Cult Of Luna: «Οι καλλιτέχνες πρέπει να πληρώνονται για την τέχνη τους»

Οι Cult Of Luna βρίσκονται εδώ και μερικά χρόνια σε μια άκρως δημιουργική φάση, με διαδοχικές εξαιρετικές κυκλοφορίες, με το φετινό "The Long Road North" να κερδίζει ξανά τις εντυπώσεις. Είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια κουβέντα με τον Johannes Persson, μιλώντας για έμπνευση, την επίδραση της πανδημίας στη δημιουργικότητα της μπάντας, αλλά και το γενικότερο γίγνεσθαι της μουσικής βιομηχανίας.

Καλησπέρα Johannes, πώς είσαι;

Όλα καλά, αρκετά φορτωμένο πρόγραμμα εδώ με την οικογένεια (σσ. ακούγονται παιδικές φωνές στο παρασκήνιο) όπως μπορείς να ακούσεις κι εσύ.

Τουλάχιστον όταν έχεις μια γεμάτη μέρα νιώθεις ότι έκανες κάτι παραγωγικό έτσι δεν είναι;

Σίγουρα, άσε που γενικά λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση, οπότε ναι συμφωνώ μαζί σου.

Ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντάς σου πως γι' ακόμη μια φορά καταφέρατε να μας συγκινήσετε με το "The Long Road North", το οποίο συνεχίζει ένα ασταμάτητο σερί κυκλοφοριών που ξεκίνησε περίπου το 2018...

Σ'ευχαριστώ πολύ, το εκτιμώ!

Ένα ιδιαίτερα παραγωγικό σερί, που με κάνει να αναρωτιέμαι εάν η πανδημία έχει επηρεάσει με κάποιο τρόπο την παραγωγικότητά σας, και την επιθυμία σας να γράφετε καινούρια μουσική.

Αυτός ο δίσκος έγινε περίπου ένα χρόνο νωρίτερα από το αναμενόμενο

Δε νομίζω πως έχει επηρεάσει την παραγωγικότητα ή τη δημιουργικότητά μας. Αυτό που έχει συμβεί είναι πως δημιουργήθηκαν ευκαιρίες για να μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε. Για παράδειγμα, αυτός ο δίσκος έγινε περίπου ένα χρόνο νωρίτερα από το αναμενόμενο. Αν ήμασταν σε περιοδεία δε θα ηχογραφούσαμε, η μουσική γράφεται συνεχώς, αλλά το θέμα είναι να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος για να μπορέσουν να γίνουν και οι ηχογραφήσεις.

Απ’ ότι καταλαβαίνω είναι μια διαρκής διεργασία, άρα γράφετε και μουσική όσο είστε στο δρόμο, με γεμάτο πρόγραμμα και περιορισμένο ελεύθερο χρόνο;

Όχι τόσο όσο είμαστε όλοι μαζί, εγώ όμως γράφω όλη την ώρα, έτσι βλέπω και τη δημιουργικότητα, σαν κάτι συνεχές. Γράφω συνεχώς riffs, αρκεί να έχω εκείνη την ώρα μια κιθάρα μαζί μου και κάποιο τρόπο να καταγράψω την ιδέα που μου έρχεται. Τώρα που το ρωτάς βέβαια, έχει τύχει να υπάρχουν ιδέες που εξελίσσονται επί τέσσερις μήνες για παράδειγμα στα soundchecks, αλλά είμαι και τυχερός γιατί εκείνη την ώρα μπορώ να καταγράφω τα πάντα.

Τυχαίνει ποτέ να σου έρχονται ιδέες και να μην έχεις εύκαιρη την κιθάρα σου; Με ποιό τρόπο καταφέρνεις να μη χαθεί αυτή η έμπνευση;

Όλη την ώρα συμβαίνει αυτό. Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να παίζω και να γράφω μουσική, ήμουν 14-15 χρονών και ένας τύπος με βοηθούσε τότε στα πρώτα μου βήματα. Τότε δεν είχαμε ούτε κινητά, αλλά ούτε και οικονομική άνεση για να τα πάρουμε. Καλούσα στο σταθερό μου που είχαμε τηλεφωνητή και τραγουδούσα τις ιδέες. Είχα και ένα κασετοφωνάκι που ηχογραφούσε, μάλιστα βρήκα παλιές κασέτες με riffs, ήταν πολύ ωραίο. Τώρα δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα με τα smartphones, το δικό μου είναι γεμάτο με ιδέες είτε όταν παίζω κιθάρα ή απλά τραγουδάω μια μελωδία. Κάπως έτσι δουλεύω και τώρα, έχω όλη τη συλλογή και τη μεταφέρω στον υπολογιστή μου, οπότε αυτές οι ιδέες εξελίσσονται και γίνονται τραγούδια.

Ο τίτλος του άλμπουμ μοιάζει να έχει ένα διττό νόημα, από τη μια μοιάζει με αναφορά στην πατρίδα σας, αλλά και μεταφορικά σαν να βρίσκει κανείς το δρόμο για το πραγματικό του σπίτι και την πνευματική του βάση. Βρίσκεις κάποια αλήθεια σε αυτή η ιδέα;

Νομίζω πως είσαι πολύ κοντά σε αυτό που θέλαμε σαν νόημα. Δε θα το περιέγραφα με τις λέξεις που χρησιμοποίησες αν κάποιος με ρωτούσε, αλλά ναι έχεις δίκιο. Όπως ανέφερες νωρίτερα, από το 2018, για την ακρίβεια το 2017 είχαμε μια έκρηξη στη δημιουργικότητά μας και γράψαμε πολλή μουσική, μπήκαμε στο στούντιο για πρώτη φορά στη Νορβηγία και γράψαμε κοντά στις δυομιση ώρες μουσικής. Πολλές ιδέες δεν οδήγησαν κάπου, οπότε δεν χρησιμοποιήθηκαν. Επίσης είχαμε και καλό υλικό που δεν ταίριαζε στο "A Dawn To Fear". Μετά από ενάμιση χρόνο γράψαμε το EP και χρησιμοποιήσαμε κάποιο από αυτό το υλικό, ενώ γράψαμε και κάποια νέα κομμάτια επιστρέφοντας στο στούντιο.

(σσ. Κάπου εδώ ο Johannes ζητά συγγνώμη και διακόπτει για λίγο τη συνομιλία)

Με συγχωρείς πολύ γι αυτό, είναι η ώρα που τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο, κι όπως ακούς δε θέλουν ιδιαίτερα, είναι ο πόλεμος για τον ύπνο τώρα (γέλια). Για να γυρίσω σε αυτά που λέγαμε, με το πέρασμα των χρόνων είχα κάποιες αλλαγές στη ζωή μου κι άρχισα να σκέφτομαι τι έχει πραγματικά αξία για μένα; Ήταν σημαντικό τα τραγούδια να είναι αυθόρμητα, προσπάθησα λοιπόν να βγάλω διάφορες υποσυνείδητες σκέψεις και συναισθήματα που είχα κρυμμένα μέσα μου.

Ήταν σημαντικο τα τραγούδια να είναι αυθόρμητα

Σε εκείνη τη φάση ζούσαμε στη Στοκχόλμη, για δώδεκα χρόνια αλλά δεν το ένιωθα σπίτι μου. Έτσι συνειδητοποίησα πως ήθελα να επιστρέψω στην πόλη που μεγάλωσα, όπου είναι η οικογένειά μου, οι παππούδες, καταλαβαίνεις. Οπότε από τη μία είναι το κυριολεκτικό νόημα του βορρά, αλλά και ένας παραλληλισμός για την ασφάλεια που νιώθει κανείς μέσα του και την ισορροπία που προσπαθεί να πετύχει.

Φαίνεται πως ενώ τα βασικά στοιχεία του ήχου σας είναι σταθερά, υπάρχει μια ολοένα και πιο έντονη κινηματογραφική χροιά στους δίσκους σας, που σε σημεία θυμίζουν soundtrack. Το αντιλαμβάνεσαι με τον ίδιο τρόπο, κι αν ναι είναι κάτι που προσπαθείτε να πετύχετε συνειδητά ή είναι φυσικό αποτέλεσμα της εξέλιξής σας;

Πράγματι κι εμείς το παρατηρήσαμε, προς το τέλος των ηχογραφήσεων. Όσο γράφουμε δεν το σκεφτόμαστε τόσο, κάνουμε αυτό που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή, αλλά όταν τελείωσε και το ακούσαμε, είχαμε την ίδια σκέψη. Ακούγεται μεγαλύτερο και πιο κινηματογραφικό. Σαν μια εικόνα ενός τοπίου, σαν μια αφήγηση. Νομίζω πως δεν είναι και σύμπτωση, γιατί η έμπνευση και η αίσθηση που είχα όταν έγραφα ήταν να προσπαθήσω να μεταφέρω μια εικόνα μέσα από τον ήχο. Οπότε δεν είναι και περίεργο που βγήκε κάπως έτσι τελικά.

Γι' ακόμη μια φορά φέρνετε συνεργάτες στη δημιουργία ενός δίσκου, θα ήθελα να μας δώσεις την ιστορία πίσω από αυτές τις συνεργασίες.

Μπορώ να ξεκινήσω με τη Mariam Wallentin. Είχαμε την ιδέα να γράψουμε κάτι σαν ιστορία με πολλά μέρη. Όταν ο ήχος του δίσκου άρχισε να παίρνει μια μορφή, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ποιος θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Η Mariam έχει μια τόσο εκπληκτική φωνή, βαθιά και γεμάτη, που θα ταίριαζε τέλεια. Έχει πάρει μέρος σε πολλά projects και έχει μεγάλο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον.

Τώρα μιας και λέγαμε για τον κινηματογραφικό ήχο που ανέφερες κι εσύ, σκεφτόμασταν επίσης ποιος θα μπορούσε να τον ενισχύσει. Έτσι έπεσε στο τραπέζι η ιδέα για τον Colin Stetson, όπου τον ρωτήσαμε αν θα ενδιαφερόταν. Φυσικά ξέραμε πόσο φοβερή δουλειά κάνει, όπως για παράδειγμα το soundtrack του "Hereditary". Ειδικά και το σαξόφωνο δίνει μια πολύ ιδιαίτερη χροιά. Ήθελε πολύ να συμμετέχει, αλλά δεν ήξερε αν θα έχει χρόνο γι αυτό. Ευτυχώς βρέθηκε ο χρόνος και μας έδωσε κάτι πολύ ενδιαφέρον, ήμασταν ενθουσιασμένοι. Θεωρώ πως τα τραγούδια στα οποία συμμετείχε πήγαν σε ένα άλλο επίπεδο.

Τώρα για τους Chris (Mazzalai) και Laurent (Brancowitz) των Phoenix, τους ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχει αυτό το σημείο στο τέλος του "Blood Upon Stone" στο οποίο εξ’αρχής είπαμε πως μας θυμίζει τους Phoenix, οπότε ίσως θα ήταν καλή ιδέα να τους ρωτήσουμε αν θέλουν να συμμετέχουν. Τελικά δέχτηκαν, και νομίζω πως το έκαναν πολύ καλύτερα απ’ότι θα το έκανα εγώ.

Πώς προσεγγίζετε κάθε φορά τη συμμετοχή ενός μουσικού στις συνθέσεις σας; Δίνετε κάποια κατεύθυνση ή τους αφήνετε ελεύθερους να κάνουν αυτό που θέλουν;

Δεν έχει νόημα να αρχίσουμε να τους υποδεικνύουμε τι να κάνουν. Αλλιώς γιατί να τους καλέσουμε; Το κάνουμε και μόνοι μας. Θέλουμε αυτήν την πρόκληση, και θέλουμε οι άνθρωποι που βάζουν το δικό τους στοιχείο να φέρουν κάτι που εμείς δεν μπορούμε σαν μπάντα να προσφέρουμε στον ήχο.

Συνήθως όμως πρόκειται για μια σχετικά μικρή εμφάνιση στα κομμάτια σας. Έχετε σκεφτεί να κάνετε ένα πλήρη δίσκο όπως για παράδειγμα έγινε στο "Mariner";

Δεν νομίζω, ή μάλλον δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο δεν το σχεδιάζεις. Αν είναι να συμβεί, συμβαίνει. Προσωπικά δουλεύω με πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες, είμαι πάντα ανοιχτός στο οτιδήποτε.

Σε αυτόν τον δίσκο φαίνεται να υπάρχει πιο έντονη η παρουσία της φύσης σαν ιδέα και σαν αίσθηση. Είναι κάτι που σας επηρεάζει στη σύνθεση;

Ναι, ξέρεις το καλοκαίρι που μας πέρασε είχαμε σχεδιάσει με την οικογένειά μου να πάμε στη Νορβηγία. Αλλά με τα σύνορα κλειστά δε μπορούσαμε. Οπότε κάναμε ένα roadtrip πηγαίνοντας βόρεια, και πήγαμε σε μέρη που συνήθιζα να πηγαίνω με τον πατέρα μου όταν ήμουν παιδί. Είναι τόσο όμορφα εκεί, κι όπως σου είπα ένιωσα σαν να θέλω να ζωγραφίσω. Ωστόσο δεν ξέρω να ζωγραφίζω, αλλά ξέρω να γράφω μουσική, οπότε συνειδητά προσπάθησα να το εξωτερικεύσω μέσα από τη μουσική και τους στίχους, σαν μια εικόνα.

Πέρα από το χαρακτηριστικό πυρήνα του ήχου των Cult Of Luna, υπάρχουν και αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία. Έχετε σκεφτεί ποτέ να συνθέσετε ένα πλήρως ηλεκτρονικό άλμπουμ;

Η απάντηση είναι ίδια με πριν. Όλα είναι πιθανά, αλλά δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο.

Άρα πάντα γράφετε μουσική με αυθόρμητο τρόπο; Χωρίς να υπάρχει μια κατεύθυνση που να έχετε αποφασίσει;

Ξέρεις έχουμε πολλές ιδέες και τώρα. Αλλά δεν υπάρχει σειρά με την οποία τις πιάνουμε. Γενικά αιωρούνται οι ιδέες αυτές, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Νομίζω πάντως πως δε θα κάναμε ένα τελείως ηλεκτρονικό δίσκο. Δε θα ήμασταν εμείς, θα ήταν περίεργο. Ίσως σε κάποιο project, που να μη φέρει το όνομα των Cult Of Luna.

Πλέον έχετε και τη δική σας δισκογραφική εταιρεία, τη Red Creek. Πέρα από τις κυκλοφορίες των Cult Of Luna, υπάρχουν σχέδια για συνεργασία και με άλλες μπάντες;

Ναι θα συνεργαστούμε και με άλλους καλλιτέχνες. Ξέρεις γενικά στην αρχή είπαμε πως θα το κάνουμε μόνο με ονόματα που είναι ένα σίγουρο στοίχημα. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι τρέχοντας μια δισκογραφική είναι πως χρειάζεσαι αρκετά χρήματα γι αυτό, ξοδεύεις πολλά χωρίς να κερδίζεις ιδιαίτερα. Ένας λόγος που δεν κερδίζουμε είναι γιατί παίρνουμε άλλο μερίδιο απ’ότι συνηθίζεται, παίρνουμε το ένα πέμπτο, το οποίο είναι πολύ καλύτερο από κάθε άλλη δισκογραφική. Αυτό βέβαια σημαίνει πως δεν μας μένουν και πολλά στο τέλος, και δεν είχαμε αντιληφθεί πως χρειάζεσαι τόσα χρήματα για να κυκλοφορήσεις μουσική.

Επίσης είναι πολύ βαρετό να έχεις να κάνεις συναλλαγές με τράπεζες, ενώ και το PayPal κρατάει αρκετά χρήματα. Δεν είναι και το καλύτερο να ανακατεύεσαι με αυτά, αλλά θέλω να βοηθάω και άλλους καλλιτέχνες φτιάχνοντας μια πλατφόρμα που να μπορούν να βγάλουν τη μουσική τους.

Γι’αυτόν τον λόγο αρχικά θα συνεργαστούμε αρχικά με πιο γνωστούς καλλιτέχνες, γιατί δεν έχουμε το περιθώριο για να χάσουμε χρήματα. Σταδιακά όμως θα μπορέσουμε να πάρουμε μεγαλύτερα ρίσκα.

Τώρα που βρίσκεσαι και στις δύο πλευρές του νομίσματος, τόσο του μουσικού όσο και της δισκογραφικής, πώς βλέπεις τις εναλλακτικές πηγές εισοδήματος που έχουν βγει τον τελευταίο καιρό; Είτε μιλάμε για streaming, είτε για πλατφόρμες άμεσης υποστήριξης όπως το patreon;

Στην αρχή της ψηφιακής μετάβασης, νομίζω κανείς δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Τουλάχιστον από την πλευρά των δισκογραφικών. Μετά ήρθε το Spotify που ήταν μια έξυπνη ιδέα κι έδωσε στον κόσμο αυτό που ήθελε. Απεριόριστη μουσική με ένα πολύ μικρό αντίτιμο. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι βιώσιμο, κι ελπίζω να έρθει σε μια ισορροπία. Ελπίζω κι ο κόσμος όπως και οι καλλιτέχνες να ασκήσουν πίεση σε αυτές τις υπηρεσίες. Από την άλλη έχεις το bandcamp όπου ο κόσμος μπορεί να στηρίξει περισσότερο τους καλλιτέχνες.

Γενικά ο κόσμος έχει ξεχάσει το ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να πληρώνονται για την τέχνη τους

Το θλιβερό είναι πως γενικά ο κόσμος έχει ξεχάσει το ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να πληρώνονται για την τέχνη τους. Στον κόσμο της εναλλακτικής μουσικής ο κόσμος είναι πιο υποστηρικτικός, γιατί είναι περισσότερο σαν να είναι μέλος μιας κοινότητας. Και υποστηρίζεις την κοινότητά σου.

Να σου πώ την αλήθεια το έχω σιχαθεί λίγο όλο αυτό. Υπάρχει όμως και η καλή πλευρά. Μπορείς να βρείς πλέον ό,τι μουσική σε ενδιαφέρει. Ωστόσο καταλήγω να ακούω πάλι τα ίδια πράγματα. Σπάνια ανακαλύπτω κάτι καινούριο πλέον.

Όταν εμείς ξεκινούσαμε, όλα τα είδη εναλλακτικής μουσικής όπως η punk ή metal δεν ήταν τόσο προσβάσιμα. Αυτό ήταν και κάτι που έδινε ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Άσε που φτιάχναμε κασέτες με διάφορα κομμάτια για να ανταλλάσσουμε, όλα αυτά ανήκουν βέβαια στο παρελθόν. Αντιλαμβάνομαι όμως πως και η αλλαγή είναι κάτι αναμενόμενο.

Από την άλλη βέβαια βλέπουμε και το φυσικό φορμάτ να έχει επιστρέψει, ιδιαίτερα με το βινύλιο.

Ναι ισχύει αυτό, αλλά αυτό απευθύνεται σε ένα καθιερωμένο κοινό που θέλει να σε στηρίξει έχοντας παράλληλα ένα φυσικό αντίτυπο της μουσικής. Νομίζω όμως πως δεν είναι για το ευρύ κοινό, και τους νεότερους σε ηλικία. Μπορεί να κάνω και λάθος όμως.

Εγώ λατρεύω να κρατάω στα χέρια μου ένα δίσκο, με το streaming χάνεις και την οπτική διάσταση της εμπειρίας.

Άσε που συνήθως όταν βάλεις ένα δίσκο να παίζει θα τον ακούσεις ολόκληρο. Αντίθετα σε μια streaming πλατφόρμα πολλές φορές καταλήγεις να ακούς μεμονωμένα κομμάτια.

Σωστά, αυτό είναι και το σπουδαίο με τους δίσκους. Σκέψου ότι και στο δικό μας άλμπουμ, η σειρά των κομματιών σχεδιάζεται με τη λογική της ολοκληρωμένης ακρόασης, οπότε και κάποιος που το ακούει μέσω streaming, ακούει τα κομμάτια με τη σειρά του δίσκου.

Θέλω όμως να το κρατάω στα χέρια μου, να βλέπω το artwork. Κάθομαι να διαβάζω τους στίχους, κι εκτιμώ περισσότερο το χρόνο και την προσπάθεια που έχει αφιερώσει ο καλλιτέχνης στη δημιουργία τους.

Είναι μια πλήρης εμπειρία, ακόμη και η μυρωδιά ενός δίσκου και του χαρτιού είναι μέρος της.

Ακριβώς, όλα μαζί κάνουν αυτήν την εμπειρία μοναδική.

Ας περάσουμε τώρα στο συναυλιακό κομμάτι, το οποίο έχει πληγεί πολύ σοβαρά τα τελευταία χρόνια λόγω πανδημίας. Έχετε σχεδιάσει ένα μονοήμερο φεστιβάλ, το "Beyond The Redshift" που έχει φανταστικό lineup (Alcest, Brutus, Svalbard ,A.A. Williams μεταξύ άλλων). Θα ήθελες να μας πεις ποια ήταν τα κριτήρια επιλογής, κι αν υπάρχει η σκέψη να υλοποιηθεί και σε άλλες χώρες;

Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως έγραψα μόλις μια ανακοίνωση για την ακύρωση του φεστιβάλ. Είναι πολύ άσχημο, αλλά ναι ακυρώνεται. Βασικά αναβάλλεται, αλλά ελπίζω να είναι η τελευταία αναβολή. Γιατί έχει αναβληθεί ξανά, θέλαμε τόσο πολύ να γίνει, κάναμε τα πάντα για να πραγματοποιηθεί, αλλά δυστυχώς με τις παρούσες συνθήκες δεν είναι εφικτό. Μπορώ πάντως να σου πω πως έχουμε συζητήσει το ενδεχόμενο να γίνει και σε άλλες πόλεις και χώρες, θα το δούμε. Σου υπόσχομαι πάντως ότι δε θα εξαφανιστεί.

Είναι όλες τόσο σπουδαίες μπάντες και νιώθω άσχημα για το κοινό που θα χάσει αυτήν την εμπειρία, αλλά θα γίνει ελπίζω σύντομα όλο αυτό.

Ελπίζω ωστόσο η συνεργασία με τον Pertubator στο Roadburn να γίνει κανονικά. Θες να μας πεις δυο λόγια για το πως προέκυψε η ιδέα και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτήν τη σύμπραξη;

Είχε επικοινωνήσει μαζί μου πριν περίπου δύο χρόνια, τότε του είχε ζητηθεί να συνεργαστεί με κάποιον καλλιτέχνη και ζήτησε εμένα. Οπότε αρχίσαμε να γράφουμε ένα δίσκο, ενώ επρόκειτο να παίξουμε και live, κάτι το οποίο δεν έγινε. Ελπίζω να μπορέσουμε φέτος να το κάνουμε. Το μόνο πρόβλημα είναι πως δε θυμάμαι τα κομμάτια πλέον (γέλια), οπότε πρέπει να αρχίσω να τα προβάρω για να τα θυμηθώ.

Σας περιμένουμε και στη χώρα μας τον Οκτώβρη, αλήθεια, τι θυμάσαι από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα, και τι να αναμένουμε αυτήν τη φορά από σας;

Τελευταία φορά θυμάμαι παίξαμε με την Julie, και ήταν ένα φοβερό show, θεέ μου! Ήταν υπέροχο. Ξέρεις, συνειδητοποιήσαμε στο soundcheck ότι θα είχαμε πολύ κόσμο, και το set μας ήταν περίπου μια ώρα, όσο και ο δίσκος (Mariner) δηλαδή. Έτσι αποφασίσαμε επί τόπου να παίξουμε και μερικά δικά μας τραγούδια.

Δυο κομμάτια ήταν, αν δεν κάνω λάθος!

Ναι και ήταν και απροβάριστα! Αλλά εντάξει τα καταφέραμε τελικά! Ήταν φοβερή βραδιά, περάσαμε και τέλεια μετά τη συναυλία, ήταν επικά θα έλεγα! Πήγαμε και σε ένα εστιατόριο μετά, έφαγα νομίζω μέχρι να μην αντέχω άλλο (γέλια), πρέπει να ήταν το περισσότερο που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου (γέλια). Ήταν και η τελευταία εμφάνιση της περιοδείας.

Αν συμφωνείς, θα ήθελα να κλείσουμε τη συνέντευξη με ένα μήνυμά σου προς τους οπαδούς σας στην Ελλάδα που περιμένουν την κυκλοφορία του δίσκου.

Οι εμφανίσεις μας στην Ελλάδα ήταν μια φανταστική εμπειρία, και πρέπει να ξέρετε πως έχετε θέσει ψηλά τον πήχη για την επόμενη φορά. Ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στις συναυλίες, ας κάνουμε όλοι λίγη υπομονή μέχρι να ξαναβρεθούμε!