Septicflesh @ Ηρώδειο, 26/09/25

Μετά την περσινή, θριαμβευτική εμφάνιση των Septicflesh με την κρατική ορχήστρα Αθηνών, το μόνο σίγουρο ήταν ότι δε θα χάναμε την ευκαιρία να το ξαναζήσουμε, με διαφορετικό μάλιστα σετ όπως είχε αναφέρει η μπάντα. Ο παράγοντας της έκπληξης πλέον δεν υπήρχε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως το σκηνικό δεν ήταν στημένο για να εντυπωσιάσει και πάλι.

Παίρνοντας θέση η πρώτη εντύπωση αφορούσε τη σύνθεση του κοινού, κυρίως στη θέση που βρισκόμασταν. Σε αντίθεση με πέρυσι, το κοινό φάνηκε να είναι σε ένα αξιοσέβαστο βαθμό αποτελούμενο και από τουρίστες, οι οποίοι πιθανολογώ ότι δεν ήξεραν ακριβώς τί είχαν έρθει να παρακολουθήσουν, κάτι που αποδείχτηκε και στη συνέχεια. 

Με τα φώτα να χαμηλώνουν και τους μουσικούς να παίρνουν τις θέσεις τους, το ξεκίνημα με το “Portrait of a Headless Man” ήταν ιδανικό για να ισορροπήσει ο ήχος μεταξύ της μπάντας και της συμφωνικής ορχήστρας. Τα έκπληκτα βλέμματα και οι αντιδράσεις γύρω μας επιβεβαίωσαν την εντύπωση πως μέρος του κοινού βρισκόταν εκεί είτε από περιέργεια είτε λόγω του χώρου. Από την άλλη, το ασυναίσθητο headbanging σε μερικούς εξ’αυτών, ήταν ενθαρρυντικό για τη συνέχεια.

Οι φωνές της παιδικής χορωδίας και των Libro Coro έδωσαν το έναυσμα για το “The Vampire from Nazareth” που μας απορρόφησε και απογειώθηκε από την ορχήστρα που έντυνε κάθε στιγμή του κομματιού. Η μπάντα σε μεγάλα κέφια, με τον Seth πάντα να κλέβει την παράσταση με τη θεατρικότητα που χαρακτηρίζει πάντα τις εμφανίσεις του (αλλά και τα κλισέ του - “είστε έτοιμοι” κλπ). Άξια μνείας και η συμμετοχή των καλεσμένων, με την Αφροδίτη Πατουλίδου στα φωνητικά και το nyckelharpa να φέρνει μια απόκοσμη ομορφιά με τις παρεμβάσεις της, τον Vahan Galstyan με το μαγευτικό Duduk να φέρνει έναν μυστικιστικό, ανατολίτικο αέρα, αλλά και τη Fany Melfi με τη στοιχειωτική της φωνή να πλαισιώνουν αυτή την επιβλητική εμφάνιση.

Η πρώτη έκπληξη της βραδιάς ήρθε με το “We, the Gods”, ένα κομμάτι - όλεθρο που πήρε κινηματογραφική τροπή με την ενορχήστρωση που το συνόδευσε. Το βάρος του σετ ήταν εμφανώς και πάλι προσανατολισμένο στις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές της μπάντας, ωστόσο τη στιγμή που προλογίστηκε το “Virtues of the Beast” έτυχε θερμής υποδοχής από τον κόσμο, και ήταν μια πραγματικά συγκλονιστική εκτέλεση. 

Όπως πάντα το “Prometheus” μαζί με το intro αποτελεί μια από τις πλέον επιβλητικές συνθέσεις των Septicflesh και μαζί με τις ιαχές του κοινού τάραξε συθέμελα το Ηρώδειο. Από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς. Το “Amphibians” από το ομότιτλο EP με τη συμμετοχή της Fany Melfi στα φωνητικά έκλεισε το βασικό σετ, εν μέσω δυνατών χειροκροτημάτων.

Το αναμενόμενο encore με το “χιτάκι” της μπάντας, το “Anubis” μας βρήκε να τραγουδάμε δυνατά τη μελωδία, αποδεικνύοντας πως δεν είναι τυχαία η δημοφιλία του κομματιού. Το “Dark Art” σαν μια δυνατή, τελευταία κραυγή έκλεισε το live και ο Seth πήρε χρόνο να ευχαριστήσει όλους τους συντελεστές, επαναλαμβάνοντας και πάλι το πόσο αδιανόητο φάνταζε πριν κάποια χρόνια αυτό το εγχείρημα. 

Για άλλη μια φορά, αυτή η σύμπραξη μουσικών από διαφορετικά είδη και υπόβαθρα, απέδειξε περίτρανα τη δύναμη της τέχνης, σπάζοντας στεγανά και προκαταλήψεις. Οι Septicflesh, γιγαντώνονται σε μια σκηνή όπου παρουσιάζονται όπως τους αρμόζει. Κι εμείς νιώθουμε τυχεροί που βιώσαμε αυτή την εμπειρία. Ίσως ακόμη και οι ανυποψίαστοι τουρίστες, εν μέσω έκπληξης και σοκ, να αναθεώρησαν και να πήραν μια γεύση από αυτή τη σαγηνευτική σκοτεινή τέχνη.

Φωτογραφίες: Stella Mouzi / Robin4arts