Agnes Vein: «Με το "Deathcall" αρθρώσαμε καλύτερα την καλλιτεχνική μας πρόταση»

 Οκτώ χρόνια πήρε στους Agnes Vein για να κυκλοφορήσουν το πολυπόθητο τρίτο τους άλμπουμ. Το "Deathcall" κατέφθασε, και η άποψή του ήταν τέτοια ώστε η επικοινωνία με το σχήμα για μια συζήτησή γύρω από αυτό, ήταν μονόδρομος. Το extreme metal συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα, και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία μέσω του παρακάτω διαλόγου να εισχωρήσουμε σε έναν από τους πιο ξεχωριστούς δίσκους της φετινής χρονιάς.

Με ειλικρίνεια, αμεσότητα, αυτοσαρκασμό και εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, ο Φοίβος, ντράμερ των Agnes Vein, μας αποκαλύπτει διαφορετικές πτυχές γύρω από τον διάδοχο του "Soulship". Από το εξώφυλλο, τον τίτλο και την εκ νέου σύμπραξη με τη Venerate Industries, μέχρι τα μελλοντικά πλάνα, όσα μεσολάβησαν και διαμόρφωσαν το υπερβατικό και υποβλητικό άλμπουμ μας παρουσιάζονται υπό το διακριτό και σαφές πρίσμα του μουσικού. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εγχώρια metal συγκροτήματα επέστρεψε και η κάτωθι συνέντευξη είναι μια ιδανική αφορμή να γνωριστείτε με τον μουσικό, και όχι μόνο, κόσμο τους, αλλά και για μια επανασύσταση με όσους ακροατές και ακροάτριες περίμεναν αυτήν τη στιγμή υπομονετικά.

Καλησπέρα σας, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Ελπίζω να είστε όλοι καλά και υγιείς, και φυσικά συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ. Αν και το "Deathcall" κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες (σ.σ. η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν την κυκλοφορία του δίσκου), ποια είναι η μέχρι στιγμής ανταπόκριση;

Την καλησπέρα μας Αποστόλη! Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση. Η μέχρι τώρα ανταπόκριση θα λέγαμε πως είναι αρκετά ενθαρρυντική. Να φανταστείς, έχουμε ακούσει και καλά λόγια από άτομα που δε γνωρίζουμε προσωπικά! Πέρα από τη πλάκα, νομίζω πως το τωρινό feedback είναι ότι καλύτερο είχαμε μέχρι στιγμής στη «καριέρα» μας και για αυτό μεγάλο ρόλο παίζει σαφέστατα η εξαιρετική δουλειά της Venerate Industries.

Επιστρέφετε με νέο δίσκο έπειτα από οκτώ χρόνια. Τι μεσολάβησε και γιατί τώρα;

Γιατί αν δεν ήταν τώρα δε θα ήταν καθόλου! Μεσολάβησε αρχικά η ζωή η ίδια σε συνδυασμό με τη δική μας αναβλητικότητα, η οποία ενισχύθηκε και από εσωτερικά προβλήματα στη μπάντα και οδήγησε στην αποχώρηση του παλιού μας μπασίστα και ιδρυτικού μέλους της μπάντα Ερρίκου’’lt.to.ml’’ Νέγρου, τον οποίο ευχαριστούμε για όλα αυτά τα χρόνια. Ευτυχώς μετά την κάλυψη της θέσεως από τον κοντινό μας φίλο Λευτέρη Κασμίρη, τα πράγματα ξαναβρήκαν το δρόμο τους, στα δικά μας πάντα νωχελικά πλαίσια κινήσεων. Αυτό σήμαινε ότι έχοντας ένα νέο line-up, το μόνο που έμενε μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων του δίσκου, ήταν να πάρουμε το χρόνο μας για να αποφασίσουμε πράγματα τόσο στο ηχητικό, όσο και στο εικαστικό πλαίσιο της κυκλοφορίας. Ε μάλλον αυτήν τη φορά τον παραπήραμε!

Θέλαμε κάτι αρκετά μινιμαλιστικό και μακριά από το υπερφoρτωμένα ηρωικά και σατανολαγνικά artworks

Το εξώφυλλο είναι ιδιαίτερα μινιμαλιστικό, όπως και ο τίτλος, αλλά και τα δύο αφήνουν το στίγμα τους μονομιάς. Πώς καταλήξατε στην επιλογή τους και τι σημαίνουν για εσάς;

H επιλογή του εξωφύλλου ήταν μια αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση, κυρίως γιατί είμαστε γκρινιάρηδες γεροπαράξενοι χαχα! Έτσι, μέχρι να καταλήξουμε στη συγκεκριμένη φωτογραφία, σκεφτήκαμε και απορρίψαμε αρκετά πράγματα. Ευτυχώς μετά από αρκετές συζητήσεις με το φωτογράφο μας το Βαγγέλη Νεοφώτιστο (ο οποίος γύρισε και τα βίντεο της μπάντας) καταλήξαμε στη συγκεκριμένη φωτογραφία του η οποία, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, αποτελεί μια πρώτης τάξεως οπτικοποίηση της αισθητικής μας. Το σίγουρο είναι ότι θέλαμε κάτι αρκετά μινιμαλιστικό και μακριά από το υπερφoρτωμένα ηρωικά και σατανολαγνικά «χεράτα» artworks που επικρατούν στον underground χώρο και ο Νίκος Τσιώλης που καταπιάστηκε με το layout μπόρεσε να αποδώσει γραφιστικά το συγκεκριμένο μινιμαλισμό.

Όσον αφορά τον τίτλο, μας αρέσει από το πρώτο μας δίσκο να χρησιμοποιούμε μονολεκτικούς τίτλους και θέλαμε συνειδητά να συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Η λέξη "Deathcall" είχε πέσει στο τραπέζι προ πολλού και αν και αρχικά υπήρξε ένας σχετικός δισταγμός για τυχόν συσχετισμούς με πιο «γουνινοσωβρακικές» καταστάσεις, θεωρώ ότι με το συγκεκριμένο εξώφυλλο έδεσε τέλεια και αποκόλλησε τη ματαιότητα της ύπαρξης από οποιονδήποτε φτηνό ηρωισμό, όπως αποκολλήθηκε μετά θάνατον η σάρκα από το κόκκαλο του εξωφύλλου.

Επηρέασε η πανδημία τη συνθετική διαδικασία και γενικότερα την ολοκλήρωση του άλμπουμ;

Καθόλου μιας και ο δίσκος είχε ηχογραφηθεί στα τέλη του 2017. Το μόνο που επηρέασε η πανδημία ήταν να κοπούν τα (λιγοστά έτσι κι αλλιώς) live μας και το βασικότερο οι πρόβες, οι οποίες αποτελούν όμως και τη κυριότερη ρουτινιάρικη υποχρέωση μας ως μπάντα που κρατάει τα πράγματα εν κινήσει. Πέρα από αυτό, η πανδημία και τα lockdowns από τη μία μας βοήθησαν μεν στο να το πάρουμε απόφαση και να ολοκληρώσουμε τις όποιες ανειλημμένες εκκρεμότητες του άλμπουμ, παράλληλα όμως (επειδή τα πάντα είχανε μπει σε μια παύση) θεωρώ ότι μας ρούφηξε λίγο παραπάνω και μας αδρανοποίησε περισσότερο από τα συνήθη standards μας.

Η εμφάνισή σας στη Θεσσαλονίκη μαζί με τους Ved Buens Ende ήταν, πέρα από μια ξεχωριστή περίσταση, μια από τις τελευταίες που πραγματοποιήθηκαν πριν το γενικευμένο, και παρατεταμένο, lockdown. Τι θυμάστε από εκείνη τη βραδιά;

Θυμόμαστε να υπάρχει μια γενικότερη ατμόσφαιρα ανησυχίας, που κανείς όμως δε πίστευε ότι θα εξελιχθεί έτσι πως εξελίχτηκε. Επίσης σίγουρα είχαμε και μια ολίγον σουρεάλ αίσθηση. Δε περίμενα ποτέ ότι θα δώ τους Ved Buens Ende live πόσο μάλλον ότι θα ανοίγαμε συναυλία τους! Γενικότερα ήταν μια ωραία βραδιά που κανείς δε περίμενε ότι θα αποτελέσει και το τελευταίο μας live μέχρι σήμερα.

Χάρη στο διαδίκτυο κρατήθηκαν οι μπάντες εν ζωή

Νέος δίσκος έπειτα από πολύχρονη απουσία, και αδυναμία διεξαγωγής περιοδειών. Παρ’ όλα αυτά, ο δίσκος είναι προ των πυλών. Πόσο δύσκολο είναι για μια underground μπάντα να στηρίξει τη μουσική της υπό αυτές τις συνθήκες;

Από τη στιγμή που η μπάντα δεν αποτελεί βιοποριστικό μέσο, νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο δύσκολα. Δεν είναι δα και ότι προ πανδημίας αλωνίζαμε στις σκηνές της Ευρώπης με ασταμάτητες περιοδείες! Από και πέρα, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, το βασικό μας θέμα ήταν ότι δε μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες. Η μπάντα δουλεύει σε πιο «παραδοσιακές» διαδικασίες σύνθεσης, όπου ο Σάκης (κιθάρα, φωνή) φέρνει ιδέες για νέα κομμάτια στη πρόβα και προσπαθούμε όλοι μαζί να τα δέσουμε. Τώρα σχετικά με το θέμα των συναυλιών (που αποτελεί και το καύσιμο πίσω από μια underground μπάντα μιας και εκεί έχει τη δυνατότητα να πουλήσει ως επί το πλείστον το merch της – τουλάχιστον στο εντόπιο κοινό), σίγουρα η αποχή από τα συναυλιακά δρώμενα δε βοηθάει ιδιαίτερα στο να παραμείνει το όνομα μιας underground μπάντας στην επικαιρότητα.

H εποχή του ατελείωτου σκρολαρίσματος μέχρι να τερματίσεις το ίντερνετ, στην οποία βρισκόμαστε, απαιτεί μια συνεχή παρουσία στα social media που κρατάνε με τον ένα η άλλο τρόπο το όνομα επίκαιρο. Όταν αυτή η παρουσία δε συνοδεύεται και από ουσιαστικά νέα τότε με την ίδια θέρμη και ευκολία που κάτι γίνεται viral, υπάρχει παράλληλα και η πιθανότητα να ξεχαστεί. Από την άλλη βέβαια, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι χάρη στο διαδίκτυο κρατήθηκαν οι μπάντες εν ζωή.

Συνεργάζεστε εκ νέου με τη Venerate Industries για τη διανομή του δίσκου. Πώς προέκυψε η επανένωση;

Ήταν κάτι εξαιρετικά εύκολο! Με το που μάθαμε ότι υπήρχε ενδιαφέρον για επαναδραστηριοποίηση των εργασιών της εταιρείας, επικοινωνήσαμε μαζί τους και απλά στείλαμε το νέο υλικό. Μια μέρα μετά είχαμε βρει το νέο (και συνάμα παλιό) μας δισκογραφικό μας σπίτι. Η συγκεκριμένη συγκυρία ήταν ιδιαίτερα ευτυχής μιας και έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στα άτομα που τρέχουν την εταιρεία, και έτσι δε χρειάστηκε να βγούμε καθόλου από το comfort zone μας με την αναζήτηση κάποιας εταιρείας που δεν είχαμε ξανασυνεργαστεί και δε γνωρίζαμε τι έπρεπε να περιμένουμε. Great success!!!

Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε σκοτεινή (μα όχι μίζερη) πολυεπίπεδη μουσική, ανοιχτή σε διαφορετικές αναγνώσεις

Ο δίσκος κινείται κυρίως σε post/sludge/doom μονοπάτια, με το black στοιχείο να είναι περιορισμένο συγκριτικά, αν και παρόν. Τι επιδιώκατε με αυτή την ηχητική κατεύθυνση ως προς την ατμόσφαιρα και τα συναισθήματα που θέλετε να μεταδόσετε;

Το σίγουρο ήταν ότι τίποτα δεν έγινε βάση σχεδίου. Αν ρωτάς εμένα θεωρώ ότι ο δίσκος διαθέτει μια ξεκάθαρα πιο metal κατεύθυνση με έμφαση στις πολυπλοκότερες συνθετικές δομές, ενώ σίγουρα κάποιες τεχνικές αλλαγές στον εξοπλισμό και στο κούρδισμα συνετέλεσαν στο να βγει η ατμόσφαιρα του άλμπουμ πιο κοντά στο ντεμπούτο μας παρά στο "Soulship". Από κει και πέρα ο στόχος μας είναι πάντα να δημιουργήσουμε σκοτεινή (μα όχι μίζερη) πολυεπίπεδη μουσική, ανοιχτή σε διαφορετικές αναγνώσεις.

Θεωρώ ότι σε αυτό το άλμπουμ καταφέραμε να αρθρώσουμε καλύτερα την καλλιτεχνική μας πρόταση και να μπερδέψουμε με μεγαλύτερη επιτυχία όλες τις ετερόκλητες επιρροές που έχουμε στο κεφάλι μας, χωρίς να θυσιάσουμε τη μονολιθικότητα που μας διέπει σα μπάντα.

Το "Deathcall" διαθέτει μια άψογη παραγωγή, που ειλικρινά αναδεικνύει τις συνθέσεις. Βλέπω πως το mastering το ανέλαβε ο Boatright, για μένα σημαντική μορφή του underground (σ.σ. From Ashes Rise, Audiosiege Studios). Πως καταλήξατε στη συνεργασία μαζί του, αλλά και με τις Blueberry Productions; Τι επιδιώκατε;

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Εδώ θα ήθελα να συμπληρώσω και την υπερπολύτιμη και κομβική συμβολή της Joan τόσο στην ηχογράφηση όσο και στη μίξη του άλμπουμ στα Zona Sound. Χάρη στην υπομονή της και στην εμμονή της στη λεπτομέρεια κατάφερε να επιτεύξει ένα αποτέλεσμα απόλυτα αντιπροσωπευτικό της μουσικής μας και την ευχαριστούμε πολύ που μας ανέχτηκε τόσο καιρό χαχα! Από κει και πέρα η ηχογράφηση στα Blueberry Productions Co. του Κώστα Κοφίνα ήταν μια πολύ χαλαρή εμπειρία μιας και γνωριζόμαστε από παλιά και υπήρξε τόσο η άνεση όσο και η αποδοτικότητα στη μεταξύ μας συνεργασία.

Τέλος, τον Brad Boatright τον επιλέξαμε και βάση των δουλειών που έχει κάνει αλλά και εξαιτίας των πολύ κολακευτικών σχολίων από φιλικές μας μπάντες που δούλεψαν μαζί του. Τόσο η δουλεία που έκανε όσο και η επικοινωνία που είχαμε μαζί του ήταν υποδειγματική!

Πρώτο δείγμα για το άλμπουμ ήταν το εναρκτήριο και ομότιτλο, ένα από τα κορυφαία του δίσκου οφείλω να ομολογήσω.Ποιο ήταν το σκεπτικό πίσω από την επιλογή του;

Βασικά ψάχναμε για ένα σχετικά μικρό (λέμε τώρα) κομμάτι σε διάρκεια το οποίο θα μπορούσαμε να ντύσουμε οπτικά. Μιας και δεν είχαμε και πληθώρα κομματιών να επιλέξουμε (6 έχει το άλμπουμ όλα και όλα!) αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε το πιο up-tempo κομμάτι του δίσκου σαν πρώτο ‘’single".

Η τριβή με πιο intellectual επιρροές εντάθηκε πριν περίπου καμία εικοσαετία και πλέον έχει περάσει στο πετσί των σημερινών μουσικών

Στο άλμπουμ υφίστανται αρκετά δυσαρμονικά περάσματα, μεταδίδοντας άλλοτε μια ονειρική αίσθηση, και άλλες φορές ηχούν εφιαλτικά. Πώς προσεγγίζετε τη συγκεκριμένη τεχνική; Για ποιο λόγο πιστεύετε πως ο σύγχρονος ακραίος ήχος στηρίζεται όλο και περισσότερο σε dissonant σημεία;

Η τεχνική είναι απλή: ο Σάκης φέρνει ένα βασικό θέμα το οποίο στάζει καυτό ατσάλι και στη πορεία κάνει ότι μπορεί για να το ξινήσει και να το καταστρέψει χαχαχα. Κάπου εκεί προσπαθούμε να ισορροπήσουμε το τελικό αποτέλεσμα έτσι ώστε να μη βγει επιτηδευμένο και με το ζόρι «ψαγμένο». Όσον αφορά το γιατί ο ακραίος ήχος στηρίζεται όλο και περισσότερο σε τέτοιες προσεγγίσεις, από τη μια έχει να κάνει με το ότι όλη η τριβή με τις πιο intellectual επιρροές εντάθηκε πριν περίπου καμία εικοσαετία και πλέον έχει περάσει στο πετσί των σημερινών μουσικών.

Από την άλλη βέβαια, ας μη ξεχνάμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να καλύψει εύκολα συνθετικές αδυναμίες υπό τη στέγη του «άσε δεν πιάνεις αυτό που πάω να κάνω, είμαι πολύ πέρα από τις συμβατικές μουσικές νόρμες» ενώ ουσιαστικά δεν υπάρχει κάποιο όραμα και όλα βασίζονται στο νόμο του τυχαίου χαχα!

Το άλμπουμ κλείνει με το κινηματογραφικό "The Golgotha Entaglement" που μου άφησε μια κλειστοφοβική αίσθηση μέχρι την τελική λύτρωση. Γιατί τοποθετήσατε το κομμάτι αυτό στο τέλος του δίσκου και ποια θα θέλατε να είναι η τελική αίσθηση που αφήνει ο δίσκος στους ακροατές;

Αυτό το κινηματογραφικό πολύ με άρεσε! Θεωρήσαμε αρκετά λογικό για τη ροή της μουσικής του δίσκου, το να αφήσουμε για το τέλος το πιο βαρύ, σάπιο και εξουθενωτικό κομμάτι. Ίσως γιατί θέλαμε ο ακροατής να αισθανθεί λύτρωση που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τελείωσε ο δίσκος!

Στον δίσκο υφίστανται σποραδικά και καθαρά φωνητικά. Έχετε σκεφτεί μελλοντικά να τα αυξήσετε; Γενικότερα, στο επόμενο δισκογραφικό βήμα των AgnesVein τι να περιμένουμε;

Η μπάντα ξεκίνησε με μια πιο παραδοσιακή doom προσέγγιση, στην οποία υπήρχαν αποκλειστικά καθαρά φωνητικά. Στην πορεία και συγκεκριμένα στο "Duality" προστέθηκαν τα πιο black φωνητικά και έκτοτε προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή ανάλογα με τις ανάγκες του υλικού. Σχετικά με το επόμενο βήμα, δεν υπάρχει κανένα συνειδητό πλάνο, μάλλον τα κομμάτια θα κινηθούν σε πιο πολύπλοκες κατευθύνσεις χωρίς όμως να χάνεται η ισορροπία. Έχουμε ήδη ένα υποτυπώδη σκελετό για δύο νέα κομμάτια, επομένως θέλουμε τρία ακόμη και γίναμε! Πέντε χρόνια στη χειρότερη μέχρι το νέο άλμπουμ!

Σχέδια για ζωντανές εμφανίσεις στο μέλλον υφίστανται; Θεωρώ πως το υλικό μπορεί να σταθεί εξαιρετικά επί σκηνής.

Κάτι έχουμε κατά νου άλλα με όλες αυτές τις εξελίξεις και απανωτές κατραπακιές δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα. Πάντως έχουμε ήδη στα σκαριά δύο ημερομηνίες για Αθήνα και Θεσσαλονίκη από τη νέα χρονιά. Το υλικό έχει ήδη δοκιμαστεί live όλα αυτά τα χρόνια (νομίζω πως έχουμε παίξει όλα τα νέα κομμάτια live πλην του "The Golgotha Entaglement") άρα νομίζουμε ότι όντως θα δουλέψει σε ζωντανές συνθήκες.

Με τη χρονιά να ολοκληρώνεται, και την εποχή των λιστών να έχει καταφθάσει, ποιους δίσκους ξεχωρίσατε φέτος;

Προσπαθούμε να παραμένουμε επίκαιροι στα μουσικά δρώμενα τόσο σαν ενεργοί μουσικόφιλοι, όσο και για να μη ξεμένουμε από υλικό για κλέψιμο! Έτσι, κάποιες από τις κυκλοφορίες που ξεχωρίσαμε είναι οι:

Carcass - "Torn Arteries", Hooded Menace - "The Tritonus Bell", At The Gates - "The Nightmare Of Being", Amyl And The Sniffers - "Comfort To Me", Obscura - "A Valediction", Boss Keloid - "Family The Smiling Thrush", Idles - "Crawler", Wheel - "Preserved In Time", Poppy - "Flux", Silver Talon - "Decadence And Decay", Lorde - "Solar Power", Impaled Nazarene - "Eight Headed Serpent", Turnstile - "Glow On" και άλλα πολλά!

Θα είχε πολύ μεγαλύτερο μουσικό ενδιαφέρον η συνεργασία μας με κάποιο άλλο κοντινό μας σχήμα, στα πλαίσια μιας big band

Τελευταία ερώτηση, και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας. Αν μπορούσατε να συνεργαστείτε με όποιο καλλιτέχνη θέλατε σε μια κυκλοφορία, ποιόν θα επιλέγατε;

Προσωπικά δεν τρώω κανένα ιδιαίτερο άγχος για κάποια συνεργασία μιας και το όλο θέμα μου βγάζει αφορμή για ένα ακόμη selling point στο εκάστοτε seller note της κυκλοφορίας. Από την άλλη ας μη γίνομαι άδικος, κατανοώ απόλυτα την πώρωση του εφήβου μέσα στο μουσικό να υπάρξει συμμετοχή κάποιου καλλιτέχνη που θαυμάζει στη μουσική του. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν και καθαρά σε ένα φαντασιακό πλαίσιο, οι υποψήφιοι θα ήταν πάρα πολλοί: από τον Robert Fripp, τον Brendan Perry, τον Peter Murphy και τον Arvo Part μέχρι τον Barney, τον Trey Azagthoth, τον Quorthon και τον Tom Warrior!

Πίσω στη πραγματικότητα, θεωρώ ότι θα είχε πολύ μεγαλύτερο μουσικό ενδιαφέρον η συνεργασία μας με κάποιο άλλο κοντινό μας σχήμα, στα πλαίσια μιας big band, όπως πχ τους αγαπημένους μας Universe 217 κάτι που είχε αναφερθεί στο παρελθόν και ποτέ φυσικά δε μετουσιώθηκε σε πράξη. Είδωμεν!