Mork

Οι Mork, το black metal σχήμα του Thomas Eriksen (επίσης The Deathtrip), είναι μια από τις νεότερες νορβηγικές μπάντες που το όνομά τους «ακούστηκε» την προηγούμενη δεκαετία. Ο Eriksen, μοναδικό μέλος του σχήματος, κατάφερε μέσα από μια σειρά από δίσκους, να θεωρείται ως ένας από τους πιο αξιοσημείωτους εκπροσώπους του «αληθινού νορβηγικού black metal» των τελευταίων ετών. Σε αυτό το σημείο βέβαια, έγκειται το ζήτημα, πως, πιθανώς καμία black metal μπάντα της χώρας που το εδραίωσε δεν κατάφερε να αποκτήσει καθολική αποδοχή την τελευταία δεκαετία. Οι Mork όμως, εν μέρει και εξαιτίας της υποστήριξης της Peaceville καθώς και της φιλίας με τους Darkthrone, έφτασαν αρκετά κοντά.

Το νορβηγικό black metal τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε αφοριστικά να θεωρηθεί πως ζει σε κατάσταση παρατεταμένης παρακμής. Αναλαμπές νέων συγκροτημάτων υπάρχουν, είτε είναι οι (φοβερά σταθεροί) Djevel, οι Throne Of Katarsis, οι Dodsengel, οι Svartelder, οι Enepsigos, οι Nordjevel, οι Faustcoven, ακόμη και οι The Deathtrip (του ντεμπούτου τους, όμως). Παράλληλα, στο underground, ξεπρόβαλλε αυτό που ο Fenriz μας είχε υποδείξει ως τη σκηνή του Trondheim. Οι Mare, οι One Tail, One Head, οι Dark Sonority, πριν από αυτούς οι Celestial Bloodshed, οι Whoredom Rife, οι Black Majesty, και αισίως, οι διαφοροποιημένοι Misotheist, παρέδωσαν σοβαρά και ποιοτικά, το λιγότερο, δείγματα γραφής.

Οι Mork, με τον πέμπτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, "Katedralen", πιθανώς να δικαιολογούν, επιτέλους, το όποιο hype συνόδευε εξαρχής κάθε κυκλοφορία τους. Στον νέο του δίσκο, ο Eriksen δεν διαφοροποιείται ριζικά από τη μήτρα των επιρροών του, ή από τα πεπραγμένα των προηγούμενων άλμπουμ. Επιχειρεί όμως, και σε μεγάλο βαθμό δικαιώνεται, ένα κριτικό φιλτράρισμά τους. Ανέκαθεν, η αισθητική των Mork, ήταν άξια αναφοράς, συχνά περισσότερο και από το καθαρά μουσικό σκέλος. Η εμμονή, ηχητικά, στο νορβηγικό black metal εποχής "Panzerfaust", κοινώς, το γνώριμο, riff-άτο, μελωδικό, και συχνά mid-tempo ιδίωμα που ανέδειξε μπάντες της δεύτερης φουρνιάς της νορβηγικής σκηνής, χαρακτηρίζει εκ νέου τη μπάντα. Η έμφαση δε στην κιθαριστική δουλειά πέραν των leads, είναι αυτή που αναδεικνύει την ηχητική ταυτότητα των Mork, ξεκάθαρα όσο ποτέ.

Οι ήρωες Darkthrone (κυρίως), Gorgoroth, Kampfar, είναι παρόντες. Αυτή τη φορά όμως, η συνοχή του δίσκου είναι πιο αισθητή, όπως και τα ενδιαφέροντα μουσικά θέματα που επιτρέπουν στις συνθέσεις να αναπνέουν και να κερδίζουν τον χώρο τους. Οι καλεσμένοι αναμενόμενα θα τραβήξουν τα βλέμματα, με το "Svartmalt" να ξεχωρίζει για προφανείς λόγους, η ουσία όμως βρίσκεται στη δυναμική των τραγουδιών. Ο συνδυασμός mid-tempo ρυθμών, πυκνού black metal riffing και φωνητικών, λειτουργεί ιδανικά. Ο δίσκος, παρά τα 48 λεπτά του σχεδόν ποτέ δεν ηχεί σερνόμενος, ενώ η διάρκεια των συνθέσεων καταδεικνύει μια ευθύτητα. Ηχητικά, φαίνεται πως ο Eriksen εκτιμάει ιδιαίτερα το "Sardonic Wrath" καθώς και το "Plaguewielder" πέραν των ανδραγαθημάτων των '90s. Αυτό βέβαια δεν τον εμποδίζει στο να παρασύρει ωσάν τυφώνας στο εναρκτήριο "Dodsmarsjen" ή να μεταδώσει γνήσια μελαγχολία στο "Arv". Οι πανταχού παρούσες Celtic Frost επιρροές ξεπροβάλλουν στο βαρύγδουπο "Det Siste Gode I Meg", με το ξέσπασμα του δεύτερου μισού του να είναι απλώς ένα πειστήριο της συνθετικής αντίληψης του καλλιτέχνη.

Το φινάλε του "Katedralen" φροντίζει να εξασφαλίσει διαδοχικές ακροάσεις. Οι heavy metal κιθάρες του "Lysbaereren", και το σχεδόν υπνωτικό, ανατολίτικο συναίσθημα δημιουργεί, μαζί με τους λαρυγγισμούς στο background ένα ιδιαίτερα επιβλητικό κλίμα. Το κλείσιμο με το μακροσκελές, εννιάλεπτο "De Fortapte Sjelers Katedral", βρίσκει τους Mork στοχευμένα μεγαλεπήβολους, ενώ ταυτόχρονα ανά σημεία φλερτάρουν έντονα με πιο σύγχρονες εκφορές του ήχου. Το "Katedralen", με την άψογη παραγωγή και την ευθεία επίθεση στο θυμικό των ακροατών, είναι ένα άλμπουμ που περιέχει, αξιοσέβαστα, όλα τα δομικά συστατικά του παραδοσιακού black metal. Χωρίς να παρουσιάζει υπερβάλλοντα ζήλο, ο Mork πράττει αυτό που ξέρει καλύτερα. Συνθέτει παγωμένο, ωμό, άβολο και ουσιώδες black metal, με βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν και βήμα γοργό στο παρόν.

Bandcamp