Ghost @ O2 Arena, Λονδίνο, 19/04/25

«Απαγορεύονται τα κινητά;». Ε καλά θα πάει αυτό, ήταν η πρώτη ενστικτώδης αρνητική μου σκέψη για αυτή την απόφαση τους Tobias Forge και τη νέα περιοδεία των Ghost με αφορμή τη κυκλοφορία του "Skeleta". Αλλά αποδείχτηκα λάθος και ίσως αυτό να έκανε τη συναυλία μία από τις απολαυστικότερες που παρακολούθησα τα τελευταία χρόνια.

Έχοντας παρακολουθήσει την live πορεία τους από το μακρινό 2011 μέχρι και σήμερα, είναι φοβερό το πόσο έχουν εξελιχθεί, γιγαντωθεί και πλέον γεμίζουν με άνεση αρένες παγκοσμίως. Ο Forge είναι αδιαμφισβήτητα οξυδερκής και το θεατρικό σύμπαν που έχει δημιουργήσει με τους εκάστοτε Papa's αποτυπώνει όχι μόνο την εξέλιξη της περσόνας του αλλά και των Ghost σαν συγκρότημα. Έχοντας ακούσει μέχρι τότε τα "Satanized" και "Lachryma" και βλέποντας από τις πρώτες συναυλίες επί βρετανικού εδάφους ότι παίζουν συνολικά τέσσερα κομμάτια από το νέο άλμπουμ, είχα πολύ περιέργεια να δώ πως θα αποτυπωθούν live και τις αντιδράσεις του κόσμου. Το O2 φυσικά ήταν γεμάτο από νωρίς στους γύρω χώρους με πολλούς νεαρούς κυρίως, μερικούς βαμμένους σαν τον Papa, άλλες κοπέλες ντυμένες καλόγριες και αρκετούς ντυμένους ως ιερείς. Πριν μπούμε στο χώρο της συναυλίας, μας έδωσαν ένα pouch, κάτι σαν μια μικρή υφασμάτινη σακουλίτσα, όπου βάλαμε τα κινητά μας, τα κλείδωσαν μαγνητικά και η απορία μου «μα πως θα θυμάμαι που κάθομαι» λύθηκε αμέσως με το εκτυπωμένο απόκομμα που μας έδωσαν επι τόπου.

Το Ο2 πάντα εντυπωσιάζει με το πόσο μεγάλο αλλά και πόσο απίστευτα οργανωμένο είναι. Σε αντιμετωπίζουν σαν πελάτη που ακριβοπληρώνει και αυτό ο κόσμος το εκτιμά. Η σκηνή κρυμμένη πίσω από ένα τεράστιο μαύρο πανί με μερικά σκισίματα σαν από τα νέα νύχια της στολής του Papa V Perpetua. Δεν υπήρχε support συγκρότημα αλλά ο κόσμος περνούσε την ώρα τού στημένος στις τεράστιες ουρές του merchandise (£50 το μπλουζάκι) ή πίνοντας μπύρες ή σπάζοντας πλάκα μέσα στην αρένα με έναν τυπά ντυμένο Ιησού στα πάνω διαζώματα. Στις 20:30 ακριβώς τα φώτα σβήνουν, ο Papa Perpetua V εμφανίζεται μόνο στα videowall με ένα μικρόφωνο και αρχίζει να τραγουδά την εισαγωγή του "Peacefield". Και αν και ήταν η πρώτη φορά που το ακούγαμε όλοι, λίγο ο ενθουσιασμός της συναυλίας, λίγο το τραγούδι αυτό καθαυτό, την έκανε μια χαρά τη δουλειά του για intro. Πέφτει η κουρτίνα, αποκαλύπτεται ίσως η μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη σκηνή που έχουν στήσει ποτέ οι Ghost, μαζί με την υπόλοιπη μαυροφορεμένη και μασκοφορεμένη μπάντα.

To "Lachryma" τυγχάνει επίσης θερμής αποδοχής με το κόσμο να το γνωρίζει πλέον και να τραγουδά μαζί με τον Forge που δείχνει πιό άνετος με τη νέα του μάσκα. Στο "Faith" το O2 σείεται από τον κόσμο που τραγουδά και συνειδητοποιώ πόσο μα πόσο υπέροχη ιδέα ήταν να μην επιτρέπονται τα κινητά. Όλοι στραμμένοι προς τη σκηνή, όλοι σχεδόν όρθιοι να χορεύουν, να τραγουδάνε και να απολαμβάνουν το show. Στο "Majesty" ο Forge έβαλε τη παπική τιάρα και στολή και ανέβηκε σε μια πλατφόρμα στο πίσω μέρος της σκηνής με τα videowall να τον προβάλλουν μέσα από ψυχεδελικά φίλτρα δημιουργώντας ένα συγκλονιστικό σκηνικό που έδενε ιδανικά με το επιβλητικό κομμάτι. Το "Future Is A Foreign Land" ήταν η ευχάριστη έκπληξη, ταξιδεύοντας μας στα 60’s και ο Forge άλλαξε τους στίχους και αφού το 2024 δεν έφερε την ειρήνη στον κόσμο, το άλλαξε σε 2034. Τα μέλη της μπάντας είναι και αυτά πολύ εκφραστικά -όσο μπορούν δηλαδή- αλληλεπιδρούν με το κόσμο και αποδίδουν τέλεια όλα τα κομμάτια. Μου έκανε εντύπωση που μόνο το "Darkness At The Heart Of My Love" ακούστηκε από το "Impera" ενώ το νέο "Satanized" έτυχε τρομερής αποδοχής με τον κόσμο να τραγουδά με πάθος "Blasphemy-Heresy". Πίσω από τη σκηνή βρίσκεται μια τεράστια οθόνη που αλλάζει σκηνικά και από σπηλία γίνεται λάβα και μετά μια εκκλησία με έναν Ιησού διαστημόπλοιο που διαλύεται στο τέλος του επικού "Year Zero" το οποίο δυστυχώς ‘χάλασε’ ο drummer με το γρήγορο και αταίριαστο παίξιμο του.

Ο ανάποδος σταυρός που δεσπόζει πάνω από το συγκρότημα εντυπωσιάζει και συμμετέχει κινούμενος σε κάθε τραγούδι. Ο νέος Papa είναι λιγότερο ομιλητικός αλλά αφιέρωσε λίγα λεπτά για να ευχαριστήσει το κοινό του Λονδίνου που τους έχει αγκαλιάσει από τις πρώτες τους συναυλίες σε μικρότερα clubs. Όσο πλησιάζουμε προς το τέλος ακούγονται τα αναμενόμενα "Rats" και "Kiss the Go-Goat" και το όχι τόσο αναμενόμενο "Monstrance Clock" μέσα σε μια πανδαισία κομφετί και χαρτονομισμάτων. «Θα είμαστε προβλέψιμοι και θα κάνουμε και encore» είπε ο Forge καθώς επανεμφανίστηκε στη σκηνή με τη τριάδα "Mary on a Cross", "Dance Macabre" και "Square Hammer". Ο κόσμος χόρευε, τραγουδούσε και δύο γεμάτες ώρες μετά έφυγε χορτάτος από το O2. Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερο live από αυτό που έγραψα πρίν τρία χρόνια. Θα έλεγα πως τότε το setlist και το όλο feeling ήταν πιό έντονο. Αλλά τώρα ήταν μεγαλύτερο, πιό εντυπωσιακό, και αν τότε ήταν επίδειξη δύναμης, τώρα ήταν μια δήλωση κυριαρχίας όπως υποψιάζομαι θα είναι και το νέο album στις 25/4

Φωτογραφίες από τον επίσημο λογαριασμό Ghost και τον Ryan Chang.