και φωνή. Με αρχηγό εκείνη και την σαγηνευτικά αέρινη φωνή της που τουλάχιστον εμένα μου θύμισε γνώστες καλλιτέχνιδες του ιδιώματος, οι Tango With Lions χάρισαν απλόχερα στα περίπου 40 λεπτά που ήταν επί σκηνής μουσικές-εικόνες στον κόσμο. Για όσους δεν τους ξέρουν, αρέσκονται να παίζουν μια μίξη ποπ, neorock και folk, συνδυασμένα με τέτοιο τρόπο που ακόμα και να μην τους είχες ξανακούσει θα σε κέρδιζαν. Οι συνθέσεις τους κυμαίνονται σε σχετικά ήρεμες φόρμουλες με λίγα ξεσπάσματα όταν χρειάζεται ή όταν το επιτάσει η δομή του κομματιού. Ακούστηκαν τραγούδια από την πρώτη τους δουλειά, όπως τα "Prayers", "In A Bar", "House On Fire" κλπ, αλλά και κάποια από την επερχόμενη δεύτερη που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2013. Ο κόσμος, παρόλο που δεν ήταν θερμός συμπαραστάτης στην εμφάνισή τους, χάρισε απλόχερα ένα ζεστό χειροκρότημα στο τέλος, κάτι που σίγουρα τους άξιζε αφού αυτό που είδαν όλοι αν μη τι άλλο ήταν αξιόλογο. Θεωρώ ότι με συνεχιζόμενη δουλειά και αποβολή των ανά στιγμών τρακ που είχαν, θα κάνουν το όνομά τους γνωστό στον κύκλο που οικειοποιείται με τέτοιες μπάντες.

Ήταν ακριβώς 23:00 όταν έκαναν την εμφάνισή τους επί σκηνής οι Ολλανδοί Nits, ένα σχήμα που εδώ και 37 συναπτά έτη, δισκογραφικά, χαρίζει συγκινήσεις στον κόσμο. Έχοντας έναν πολύ αξιόλογο δίσκο με τίτλο "Malpensa" στις αποσκευές τους, ήρθαν να αποδείξουν ότι ο παλιός είναι αλλιώς κάτι που σίγουρα κατάφεραν. Τι και αν τα χρόνια έχουν πια περάσει ανεπιστρεπτί; Τι και αν τα μαλλιά έχουν ασπρίσει; Η ζωντάνια μέσα στις φλέβες των τριών μουσικών που απαρτίζουν τους Nits είναι πολύ μεγάλη. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο που ήταν στο σανίδι, με φόντο το λιτό και απέριτο σκηνικό, μας ταξίδεψαν με τις μουσικές τους συνειρμικά στην Ευρώπη. Οι νότες-τρένο μας πήγαν στο Βερολίνο, την Ισπανία, την πατρίδα τους αλλά και όπου ο νους των παρευρισκομένων ήθελε, μιας και ο καθένας έπλαθε τη δικιά του μουσική ιστορία σε σοκάκια, δρόμους ή λεωφόρους. Η μουσική των Nits έχει μια γλυκιά και ζεστή ποπ χροιά διανθισμένη από jazz και rock στοιχεία μπολιασμένα με λυρισμό και αισθαντικότητα που μαγεύει και διεγείρει τις αισθήσεις, έχοντας βεβαίως και την κατάλληλη διάθεση για να τους παρακολουθήσεις. Δίχως το κατάλληλο mood δεν θα αφουγκραστείς αυτό που θέλουν να σου μεταδώσουν.

Κάπως έτσι ήταν και εκείνη η ζωντανή εμφάνισή τους, όπως ό,τι συναίσθημα βγάζουν από τα ηχεία ακούγοντάς τα άλμπουμ τους. Με καθοδηγητή-δάσκαλο τον frontman, Hans Hofsfed, ο οποίος με την βαθιά αισθησιακή φωνή του έδινε το σήμα από σκηνής και ο οπαδοί άπλα απολάμβαναν, μας παρέσυραν στη γιορτή τους που κράτησε μόλις 80 λεπτά. Τίμησαν όπως και σχεδόν κάθε καλλιτέχνης δεόντως την πρόσφατη κυκλοφορία τους αλλά και το παλιό υλικό. Όταν έχεις βεβαίως ήδη 24 άλμπουμ στο ενεργητικό σου, έχεις πληθώρα κομματιών να παίξεις. Αυτό ήταν το προσωπικό μου παράπονο, αλλά θεωρώ και ίσως πολλών άλλων. Το γεγονός ότι ήταν στο σανίδι μαζί με τα δυο encores μόνο τόσο λίγο τους δίνει δικαιολογία μόνο ηλικιακή. Από την άλλη είναι πώς έχει συνηθίσει κανείς. Θεωρώ ότι με τόσο υλικό είσαι κάτι παραπάνω από ικανός, μιας και η μουσική σου δεν έχει εκρήξεις ή δυναμισμό για να κουραστείς εύκολα, να προσφέρεις στον κόσμο ένα γεμάτο δίωρο απόλαυσης. Από την άλλη μπορεί και να «ξενέρωσαν» στη θέα ενός όχι τόσο γεμάτου μαγαζιού, αφού ο κόσμος δεν ξεπερνούσε τα 400 άτομα οπτικά. Ο επαγγελματίας βεβαίως σκέφτεται και αντιδρά διαφορετικά.

Παρ' όλα αυτά η απόδοσή τους ήταν πολύ καλή αντιτασσόμενη των χρόνων που έχουν στην πλάτη τους. Χωρίς πολλά λόγια με τον κόσμο, παρά μόνο κάποια εισαγωγικά στοιχεία από τον Hosfed πριν απο τις συνθέσεις, εκτός αυτού και οι άλλοι δυο, Robert Jan Stips στα keyboards μεταμόρφωσης διαφορετικών ήχων και Rob Kloet στην drums, εναλλάσσοντας τον ήρεμο και άγριο ρόλο του ανάλογα το κομμάτι, έδειχναν μια μπάντα άκρως δεμένη και καλοπροβαρισμένη που κάθε κίνησή της ήταν σωστά προσχεδιασμένη. Χωρίς ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, κάτι που άλλωστε δεν χρειαζόταν, και με βοηθό τον ήχο που ήταν καλός για αυτό που έπαιζαν, έστεκαν σαν αφηγητές σε θέατρο έχοντας μόνο φώτα πίσω τους ανά διαστήματα να κάνουν την εικόνα πιο ονειρική. Ο κόσμος συμμετείχε ενεργά πιο πολύ στο παλιό υλικό και όχι τόσο στο πρόσφατο, κάτι λογικό εν μέρει. Οι Nits βεβαίως με όλη την εικονοπλασία και ατμοσφαιρική νοσταλγία που έδιναν στους ακροατές τους δεν άφηναν κανέναν παραπονούμενο και έτσι το μπλέξιμο παλιών και νέων τραγουδιών έδενε αρμονικά χαροποιώντας σίγουρα όσους ήταν από κάτω.

Οι Nits έχουν φτιάξει μουσική που ηχεί σαν ένα καρτ ποστάλ από πολλές χώρες με τοπικά ήθη και έθιμα που συνδυασμένα δημιουργούν ένα ηχητικό κράμα νότων που άπλα σαγηνεύει. Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε επί σκηνής ότι όταν έχεις ταλέντο αντέχεις στον χρόνο και αξίζει να χειροκροτείσαι συνεχώς. Το κοινό έκανε ακριβώς αυτό. Χειροκρότησε στο τέλος συνεχιζόμενα έναν θρύλο του είδους που ήρθε, έδωσε την παράστασή του και έφυγε αφήνοντάς μας μόνο την όποια πικρία ότι δεν ακούσαμε και άλλα κομμάτια από τους αιώνια εφήβους. Ίσως την επόμενη φορά...

Το πλήρες setlist με μια μικρή επιφύλαξη ήταν:

Five Fingers
The Dream
Man On A Wire
Tannenbaum
Schwebebahn
Shadow Of Doubt
Nescio
J.O.S. Days
Love-Locks
Blue Things
Cars And Cars
The Key Shop
Minus Second Floor
Adieu, Sweet Bahnhof
In The Dutch Mountains
----------------
Red Tape
Sketches Of Spain
----------------
Home Before Dark

Θοδωρής Μηνιάτης