Satyricon: «Δε φοβηθήκαμε ποτέ να συγκρουστούμε με δύσκαμπτες συμβάσεις»

Ο Frost σε μια συνέντευξη για τις επανεκδόσεις των "Dark Medieval Times" και "The Shadowthrone", το παρελθόν και το μέλλον των Νορβηγών, καθώς και το πνεύμα του black metal

Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 28/06/2021 @ 10:23

Οι Satyricon δεν χρειάζονται συστάσεις, όπως είναι περιττή και μια αφορμή για μια συνομιλία μαζί τους. Η είδηση όμως των επανεκδόσεων, σε remastered εκδοχή, των "Dark Medieval Times" και "The Shadowthrone" ήταν αρκετή για μια εκ νέου επίσκεψη στα πρώιμα, σχεδόν μυθικά εκείνα χρόνια της νορβηγικής black metal σκηνής. Παράλληλα, οι διεργασίες για τον διάδοχο του "Deep Calleth Upon Deep" είναι πυρετώδεις, με αποτέλεσμα το νορβηγικό σχήμα να βρίσκεται σε μια ενδιαφέρουσα συγκυρία.

Ο ντράμερ της μπάντας και Διόσκουρος του Satyr, Frost, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Rocking για τρίτη φορά έπειτα από το 2013 και το 2018. Ο μουσικός, έριξε φως στη σκιά των δύο ιστορικών κυκλοφοριών της μπάντας, ενώ παράλληλα μοιράστηκε την αίσθησή του για το μέλλον του σχήματος, καθώς και το πώς εκλαμβάνει το πνεύμα του black metal. Ευθύς και εύστοχος, ο Νορβηγός δεν παρέλειψε να αφήσει και ένα «δωράκι» για τους οπαδούς των Thorns, καθώς και να μεταλαμπαδεύσει την ακλόνητη πίστη στη διαχρονική στάση των Satyricon να αγνοούν επιδεικτικά οτιδήποτε άλλο πέρα από τη μουσική τους εξέλιξη.

Satyricon

Καλησπέρα Frost, ελπίζω όλα καλά, Αποστόλης από Rocking.gr εδώ. Όπως το αντιλαμβάνομαι, αυτή περίοδος βρίσκει τους Satyricon ανάμεσα σε παρόν και μέλλον. Επανεκδίδετε τα δύο πρώτα άλμπουμ σας ενώ ταυτόχρονα δουλεύετε πάνω στο επόμενο. Επιχειρείτε κάποιο γενικότερο "rebranding";

Οι Satyricon βρίσκονταν ανέκαθεν σε μια κατάσταση διαρκούς εξέλιξης. Η εξερεύνηση νέων περιοχών καθώς και το να παίρνουμε αντισυμβατικές ή απρόσμενες τροπές στην πορεία μας, είναι ένα φυσικό μέρος αυτού που κάνουμε. Η κατάσταση δεν διαφέρει ιδιαίτερα στο παρόν.

Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, οι δύο πρώτοι δίσκοι σας ήταν εξαντλημένοι για καιρό. Γιατί επιλέξατε να προχωρήσετε σε remaster των "Dark Medieval Times και "The Shadowthrone" αντί απλώς να τα τυπώσετε εκ νέου;

Το να προσπαθούμε να προβούμε σε μικρές βελτιώσεις όσον αφορά τον ήχο, καθώς και να αναβαθμίσουμε αισθητά το artwork, είναι φυσικός τρόπος για εμάς να τιμήσουμε τους παλιούς μας δίσκους στα πλαίσια της επανακυκλοφορίας τους. Δεν αγγίξαμε ή διαβάλαμε την ψυχή κανενός εκ των δυό τους, αλλά κατά ένα τρόπο αποτινάξαμε λίγη σκόνη ώστε να μπορέσουμε να τα κάνουμε να λάμψουν λίγο περισσότερο.

Τα εξώφυλλα τώρα συμβαδίζουν περισσότερο με τις αυθεντικές ιδέες

Οφείλω να ομολογήσω πως ακούγοντας τις remastered promo εκδοχές, τα τραγούδια ηχούν πιο σφιχτά, ενώ το μιξάρισμα ισορροπεί το dynamic range. Δεν παρεκκλίνουν όμως τέτοιες κινήσεις από το «αληθινό» πνεύμα εκείνης της εποχής; Δεν στερείτε από τους δίσκους την εποχικότητά τους;

Όχι, καθόλου. Κατά κάποιο τρόπο, οι δίσκοι ηχούν και φαίνονται περισσότερο οι εαυτοί τους. Τα εξώφυλλα τώρα συμβαδίζουν περισσότερο με τις αυθεντικές ιδέες. Καμία από αυτές δεν ήταν ούτε πλήρως, ούτε κατάλληλα εκφρασμένη την πρώτη φορά, αλλά αυτό έχει διορθωθεί πλέον. Οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στον ήχο είναι διακριτικές, αλλά πραγματικά καλές αλλαγές.

Satyricon

Θα ήθελες να μοιραστείς πληροφορίες αναφορικά με τα νέα εξώφυλλα; Οι Harald Sohlberg και Theodor Kittelsen αποτελούν καθοριστικές φιγούρες στην πολιτισμική ιστορία της Νορβηγίας. Το "Deep Calleth Upon Deep" διέθετε μια δημιουργία του Edvard Munch για εξώφυλλο. Διακρίνεις κοινούς παρονομαστές, αισθητικά, ανάμεσα τους;

Υπάρχουν αναμφίβολα κοινοί παρονομαστές. Πρώτα και κύρια, όλοι οι καλλιτέχνες διαθέτουν κάποιες σπουδαίες αρετές στα έργα τους που έχουν τεράστιες προοπτικές ώστε να δέσουν καλά με τη μουσική των Satyricon. Ο Kittelsen χαρακτηριζόταν από ένα πολύ συγκεκριμένο και μοναδικό στυλ, όπου το δάσος με τις ατμόσφαιρες και τα πλάσματά του κατείχαν καθοριστικό ρόλο. Η συλλογή του από σχεδιάσεις περιστρεφόταν γύρω από τη Μαύρη Πανώλη και είναι κάτι που δεν μπορείς να προσπεράσεις, όντας ένας Νορβηγός που του αρέσει το black metal. Ο Munch χαρακτηριζόταν από ένα πολύ διαφορετικό εκφραστικό ύφος, το οποίο όμως δεν ήταν σε καμία περίπτωση λιγότερο μοναδικό ή συγκεκριμένο, και ο τρόπος του να διαχειρίζεται το σκοτεινό, μοναδικό, διεστραμμένο, ενοχλητικό και βλοσυρό, εκφράζοντας το εύθραυστο και το δυναμικό με ισάξια αυθεντικότητα, τον καθιστά κάτι περισσότερο από επίκαιρο για εμάς (σ.σ. αξίζει να σημειωθεί πως και οι 1349, έτερο σχήμα του Frost, αξιοποίησαν οπτικά τον καλλιτέχνη στο "Dødskamp").

Όσοι συμμετείχαμε σε μπάντες ήμασταν έως κάποιο βαθμό φίλοι, έως έναν άλλο συνεργάτες και από ένα σημείο και μετά ανταγωνιστές

Μιλώντας για εκείνη την εποχή θα ήθελα να επιμείνω λίγο. Το 1994 ήταν κομβική χρονιά για ολόκληρη τη νορβηγική black metal σκηνή. Οι Emperor, Enslaved, Satyricon, Gorgoroth ντεμπούταραν και επίσημα, όπως έπραξαν τυπικά και οι Mayhem με το "De Mysteriis Dom Sathanas". Νιώθατε μέρος της σκηνής, πέραν των προσωπικών σας φιλιών με συγκεκριμένα άτομα;

Πράγματι θεωρούσαμε τους εαυτούς μας μέρος εκείνης της σκηνής, ειδικά από τη στιγμή που νιώσαμε πως κάτι καταφέρναμε, το οποίο ήταν αποκλειστικά δικό μας κεκτημένο. Νομίζω πως αυτό ήταν ένα από τα ισχυρά στοιχεία της Νορβηγικής σκηνής μέχρι τα μέσα των ‘90ς, πως υπήρχε πράγματι ένα κίνημα που εξελισσόταν ταυτόχρονα με το γεγονός πως διαφορετικές μπάντες που συγκροτούσαν τη σκηνή, διέθεταν υψηλά επίπεδα ιδιοσυγκρασίας. Όσοι συμμετείχαμε σε μπάντες ήμασταν έως κάποιο βαθμό φίλοι, έως έναν άλλο συνεργάτες καθώς και από ένα σημείο και μετά ανταγωνιστές.

Είχαμε βάλει αυστηρά και κλειστά όρια ανάμεσα στα διαφορετικά στυλ των συγκροτημάτων

Ο Samoth των Emperor συμμετείχε στο "The Shadowthrone" και στον επόμενο δίσκο είχατε τον Nocturno Culto στις ρυθμικές. Επηρεαζόσασταν από τις κυκλοφορίες των άλλων συγκροτημάτων;

Το να παραδεχόμουν κάτι τέτοιο θα ήταν λίγο ακραίο, αλλά ομολογώ πως και εγώ και ο Satyr τοποθετούσαμε τους Darkthrone ανάμεσα στους αγαπημένους μας καλλιτέχνες ενώ μας άρεσαν πολύ και οι Emperor. Παρόλα αυτά, είχαμε βάλει αυστηρά και κλειστά όρια ανάμεσα στα διαφορετικά στυλ των συγκροτημάτων. Πάνω από όλα, επικρατούσε μια αίσθηση αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ τόσο ημών όσο και των κυκλοφοριών των σχημάτων μας.

Υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα των παλιών συγκροτημάτων που φαίνεται πως λείπει από τα νεότερα

Εκείνη την εποχή άκμαζε και η ελληνική black metal σκηνή. Θεωρείς πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξάπλωση του ιδιώματος στον υπόλοιπο κόσμο; Την παρακολουθείς καθόλου, τότε ή και τώρα;

Ανέκαθεν θεωρούσα ευτυχές το γεγονός πως διαφορετικές σκηνές είχαν τόσο έντονη έκφραση και προσωπικότητα η καθεμιά τους. Ήταν κάτι που ξεκάθαρα ευνόησε το black metal ιδίωμα συνολικά, αφού του προσέφερε μια πλούσια παλέτα. Προσωπικά μου άρεσαν οι πρώιμοι Necromantia περισσότερο από όλους, και ειδικά αυτό τη η περίεργη ηχητικά promo κασέτα που κυκλοφόρησαν πριν το demo τους. Ακόμη την ακούω που και που, την έχω σε υψηλή εκτίμηση. Δεν μπορώ όμως να πω πως ακούω και πολλές σύγχρονες μπάντες. Υπάρχει κάτι στο πνεύμα και την ατμόσφαιρα των παλιών καλών συγκροτημάτων που φαίνεται πως λείπει από τα νεότερα, ή πως τουλάχιστον τους είναι δύσκολο να αναβιώσουν ή και να ξεπεράσουν.

Satyricon

Το "Dark Medieval Times" είναι ένα από τα πρώτα black metal άλμπουμ που περιείχε στοιχεία σκανδιναβικής folk με τρόπο διαφορετικό από τα μνημειώδη έργα των Bathory. Από πού εμπνεόσασταν σε τέτοια ηλικία;

Ξέρω πως ο Satyr έχει εξηγήσει επανειλημμένα πως η παλιά Νορβηγική folk μουσική ήταν κάτι με το οποίο συνδεόταν έντονα και διαισθητικά, ακόμη και από μικρή ηλικία. Οπότε, μπορεί κανείς να φανταστεί πως οι folk ρυθμοί και τονικότητες έγιναν μια φυσική προέκταση του συνθετικού του στυλ από τις αρχές κιόλας. Υπάρχουν πολλά στοιχεία από αυτή και στους Satyricon του σήμερα.

Το "The Shadowthrone" άνοιξε τον δρόμο για το "Nemesis Divina"

Satyricon

Το "The Shadowthrone" στον αντίποδα, παρουσίαζε μια σημαντική εξέλιξη. Τα folk στοιχεία και οι μεσαιωνικές θεματικές ήταν εκεί, αλλά ο συνολικός τόνος ήταν πιο σκοτεινός. Επιπρόσθετα, ξετυλίγει και μερικά από τα πιο ευθεία στοιχεία του "Nemesis Divina" που θα ακολουθούσε. Που θεωρείς πως στέκεται ο δίσκος στη δισκογραφία των Satyricon, λαμβάνοντας υπόψη και την ιστορική του συγκυρία;

Πιστεύω πως το "The Shadowthrone" παρουσιάζει τους Satyricon ως ένα συγκρότημα που εξελίσσεται και ωριμάζει γρήγορα, διαθέταμε εκείνη την περίοδο έντονο momentum, τόσο όσον αφορά τη δημιουργικότητα, όσο και σε θέματα φιλοδοξιών. Και ναι, αυτός ο δίσκος έδειξε τον δρόμο για το "Nemesis Divina", ήταν ταυτόχρονα το απαραίτητο επόμενο βήμα για να φτάσουμε εκεί, καθώς και ένα άριστο έργο από μόνο του.

Πάντα ήθελα να κάνω αυτήν την ερώτηση, αν είχα την ευκαιρία. Είναι ο τίτλος του αναφορά στους Darkthrone; Προηγουμένως, οι Darkthrone είχαν αφιερώσει το "Panzerfaust" στον Satyr, που συνεργαζόταν με τον Fenriz εκείνη την εποχή και στους Storm. O Fenriz μάλιστα είχε αποκαλέσει το εναρκτήριο κομμάτι ως εθνικό ύμνο του Νορβηγικού black metal!

Η απλή απάντηση είναι πως ο τίτλος του "The Shadowthrone" δεν είναι αναφορά στους Darkthrone. Αν μη τι άλλοι, η κατάληξη -'throne' το πιο πιθανό είναι πως αναφέρεται στο παλιό μας demo, "The Forest Is My Throne", και του πως νιώσαμε την αίσθηση της φύσης ως ένα μέρος εξύψωσης, έμπνευσης, διαύγειας καθώς και ως ένα μέρος όπου το σκοτάδι και οι σκιές της ύπαρξης έχουν τη δική τους ζωή αντί του να υφίστανται απλώς στην απώλεια του φωτός.

Satyricon

Όπως και να ‘χει, το "The Shadowthrone" αποτελεί για μένα κρίσιμη κυκλοφορία των Satyricon. Στο "Woods To Eternity" για παράδειγμα, το drumming σου προοικονομεί στα αυτιά μου το "Volcano", άλμπουμ που κυκλοφορήσατε έπειτα από οκτώ χρόνια. Όταν ηχογραφούσατε αυτούς τους δίσκους, είχατε ήδη σκεφτεί το επόμενο βήμα;

Όταν δουλεύουμε πάνω σε ένα δίσκο, είμαστε εντελώς παρόντες στη στιγμή και σε αυτό που κάνουμε, οπότε δεν προσπαθούμε να απασχολούμε τους εαυτούς μας τόσο πολύ με όσα έχουμε ήδη κυκλοφορήσει ή όσα θα μπορούσαμε στο μέλλον. Βέβαια, όσο ασχολείσαι δημιουργικά με ένα δίσκο, είναι πολύ πιθανό να ανοίξεις πόρτες σε νέες πηγές έμπνευσης καθώς και μελλοντικά project. Αυτή είναι η ομορφιά του να διαθέτεις ένα δημιουργικό και προοδευτικό πνεύμα, κάτι που ανέκαθεν είχαμε στους Satyricon.

Τα παλιά τραγούδια κυλάνε ακόμη στις φλέβες μας

Θεωρείς πως οι πρώτες σας δουλειές επηρεάζουν ακόμη όσα κυκλοφορείτε; Τις επισκέπτεστε καθόλου αναζητώντας έμπνευση;

Αυτό που καθιστά τους Satyricon αυτό που είναι, είναι ουσιαστικά οι δίσκοι μας, οπότε τους θεωρούμε όλους ιδιαίτερα σημαντικούς, καθώς και τους αντιμετωπίζουμε ως σύμβολα/αναπαραστάσεις/μετουσιώσεις των διαφορετικών φάσεων που έχουμε περάσει. Δεν θα έλεγα πως επισκεπτόμαστε ξανά τις παλιότερες κυκλοφορίες για έμπνευση, επειδή κάτι τέτοιο δεν θα έβγαζε νόημα για μια προοδευτική μπάντα όπως οι Satyricon. Σε κάθε περίπτωση, τα παλιά τραγούδια κυλάνε ακόμη στις φλέβες μας.

Η πνευματική φύση του black metal του επιτρέπει να διαθέτει χώρο για δημιουργικότητα, εξερεύνηση και πειραματισμό

Το περασμένο καλοκαίρι, η Πρεσβεία της Νορβηγίας στην Ελλάδα πρότεινε πέντε black metal δίσκους, ανάμεσά τους το "Nemesis Divina", για να τονίσει το ιδίωμα, ως κύριο εξαγώγιμο καλλιτεχνικό προϊόν της χώρας. Έχετε διανύσει πολύ δρόμο, από παρίες μέχρι τη σημερινή σας κληρονομιά. Κοιτώντας πίσω, πως αντιλαμβάνεσαι το black metal; Ποιο ήταν το νόημά του εν τέλει;

Το black metal ήταν ανέκαθεν μια ριζοσπαστική αξία, ή θα μπορούσαμε να πούμε ιδέα, η οποία εκφραζόταν μουσικά. Ουσιαστικά, περιστρέφεται γύρω από το σκοτάδι, το οποίο βρίσκει δίοδο ηχητικά μέσω σκληρής μουσικής. Η πνευματική φύση όμως του ιδιώματος, του επιτρέπει επίσης να είναι ανοιχτό και να διαθέτει άπλετο χώρο για δημιουργικότητα, εξερεύνηση και πειραματισμό. Σε αντίθεση με το thrash ή το death metal, για παράδειγμα, δεν καθορίζεται τόσο από τεχνικά ζητήματα (όπως το τέμπο, ο κιθαριστικός ήχος, το είδος του riffing, ή το τι τυμπανιστικοί ρυθμοί αξιοποιούνται) όσο από το τι νιώθεις καθώς και τι ατμόσφαιρες εκλύει. Είναι επίσης ένα ζωντανό είδος, το οποίο εξελίσσεται και αλλάζει – ακόμη και αν οι θεμελιώδεις αρχές από τις οποίες προέκυψε παραμένουν ανέγγιχτες. Αυτό ήταν, και είναι ακόμα, το νόημά του.

Το γεγονός πως οι Satyricon εξελίσσονται είναι αυτό που μας συνδέει με τον πυρήνα του black metal

Οι Satyricon είναι μια μπάντα που δεν έμεινε ποτέ στάσιμη, με κάθε δίσκο διαφορετικό από τον προηγούμενο. Νιώσατε ποτέ κατά τη διάρκεια της πορείας σας, πως το black metal, ως ταμπέλα, δεν αντιπροσώπευε την τέχνη σας;

Όχι, ποτέ δεν το νιώσαμε αυτό. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το γεγονός πως οι Satyricon εξελίσσονται και βρίσκονται σε διαρκή κίνηση είναι αυτό που μας συνδέει ευθέως με τον πυρήνα του black metal ως ένα ζωντανό και αναπνέοντα οργανισμό.

Δεν φοβηθήκαμε ποτέ να συγκρουστούμε με δύσκαμπτες συμβάσεις

Μένοντας σε αυτό, είναι θεμιτό η αισθητική και το μήνυμα ενός τόσο αυστηρού ιδιώματος να διαδίδεται σε ευρύτερο κοινό; Έχουν καθόλου νόημα για εσάς, έπειτα από τόσα χρόνια, τέτοιες ελιτίστικες συζητήσεις;

Λοιπόν, πρώτα από όλα δεν φοβηθήκαμε ποτέ να συγκρουστούμε με δύσκαμπτες συμβάσεις, είτε αισθητικές, είτε μουσικές είτε άλλες, αν θεωρούσαμε πως μας κρατάνε πίσω ή μας παρεμποδίζουν από το να είμαστε δημιουργικοί ή να φτάσουμε στον επιθυμητό μας στόχο. Για μένα προσωπικά, δεν έχει κανένα νόημα να σχολιάζω ιδέες όπως η «έκθεση σε ευρύτερα κοινά». Στην πραγματικότητα δεν είναι ζήτημα του να πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, αλλά το βουνό στον Μωάμεθ.

Το "Deep Calleth Upon Deep" είναι ο καλύτερος δίσκος μας

Η φετινή χρονιά σημαδεύει και 25 χρόνια από την κυκλοφορία του "Nemesis Divina", ενός δίσκου ευρέως αποδεκτού ως κλασικού. Το θεωρείς το καλύτερό σας; Αν με ρωτούσες, προσωπικά θα επέλεγα το "Rebel Extravaganza".

Θεωρώ ξεκάθαρα πως το "Deep Calleth Upon Deep" είναι ο καλύτερος δίσκος μας. Έως τώρα.

Να περιμένουμε τίποτα για την επέτειο; Κάποιο ειδικό live-stream ή τίποτα τέτοιο;

Νομίζω πως ήδη γιορτάσαμε όπως οφείλαμε το "Nemesis Divina" όταν έκλεισε τα 20 χρόνια του. Δεν θα ήταν σωστό νομίζω να απασχοληθούμε περαιτέρω με επετειακούς εορτασμούς.

Satyricon

Έχω επίσης μια ερώτηση για το επόμενο άλμπουμ σας. Αποκαλέσατε σε σχετική ανάρτηση, την ενορχήστρωση ως κάτι που αποκλίνει από τον γνώριμο ήχο της μπάντας. Επιπλέον, συνεργάζεστε ξανά με τον Snorre, για πρώτη φορά έπειτα από το "The Age Of Nero" (2008) εάν δεν απατώμαι. Που βρίσκεστε αυτή τη στιγμή; Έχει επηρεάσει η πανδημία καθόλου τη δημιουργία του νέου δίσκου;

Ο Satyr αυτή τη στιγμή δουλεύει υπερωρίες στο στούντιο, ασχολούμενος με το δημιουργικό κομμάτι, συνθέτοντας και ηχογραφώντας demo, και πρόκειται να ενώσει αυτά τα κομμάτια ώστε να δημιουργήσει ένα συνεκτικό μουσικό έργο, το οποίο και θα αποτελέσει το επόμενο άλμπουμ μας. Είναι πραγματικά ένα ενθουσιώδες και εμπνευσμένο project αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη, και επί του παρόντος, ούτε ο Satyr, ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος δεν ξέρουμε που θα καταλήξει όλο αυτό. Προσωπικά το εκλαμβάνω ως κάτι που προσδίδει στον ενθουσιασμό, και είμαι σίγουρος πως θα προκύψει ένα φανταστικό άλμπουμ.

Το «νέο» άλμπουμ των Thorns είναι έτοιμο εδώ και πάρα πολύ καιρό

Πέραν του "Thorns", αμέσως σκέφτηκα το "Rebel Extravaganza" όταν διάβασα για τη συνεργασία. Αυτοί οι δίσκοι ήταν καινοτόμοι, φέροντας μια avant-garde αίσθηση στο ιδίωμα. Πως εκλαμβάνεις τόσο αυτά τα άλμπουμ όσο και συνολικά αυτόν τον πιο «πειραματικό» ήχο των νορβηγικών black metal δίσκων εκείνης της εποχής; Να περιμένουμε κάτι σχετικό ηχητικά στο επόμενο άλμπουμ; Τέλος, υπάρχει περίπτωση να έχεις κανένα νέο από το στρατόπεδο των Thorns;

Οι δίσκοι που αναφέρεις είναι σπουδαία και σημαντικά μουσικά έργα, και θεωρώ μάλιστα πως ήταν καθοριστικός παράγοντας ώστε να εξελίξουν το black metal ως ιδίωμα προς μια πιο στρυφνή, παγωμένη και ιδιαίτερα ακραία, τροχιά εκείνη την εποχή. Θεωρώ πως ο επόμενος δίσκος μας πρόκειται να διαφέρει από οτιδήποτε έχεις ακούσει από την μπάντα έως τώρα, αν και η ταυτότητά μας θα είναι ακόμη εμφανής και ξεκάθαρη.

Όσον αφορά τους Thorns, το μόνο που ξέρω είναι πως το «νέο» άλμπουμ είναι πρακτικά έτοιμο για κυκλοφορία εδώ και πάρα πολύ καιρό, και πως απόκειται αποκλειστικά στον Snorre το πότε θα κρίνει πως ήρθε η κατάλληλη ώρα για να συμβεί αυτό.

Satyricon

Τελευταίες ερωτήσεις και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου, το εκτιμώ ειλικρινά. Υπάρχει περίπτωση να βαρεθείτε να παίζετε ζωντανά το "Mother North"; Εντάξει, πλάκα κάνω, σας είδα στην Αθήνα το 2018 και η αντίδραση του κοινού ήταν η αναμενόμενη!

Πάντα ανακαλύπτω πως δεν υπάρχουν δύο ίδιες ζωντανές εκτελέσεις ενός τραγουδιού. Επειδή είμαι πάντα παρών στην εκτέλεση, με αποτέλεσμα να μην μπαίνω ποτέ στον αυτόματο πιλότο. Αυτό παράλληλα με αποτρέπει από το να βαρεθώ κάτι που θα μπορούσε πολύ εύκολα να καταντήσει μια άθλια ρουτίνα. Επιπρόσθετα, οι αντιδράσεις του εκάστοτε κοινού δεν είναι ποτέ οι ίδιες, και αυτό συνεισφέρει επίσης στο να παραμένει ενδιαφέρον να αποδίδουμε ζωντανά ένα τραγούδι αρκετά μεγάλο αριθμό φορών.

Δημιουργικότητα, τόλμη, πνεύμα, στάση ζωής και αυθεντικότητα

Εάν επέλεγες πέντε λέξεις για να περιγράψεις την καριέρα των Satyricon, ποιες θα ήταν αυτές; Μετανιώνεις τίποτα έπειτα από όλο αυτό τον καιρό;

Δημιουργικότητα, τόλμη, πνεύμα, στάση ζωής και αυθεντικότητα. Εάν με ρωτούσες αύριο, το πιο πιθανό ήταν να έδινα πέντε εντελώς διαφορετικές λέξεις. Δεν μετανιώνω τίποτα (σ.σ. "no regrets").

  • SHARE
  • TWEET