In The Junkyard Fest 3 @ Rodeo, 16-17/11/07

In The Junkyard Fest Vol.3... Τρίτη συλλογή για την ανεξάρτητη δισκογραφική Spinalonga Records (διαβάστε το σχετικό review εδώ), τρίτο διήμερο φεστιβάλ το οποίο έλαβε χώρα στο, γνώριμο πλέον, Rodeo Club πριν μερικές μέρες. Για πάμε...

Παρασκευή, 16 Νοέμβρη

Το φεστιβάλ ήταν προγραμματισμένο να ανοίξουν οι Fool In The Box, αλλά η ματαίωση της εμφάνισης των Scab Level έφερε αλλαγές και τελικά λίγο μετά τις 10 το βράδυ ανέβηκαν στη σκηνή οι... Misuse. Αλλαγή της τελευταίας στιγμής, αλλά πέρα ως πέρα καλοδεχούμενη, λόγω της δεδομένης ποιότητας της πενταμελούς μπάντας. Όπως και στο Indie Free λίγο καιρό πριν, έτσι και τώρα οι Misuse έδειξαν γιατί λογίζονται ως κορυφαίοι στον post rock ήχο. Δεμένες συνθέσεις που σε καθηλώνουν, κιθάρες που σε ωθούν σε ταξιδιάρικα κανάλια, πλήκτρα που σε παίρνουν από το χέρι και σε οδηγούν σε έναν καινούργιο κόσμο... Όποτε βλέπω αυτή τη μπάντα απλά χάνομαι. Εύγε!



Επόμενοι στην σειρά οι Fool In The Box (κιθάρα-φωνή / μπάσο / τύμπανα), τους οποίους και παρακολουθούσα για πρώτη φορά live. Το τρίο συνδυάζει μια progressive δομή (βλέπε Rush, Tool) με αρκετά στοιχεία λυρισμού αλλά και κλασσικών Sabbath μπασογραμμών τα οποία οδηγούν σε ένα ενδιαφέρων αποτέλεσμα. Τα καθαρά φωνητικά με ξένισαν κάπως στην αρχή, αλλά στην πορεία του σετ των παιδιών μπήκα πιο πολύ στο κλίμα. Σε γενικές γραμμές μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ, για να έχω και μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.

Κάπου εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, όμως, κάτι έγινε με την βαρύτητα στο Rodeo και κάπως χαοθήκαμε... Μιλάω φυσικά για τους Low Gravity και το fusion rock n' roll τους που γέμισε με ενέργεια το μαγαζί... Με δύναμη από τα '70s, Hendrix-ικές και όχι μόνο καταβολές αλλά και μοντέρνα αντίληψη της ροκ μουσικής, η πενταμελής παρέα άφησε πολύ κόσμο χαζεμένο (είναι τεχνίτες, πώς να το κάνουμε) και μας χάρισε ένα jam που θα το θυμόμαστε για πολύ καιρό. ΒΓΑΛΤΕ ΔΙΣΚΟ να γουστάρουμε, γιατί κάπου πρέπει να έχουμε αποθηκευμένα τα τζαμαρίσματα σας!

Επόμενοι οι The Dive, που είχα να δω πάρα πολύ καιρό live. Τα παιδιά έχουν μπει σε διαδικασία ηχογράφησης δίσκου και αυτό φαίνεται να τους έχει κάνει πάρα πολύ καλό. Για μένα, είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω σε σχέση με πριν. Αυτό μπορούσε κανείς να το ακούσει τόσο σε παλιότερα τους κομμάτια, όπως το "Plan 9 From Outer Space" ή το "Fresh Blue Coffee" (μεγαλύτερη σημασία σε κάποιες λεπτομέρειες), όσο και στα καινούργια τους, όπως το "Iguana" (δείχνουν να εξελίσσονται συνθετικά). Όσο πιο πολύ καταφέρνουν να αφομοιώνουν καλύτερα τις διάφορες επιρροές τους (βλέπε Nirvana, Kyuss, Sonic Youth, Tool), τόσο πιο κοντά βρίσκονται σε μια μεγαλύτερη καταξίωση. Απλά η πιο μεστή εμφάνιση των Dive...

Για το τέλος της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ έμενε να δούμε τους Bliss. Τα παιδιά αυτά, όσο περνάει ο καιρός δείχνουν να κοιτάζουν όλο και πιο πολύ προς Tool μεριά, διατηρώντας πάντα τα Seattle στοιχεία τους. Δυστυχώς τα τεχνικά προβλήματα που προέκυψαν (αρχικά πρόβλημα με τον ενισχυτή του μπάσου και πιο μετά με την κιθάρα) μπλόκαραν αρκετά το συγκρότημα. Προσθέτουμε και την κούραση λόγω του προχωρημένου της ώρας (εργάσιμη η Παρασκευή γαμώτ...) και έχουμε μία κάπως ημιτελή εμφάνιση την οποία δεν ευχαριστήθηκα όπως θα ήθελα. Την επόμενη φορά...

Σάββατο, 17 Νοέμβρη

Πρώτοι στη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ήταν οι Black Circus (δύο κιθάρες, φωνή, μπάσο, τύμπανα). Πρώτη φορά τους έβλεπα και εγώ live και μπορώ να πω ότι με άφησαν με ανάμεικτα συναισθήματα. Ο ήχος των παιδιών χαρακτηρίζεται από indie μελωδίες αλλά και funky στοιχεία που παραπέμπουν στους Red Hot Chilli Peppers. Νομίζω πως αυτά τα πιο ρυθμικά και funky μέρη τους ταιριάζουν καλύτερα. Τα 20 λεπτά πάντως, όσο και διήρκεσε το σετ, σίγουρα δεν αρκούν για άλλες αναλύσεις οπότε αναμένουμε και την επόμενη εμφάνιση.

Επόμενοι επί σκηνής οι The Velvoids, οι οποίοι, χωρίς τον μπασίστα τους, με μια α λα White Stripes εμφάνιση (κιθάρα, τύμπανα) μας έδειξαν κάτι από την garage / rock / punk φάση τους. Κορυφαίος ο πρόλογος του κιθαρίστα / τραγουδιστή πριν την διασκευή στους Ramones... "Αυτή είναι μια μπαλάντα που έχω γράψει για τη μητέρα μου". Όταν τους δούμε με πλήρη σύνθεση θα πούμε και περισσότερα.

Τώρα για τους Semen Of The Sun έχω γράψει ουκ ολίγες φορές πως τα σπάνε (εάν ακόμα δεν τους έχετε δει live, μπορείτε να καείτε στην κόλαση). Έχοντας έτοιμο τον πρώτο τους δίσκο (σε 3-4 μήνους θα κυκλοφορήσει), δεν περίμενα τίποτα άλλο από απλό αγνό τσιμέντο. Rock με επιρροές από '70s, την σύγχρονη heavy rock σκηνή και το Seattle, συν την προσωπικότητα, την ενέργεια και το «είναι» τους. Εκρηκτικό μείγμα... απλά να σημειώσω πως τα δεύτερα φωνητικά ταιριάζουν πολύ και δίνουν μια επιπλέον ώθηση εκεί που πρέπει. Enjoy the semen...

Στη συνέχεια, όπως και την πρώτη μέρα, έτσι και την δεύτερη, εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, κάτι έγινε πάλι στο Rodeo... Δεχθήκαμε επίθεση από ψυχεδελικούς Πέρσες βασιλιάδες (με το παρανοϊκό βλέμμα των Hawkwind), συνεπικουρούμενους από στρατιώτες με πλήκτρα και κιθαρίστες με μπικουτί (εθισμένους στους Floyd). Ok, όσοι δεν ήσασταν στο μαγαζί αδυνατείτε να καταλάβετε πως μιλάω για τους Θεσσαλονικείς Sleepin Pillow. Βασικά μέχρι να τους δείτε με τα ίδια σας τα μάτια, δε θα το βιώσετε όπως εμείς (οι τυχεροί) και δε θα καταλάβετε ούτε τα περί εθνίκ ψυχεδέλειας και ροκ παροξυσμού. Αναφέρω απλά κάποιον από τον οπλισμό του συγκροτήματος: Κρουστά, 2 υπολογιστές, πλήκτρα, 2 κιθάρες, μπουζούκι, μπάσο, τύμπανα, 3 ροζ μπικουτί, 1 καλσόν. Αυτό το Σάββατο 24 Νοέμβρη πάρτε όποιον ξέρετε και αγαπάτε και πηγαίνετε στο Μικρό Μουσικό θέατρο για να δείτε μία από τις καλύτερες μπάντες που έχω δει live, τους Sleepin Pillow. Enough said...

Μετά την αποκάλυψη ανέβηκαν στη σκηνή του Rodeo οι Bad Mathematics. Απλά πράγματα, μπάσο, κιθάρα, τύμπανα και γυναικεία φωνητικά, αλλά αν μη τι άλλο βάζουν ψυχή σε αυτό που κάνουν. Φαίνεται πως προσπαθούν να βάλουν κομμάτια από τη ζωή τους σε αυτά τα περίεργα blues τους που μπλέκονται με διάφορους ήχους ατμοσφαιρικούς και μη σε ένα ροκ υπόστρωμα. Γενικά μου άρεσε πολύ η πειραματική διάθεση που έδειξαν και ήταν κρίμα που αρκετός κόσμος είχε φύγει πριν καν ανεβούν επί σκηνής. «Τα 'χει αυτά το rock n' roll» για να χρησιμοποιήσω και μια φράση της τραγουδίστριας τους, της Cassi. Και μιας και μιλάμε για rock n' roll, σημειώνουμε πως η βραδιά έκλεισε με mini jam των λιωμένων The Velvoids (τα κατάφερε τελικά να έρθει ο μπασίστας τους, έστω και στο τέλος) με τον Vishy των Bad Mathematics και τη μερική συνδρομή του Νίκου των Sleepin Pillow. Cult σκηνικά...

Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό του φεστιβάλ της Spinalonga, κρατάμε φυσικά τις πολύ καλές εμφανίσεις και τη διάθεση όσων συμμετείχαν, στην προσπάθεια που γίνεται να κινηθεί επιτέλους κάτι σε αυτή τη σκηνή στη χώρα μας. Αναμφισβήτητα υπάρχει πρόοδος, βγαίνουν ολοένα και περισσότερες μπάντες στο προσκήνιο και οι ήδη γνωστές βελτιώνονται και κάνουν βήματα παραπάνω. Κρίμα που η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν η επιθυμητή (250 άτομα και τις 2 μέρες), αλλά μάλλον τα 'χει αυτά το underground. Πότε είναι το επόμενο φεστ είπαμε;