Malthusian

Αν και για τον υπόλοιπο κόσμο πρόκειται απλώς για ένα ανερχόμενο blackened death συγκρότημα, οι Malthusian είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για το ιρλανδικό underground, και ήδη καταξιωμένοι στην συνείδηση του κοινού. Τα νέα της επιστροφής τους με το δεύτερο τους άλμπουμ επτά ολόκληρα χρόνια μετά το "Across Deaths" του 2018, και μάλιστα από την σπουδαία Relapse, χαιρετίστηκαν ως ένας μικρός θρίαμβος για όλη την τοπική σκηνή.

Στο "The Summoning Bell" λοιπόν, η τετράδα από το Δουβλίνο επιμένει στο σπηλαιώδες μα και αρκετά sophisticated death metal της. Το ύφος τους στηρίζεται πάνω στις σύνθετες δομές και σε έναν ενεργητικό συγκερασμό από death και black στοιχεία, με εκτεταμένα, σχεδόν κινηματογραφικά doom περάσματα. Οι Grave Miasma και οι Incantation είναι τα ονόματα που μπορούν να αναφερθούν σαν σημεία αναφοράς, με τους Diocletian και τους Portal να ακολουθούν. Βίαιο, κατάμαυρο και απόλυτα σοβαρό, το death των Malthusian μοιάζει με κινούμενη άμμος και βασίζεται πρωτίστως στον αδιαπέραστο χαρακτήρα του.

Συγκριτικά με το "Across Deaths" και το θαυμάσιο split με τους Suffering Hour που ακολούθησε, το "The Summoning Bell" μοιάζει να έχει λιγότερες black αναφορές και ηχεί λιγότερο χαοτικό. Στον αντίποδα, επενδύει σε έναν σχεδόν τυφλό μηδενισμό και σε μισοκρυμμένες concept-ικές ατμόσφαιρες, όπως εκείνες του ομώνυμου τραγουδιού ή του 15λεπτου "Amongst The Swarms Of Vermin". Απλωμένα σε όλο τον δίσκο βρίσκονται μια σειρά από εξαιρετικά δουλεμένα riffs και πραγματικά φανταστικά τύμπανα - εξάλλου ο JK δεν είναι άλλος από τον ντράμερ των Altar Of Plagues.

Όπως ίσως έχει ήδη προκύψει από τα συμφραζόμενα, το "The Summoning Bell" δεν είναι ένα εύκολο άλμπουμ. Αν κι είναι πολύ καλά δουλεμένο τεχνικά κι είναι απόλυτα συνεπές ως προς το συναίσθημα που μεταφέρει, το υλικό θέλει αρκετές ακροάσεις για να ξεκλειδωθεί. Ναι, συνθέσεις όπως το "Red, Waiting" ή το "Eroded Into Superstition" σε παρασέρνουν σε ένα τελετουργικό σκότος, μέσα από την σταδιακή κατάδυση των tempo τους, συνολικά όμως το άλμπουμ είναι πυκνό και λασπώδες. Εδώ ίσως φαίνεται και το μόνο μειονέκτημα των Malthusian: η σχετική έλλειψη συνθετικής μνημονικότητας.

Εξαιτίας του πνιγηρού του χαρακτήρα, το "The Summoning Bell" ίσως θα έβρισκε περισσότερο στόχο αν ήταν λίγο πιο σύντομο από την σχεδόν μια ώρα της διάρκειας του. Ο υπομονετικός ακροατής όμως σίγουρα θα ταξιδέψει νοερά στα ανήλιαγα βασίλεια του άλμπουμ, μέσα από τα συνεχώς εναλλασσόμενα μέρη, τις απρόβλεπτες φόρμες και τα απάνθρωπα φωνητικά που το «στολίζουν». Από πολλές απόψεις, οι Malthusian έχουν σκαρώσει ένα death metal άλμπουμ που απαντάει στον καιρό του, ένα άλμπουμ χωρίς τεράστια χαρίσματα προσωπικότητας αλλά με πλεόνασμα σε στυλ και άποψη.

Κι ενώ το "Amongst The Swarms Of Vermin" ξεσπά στο λυσσαλέο δεύτερο μέρος του, και το καταληκτικό "In Chaos, Exult" ξεγλιστράει προς έναν αφηρημένα ανέλπιδο prog-death κόσμο, οι Malthusian έχουν δημιουργήσει πετυχημένα ένα πολυπρόσωπο extreme metal σύμπαν. Το "The Summoning Bell" δεν είναι ένα συνταρακτικό άλμπουμ, είναι όμως αρκετό για να ανεβάσει τους δημιουργούς του ένα ακόμη σκαλοπάτι και να τους κάνει να φαντάζουν ως ένα από τα πλέον ανερχόμενα ευρωπαϊκά dissonant death γκρουπ. Αν δεν αντιμετωπίζεις το είδος αυτό ευκαιριακά, ήρθε η ώρα να τους ανακαλύψεις και να εντρυφήσεις στην εντελώς αντι-τουριστική τους μαυρίλα. Εδώ έχουμε ένα από τα φετινά death metal άλμπουμ που αξίζουν να μείνουν στην μνήμη μας.

Bandcamp